8 — Әнфәл (Табыш малы) сүрәһе. 3 страница

— Беҙ ҙ е сихырғ а тотар ө сө н, ә ллә ниндә й мө ғ жизә лә р кү рһ ә тһ ә ң дә, барыбер беҙ һ иң ә ышанасаҡ тү гелбеҙ, —тинелә р.

133. Беҙ ҙ ә мө ғ жизә лар булараҡ, улар ө ҫ тө нә бер-бер артлы Туфан ә фә тен, саранча ҡ азаһ ын, бө жә ктә р ө йө рө н, баҡ алар һ ә м ҡ ан ямғ ырҙ арын яуҙ ырҙ ыҡ, улар һ аман тә кә ббер булдылар һ ә м гө наһ лы ҡ ә ү емгә ә ү ерелделә р. (134) Баштарына яза (мур) килгә с ә йттелә р:

— Эй, Муса, һ иң ә биргә н антыбыҙ хө рмә тенә беҙ ҙ ең ө сө н Раббың а доғ а ҡ ыл, ә гә р ө ҫ тө бө ҙ ҙ ә н был ғ азаптарҙ ы алдырһ аң, һ иң ә ышаныр инек һ ә м Исраил улдарын һ иң ә биреп ебә рер инек, — тинелә р.

135. Беҙ улар ө ҫ тө нә н язаны билгеле бер ваҡ ытҡ а ҡ ә ҙ ә р алдыҡ, лә кин улар тағ ын һ ү ҙ ҙ ә рендә торманылар. (136) Беҙ аяттарыбыҙ ҙ ы ялғ анғ а сығ арырғ а тырышыусыларҙ ан һ ә м аяттарғ а ғ ә мһ еҙ булғ андарҙ ан ү с алдыҡ һ ә м уларҙ ы диң геҙ гә батырҙ ыҡ.

137. Хурлыҡ тарғ а ҡ алғ ан был кө сһ ө ҙ ҡ ә ү емде Беҙ эсе бә рә кә т менә н тулғ ан ерҙ ең Кө нсығ ыш тарафына һ ә м Кө нбайыш тарафына вариҫ ҡ ылдыҡ. Сабыр иткә ндә ренә кү рә, Раббының Исраил улдарына биргә н вә ғ ә ҙ ә һ е ү тә лде. Фирғ ә ү ен һ ә м уның ҡ ә ү еме тө ҙ ө гә н йорттарҙ ы һ ә м ү ҫ тергә н баҡ саларҙ ы харап иттек.

138. Яҡ уп тоҡ омон диң геҙ ҙ ә н ү ткә рҙ ек, улар (диң гезҙ ҙ е кискә с) юлда барғ анда боттарғ а, һ ындарғ а табына торғ ан халыҡ ты осратты. Шунан юлдаштары ә йтте:

— Эй, Муса, уларҙ ыҡ ы кеү ек тә ң ре (һ ә йкә лен) беҙ гә лә яһ ап бир, — тинелә р.

Муса ә йтте:

— Ысынлыкта һ еҙ бик тә наҙ ан бер халыҡ икә нһ егеҙ, — тине.

139. Шик юҡ, былар кү ң елендә ге (дин) бө тө рө лә сә к һ ә м уларҙ ың ғ ә мә ле (яһ ағ ан һ ындары ла) нә жес һ ә м яраҡ һ ыҙ булыр. (140) Муса ә йтте:

— Аллаһ һ еҙ ҙ е бө тө н яралтылғ андарҙ ан ө ҫ тө н ҡ уйҙ ы, ә мин һ еҙ гә Аллаһ тан башҡ а бер тә ң ре яһ айыммы? (141) Иҫ егеҙ гә тө шө рө гө ҙ, һ еҙ ҙ е иң ә шә ке язалар менә н йә берлә п тотҡ ан Фирғ ә ү ендә н ҡ отҡ арҙ ыҡ. Улар һ еҙ ҙ ең улдарығ ыҙ ҙ ы ү лтереп, ҡ атын-ҡ ыҙ ҙ арығ ыҙ ҙ ы ғ ына иҫ ә н ҡ алдыра ине. Бына шунда Аллаһ Тә ғ ә лә һ еҙ ҙ е һ ынап ҡ араны ла инде. ( 142) (Ғ ийбә ҙ ә т ҡ ылыр ө сө н) Мусағ а утыҙ тө н вә ғ ә ҙ ә иттек һ ә м уғ а ун тө ндө ө ҫ тә нек; шулай итеп, Аллаһ тә ғ ә йенлә гә н ваҡ ыт ҡ ырҡ тө н булды. Муса ҡ ә рҙ ә ше Һ арунғ а ә йтте:

—Халҡ ыбыҙ араһ ында етә ксе булып минең урынғ а һ ин ҡ алаһ ың, уларҙ ы тура юлғ а ө гө тлә, (ғ ә ҙ ел бул) юлдан яҙ ғ андарғ а эйә рмә, — тине.

143. Тә ғ ә йен иткә небеҙ ваҡ ытта Муса (Тур тауына) килде, Аллаһ менә н һ ө йлә шкә н ваҡ ытта:

— Йә, Раббым, зинһ ар, миң ә кү рен, Һ ине кү рә һ ем килә, — тине.

Раббы иһ ә:

— Һ ин мине кү рә алмаҫ һ ың, лә кин ана шул тауғ а ҡ ара, ә гә р ул ү ҙ урынында ҡ ала бирһ ә, һ ин дә мине кү рерһ ең, — тине. Раббы тауғ а тә ьҫ ир итте (нурын һ ирпене), тауҙ ы (шартлатып) пыран-заран килтерҙ е. Муса иһ ә һ уштан яҙ ҙ ы. Аң ына килгә с ә йтте:

— Дан Һ иң ә! Һ инең сифатың да кә мселек юҡ, тип аң ланым, Һ иң ә тә ү бә иттем. Иман килтергә ндә рҙ ең беренсеһ е мин. (144)( Аллаһ )

— Эй, Муса, — тине. — Һ иң ә биргә н вазифалар менә н һ ә м һ ү ҙ ем менә н һ ине кешелә рҙ ең башлығ ы итеп һ айланым. Биргә немде ал һ ә м шө кө р ит.

145. Нә сихә т һ ә м бө тө н нә мә лә рҙ ең асылына ҡ ағ ылышлы нимә бар, барыһ ын да таҡ таларғ а яҙ ып, Мусағ а бирҙ ек (һ ә м ә йттек):

- Быларҙ ы ал һ ә м ҡ еү ә тең дә н килгә нсә һ аҡ ла, халҡ ың а ла ә йт, бында яҙ ылғ андарҙ ың иң яҡ шыларын ҡ ә ғ иҙ ә итһ ендә р. Тиҙ ҙ ә н мин һ еҙ гә юлдан яҙ ғ андарҙ ың урынын кү рһ ә тә сә кмен.

146. Ер йө ҙ ө ндә хаҡ һ ыҙ рә ү ештә тә кә берлә нгә ндә рҙ е аяттарымдан йыраҡ лаштырасаҡ мын. Бө тө н аяттарыбыҙ ҙ ы кү рһ ә лә р ҙ ә, улар иман килтермә ҫ. Тура юлды кү рһ ә лә р ҙ ә, ул юлғ а тө шмә ҫ тә р. Аҙ ғ ынлыҡ юлын кү рһ ә лә р, шул юлдан китерҙ ә р. Аяттарыбыҙ ҙ ы ялғ анғ а сығ арырғ а телә гә ндә ре һ ә м уларга иғ тибарһ ыҙ ҡ алғ андарына кү рә, улар (Аллаһ тарафынан) шул хә лгә тө шө рө лдө.

147. Аяттарыбыҙ ҙ ы һ ә м Ә хирә ттә ҡ ауышасағ ыбыҙ ҙ ы ялғ анғ а сығ арырғ а телә гә ндә рҙ ең ғ ә мә лдә ре юҡ ҡ а сыҡ ты. Улар ҡ ылғ ан гө наһ тарынан да артыҡ яза алыр, тип уйлайһ ығ ыҙ мы? (Улар ҡ ылғ ан гө наһ тары ө сө н генә яуап тотасаҡ. ) (148) (Муса ҡ ырҡ кө н ғ ийбә ҙ ә т ҡ ылырғ а, Аллаһ менә н һ ө йлә шергә Тур тауына киткә с) уның ҡ ә ү еме ү ҙ алтындарын йыйып, мө ң рә й торғ ан быҙ ау һ ыны яһ атты. (Тә ң ребеҙ, тип шул быҙ ауғ а табына башланылар. ) Ул (быҙ ауҙ ың ) ү ҙ ҙ ә ре менә н һ ө йлә шә алмағ анын, уларғ а тура юлды кү рһ ә тә алмағ анын улар кү рмә йме ни? Уны тә ң ре итеп табындылар һ ә м залим булдылар.

149. Улар хаталарын аң лап, ҡ улдарына һ уғ ылғ ас, ә йттелә р:

— Ә гә р Раббыбыҙ ярлыҡ амаһ а, рә химлек ҡ ылмаһ а, беҙ, мотлаҡ, зыян кү реү селә р араһ ында булырбыҙ, — тинелә р.

(«Ғ ә рә птә рҙ ә хата эшлә гә нде аң лағ ас, аяныс хә лдә рҙ ә ҡ алғ анда, усты усҡ а бә реп, ике теҙ гә һ уғ ыу ғ ә ҙ ә те бар ине. Был — ҡ ылғ ан эшкә ү кенеү, асыныу ғ ә лә мә те». Хә сә н Чантай тә фсиренә н. )

150. Муса асыныуынан ҡ ыҙ ғ ан хә лдә ҡ айтып:

— Мин киткә ндә н һ уң һ еҙ ниндә й хә тә р эштә р башҡ арҙ ығ ыҙ, Раббыбыҙ ҙ ың ә мерен кө тмә йенсә, ашығ ыс хата яһ анығ ыҙ, — тип ул ҡ улындағ ы яҙ ыулы таҡ таларын ергә ҡ уйҙ ы һ ә м ҡ ә рҙ ә шенең (Һ арундың ) сә сенә н тотоп, башын ү ҙ енә табан тартты.

Туғ аны:

— Ә сә йемдең балаһ ы, был ҡ ә ү ем мине, ысындан да, кө сһ ө ҙ һ ананы һ ә м мине ү лтерә яҙ ҙ ы. Һ ин мине һ ү геп, дошмандарыбыҙ ҙ ы һ ө йө ндө рмә, мине залимдар рә тендә һ анама, — тине.

(Ә сә йемдең балаһ ы — бер туғ ан ҡ ә рҙ ә штә р араһ ында оло хө рмә т менә н ә йтелә торғ ан һ ү ҙ. )

151. (Муса):

— Йә, Раббым, ү ҙ емде лә, туғ анымды ла кисер, зинһ ар, беҙ ҙ е рә хмә тең дә н ташлама. Сө нки Һ ин мә рхә мә тлелә рҙ ең дә иң мә рхә мә тлеһ е бит, — тине.

152. Быҙ ауҙ ы (тә ң ре) һ анағ андарғ а Раббының ғ азабы тө шә сә к һ ә м уларғ а донъя тормошонда ла хурлыҡ тар буласаҡ. Беҙ ялғ ан уйлап сығ арыусыларҙ ы шулай язалайбыҙ. (153) Яманлыҡ тар ҡ ылғ андан һ уң тә ү бә итеп, иман килтергә ндә рҙ е Раббы, һ ис шикһ еҙ, ярлыҡ ар, ғ ә фү итер. (154) Асыуы ҡ айтҡ андан һ уң, Муса яҙ ыулы таҡ таларын алды. Шундағ ы яҙ ыуҙ арҙ а Раббынан (гө наһ эшлә ү ҙ ә н) ҡ урҡ ҡ андар ө сө н вә ғ ә з һ ә м мә рхә мә т (вә ғ ә ҙ ә һ е) бар ине. (155) (Аллаһ хозурында яуап тотар ө сө н) ҡ ушҡ ан ваҡ ыт эсендә, билгелә нгә н урынғ а Муса ү ҙ халҡ ы араһ ынан етмеш кеше һ айлап алып килде. Был кешелә рҙ е дә һ шә тле ер тетрә ү е тотҡ ас, Муса ә йтте:

— Йә, Раббым, ихтыяр итһ ә ң, мине лә, уларҙ ы ла башта уҡ һ ә лә к иткә н булыр инең. Арабыҙ ҙ ағ ы бер нисә ахмаҡ кешенең гө наһ тары ө сө н бө тө нө бө ҙ ҙ ө лә һ ә лә к итерһ ең ме ни? Был бары тик беҙ ҙ е һ ынап ҡ арауың ғ ынамы? Һ ынау аша телә гә нең де аҙ аштырып, телә гә нең де тура юлғ а кү ндерергә маҡ сат итә һ ең кеү ек. Һ ин беҙ ҙ ең хужабыҙ, беҙ ҙ е ярлыҡ а, беҙ гә миһ ырбанлы бул, ярлыҡ аусыларҙ ың иң кү ркә ме — Һ ин! — тине...

156.. .. беҙ гә был донъяла ла, Ә хирә ттә лә гү зә л тормош ә йлә. Һ ис икелә нмә йенсә, беҙ Һ иң ә баш эйҙ ек.

Аллаһ бойорҙ о:

— Телә гә н кешегә ғ азап бирермен, мә рхә мә тем бө тө н нә мә гә етә рлек. Уны (гө наһ эшлә ү ҙ ә н) һ аҡ ланғ андарғ а, зә кә т биргә ндә ргә һ ә м аяттарыма инанғ андарғ а (сауап) яҙ асаҡ мын.

157. Ҡ улдарындағ ы Тә ү рә т менә н Инжилдә яҙ ылғ ан илсегә, ө мми (уҡ ый-яҙ а белмә гә н) Пә йғ ә мбә ргә эйә ргә ндә р бар, бына шул Пә йғ ә мбә р уларғ а изгелек эшлә ргә ҡ уша, уларҙ ы яманлыҡ тан тыя, уларғ а саф-паҡ нә мә лә рҙ е хә лә л итә, ә шә келә рҙ е харам ҡ ыла. Ауырлыҡ тан азат итә, (хорафат) сылбырҙ арын сисә. Шул Пә йғ ә мбә ргә инанып, уғ а хө рмә т кү рһ ә ткә н, уғ а ярҙ амсы булғ ан һ ә м уның менә н берлектә индерелгә н нурғ а (Ҡ ө ръә нгә ) эйә ргә ндә р ҙ ә бар, бына шулар инде ҡ отолор, рә хә ткә ирешер.

158. Ә йт:

- Ә й, кешелә р, дө рө ҫ тә н дә мин кү ктә рҙ ең һ ә м Ерҙ ең хужаһ ы булғ ан Аллаһ тарафынан һ ә ммә геҙ гә ебә релгә н илсемен. Унан башҡ а (Илаһ и ҡ ө ҙ рә ткә эйә һ ә м) тә ң ре булырҙ ай һ ис бер кем юҡ. Ул терелтә лә, ү лтерә лә. Шулай булғ ас, ө мми Пә йғ ә мбә р булғ ан илсеһ енә, Аллаһ ҡ а һ ә м уның аяттарына инанып, иман килтергә ндә р Аллаһ ҡ а йү нә лер һ ә м тура юлды табыр, — тип.

159. Мусаның ҡ ә ү емендә хаҡ менә н тура юлды тапҡ ан һ ә м ғ ә ҙ еллек менә н хө кө м йө рө тө ү се бер тө ркө м бар.

160. Беҙ уларҙ ы (Яҡ уп нә ҫ елен) ун ике ҡ ә билә гә бү лдек. Ҡ ә рҙ ә штә ре (сү лдә ) унан һ ыу һ ораны, Мусағ а:

— Ҡ арышҡ ың (таяғ ың ) менә н ташҡ а һ уҡ, — тип бойорҙ оҡ. Шул мә лде ү к унан ун ике шишмә бә реп сыҡ ты. Һ ә р ҡ ә билә эсер ө сө н ү ҙ шишмә һ ен билгелә не. Һ уң ынан улар ө ҫ тө нә болот ебә реп, кү лә гә яһ аныҡ. Уларғ а Илаһ и ҡ ө ҙ рә т хә лү ә һ е һ ә м бү ҙ ә нә ите ашаттыҡ.

— Һ еҙ гә биргә н ризыҡ тарының иң сафларын ғ ына ашағ ыҙ, — тинек.

Ә ммә улар (һ ү ҙ емде тың ламаҫ тан) Миң ә тү гел, ү ҙ ҙ ә ренә зыян эшлә не. (161) Уларғ а ә йтелде:

— Ошо шә һ ә ргә урынлашығ ыҙ, телә гә негеҙ ҙ е ашағ ыҙ. Ҡ апҡ анан эйелеп керегеҙ һ ә м: (Аллаһ тан) ярлыҡ ау телә йбеҙ, тип ә йтегеҙ. Хаталарығ ыҙ ҙ ы кисерербеҙ. Изгелек ҡ ылғ андарғ а алғ а табан тағ ын да кү берә к муллыҡ бирербеҙ, — тип ә йтелде. (162) Лә кин уларҙ ың кә ферҙ ә ре ү ҙ ҙ ә ренә ә йтелгә н һ ү ҙ ҙ е башҡ аһ ы менә н алмаштырҙ ылар. Беҙ ҙ ә сиктә рҙ е уҙ ғ андары ө сө н шул кә ферҙ ә р ө ҫ тө нә Кү ктә н яза индерҙ ек.

163. Һ ин уларҙ ан диң геҙ ярындағ ы халыҡ тың хә ле тураһ ында һ ораш. Нисек итеп улар шә мбе кө ндө хө рмә тһ еҙ лек менә н сиктә рҙ е уҙ ҙ ылар. Шә мбе ял кө нө ине, һ ыуҙ ағ ы балыҡ тар ташҡ ын-ташҡ ын булып яр ҡ ырына килде, ял булмағ ан кө ндә рҙ е балыҡ килмә й ине. Боҙ оҡ эш ҡ ылғ андарҙ ы Беҙ шулай һ ынайбыҙ.

(«Диң геҙ ярындағ ы ул шә һ ә р Мә дйә н менә н Тур араһ ындағ ы Ә йлә исемендә ге ауыл ине. Исраил тоҡ омондағ ы халыҡ йомғ а кө ндө байрам итергә телә мә йенсә, ял кө нө итеп шә мбене билгелә не. Шунан һ уң Аллаһ Тә ғ ә лә уларғ а ял кө нө - шә мбелә эшлә ү ҙ е, балыҡ тотоуҙ ы тыйҙ ы. Ял булғ ас, ял итегеҙ, йә нә һ е. Башҡ а кө ндә рҙ е яр буйына балыҡ ө йө рө килмә гә нгә кү рә, улар ул кө ндө балыҡ тоторғ а ярамаһ а ла, ҡ анунды боҙ оп, кү п итеп балыҡ тоттолар. Йә ғ ни улар сиктә рҙ е боҙ ҙ олар. Был иһ ә Аллаһ тың хә йлә менә н уларҙ ың ҡ анундарғ а турамы-юҡ мы икә нен һ ынауы ине. Хаттин ашыу — сығ ырҙ ан сығ ыу, билгелә нгә н ҡ ә ғ иҙ ә лә рҙ е боҙ оп, ситкә сығ ыу. Хә т — сик тигә н һ ү ҙ ». Хә сә н Чантай тә фсиренә н. )

164. (Улар араһ ында хаттин ашмағ андар ҙ а бар ине) ҡ айһ ы берҙ ә ре (балыҡ тотоусыларҙ ы тә ртип боҙ маҫ ҡ а) ө гө тлә й башланы. Башҡ алары ө гө тлә ү селә ргә ә йттелә р:

— Аллаһ барыбер уларҙ ы һ ә лә к итә сә к һ ә м (Ҡ иә мә ттә ) хә тә р яза бирә сә к, шул халыҡ ты ни ө сө н ө гө тлә йһ егеҙ, — тинелә р. Ө гө тлә ү селә р ә йтте:

— Раббыбыҙ ҡ аршыһ ында хө рмә т ҡ аҙ аныр ө сө н, ө гө ттә н һ уң, бә лки, улар тә ү бә гә килер, тип ө мө т иткә н инек, — тинелә р. (165) Улар ү ҙ ҙ ә рен ө гө тлә гә нде онотҡ ас, Беҙ ҙ ә ә леге ө гө тлә ү селә рҙ е ҡ отҡ арҙ ыҡ, сиктә рҙ е уҙ ғ андарҙ ы, ҡ ылғ ан гө наһ тарына кү рә, хә тә р яза менә н язаланыҡ. (166) Һ ү ҙ тың ламайынса, тыйылғ андарҙ ың сигенә н сығ ырғ а телә гә ндә ргә Беҙ:

— Мә хлү ҡ маймылғ а ә ү ерелегеҙ, — тинек. 167. Раббың:

— Ә лбиттә, Ҡ иә мә т кө нө нә саҡ лы уларғ а иң яман яза бирә сә к кешелә рҙ е ебә рә сә кмен, — тип вә ғ ә ҙ ә итте. Шик юҡ, Раббың тиҙ хө кө м итеү селер, һ ә м Ул — ярлыҡ аусы, мә рхә мә т эйә һ елер. (168) Уларҙ ы тө ркө м-тө ркө м итеп Ер йө ҙ ө нә тараттыҡ. Улар араһ ында ла яҡ шы кешелә р бар; ямандары ла кү п. Бә лки улар ү ҙ гә рер (тура юлғ а баҫ ыр) тип уларҙ ы һ ә м именлек, һ ә м дә яманлыҡ менә н дә һ ынап ҡ араныҡ.

169. Уларҙ ан һ уң алмашҡ а донъяғ а тағ ын да яманыраҡ ғ ә ҙ ә тле ҡ ә ү ем килде һ ә м улар китапҡ а (Тә ү рә ткә ) вариҫ булды. Улар фани донъяның юҡ -бар малына ҡ ыҙ ыҡ ты.

— (Нимә генә ҡ ылһ аҡ та, йә ғ ни Тә ү рә тты боҙ һ аҡ та) беҙ барыбер ярлыҡ анасаҡ быҙ, — тип.

Уларга тағ ын шундай ниғ мә ттә р килһ ә лә, улар һ ис тартынмайынса аласаҡ. Ә йе! Китапҡ а Аллаһ хаҡ ында дө рө ҫ ө нә н башҡ аны ө ҫ тә мә йбеҙ, тип ант итмә нелә рме ни улар? Китапҡ а яҙ ылғ андарҙ ы уҡ ыманылармы ни улар? Ә хирә т йорто фә ҡ ә т (гө наһ эшлә ү ҙ ә н һ ә м Аллаһ тан) ҡ урҡ ҡ андар ө сө н генә хә йерле булыр. Һ еҙ ҙ ең аҡ ылығ ыҙ ә ле һ аман шуғ а ирешмә неме ни? (170) Китапҡ а ныҡ лап ышанып, намаҙ ҙ ы дө п-дө рө ҫ итеп уҡ ығ андарғ а, изгелек ҡ ылғ андарғ а Беҙ ә жерен кә м итмә ҫ беҙ.

171. Бер ваҡ ыт (кү лә гә яһ аусы болот кеү ек итеп) Исраил тоҡ омоның баш осона тауҙ ы кү тә рҙ ек; улар, ө ҫ тө бө ҙ гә тау тө шә сә к икә н, тип ҡ урҡ тылар.

Беҙ уларғ а ә йттек:

— Һ еҙ гә биргә немде (таҡ тағ а яҙ ылғ ан Тә ү рә тты) ҡ еү ә тегеҙ ҙ ә н килгә нсә һ аҡ лаһ ағ ыҙ (боҙ маһ ағ ыҙ ) һ ә м шунда яҙ ылғ андарҙ ы онотмаһ ағ ыҙ, ҡ отолорһ ығ ыҙ, — тинек. (172) Ҡ иә мә т кө нө ндә:

- Беҙ бынан хә бә рһ еҙ инек, - тип ә йтмә һ ендә р ө сө н, Раббың ә ҙ ә м балаларынан, уларҙ ың тә ненә н тоҡ омдарын сығ арҙ ы, уларҙ ы ү ҙ енә шаһ ит итте һ ә м ә йтте:

— Мин һ еҙ ҙ ең Раббығ ыҙ тү гелме ни? — тине. Улар ҙ а:

— Ә лбиттә, шаһ ит булдыҡ (Һ ин беҙ ҙ ең Раббыбыҙ ), — тинелә р.

173. — Ә ү ә лең дә ата-бабаларыбыҙ Аллаһ тан башҡ аларга табына ине; беҙ уларҙ ан һ уң килгә н тоҡ ом (улар табынғ анғ а табындыҡ ); ялғ анғ а эйә ргә ндә рҙ ең ҡ ылғ ан эштә ре ө сө н беҙ ҙ е лә һ ә лә к итерһ ең ме ни инде? — тип аҡ ланырғ а телә мә һ ендә р ө сө н (шулай эшлә нек). (174) Бә лки (бер Аллаһ ҡ а ғ ына инанырҙ ар) инҡ арсылыҡ тан уаз кисерҙ ә р тип, аяттарыбыҙ ҙ ы шулай тә фсиллә п аң латабыҙ. (175) Һ ин уларғ а ү ҙ енә аяттар индерелгә н кеше тураһ ында уҡ ып кү рһ ә т: ул аяттарымды инҡ ар итте, шуғ а кү рә, шайтан уны ү ҙ артынан эйә ртте, ул кеше аҙ ғ ын юлғ а баҫ ты.

176. Телә гә н булһ аҡ, һ ис шикһ еҙ, аяттарыбыҙ ярҙ амында Беҙ уны юғ ары дә рә жә гә кү тә ргә н була инек. Лә кин ул донъя малына йә беште һ ә м ҡ омһ оҙ лоҡ нә фсеһ енә эйә рҙ е. Уның хә ле хас эт тормошо кеү ек ине. Янына табан килә башлаһ аң да, телен сығ арып йыш-йыш һ улар, янынан китһ ә ң дә, телен аҫ ылындырып һ улап ҡ алыр. Бына, аяттарыбыҙ ҙ ы ялғ анғ а сығ арырғ а тырышыусыларҙ ың хә ле шундай булыр. Был ҡ иссаны аң латып бир, бә лки ҙ ә һ абаҡ алырҙ ар. (177) Аяттарыбыҙ ҙ ы ялғ анғ а сығ арырғ а телә гә ндә рҙ ең хә ле ү ҙ ҙ ә ренә зарар эшлә ү се ҡ ә ү емдеке кеү ек — ямандыр. (178) Аллаһ ә мере менә н барғ ан кеше тура юлды табыр. Ул аҙ аштырғ ан кеше кү п зыян кү рер. (179) Дө рө ҫ ө шул, Беҙ ендә р менә н кешелә рҙ ең кү беһ ен йә һ ә ннә м ө сө н яралттыҡ. Уларҙ ың йө рә ктә ре лә бар, лә кин зиһ ендә ре юҡ, кү ҙ ҙ ә ре лә бар — кү рмә й, ҡ олаҡ тары ла бар — ишетмә й. Улар хайуандар кеү ек, хатта уларҙ ан да мә хлү герә к. Сө нки улар ғ ә мһ еҙ, наҙ ан; Аллаһ һ ү ҙ ҙ ә ренә иғ тибарһ ыҙ ҡ ала бирә лә р.

180. Иң гү зә л исемдә р Аллаһ тың исемдә реҙ ер. Шулай булғ ас, шул гү зә л исемдә р менә н доғ алар уҡ ығ ыҙ. Уның исемдә рен боҙ оусыларҙ ы ташлап китегеҙ. Ҡ ылғ ан гө наһ тарына кү рә, улар язаһ ын аласаҡ.

181. Беҙ яралтҡ ан халыҡ тар араһ ында шундай бер ө ммә т бар: һ ис туктамайынса Хә ҡ иҡ ә тте (Аллаһ ә мерҙ ә рен) алғ а ебә реү се, ғ ә ҙ еллек урынлаштырыусы. (182) Аяттарыбыҙ ҙ ы ялғ анғ а сығ арырғ а тырышыусыларҙ ы, ү ҙ ҙ ә ре лә һ иҙ мә ҫ тә н, ә крен-ә крен һ ә лә кә ткә килтерә беҙ.

183. Мин уларғ а кисектереү (бер аҙ ваҡ ыт, кисектереү, һ ынау ваҡ ыты) бирә м, ә ммә минең язам (хә йлә м) бик тә хә тә р буласаҡ. (184) (Мө хә ммә дтең ) аҡ ылдан яҙ мағ анлығ ы тураһ ында ҡ ә ү емдә штә ре уйлап ҡ араманымы ни? Ул бары тик (алда ҡ урҡ ыныс яза барлығ ы тураһ ында) иҫ кә ртеү се генә. (185) Кү ктә р һ ә м Ерҙ ә ге тө ҙ ө к тә ртип (менә н идара итеү се Аллаһ икә нлеге) тураһ ында уйлап ҡ араманылармы? Аллаһ яралтҡ ан һ ә р нә мә гә иғ тибар итеп, ә жә лдең (бө тө н донъя ғ арасатының ) килә сә генә ышанып ҡ арамайҙ армы? Шулай булғ ас, улар (Ҡ ө ръә ндә н башҡ а) тағ ын ниндә й китапҡ а ышанырҙ ар икә н инде? (186) Аллаһ аҙ аштырғ ан кешегә Аллаһ тан башҡ а тура юл кү рһ ә теү се булмаҫ. Һ ә м Ул уларҙ ы аҙ ғ ынлыҡ эсендә аҙ ашҡ ан килеш ҡ алдырыр. (187) Һ инә н Ҡ иә мә ттең ҡ асан килә сә ге тураһ ында һ орайҙ ар. (Ә йтерһ ең дә, һ ин быны белә һ ең. ) Ә йт һ ин уларғ а:

⇐ Предыдущая 14 15 16 17 181920 21 22 23 Следующая ⇒