3 — Ғимран (Мәрйәмдең атаһы) сүрәһе 4 страница

175. Ысынлыҡ та иһ ә, мосолмандарҙ ы (кә фер ғ ә скә ре килә, тип) ү ҙ дуҫ тары менә н ҡ урҡ ытыусы шайтандыр. Иманлы булһ ағ ыҙ, уларҙ ан ҡ урҡ мағ ыҙ, бары тик Минең язамдан ғ ына ҡ урҡ ығ ыҙ.

176. Кә ферлектә ашҡ ынып ярышыусыларғ а ҡ арап, һ ин хафаланма. Улар Аллаһ ҡ а һ ис бер зарар килтерә алмаҫ. Ә хирә т кө нө ндә Аллаһ уларғ а яҡ шы ө лө ш сығ армаҫ. Уларғ а бик тә хә тә р яза ә ҙ ерлә нгә н.

177. Шуныһ ы хаҡ тыр, иманын һ атып, кә фер булғ андар Аллаһ ҡ а һ ис бер зарар ҡ ыла алмаҫ. Улар ө сө н хә тә р ғ азап ә ҙ ерлә нгә н.

178. Кә фер иткә ндә р (язалары кисектерелгә нгә кү рә ) ү ҙ ҙ ә ре ө сө н хә йерле, тип яң ғ ылышмаһ ындар. Гө наһ тарын арттыра тө шһ ө н тип, Аллаһ уларғ а форсат бирә. Уларғ а хә тә р ғ азап бар.

179. (Ий, монафиҡ тар! ) Яҡ шыны ямандан айырмайынса, Аллаһ мө ьминдә рҙ е һ еҙ йә шә й торғ ан хә лдә ҡ алдырмаҫ. Һ уң ынан нә жесте пактан айырасаҡ. Аллаһ һ еҙ гә кү ҙ кү рмә ҫ йә шерен серҙ ә р менә н таныштырмаҫ. Лә кин Аллаһ пә йғ ә мбә рҙ ә рҙ е ү ҙ е телә гә н кешелә р араһ ынан һ айлап ала. Аллаһ ҡ а һ ә м уның рә сү лдә ренә иман килтерегеҙ. Иман килтерһ ә геҙ, (тә ҡ ү ә, диндар булһ ағ ыҙ ) һ еҙ ҙ ең ө сө н ғ ә лә мә т ҙ ур ә жер ә ҙ ерлә нгә н.

180. Аллаһ тан ниғ мә ттә р алып та, һ аран булғ ан кешелә р: һ аранлығ ыбыҙ ү ҙ файҙ абыҙ ғ а, тип уйламаһ ындар, киреһ енсә, был (һ аранлыҡ ) улар ө сө н бик тә насар булып сығ асаҡ. Һ аранлыҡ тарына кү рә, йыйылғ ан малдары Ҡ иә мә т кө нө ндә уларҙ ың муйындарына сорналасаҡ тыр. Кү ктә рҙ ең, Ерҙ ең мираҫ ы — Аллаһ тыҡ ылыр. Аллаһ һ еҙ ҡ ылғ андарҙ ан хә бә рҙ арҙ ыр. (181) Ысындыр, уларҙ ың:

— Аллаһ — фә ҡ ир, беҙ — бай, — тигә н һ ү ҙ ҙ ә рен Аллаһ ишетте.

Беҙ улар ә йткә нде лә яҙ ып ҡ уйырбыҙ һ ә м уларҙ ың хаҡ һ ыҙ ғ а пә йғ ә мбә рҙ ә рҙ е ү лтергә ндә рен дә теркә рбеҙ һ ә м ә йтә сә кбеҙ:

— Татығ ыҙ шул утта яныу ғ азабын! (182) Был (утта яныу) донъяла саҡ та ү ҙ ҡ улдарығ ыҙ менә н ҡ ылғ андарығ ыҙ (гө наһ тарығ ыҙ ) ө сө н тү лә ү ҙ ер. Аллаһ (урынһ ыҙ ғ а) ҡ олдарын рә нйетмә ҫ. (183)

— Дө рө ҫ ө шул, Кү ктә н ингә н ут кө йҙ ө рө п, кү мергә ә йлә ндерерҙ ә й бер ҡ орбан алып килмә һ ә, Аллаһ беҙ гә һ ис бер пә йғ ә мбә ргә ышанмаҫ ҡ а бойорҙ о, — тигә н (кә ферҙ ә ргә ) былай ә йт:

— Һ еҙ гә минә н алда мө ғ жизә лә р һ ә м һ еҙ телә гә ндә р менә н бергә нисә пә йғ ә мбә р килде. Ә гә р ҙ ә һ еҙ хаҡ ә ҙ ә мдә р икә нһ егеҙ, ни ө сө н уларҙ ы ү лтерҙ егеҙ? — тип.

(Кә ферҙ ә р Мө хә ммә д пә йғ ә мбә рҙ е ү ҙ ҙ ә ренең, йолаларын ү тә ргә ө ндә йҙ ә р. Йә ғ ни, ә гә р Мө хә ммә д кә ферҙ ә ргә ҡ орбан килтереп, кә ферҙ ә р ул ҡ орбанды салып, утта яндырып, уйҙ ырма илаһ тә ренә ғ ийбә ҙ ә т ҡ ыласаҡ һ ә м шунан һ уң улар Мө хә ммә днең пә йғ ә мбә рлегенә иман килтерә сә к, имеш. )

184. (Рә сү лем! ) Ә гә р ҙ ә Һ ине ялғ ансығ а сығ арһ алар, (хафаланма) ысынлыҡ та, һ инә н элек ап-асыҡ мө ғ жизә лә р, яҙ ыуҙ ар һ ә м һ еҙ ҙ ең кү ң ел кү ҙ егеҙ ҙ е аса торғ ан китап килтергә н нисә пә йғ ә мбә рҙ ә рҙ е лә улар ялғ ансығ а һ ананылар.

185. Һ ә р йә н эйә һ е ү лемде татыйасаҡ. Ҡ иә мә т кө нө ндә (донъяла) ҡ ылғ андарығ ыҙ ғ а тамам итеп ә жер бирелә сә к. Кемдер йә һ ә ннә мдә н йыраҡ ҡ а ебә релеп, йә ннә ткә барып урынлашһ а, ул ысынлап та мораҙ ына ирешкә н булыр. Был донъялағ ы тормош иһ ә ҡ оро ҡ ыуаныс ҡ ына.

186. Ысынлап та, малдарығ ыҙ һ ә м йә ндә регеҙ арҡ аһ ында һ еҙ һ ынауғ а дусар, һ еҙ ҙ ә н элек килгә н Китаплы ҡ ә ү емдә н һ ә м кү п илаһ кә табыныусыларҙ ан һ еҙ байтаҡ ҡ ына рә нйетеү ле һ ү ҙ ҙ ә р ҙ ә ишетерһ егеҙ. Ә гә р шуларғ а сабыр итер булһ ағ ыҙ, тә ҡ ү ә, диндар булһ ағ ыҙ, хаҡ тыр, иң гү зә л ғ ә мә л шул булыр.

187. Аллаһ Китаплы ҡ ә ү емде:

— Уны (Китапты) кешелә ргә аң латып бирә сә кбеҙ, уны кешелә рҙ ә н йә шереп тотмаясаҡ быҙ, — тип ант иттерҙ е. Улар иһ ә Китапты артҡ а ташланылар. Уны донъя малына һ аттылар. Уларҙ ың был алыш-бирештә ре ни ҡ ә ҙ ә р яман ғ ә мә лдер. (188) Ҡ ылғ андарына шатланыусы, ҡ ылмағ андары ө сө н дә маҡ талырғ а телә ү селә р ғ азаптан ҡ отолдоҡ, тип яң ғ ылышмаһ ындар, һ ин дә (уларҙ ы ғ азаптан ҡ отолдо тип) уйлама. Улар ө сө н хә тә р яза бар. (189) Кү ктә рҙ ең һ ә м Ерҙ ең хө кө мдары Аллаһ тыр. Аллаһ тың ҡ ө ҙ рә те һ ә р нә мә гә етә. (190) Кү ктә рҙ ең һ ә м Ерҙ ең яралтылышында, тө н менә н кө ндө ң сиратлашыуында аҡ ылы сә лә мә т кеше ө сө н, ысынлап та, ғ ибрә т биреү се дә лилдә р бар.

191. Улар (мосолмандар) аяҡ ө ҫ тө тороп та, ултырып та, янғ а ятҡ ан килеш тә Аллаһ ты зикер итә лә р, кү ктә рҙ ең һ ә м Ерҙ ең яралтылышы хаҡ ында тә рә н фекерлә йҙ ә р, (һ ә м ә йтә лә р):

— Раббыбыҙ! Һ ин быларҙ ы бушҡ а ғ ына яралтманың. Һ ине тә сбих итә беҙ (маҡ тайбыҙ, Һ ин барса кә мселектә рҙ ә н пакһ ың ). Беҙ ҙ е йә һ ә ннә м ғ азабынан ҡ отҡ ар! (192) Йә, Раббыбыҙ! Дө рө ҫ тө р, Һ ин йә һ ә ннә мгә керткә н кеше рисуай (хур) була. Ғ ә ҙ елһ еҙ кешелә рҙ ең ярҙ амсыһ ы булмаҫ. (193) Йә, Раббыбыҙ! Дө рө ҫ тө р, беҙ:

— Раббығ ыҙ ғ а инанығ ыҙ! — тип иманғ а ө ндә ү сене (Пә йғ ә мбә рҙ е, Ҡ ө ръә нде) ишеттек һ ә м шунда уҡ иман килтерҙ ек. Инде беҙ ҙ ең гө наһ тарыбыҙ ҙ ы кисер, яманлыҡ тарыбыҙ ҙ ы ярлыҡ а, йә небеҙ ҙ е изгелеклелә р иҫ ә бенә н ал, йә, Раббыбыҙ. (194) Раббыбыҙ! Беҙ гә пә йғ ә мбә рҙ ә рең аша вә ғ ә ҙ ә иткә н йә ннә тте бир, Ҡ иә мә т кө нө ндә беҙ ҙ е хурлыҡ ҡ а ҡ алдырма (рә хмә тең дә н ташлама), шик юҡ, Һ ин һ ү ҙ ең дә торорһ оң.

195. Шулай итеп, Аллаһ уларҙ ың доғ аларын ҡ абул итте. (Һ ә м ә йтте):

— Ирҙ ә рҙ ә н булһ ын, булһ ын ҡ атындарҙ ан, мин улар ҡ ылғ ан ғ ә мә лде юҡ ҡ а сығ армаясаҡ мын, ғ ә мә лдә барығ ыҙ ҙ а бер тигеҙ. Улар һ ижрә т иттелә р (ватандарынан кү сеп китергә мә жбү р булдылар), йорттарынан ҡ ыуылдылар, Минең юлымда яфалар кү рҙ елә р, һ уғ ыштылар, ү лтерелделә р, хаҡ тыр, Мин дә уларҙ ың гө наһ тарын ярлыҡ армын һ ә м уларҙ ы баҡ саларында шишмә лә р ағ ып торғ ан йә ннә ткә кертә сә кмен. Был бү лә к Аллаһ тарафынандыр. Ниғ мә ттә рҙ ең иң кү ркә мдә ре Аллаһ хозурындалыр.

196. (Аллаһ ты, Ҡ ө ръә нде, Пә йғ ә мбә рҙ е танымаусы инҡ арсылар, йә ғ ни) кә ферҙ ә рҙ ең ил буйлап йө рө гә ндә ре (сауҙ а менә н байығ андары) һ ине ҡ ыҙ ыҡ тырмаһ ын. (197) Ә ҙ файҙ аҙ ыр (йә ғ ни ул ваҡ ытлыса ғ ына байлыҡ тыр), һ уң ынан уларҙ ың барасаҡ ере — йә һ ә ннә мдер. Ул ҡ от осҡ ос хә тә р урын.

198. Ә ммә Раббынан (гө наһ лы булыуҙ ан) ҡ урҡ ҡ андар ө сө н Аллаһ тарафынан ә жер булараҡ, баҡ саларында шишмә лә р ағ ып ятҡ ан мә ң гелек йә ннә ттә р ҡ оролғ ан, улар — шунда ҡ аласаҡ. Аллаһ тың һ ый табыны шул булыр. Улар ө сө н Аллаһ хозурындағ ы ниғ мә ттә р тағ ын да сифатлыраҡ тыр.

199. Китаплы халыҡ араһ ында шундай кешелә р ҙ ә барҙ ыр, Аллаһ ҡ а, һ еҙ гә индерелгә н (Ҡ ө ръә нгә ) һ ә м дә ү ҙ ҙ ә ренә индерелгә нгә ышанып, Аллаһ ҡ а буйһ оноп, иман килтергә ндә р бар, ә лбиттә. Улар Аллаһ тың аяттарын донъя малына һ атмаҫ тар. Бына шундайҙ ар ө сө н Раббы ҡ аршыһ ында ә жерҙ ә р бар. Шө бһ ә һ еҙ, Аллаһ иҫ ә п-хисапты тиҙ тотор.

200. Ий, иман килтергә ндә р! Сабыр итегеҙ, (дошман ҡ аршыһ ында) сыҙ ам булығ ыҙ, (Жиһ ад ө сө н) ә ҙ ерлекле һ ә м уяу булығ ыҙ һ ә м Аллаһ ҡ аршыһ ында (гө наһ эшлә ү ҙ ә н) ҡ урҡ ығ ыҙ, уң ышҡ а ирешерһ егеҙ.

⇐ Предыдущая 7 8 9 10 111213 14 15 16 Следующая ⇒