1 — Фәтиха (Асыусы) сүрәһе 6 страница

233. Ә сә лә р балаларын ике йыл дауамында имеҙ ергә тейеш. (Был хө кө м) имеҙ еү ҙ ә н туҡ тарғ а телә гә ндә р ө сө н. Ғ ө рө ф-ғ ә ҙ ә т буйынса (ә сә лә рҙ ең ) ашау-эсеү е, кейеме баланың атаһ ы ө ҫ тө нә н булырғ а тейеш. Бер кемдә н дә мө мкинлегенә н артығ ы һ оралмаҫ. Балаһ ы арҡ аһ ында ә сә һ ен рә нйетеү, бала ө сө н атаһ ын рә нйетеү булмаһ ын.

Мираҫ сы ө ҫ тө нә тө шкә н вазифа ла шулай уҡ. (Баланың атаһ ы ү леп китһ ә, имеҙ еү се ҡ атынды ашатыу-эсертеү мираҫ сы ө стө нә тө шә. ) (Ата-ә сә ) араһ ында ризалыҡ һ ә м уртаҡ килешеү булһ а, (ике йә ше тулмағ ан баланы) кү крә ктә н айырырғ а телә һ ә лә р, икеһ енә лә гө наһ булмаҫ. Балаларығ ыҙ ҙ ы имеҙ ер ө сө н йола буйынса башҡ а ҡ атын яллаһ ағ ыҙ, гө наһ юҡ тыр. Аллаһ тың язаһ ынан ҡ урҡ ығ ыҙ һ ә м белегеҙ: шик юҡ, Аллаһ һ еҙ нимә ҡ ылһ ағ ыҙ, шуны кү реп тора.

234. Арағ ыҙ ҙ ан берә ү ү лһ ә, уның тол ҡ алғ ан ҡ атындары (башҡ а ир менә н аралашмайынса) йә ки айырылғ ан ҡ атын яң ғ ыҙ ы дү рт ай ҙ а ун кө н (ғ иддә т) кө тө п йә шә р. Бына ошо ваҡ ыт уҙ ыуғ а, улар шә риғ ә т ҡ ушҡ анса, ү ҙ баштарына йә шә й башлаһ а, һ еҙ ҙ ең ө сө н гө наһ булмаҫ. Аллаһ һ еҙ нимә эшлә һ ә геҙ ҙ ә, хә ҡ иҡ ә тә н, белә ҙ ер.

(«Ғ иддә т ваҡ ытында тол ҡ алғ ан ҡ атын кейә ү гә сығ ырғ а, мә рхү м иренең ө йө нә н сығ ып йө рө ргә, биҙ ә нергә тейеш тү гел. Ошо ваҡ ыт эсендә ҡ атындың иренә н ауырлымы, юҡ мы икә не беленер. Ауырлы булһ а, ҡ атын шул йортта бала тыуғ ансығ а ҡ ә ҙ ә р ҡ ала. Һ уң ынан башҡ а кешегә кейә ү гә сығ а ала. Ауырлы булмаһ а ла, ғ иддә т ваҡ ыты уҙ ғ ас, ҡ атындың кейә ү гә сығ ырғ а хоҡ уғ ы була. Ғ иддә т ваҡ ытында ҡ атындың ауыры тө шһ ә, ғ иддә тте аҙ ағ ына ҡ ә ҙ ә р дауам итеү ихтыяжы ҡ алмай». Хә сә н Чантай тә фсиренә н. )

235. (Ғ иддә т тотҡ ан) ҡ атындарғ а (никах менә н) ө йлә нергә телә ү егеҙ йә ки шуғ а ө мө т итеп, эстә н генә хыяланып йө рө ү егеҙ ҙ ә гө наһ юҡ. Аллаһ белә лер, һ еҙ уларҙ ы (был ҡ ағ иҙ ә лә рҙ е) һ ис тә онотмаҫ һ ығ ыҙ. Лә кин (ғ иддә ттә гелә рҙ ең ) ү ҙ ҙ ә ре менә н йә шерен вә ғ ә ҙ ә лә шмә геҙ, ә ҙ ә п сиктә рендә ге ғ ә ҙ ә ти һ ү ҙ ҙ ә р генә һ ө йлә геҙ. (Мә жбү ри булғ ан) ғ иддә т ваҡ ыты ахырына килеп етмә йенсә, никах тураһ ында һ ү ҙ ҡ уҙ ғ атмағ ыҙ. Аң лы булығ ыҙ, ғ иддә т уҙ майынса, никах тураһ ында һ ү ҙ ҡ уҙ ғ атмағ ыҙ. Аң лы булығ ыҙ, Аллаһ һ еҙ ҙ ең кү ң елегеҙ ҙ ә ге ниә ттә рҙ ең барыһ ын да, ә лбиттә, белеп тора. Уның язаларынан ҡ урҡ ығ ыҙ һ ә м йә нә белеп тороғ оҙ: хә ҡ иҡ ә тә н, Аллаһ бик кү п мә рхә мә т итеү се, Ул сабырҙ ыр.

236. Никахлашҡ андан һ уң, ҡ атынғ а ҡ ағ ылмағ ан булһ ағ ыҙ, ҡ алым-бирнә алынмағ ан булһ а, был ҡ атынды талаҡ итһ ә геҙ, гө наһ юҡ. Мө лкә тегеҙ рө хсә т иткә нсә, мә тди ҡ ыҫ ынҡ ылыҡ та булғ анда ла, йола буйынса (айырылғ ан ҡ атынғ а) ярашлы итеп ө лө ш биреп ебә регеҙ. Был эш изгелек итеү сенең бурысыҙ ыр. (237) Һ еҙ уларҙ ы ҡ ағ ылмағ ан килеш айырһ ағ ыҙ, уларғ а мә һ ер тә ғ ә йен иткә н булһ ағ ыҙ, ул ваҡ ытта тә ғ ә йенлә нгә н малдың яртыһ ы уларғ а булыр. Ә гә р улар ү ҙ ҙ ә ре мә һ ерҙ ә н баш тартһ а, ҡ улында никах шарты булғ ан кеше ғ ә фү итһ ен. (Һ ә й, ир кешелә р) һ еҙ ҙ ең киң кү ң елле, бер-берегеҙ гә изгелекле булыуығ ыҙ тә ҡ ү ә леккә яҡ ын булыр. Һ еҙ гә бирелгә н ө ҫ тө нлө ктө онотмағ ыҙ. Шө бһ ә һ еҙ, һ еҙ нимә ҡ ылһ ағ ыҙ, Аллаһ шуны кү реп тора.

238. Намаҙ ҙ арҙ ы һ ә м урта намаҙ ҙ ы (икендене) ҡ алдырмайынса дауам итегеҙ. Тү бә нселек менә н Аллаһ ҡ а итә ғ ә т итеп, намаҙ уҡ ығ ыҙ. (239) Лә кин (һ уғ ыш ваҡ ытында, ташҡ ын баҫ ҡ анда йә ки шуғ а оҡ шаш ҡ урҡ ыныстар булғ анда, итә ғ ә т менә н иркенлә п намаҙ уҡ ырғ а мө мкинлектә р булмағ анда) шө бһ ә ле мө хиттә лә аяҡ ө ҫ тө йә ки ат ө ҫ тө ндә барғ анда, (Ҡ иблағ а ҡ арарлыҡ шарттар булмағ анда ла) намаҙ уҡ ығ ыҙ. Ҡ урҡ ыныс (йә ки сирегеҙ ) уҙ ып киткә ндә н һ уң, элек белмә гә негеҙ ҙ е Аллаһ һ еҙ гә нисек ө йрә ткә н булһ а, шулай, Аллаһ ты маҡ тап, намаҙ ҡ ылығ ыҙ.

240. Берә ү һ е ҡ атындарын тол ҡ алдырып ү леп китһ ә, ү лер алдынан ҡ атындарына уның ө йө ндә мохтажлыҡ кү рмә йенсә, бер йыл йә шә ргә рө хсә т икә нлеге тураһ ында васыят ә йтһ ен. Ә гә р (тол ҡ алғ ас) улар ү ҙ телә ктә ре менә н ө йҙ ә н китһ ә лә р һ ә м ү ҙ ҙ ә ре телә гә нсә, шә риғ ә тсә йә шә й башлаһ алар, гө наһ юҡ. Аллаһ — һ ә р ваҡ ыт ҡ ө ҙ рә т һ ә м хикмә ттә р эйә һ е.

241. Талаҡ ҡ ылынғ ан ҡ атындарғ а ирҙ ә ре (шә риғ ә т ҡ ушҡ анса) мал бү леп бирергә тейеш. Ҡ атын хаҡ ын боҙ мау — мө ьмин мосолмандарҙ ың изге бурысы.

242. Һ еҙ ҙ ең зиһ ендә регеҙ гә барып етһ ен тип, Аллаһ аяттарын бына шулай аң лата.

243. Ү лемдә н ҡ асып, мең дә рсә кешелә рҙ ең ү ҙ ө йҙ ә ренә н атылып сыҡ ҡ андарын һ ин кү рмә нең ме ни? Аллаһ уларғ а:

— Ү легеҙ! — тине.

(Улар ү лде) шунан һ уң уларҙ ы терелтте. Хә ҡ иҡ ә тә н, Аллаһ кешелә ргә миһ ырбанлы, лә кин кү птә регеҙ шө крә нә ҡ ылманығ ыҙ. 244. Аллаһ юлында һ уғ ышығ ыҙ. Аң лы булығ ыҙ, Аллаһ һ ис шө бһ ә һ еҙ, ишетеп-белеп тороусы.

245. Ә жә ткә биргә н кеү ек, Аллаһ ҡ аршыһ ында изгелек ҡ ылыусы (хә йер, зә кә т биреү се) кем ул? Аллаһ та уны (дә рә жә һ ен, малын) ҡ ат-ҡ ат арттырыр. Аллаһ кемдеҙ ер ҡ ыҫ тау йә шә тер, кемдә рҙ еҙ ер мул йә шә тер. Бө тө негө ҙ ҙ ә бары тик Аллаһ хозурына килтерелә сә кһ егеҙ.

246. Мусанан һ уң килгә н Исраил тоҡ омоның етә кселә рен кү рмә нең ме? Улар ү ҙ ҙ ә ренә ебә релгә н пә йғ ә мбә ргә:

— Беҙ гә бер хаким кү ндер ҙ ә, беҙ Аллаһ юлында һ уғ ышырбыҙ, — тинелә р. Пә йғ ә мбә р ҙ ә ә йтте:

— Һ еҙ ҙ е һ уғ ышҡ а яҙ һ аҡ та, һ еҙ һ уғ ышмаҫ һ ығ ыҙ бит, — тине.

Улар ә йтте:

— Ни эшлә п һ уғ ышмайыҡ, ти! Беҙ ҙ е йорттарыбыҙ ҙ ан ҡ ыуып сығ арҙ ылар, балаларыбыҙ ҙ ан мә хрү м иттелә р, — тинелә р.

Лә кин кә ферҙ ә р менә н һ уғ ышыу фарыз ителгә с, уларҙ ың кү беһ е (һ уғ ыштан) баш тартты, бик ә ҙ е генә һ уғ ышты. Аллаһ барыһ ын да (монафиҡ тарҙ ың ике йө ҙ лө ғ ә мә лдә рен) бик яҡ шы белеп тора.

247. Уларғ а Пә йғ ә мбә р ә йтте:

— Хә ҡ иҡ ә тә н, Аллаһ һ еҙ гә хаким итеп Талутты кү ндерҙ е, — тине. Улар ә йтте:

—Нисек инде ул беҙ ҙ ең ө ҫ тә н хакимлыҡ итһ ен? Беҙ хаким итергә унан да лайығ ыраҡ быҙ. Байлығ ы ла, малы ла булмағ ан кеше нисек итеп беҙ ҙ ең ө ҫ тә н хакимлыҡ итер икә н? — тинелә р.

Пә йғ ә мбә р ә йтте:

— Ысындан да, Аллаһ Талутты һ еҙ гә хаким итте, ул белем ө лкә һ ендә лә, ҡ еү ә те менә н дә һ еҙ ҙ ә н ө ҫ тө н. Аллаһ — милекте кемгә бирергә телә һ ә, шуғ а бирә. Аллаһ мә рхә мә т эйә һ е, ғ илеме менә н йомарттыр, барыһ ын да белеп тороусы.

248. Пә йғ ә мбә рҙ ә ре уларғ а ә йтте:

— Уның (Талуттың ) хө кө мдарлыҡ ғ ә лә мә те шул булыр: һ еҙ гә бер һ андыҡ килер, эсендә Раббығ ыҙ ҙ ың тамғ аһ ы булыр һ ә м (һ андыҡ та) Муса нә ҫ еленә н, Һ арун ырыуҙ ары мираҫ ҡ а ҡ алдырғ андың ҡ алдыҡ тары булыр. Фә рештә лә ргә шул эш тапшырыласаҡ. Ә лбиттә, шунда һ еҙ гә ҡ ә тғ и бер ғ ә лә мә т (һ ә м, ғ ибрә т) бар. Ә гә р ҙ ә һ еҙ иманғ а килгә н булһ ағ ыҙ.

249. Ғ ә скә ре менә н Талут юлғ а сыҡ ты. Ул ә йтте:

— Шө бһ ә һ еҙ, бер инешкә тап килтереп, Аллаһ һ еҙ ҙ е һ ынап ҡ арар. Шул йылғ анан берә йегеҙ (ҡ омһ оҙ ланып) һ ыу эсһ ә, минең менә н бара алмаҫ. Эсмә гә н кеше минең менә н булыр. Бер ус ҡ ына һ ыу алып эсһ ә, ул да минең менә н барыр, — тине.

(Йылғ ағ а килеп еткә с) ғ ә скә рҙ ең кү п кешеһ е туйғ ансы һ ыу эсте. Бик ә ҙ е генә һ ыу эсмә не. Ниһ айә т, ул (Талут) ү ҙ енең мосолмандарҙ ан торғ ан ғ ә скә ре менә н йылғ аны кисеп сыҡ ты. Ҡ айһ ы берҙ ә ре ә йтте:

— Бө гө н Ялут ғ ә скә ренә ҡ аршы һ уғ ышырғ а беҙ ҙ ең кө сө бө ҙ юҡ, — тинелә р.

Аллаһ менә н һ ис шикһ еҙ ҡ ауышасаҡ тарын белгә ндә р ә йтте:

— Аллаһ ярҙ амы менә н ә ҙ генә кеше менә н дә кү п һ анлы ғ ә скә рҙ е ең гә ндә р бар, - тинелә р. Аллаһ сыҙ ам кешелә р менә н бергә булыр.

250. Улар (Талут ә мерендә гелә р) Ялут ғ ә скә ренә ҡ аршы сыҡ ҡ анда ә йттелә р:

— Йә, Раббыбыҙ, беҙ гә тү ҙ емлек бир. Аяктарыбыҙ ҙ ы нығ ыт, был кә ферҙ ә р ө йө рө нә ҡ аршы һ уғ ышҡ а беҙ гә ярҙ ам ит, — тинелә р.

251. Шулай итеп, улар (һ уғ ыш башланыр-башланмаҫ та) Аллаһ ярҙ амы менә н уларҙ ы (дошмандарҙ ы) ҡ ыуып таратты. (Мө ьмин ғ ә скә ре менә н килгә н) Дауыт Ялутты ү лтерҙ е. Аллаһ уғ а (Дауытҡ а) хө кө мдарлыҡ һ ә м пә йғ ә мбә рлек дә рә жә һ е бирҙ е, ул ө йрә нергә телә гә ндә рҙ е Аллаһ ө йрә тте.

Ә гә р ҙ ә Аллаһ кешелә рҙ е бер-берҙ ә ренә ҡ аршы һ уғ ыштан тыйып тормаһ а ине, Ер йө ҙ ө ндә, мотлаҡ, гел генә фетнә сығ ып торор ине. Аллаһ ғ ә лә мдә гелә рҙ ең барсаһ ына мә рхә мә тле.

252. Былар — Аллаһ тың аяттарыҙ ыр. (Ий, Мө хә ммә д) быларҙ ы һ иң ә хаҡ лыҡ менә н уҡ ыйбыҙ. Һ ин, ә лбиттә, Беҙ ҙ ең илсебеҙ.

253. (Был сү рә лә зикер ителгә н) ул пә йғ ә мбә рҙ ә рҙ е Беҙ бер-берһ енә н ө ҫ тө н кү рҙ ек (берһ ендә булғ ан айырым-айырым һ ә лә т икенсеһ ендә булмаҫ ). Аллаһ уларҙ ың берһ е менә н һ ө йлә шә, икенселә рен бө йө к дә рә жә лә ргә кү тә рә. Мә рйә мдең улы Ғ айсағ а аң лайышлы, асыҡ аяттар индерҙ ек һ ә м уны Рух-Ә ль Ҡ утдус менә н ҡ еү ә тлә ндерҙ ек. Ә гә р Аллаһ ихтыяр итһ ә ине, улар артынан килеү се кешелә р, ү ҙ ҙ ә ренә асыҡ китаптар килгә ндә н һ уң да, бер-берҙ ә рен ү лтермә гә н булырҙ ар ине. Лә кин улар дошманлаштылар. Нә тижә лә, уларҙ ың ҡ айһ ыһ ы иман килтерҙ е, ҡ айһ ылары кә ферлеккә китте. Аллаһ уларҙ ың бер-берҙ ә рен ү лтереү ҙ ә рен телә мә һ ә, ү лтертмә ҫ ине. Ә ммә шуныһ ы бар, Аллаһ ү ҙ е телә гә нсә ғ ә мә л ҡ ылыр.

254. Ий, иман килтергә н бә ндә лә рем, Беҙ һ еҙ гә биргә н ризыктарҙ ы Ә хирә т кө нө килеп еткә нсе ү к (Хаҡ юлында) сарыф итегеҙ (саҙ аҡ а бирегеҙ, йә тимдә ргә ярҙ ам итегеҙ, зә кә т бирегеҙ, хаж ғ ибә ҙ ә те ҡ ылығ ыҙ ). Ул Кө н килеп еткә с кенә алыш-биреш тә, дуҫ лыҡ та, шә фә ғ ә т тә булмаясаҡ. Кә ферҙ ә р золом итеү селә рҙ ең ү ҙ еҙ ер.

255. Аллаһ тың Ү ҙ енә н башҡ а Илаһ и ҡ ө ҙ рә ткә эйә һ ә м тә ң ре булырҙ ай һ ис бер кем юҡ. Ул (мә ң ге) тере. Заты менә н Ул һ ә р ваҡ ыт бар. Уны йоҡ омһ орау ҙ а, йоҡ о ла тотмай. Кү ктә рҙ ә ге, Ерҙ ә ге бө тө н нә мә Уныҡ ы ғ ына. Аллаһ тың рө хсә те булмағ анда, бер кем дә, бер кемдең дә гө наһ тарын ярлыҡ ай алмай. Ул Ү ҙ е яралтҡ андарҙ ың алда нимә кү рә сә ген, ү ткә нендә нимә кү ргә ндә ренең (ҡ ылғ анын, ҡ ылмағ анын, ҡ ыласағ ын, белгә нен, белмә гә нен, йә шергә нен, йә шермә гә нен) барыһ ын да белеп тора. Кешелә р уның ғ илеменә н башҡ а бер нә мә лә эшлә й алмаҫ. Уның кө рсийе (ғ илеме) кү ктә рҙ е һ ә м Ерҙ е ү ҙ эсенә алғ ан. Аллаһ ҡ а кү ктә рҙ е, Ерҙ е һ аҡ лап тороу һ ис тә ҡ ыйын тү гел. Аллаһ ғ ә йә т бө йө к, ғ ә лә мә т тә олуғ тыр.

(«Был аят «Аятел Кө рси» тип атала. Кө рcиҙ е, ғ ә ҙ ә ттә, тә хет тип тә анлаталар. Лә кин ул беҙ аң лағ ан сифаттағ ы тә хет тү гел, ә лбиттә. Аллаһ тың кө рсийе, Аллаһ тың тә хете. Ул кү ктә рҙ е, Ерҙ е ү ҙ эсенә алырҙ ай киң, оло, сикһ еҙ. Хә ҙ рә ти Мө хә ммә д Пә йғ ә мбә ребеҙ ә йткә н, имеш: кө ндә рҙ ең, иң олоһ о — Йома. Һ ү ҙ ҙ ә рҙ ең иң олоһ о – Ҡ ө ръә н. Ҡ ө ръә ндең иң оло сү рә һ е - Баҡ ара. Баҡ араның иң олуғ аяты —Аятел Кө рси булыр, тигә н»

Хә сә н Чантай тә фсиренә н. )

256. Диндә ирекһ еҙ лә ү (кө слә ү ) юҡ. (Ҡ ө ръә н ингә с) Хә ҡ иҡ ә т менә н ялғ ан бер-берҙ ә ренә н айырылды. Шайтандан баш тартып, иман килтергә н кеше бер ҡ асан да ҡ утарып алып булмай торғ ан тотҡ ағ а (дө рө ҫ лө ккә, Исламғ а) йә бешкә н булыр. Хә ҡ иҡ ә тә н, Аллаһ барыһ ын да ишетеү се, һ ә р нә мә не белеп тороусы.

257. Аллаһ — иман килтергә ндә рҙ ең ярҙ амсыһ ы. Ул уларҙ ы ҡ араң ғ ылыҡ тан ҡ отҡ арып, нурғ а алып сығ ыр. Кә фер иткә ндә рҙ ең дуҫ ы иһ ә шайтандыр. Ул нурҙ ан айырып, кешелә рҙ е ҡ араң ғ ылыҡ ҡ а алып керер. Шайтандар (һ ә м уларғ а эйә ргә н бә ндә лә р) — йә һ ә ннә м эйә лә ре. Улар шунда ҡ алыр.

258. (Ий, Мө хә ммә д) Аллаһ биргә н мө лкә т менә н аң һ ат ҡ ына байығ ан бер кешенең Ибраһ им менә н Раббы хаҡ ында нисек һ ү ҙ кө рә штереү ен кү рҙ ең ме һ ин? Ибраһ им:

— Минең Раббым ү лтерер ҙ ә, терелтер ҙ ә, — тине, теге бә ндә:

— Мин дә ү лтерә лә, терелтә лә алам, — тине. Ибраһ им ә йтте:

—Аллаһ Ҡ ояшты Кө нсығ ыштан сығ ара, Ә йҙ ә, һ ин уны Кө нбайыштан сығ арып ҡ ара, — тине, кә фер тотлоғ оп ҡ алды. Аллаһ гө руһ тарҙ ы (залимдарҙ ы, Илаһ и хө кө мдә р тураһ ында тартышырғ а аҙ апланғ андарҙ ы) тура юлғ а кү ндермә ҫ.

259. Йә ки тү бә лә ре ишелеп, нигеҙ ҙ ә ре емерелгә н бер биҫ тә биналарының емеректә ре янынан уҙ ып барыуысыныкү рмә нең ме? (Ул ү ҙ алдына):

— Аллаһ был ү ле биҫ тә не нисек итеп яң ынан терелтер икә н? — тине. Аллаһ уны йә нһ еҙ итте. Йө ҙ йылдан һ уң терелтте.

— Һ ин кү пме ваҡ ыт бында яттың? — тип һ ораны. Тегеһ е ә йтте: — Булһ а, бер кө ндө р, бә лки ә ҙ ерә ктер ҙ ә, — тине. Аллаһ уғ а:

— Юҡ, һ ин йө ҙ йыл ү ле килеш яттың. Бына ризыҡ тарың а, эсемлектә рең ә ҡ ара, улар ә ле һ аман боҙ олмағ ан. Шунан һ уң ү ҙ ең дең ишә гең ә ҡ ара. Инсандарғ а ғ ибрә т булһ ын тип, һ ине терелттек. Хә ҙ ер ишә гең дең һ ө йә ктә ренә ҡ ара. Нисек итеп Беҙ уның һ ө йә ктә рен бергә йыйып, уғ а ит ҡ ундырасаҡ быҙ, — тине, (Ишә к, терелеп, ә ү ә лге рә ү ешен алды. )

Быны кү ргә с, ул (Ғ ө зә йер) ә йтте:

— Мин белдем инде: шик юҡ, шө бһ ә юҡ, Аллаһ тың ҡ ө ҙ рә те бө тө н нә мә гә лә етә икә н, — тине.

( М. Ғ ә ли яҙ ыуынса, йө ҙ йылдан һ уң терелгә н кеше ул — йө ҙ йылдан һ уң тө рнә клә нгә н Израил халҡ ының яҙ мышына ишара. Боҙ олмағ ан ризыҡ, һ ө йә ктә ренә ит ҡ унып, йә нә терелгә н ишә к тураһ ындағ ы хикә йә не лә кү сермә мә ғ ә нә һ ендә аң лау кә рә к. Был —тө ш һ ә м хикә йә т. )

260. Ибраһ им:

— Йә, Раббым, мә йеттә рҙ е нисек итеп терелткә нең де миң ә лә кү рһ ә т, зинһ ар, — тине. (Аллаһ уғ а: )

— Ә ллә Миң ә ышанмайһ ың мы? — тине.

— Ышанам, —тине Ибраһ им. — Лә кин (ү ҙ кү ҙ ҙ ә рем менә н кү реп) кү ң елемде тынысландыраһ ым килә.

(Аллаһ ) ә йтте:

— Дү рт ҡ ош тот. Уларҙ ы ү ҙ ең ә эйә лә штер. (Һ уң ынан уларҙ ы һ уйып, боттарын-саттарын айырып, һ ә р берһ енә н берә й киҫ ә к алып), айырым-айырым тау башына итеп ҡ уй. (Ө йө ң ә ҡ айтҡ ас, ҡ оштарың ды) саҡ ыр. Улар һ инең янғ а осоп ҡ айтыр. Шуны белеп тор, Аллаһ — мотлаҡ ҡ ө ҙ рә т эйә һ е, хө кө м һ ә м хикмә т сахибеҙ ер.

(Тә ржемә селә р, тә фсирселә рҙ ең кү беһ е шулай яҙ а. Лә кин Ҡ ө ръә н теле белгестә ре араһ ында башҡ аса аң латыусылар ҙ а бар. Аллаһ Ибраһ имғ а дү рт ҡ ош тотоп, уларҙ ы ө йрә тергә һ ә м дү ртеһ ен дү рт тауғ а итеп ҡ уйырғ а бойора. Ө йрә телгә н ҡ оштар, Ибраһ им Пә йғ ә мбә р саҡ ырғ ас, юлдан яҙ майынса, ә йлә неп ҡ айта. )

261. Малдарын Аллаһ юлында сарыф иткә ндә рҙ ең хә ле, ете башаҡ ү ҫ тереп, һ ә р башаҡ та йө ҙ бө ртө к орлоҡ биргә н бер дана орлоҡ тоң хә ле кеү ектер. Ихтыяр иткә н кешеһ енә Аллаһ ҡ ат-ҡ ат ниғ мә т бирер. Аллаһ муллыҡ эйә һ е һ ә м барыһ ын да белеп тороусы.

262. Малдарын (Аллаһ юлында) сарыф итеп тә, биргә н малдары ө сө н ү кенмә гә ндә р, кешене рә нйетмә гә ндә р Аллаһ тың ә жеренә лайыҡ. Уларғ а бер ниндә й ҙ ә ҡ урҡ ыныс янамаҫ, улар ө ҫ тө нә ҡ айғ ы килмә ҫ.

263. (Кешелә ргә ) тә мле һ ү ҙ ә йтеү һ ә м (уларҙ ың ) хаталарын кисерә белеү, рә нйетеп, телә р-телә мә ҫ бирелгә н хә йерҙ ә н артығ ыраҡ. Аллаһ (ҡ олдарының саҙ аҡ аларына) мохтаж тү гел, Ул бай һ ә м сабыр.

264. Ә й, мө ьминдә р, кешелә ргә кү рһ ә тер ө сө н генә саҙ аҡ а-мал бирмә геҙ. Аллаһ ҡ а, Ә хирә т кө нө нә ышанмағ ан кә фер кеү ек, хө сө тлө к менә н, кешене рә нйетеп саҙ аҡ а бирмә геҙ. Был кешенең хә ле, ө ҫ тө тупраҡ менә н ҡ апланғ ан таш-ҡ аяныҡ ы кеү ек; ҡ ойоп ямғ ыр яуғ андан һ уң, ҡ ая-таш шып-шыма булып ҡ ала (таш ө ҫ тө ндә ге тупраҡ иген сә сһ ә ң дә уң ыш бирә алмай, уны ямғ ыр йыуып алып китә ). Былар (донъялыҡ та) ҡ ылғ ан (яҡ шы) эштә ренең берһ енә н дә (сауап) ҡ еү ә т ала алмаҫ тар. Аллаһ кә ферҙ ә р гө руһ ына (ө йө рө нә )һ идә йә т бирмә ҫ.

⇐ Предыдущая 2 3 4 5 678 9 10 11 Следующая ⇒