ЭЧТӘЛЕК 17 страница

Җ ә й башы җ итте. Кырык икенче палатага ул шул ук тополь агачы ботаклары ашй килеп керде. Тә рә зә алдындагы бу агачның яфраклары каты һ ә м ялтыравык тө с алганнар иде инде. Алар ашкынып, шыбырдашалар, ә йтер

сең ү зара нә рсә турындадыр пышылдап сө йлә шә лә р, ә кичкә таба урам тузаныннан тонык тө скә керә лә р иде. Ботактагы матур алкалар кү птә н ү к инде ялтыравык яшел чукларга ә верелгә ннә р, ә хә зер алар ярылалар, һ ә м алар эченнә н җ иң ел мамык оча. Кө н уртасында, иң кызу чакларда, тополь мамыклары бө тен Москва буйлап оча, палатаның ачык тә рә зә лә ре аша керә һ ә м бү лмә лә р эчендә ге җ ылы җ ил аларны кү перенке, алсу, озынча тө ргә клә р итеп ишек тө плә ренә һ ә м почмакларга ө я.

Шушындый матур җ ә йнең соргылт, ялтыравыклы, салкынча бер иртә сендә Клавдия Михайловна палатага, тантаналы рә вештә, олы яшьтә ге бер кешене алып керде. Ул җ еп белә н бә йлә нгә н кү злек кигә н, ө стендә ге мул итеп крахмалланганлыктан кү переп торган халаты да оу карт мастеровойның тышкы кыяфә тен ү згә ртә алмаган иде. Ул ак чү прә ккә тө реп алып кергә н ниндидер ә йберсең Мересьев койкасы янына идә нгә куйды да, фокус кү рсә тү че кеше кебек, бик саклык һ ә м вә карь белә н генә тө енне чишә башлады. Кү н шыгырдаган тавыш ишетелде. һ ә м тире илә ү ә йберлә ренең ягымлы, борын яргыч ә чкелт исе бө тен палатага таралды.

Карт китергә н тө ргә к эченнә н бер пар протез килеп чыкты, алар сары тө стә, шыгырдап торалар, бик тө гә л ү лчә п оста эшлә нгә н идедә р. Мастерның иң зур мактанычы булган диярлек бу протезларга ө р-яң а сары ботинкалар кидертелгә н, һ ә м алар шул чаклы килеШеп торалар, ә йтерсең, җ анлы кеше аяклары иде.

_ Ө стеннә н калошлар да киеп җ ибә рсә ң, кияү егете буласың да китә сең, — диде мастер, ү зе эшлә гә н бу ә йбергә кү злеге ө стеннә н сокланып карап. Василии Васильевич ү зе кушты: шундый протезлар яса, Зуев, ди, алар чын аяктан да яхшырак булсыннар, ди. Менә терә, рә хим итегез, Зуев сезгә патша протезлары ясап ки- теоде!

Ү зенең бу ясалма аякларын кү ргә ч тә, Мересьев кү ң елсезлә неп китте. Ә йе, кү ң елсезлә неп, йө рә ге ө шеп китте аның, лә кин протезларны тизрә к сынап карау, йө р башлау, атлап йө ри башлау телә ге бө тенесен җ иң де. Ул ү зенең ’киселгә н аякларын одеял астыннан чыгарды да, протезларны кидертеп, ү лчә п карарга картны ашыктыра башлады. Лә кин, карт мастерга, ү зе ә йтмешли, «ә ле тыныч елларда ук» ат чабышында аягын сындырган ниндидер бер зур князьгә протезлар ясап биргә н бу алтын

куллы картка, Мересьевның болай ашыгуы ошап җ итмә де. Ул ү зе эшлә п чыгарган бу ә йбере белә н бик горурлана һ ә м аны тапшыру лә ззә тен мө мкин кадә р озагракка сузасы килә иде.

Ул протезларны җ иң е белә н сө ртеп алды, кү н ө стендә ге бер бә лә кә й тапны тырнап, шул урынны авызына китереп ө рде дә кар кебек ак халат итә ге белә н сө ртте, аннары протезларны идә нгә куйды, чү прә кне ашыкмыйча гына тө реп, кесә сенә тыкты.

Кроватьта утырган Мересьев аны:

— Я, 'картлач, ә йдә инде, — дип ашыктыра иде.

Ул ү зенең ялангач, киселгә н аякларына чит кеше булып карап алды да канә гать булып калды. Аның аяклары нык, тыгыз мускуллы иде һ ә м анда, ирексездә н хә рә кә тсез калган тә ндә була торган файдасыз симезлек юк, ә кара тутлы тире астыннан тыгыз тамырлар, каты мускуллар бә реп тора, ә йтерсең, алар киселгә н томран- нар тү гел, ә кү п һ ә м тиз йө ри торган кешенең бө тен, сә ламә т аякларына ошый иде.

— Нә рсә ә йдә, нә рсә ә йдә?.. Ашыккан ашка пешкә н, — дип мыгырданды карт. — Миң а Василий Васильевич ә йтә, шушы протезлар белә н кү рсә т ү зең не, Зуев, ди, лейтенант, ди, аяксыз очарга җ ыена, ди. Ә миң а нә рсә, мин һ ә рвакыт хә зер, мин — менә рә хим итегез, алыгыз. Мондый протезлар белә н йө рү генә тү гел, лисапетта кататься итә ргә дә була, кызлар белә н полька-бабочка биергә дә була... Ә мма эше дә соң!

Ул Алексейның уң аягы кисеген протезның йомшак йонлы оясына тыкты да, каешлар белә н бә йлә п, аякны ныгытып куйды. Шуннан соң ү зе бер читкә китте, сокланып карап торды һ ә м телен шартлатып куйды:

— Шә п булган бу!.. Тынычсызламыймы? Шулайдыр шул, уйлап карасаң, Зуевтан да яхшы мастер бө тен Москвада юк. Зуевның куллары алтын аның.

Ул икенче протезны да бик оста кидерде һ ә м каешларын бә йлә п җ иткерергә дә ө лгермә де, — Мересьев койкадан идә нгә сикереп тә тө ште. Шакылдау тавышы ишетелде, Мересьев авыртудан -кычкырып җ ибә рде һ ә м бө тен гә ү дә се белә н гө рселдә п кровате янына ауды.

Гаҗ ә плә нү дә н картның кү злеге маң гаена сикереп менде. Ул ү зенең заказчигыннан мондый кыю җ итезлекне кө тмә гә н иде. Мересьев, тә мам аптыраган, хә лсез килеш, ү зенең ботинка кигә н ясалма аякларын киң җ ә еп, идә ндә ята. Аның кү злә ренә аптырау, рә нҗ ү, курку билгелә ре чыккан. Шулай ук ул алдандымыни?

Клавдия Михайловна кулларын җ ә еп аң а ташланды. Алар, карт мастер белә н бергә лә п, Алексейны кү тә реп алдылар да койкага утырттылар. Алексей, кү ң елсез изелгә н хә лдә, хә рә кә тсез утыра. Аның йө зе бик кайгылы иде. *

— Э-э-э, сө екле кеше, бу ярый торган эш тү гел, һ ич тә ярый торган эш тү гел, — дип сукранып алды мастер. — Кара син аны, ничек сикерә бит, ә йтерсең лә, чыннан да аң а җ анлы аяк куйганнар... Ә борының ны салындыру бө тенлә й ярамый, сө екле дустым. Тик хә зер инде сиң а шундый эш кала — бө тенесен дә ө р-яң адан башларга кирә к. Хә зер инде син ү зең нең сугышчы икә нең не оныт, хә зер син кечкенә бә би, ә кертен генә, тә пи-тә пи генә, адымлап кына йө рергә ө йрә н. Башта култык таяклары белә н, аннары стена буйлап тотынып, аннары — гади бер таяк белә н... Тик кинә т тү гел, бик аз-азлап кына йө рергә кирә к, ә ул —менә сиң а кирә к булса!.. Бу аяклар бик ә йбә т тә бит, лә кин ү з аякларың тү гел шул, ә ткә ң белә н ә нкә ң ясаган чын аякларны, сө екле дустым, сиң а һ ичкем ясап бирә алмас инде хә зер.

Уң ышсыз сикерү дә н Мересьевның аяклары каты сызлый иде. Лә кин ул хә зер ү к, һ ич кичекмә стә н, протезларны сынап карауны талә п итте. Аң а алюминнан ясалган җ иң ел култык таяклары китерделә р. Ул, култыкларына бә лә кә й мендә рлә р куеп, таякларын идә нгә терә де дә ә крен генә койкадан тө ште һ ә м идә нгә басты. Чыннан да ул хә зер, ә ле йө ри белми торган, аякларына басып, атлап китә алуын инстинкт белә н генә сизенә торган һ ә м булышлык итеп торучы стенадан аерылырга курка торган яшь балага охшый иде. Яшь баланы ә нкә се яки ә бисе, култык астыннан ү ткә релгә н сө лгедә н тотып, беренче тапкыр йө рергә ө йрә ткә н кебек, Мересьевны да Клавдия Михайловна һ ә м протезчы карт, бик саклык белә н генә, ике яктан култыклап алдылар. Ә ле кү некмә гә нлектә н, протез беркетелгә н урыннар каты авырта иде. Башта ул азрак бер урында басып торды, шуннан соң кыюсыз гына элек бер култык таягын, аннары икенчесен алга кү черде дә, ү зенең барлык авырлыгын култык таякларына салып, элек бер аягы, аннары икенчесе белә н атлады. Протез каешлары шыгырдап китте, идә н ике тапкыр «тук, тук» итеп каты яң гырап куйды.

— Менә шулай, хә ерле сә гатьтә, хә ерле сә гатьтә, — диде карт мастер.

Мересьев сакланып тагын да берничә адым атлады. Протез белә н ү телгә н бу беренче адымнар аң а шулчаклы авыр булды, ул ишек янына барып, аннан койкасы янына кире кайткач, ү зен бер капчык онны бишенче катка мендереп куйгандай хис итте. Кө ч-хә л белә н койкасына килеп җ иткә ндә, ул инде баштанаяк тиргә чумган иде. Ул койка ө стенә кү крә ге белә н ауды. Аның хә тта аркасына борылып ятарлык та кө че калмаган иде.

— Я, протезлар ничек? Шулайдыр шул, дө ньяда Зуев дигә н мастерның булуы ө чен син ходага рә хмә т ә йт, — дип, протезчы картларча мактанып куйды. Ул саклык белә н генә каеһ гларны чишә башлады. Алексейның кү - некмә гә нлектә н шешенгә н һ ә м оеп калган аякларын протездан чыгарды. — Мондый протезларда, дускаем, очарга гына тү гел, ә хода тә галә нең ү зенә ү к очып барып җ итә ргә мө мкин. Ә йбә т эшлә нгә н шул!

— Рә хмә т, рә хмә т, картлач, шә п хезмә т бу, — дип мыгырданды Алексей.

Карт мастер, нә рсә турындадыр сорарга телә п тә кыюлыгы җ итмә гә ндә й яки, киресенчә, ү зе сорау бирү лә рен кө ткә ндә й, сү зсез генә бер урында. таптанып торды, -

—. Я, хуш булыгыз, алайса. Бә хет, шатлык белә н киеп туздырырга насыйп булсын, —диде ул бераздан һ ә м, ничектер кә ефсезлә нгә нсыман, тирә н сулады да ә крен генә ишеккә таба китте.

Стручков, аның артыннан:

— Ә й, мастер, — дип кычкырды, — мә ә ле, «патша протезлары» уң ае- белә н бераз тө шереп алырсың, — диде һ ә м аң а йомарланган эре кә газь акчаларны тоттырды.

— Ярый, рә хмә т, рә хмә т, — дип җ анланып китте карт, — мондый уң ай белә н эчмә скә мө мкинме соң. — Акчаларны ул, бик пө хтә лә п, каядыр арткы кесә сенә тыгып куйды, моның ө чен ул ө стендә ге халатын шундый ачып җ ибә рде, ә йтерсең, ул халат тү гел, ә ү зенең эш алъяпкычы иде. — Рә хмә т сезгә, бераз эчеп тә алырбыз инде болай булгач, ә протезларга килгә ндә — намус белә н эшлә нгә н алар, мине гел яхшы сү з белә н генә искә алырсыз. Василий Васильевич миң а ә йтә: махсус протезлар кирә к, Зуев, ди, кара, сынатма, ди. Ә Зуев, билгеле инде, андый эштә сынатамы соң? Сез, уң ае килгә ндә,

аң а, Василий Васильевичка, рапорт ясагыз, мастерның 'эшеннә н без бик канә гать, диегез.

һ ә м карт, иелеп саубуллаша-саубуллаша, ү з алдына нә рсә дер мыгырдана-мыгырдана чыгып китте. Ә Мересьев койкасы янында идә ндә сузылган ү зенең яң а аякларына карап ята. Караган саен map аң а бик оста конструкцияле булуы, ә йбә т эшлә нү е белә н дә, җ иң ел булулары белә н дә ошаганнан-ошый баралар иде: карт ә йтмешли, лисапетта йө рергә дә, полька-бабочка биергә дә, самолетта ходай тә галә нең ү зенә чаклы очып җ итә ргә дә мө мкин бит хә зер. «Булдырырмын, бө тенесен дә эшлә рмен, һ ичшиксез, эшлә рмен», — дип уйлады ул.

Шул кө нне ул Оляга бик зур һ ә м кү ң елле хат язып җ ибә рде. Хатында ул, самолетлар кабул итү буенча эше инде тө гә ллә неп килү е турында, хә зер инде, ихтимал, начальниклары аның телә генә каршы килмә ячә клә ре һ ә м- кө згә, кү пкә китсә —кышка, тә мам туйдырып бетергә н тылдагы кызыксыз эштә н фронтка, полкка, ү зен кө теп торган иптә шлә ре янына җ ибә рә чә клә ре турында язды. Катастрофа кө неннә н соң бу аның беренче шатлыклы хаты иде. Ул анда, беренче тапкыр, Оляны сагынуы, гел аның турында уйлавы турында язды һ ә м, кыюсызлык белә н генә булса да, ихтимал, сугыштан соң очрашачаклары, ә гә р дә Оля фикерен ү згә ртмә гә н булса, бергә тора башлаячаклары турындагы эчке серлә рен,. хыялларын да белдерде. Бу хатны язып бетергә ч тә, ул аны берничә тапкыр яң адан укып чыкты һ ә м, тирә н сулап, соң гы юлларны бик җ ентеклә п бозып ташлады.

Аның каравы «метеорология сержанты»на ул шаян һ ә м кү ң елле хат язды. Бү генге кө нне матур тасвирлап, патша ү зе дә киеп йө рмә гә н протезлары турында, ү зенең бу протезларны киеп, беренче адымнарны ничек атлавы турында, такылдык карт мастер турында, аның, бу протезларда лисапетта да йө рергә, полька-бабочка да биергә, кү ккә дә очып менә ргә мө мкин, дип сө йлә ү лә ре турында бик тафсиллап язды. «Шулай итеп, сез минем полкка кайтуымны кө теп торыгыз, онытмагыз һ ә м комендантка ә йтегез: яң а урынга кү чкә ндә миң а тору урыны калдырырга. онытмасын», — дип язды Мересьев һ ә м кү з кырыйлары белә н идә нгә карап алды. Анда протезлар шулай аунап яталар иде, ә йтерсең, кемдер кровать астына яшеренгә н дә, яң а сары ботинкалар кигә н аякларын җ ә еп, рә хә тлә неп йоклап ята... Алексей тирә - ягына каранып алды һ ә м, беркемнең дә кү рмә гә ненә “ ^СаЛКЫН S

турында ™здә Гт^г^ПьжХр^Г^ында^мРсГ^{ЗЛаРЬ1> > КИЛҮ}верситетының медицина Уакультетьшда aiT ^УНИ' та —кызу фикер алыпш^Ти v^W’ ө ченче курсның кү пчелеген^Р тә шкил иткә н ^{аакытларда} бу курс- кырык икенче палатадагы эХп ^{6 рлык ха}™н-кызлар ^ләРе аша, бик яхХ X _п Х_алаоХе ^Дд’ ^{АНЮТЭ Сү 3}‘ корреспонденты белә н бик горурлана иш^^НЮХ^{а ү зене}« Гвоздевның башкаларга белдеЬеС? ә һ ип t Лейтенант язылмаган хатлапы тапграАт ^{Р Р тә} исә плә неп Да аерым урынмвы яки * " ^КарШЫ’ ^{анда һ ә}Рвакытта иде. Анюта^УРбү Эә ргГчл ^К“^Чкырып укыла

нарын гына укымыйча ^алдыоя> ^Рһ п^{Ң КаИбер Серле урын}' рә к, хат алышу ешайган саен X? ^{ШуНЫ Ә ЙТергә ки}' арта бара иде ^{еШаИГан саен}> ^анлыи УРыннар артканнан- •чартеров бу™ ^{барМК мад}™^а-

Дуам^

пан Ивановичны узенак кай яг_ы^₽«ел_{Ә н}дар “Х_ойвы_Нж£ ня™ ^{Каратаевына} охшый дип табалар? Мересьевның ^еХ -а^Рнад^упынп^Даг^{баШ ИЯЛӘ Р ИДе} Комиссарның „Л ^ен аның турында Гвоздевның сокланып язган хят мә хә б^НбТт^Нка°занган^ЛК? ^{араСЫНДа киң} танылган һ ә м чын ә хә ооә т казанган Комиссарның ү лемен — алап һ ә пкяй сы ү злә ренең шә хси кайгылары итеп кабул иттелә р Гвоз девтан килгә н хатларның берсендә ул зур һ ә м шаулы кешенең тормыштан ничек китеп баруы турында укыгач та, аларның кү бесе кү з яшьлә рен Z алмадылар⁷һ ямяи^{спиталь} белә н университет арасында хат йө рү һ аман ешая барды'. Госпитальдә ге яшь кешелә р ул’ акларда бик ә крен йө ри торган почта белә н генә канә гатьлә нмә делә р. Гвоздев берчакны шулай ү зенең хатын йгы ^{< < ХӘ ЗӨ Р Xa}™^{ap Ү 3} Х^Херак-

тагы йолдызлардан килә торган яктылык кебек бик озак килә лә р. Корреспондентның инде сү нгә н ’булуы мө мкин, ә аның ташбака адымнары белә н шуышып бара торгэн хаты һ аман да ә ле юлда булачак, һ ә м, ниһ аять адревэтынз барып җ итеп, ул инде кү птә н ү лгә н кешенең гә ХХТ ^{сө влә ячә к> >}> — Дигә н сү злә рен китергә н иде. Эшчә н һ ә м булдыклы Анюта элемтә нең камил-

лә шкә нрә к юлларын эзли башлады һ ә м тапты да. у бер ү к вакытта университет клиникасында да һ ә м Васи лий Васильевич госпиталендә дә сестра булып эшлә ү че ^0ЛЧ“^Ь»-Д^Ра_И^Ха^Т™п“^е_Ырь, к икенче —™ -

якның симпатиясе очучыда булды. Пессимис р, истр^ битель белә н идарә итү нең бик ^катлаУ^лы о_ПТИМИстлар исә пкә алып, «юк, оча алмас», дидел р. _аПты яй иса, дошманнан яшеренеп, караң гы урманнарда »Р™ “ £ шуышып, санап бетергесез километрларны. шу™ uvKnane белә н шуып ү з ягыбызга чыга алган

" ТуХХ’гХта катнашмады. Ү зенә таныш бул- s™ ет, =^а

Го^УР^^^^^

SSS^a6^KyS *герой^Ә кгшандир

тә башта ул аның кайгысын беркадә р йомшарту кеОек гяли телә к белә н генә хат язып җ ибә ргә н иде. Аннары, япяпмын бер-берлә рен кү рмичә танышулары ныгый бар Sh^PS Ватан с/гышь: героеның абстракт фигурасы ү пынына’ аның кү з алдына менә дигә н чын, җ анлы, яшь егет килеп бает!, һ ә м бу егет аны кө ннә н-кө н кү брә к кызыксындыра башлады. Ул, Гвоздевтан озаграк килми торган вакытларда, ү зенең тынычсызлануың gep гышка бирелү ен сизә башлады. Бу яң а тойгылар ан р ү к вакытта шатландыра да, ^кУР^кь’^та узетГбер тап- махә ббә тме? Кешене хатлары буенча гына, ү зен оер тан кып да кү рмичә хә тта аның тавышы нинди булуын да ипте™ичә ^Ү ярату’ мө мкинме? Танкистның хатларында ип- ә ^Шш кьшлар? укьтрга ярамый торган урыннар арткан- нан-арта бард! Гвоздев ү зе хатларының берсендә «читтә н торып гашыйк булу» тойгысы аны да билә п алганлыгын белдергә ннә н соң, Анюта ү зенең инде аң а гашыйк булганлыгына, мә ктә п елларындагы кебек балаларча тү гел, ә чын-чынлап гашыйк булганлыгына ышанды. Ә гә р дә хә зер инде шул чаклы тү земсезлек белә н кө теп ала торган хатлар килү дә н тукталса, тормышы бө тен мә гънә сен югалтыр кебек кү ренә иде аң а.

М^{енә ш}У^{лай ала}Р> бер-берен бө тенлә й кү рмә стә н, ү злә ренең мә хә ббә тлә рен белдерделә р. Шуннан соң Гвоздев белә н ниндидер сә ер хә ллә р була башлады. Аның хатлары борчулы, чуалчык булып чыга, ә ллә нинди ә йтеп бетерелмә гә н кинаялә р белә н тула башлады. Соң ыннан ул ү зенең барлык кө чен туплап, ниһ аять, ачыктан-ачык аң латып язды, бер-берлә рен кү рмичә мә хә ббә т белдерү лә ре яхшы эш тү геллеген, янудан аның йө зе ничаклы ямьсез, шыксыз булып калуын Анютаның, ихтимал кү з алдына да китерә алмавын, ү зенең аң а җ ибә ргә н элек- тә рә к тө шкә н фоторә семенә хә зер, бө тенлә й охшамаган- лыгын турыдан-туры язып җ ибә рде. Ул аны алдарга телә мә гә нлеген белдерде, кем белә н эш итү ен ү з кү зе белә н кү ргә нгә чаклы, мә хә ббә т тойгылары турында язуны туктатуын ү тенде.

Анюта башта ачуланды, аннары куркынып китте. Кесә сеннә н аның фоторә семен чыгарып карады. Рә семнә н аң а нык яң аклы, матур тулы борынлы, бә лә кә й мыеклы, чиоә р иренле япь-яшь егет карап тора иде «Ә хә зер? Син хә зер ниндирә к соң, сө еклем син минем мескенем? » — дип, рә семгә карап, ү з алдына пышылдады „ул. Кеше тә нендә янган урыннарның ямьсезлә неп җ ө йлә нү ен һ ә м анда тирә н эзлә рнең гомергә калуын ул, медик буларак, яхшы белә иде. Хә зер, ни ө чендер, аның кү з алдына тире туберкулезы белә н авырган кешенең балавыздан ясалып куелган моделе килеп басты. Аны ул анатомия музеенда кү ргә н иде, — йө зе, сукаланган тө сле, кү гелҗ ем буразналар һ ә м тө ерлә р белә н тулган, нервлы иреннә ре ашалып беткә н, кү з кабаклары кызыл, ә керфеклә ре бө тенлә й юк... Ә гә р ул да нә къ менә шуң а ошаган булса? Кызның кинә т коты очып агарынып китте, лә кин шунда ук эчтә н генә ү з-ү зенә кычкырынып алды... ’ Я, ә гә р дә шундый булса — нә рсә булган! Ул янып торган танкта дошманга каршы сугышкан, ул бит минем ирегемне, минем укырга булган хокукыйны, минем намусымны һ ә м тормышымны саклаган. Ул герой, сугышта ул шулкадә р куркынычлар кичергә н һ ә м, яң адан

сугышу ө чен, ү з тормышын яң адан куркыныч астына кую ө чен, тагын да фронтка омтыла. Ә ^мин? Фронт ө чен мин нә рсә эшлә дем? Окоп казыдым, ө й тү бә лә рендә дежур тордым, хә зер эвакогоспитальдә эшлим? Боларны. ул эшлә гә ннә р белә н чагыштыру мө мкинме соң. «Шу- ШЫ шиклә нү лә рем ө чен генә дә мин ү зем аң а лаеклы тү гел! » —дип кычкырды ул ү з-ү зенә һ ә м яра эзлә ре белә н ямьсезлә нгә н йө знең куркыныч кү ренешен кү з алдыннан куды.

Ул аң а, ү зара языша башлаганнан бирле беренче тапкыр иң ягымлы, иркә лә ү сү злә ре белә н тулган иң зур хат язды. Аның бу икелә нү лә ре турында Гвоздев, ә лбә ттә, бернә рсә дә белмә де. Ү зенең куркынычлы хислә ренә җ авап итеп, шундый яхшы хат алгач та, Гвоздев аны бик озак һ ә м кат-кат укыды, хә тта бу хат, турында Стручковка да ә йтте, Стручков исә, ягымлы йө з белә н тың лаганнан соң:

— Шү рлә мә, танкист, — дип җ авап кайтарды. «Безгә бит белә н су эчә се тү гел, шадра белә н яшә ргә • дә мө мкин», бу сү злә р кайчан ә йтелгә н, энекә шем. Шулай шул менә. Ә хә зер, энекә ш, бигрә к тә. Хә зер ирлә ргә кытлык бик зур.

Аның мә сьә лә не болай ачыктан-ачык куюы Гвоздевны тынычландырмады, ә лбә ттә. Госпитальдә н чыгу вакыты якынайган саен, ул кө згегә һ йман ешрак карый, я, ерактан торып, ө стә н-ө стә н генә карап ала, я битен кө зге пыяласы янына ук китерә, яра һ ә м шеш эзлә рен кулы белә н сә гатьлә р буе ышкып тигезлә п маташа иде.

Гвоздевның ү тенү е буенча, Клавдия Михайловна аң а пудра һ ә м биткә сө ртә торган махсус крем сатып алып бирде. Лә кин ул битендә ге кимчелеклә рне бернинди косметика ярдә ме белә н дә яшереп булмаслыгына бик тиз ышанды. Ә мма шулай да тө ннә рен, барысы да йоклап беткә ч, ул ә крен генә бә дрә фкә чыгып китә һ ә м анда битендә ге куе кызыл яра эзлә ренә бик озак массаж ясый, пудра сө ртә, тагын массаж ясарга керешә, шуннан соң, ө метлә неп, яң адан кө згегә килеп карый иде. Ерактан ул менә дигә н егет булып кү ренә: нык һ ә м нечкә гә ү дә ле, киң җ илкә ле, туры, нык аяклы. Лә кин кө згегә якын килгә ч! Яң акларындагы һ ә м иягендә ге кызыл яра эзлә ре, җ ө й-җ ө й булып, җ ыерчыкланып торган бите аны бө тенлә й ө метсезлеккә тө шерә лә р. «Ә ул миң а ничек карар икә н? —дип куркып уйланды ул. —Мине кү ргә ч

А-28. Чын кеще — 12

тә кинә т аның коты очар. Битемә карагач, аптыоап иң башларын сикертер һ ә м, борылып, китеп барыр. Яки монысы инде бө тенесенә караганда да начар булачак’. ул, ә дә плелек кү рсә тү ө чен генә, бер-ике сә гать сө йлә шеп утырыр да, аннары нинди дә булса бер рә сми, коры Жяп^ИТг^{Р Һ ә м:} х^ХуШ’ ^{ИСӘ Н} бул! » —дияр». Шуларны уйлап, I воздев бик тирә н дулкынланды һ ә м, бу кү ң елсез хә ллә р чыннан да инде булгансыман, ачуыннан һ ә м ү кенү еннә н бө тенлә й агарынып китте.

Шуннан соң ул халат кесә сеннә н Анютаның фоторә семен чыгарды. Рә семдә ге киң маң гайлы, артка таралган, кү переп торган чә чле, чак кына ө скә кү тә релеп торган, рус кызларына хас булганча, калын борынлы балаларныкына охшаган ягымлы иренле, тулы гә ү дә ле кызга озак карап торды. Аның ө ске ирене ө стендә бә лә кә й генә бер миң сизелер-сизелмә с булып каралып тора. Кү злә ре соры яки зә ң гә р булырга кирә к. Беркатлы һ ә м сө йкемле йө зле бу кыз Гвоздевка бик намуслы карый иде.

Ул, рә семгә җ ентеклә п һ ә м сынап карап: «Син нинди кыз соң ү зең? Я, ә йт, мине кү ргә ч тә курыкмассың мы, качып китмә ссең ме? Минем ямьсезлегемне кү рмә скә йө рә гең җ итә рме синең? » — дип сорагандай булды.

⇐ Предыдущая 12 13 14 15 161718 19 20 21 Следующая ⇒