Алмаш табылды 4 страница

Абыем ә тиебез сү зен тотканлыктан, Хан сараедай замоклар тө зә рлек мө мкинлегебез булса да, гомеребез буена җ ир идә нле, сә лә мә ызбада яшә -дек. Беркем белә н дә аралашмаска тырыштык. Шуң а карамастан байлык -лары бик кү п каян алалар икә н дип, тө рле җ иргә шикаять язучылар булып торды. Хә тта маллар ө чен кү плә п салам яздырып алуыбызны да кү псенде -лә р. Ә мма Сталин терелеп, ү зенең шымчыларын этлә р белә н безнең сә лә -мә торагыбызга җ ибә реп тикшерткә н очракта да, бернә рсә тапмый кит -кә н булырлар иде.

Кыскасы, балачагым коточкыч кыен шартларда ү тте. Авылда башлан -гыч мә ктә птә укыганда мин кө ннә р җ ылытмый торып, беренче дә реслә р -гә бик еш бармый калдым. Чө нки ө скә -башка кияргә кием булмады, кө н җ ы -лыта тө шкә нне кө ттем. Бервакыт абый кырдан кайтып, йө гә нен идә нгә атып бә рде дә: “Атым ү лде! ”-дип кычкырып елап җ ибә рде: “Ярар, елама улым, ә нә сыерыбыз белә н тү лә рбез”, -диде ә ни. Шулай эшлә де дә. Минем җ игә ргә сыер калмагач, кү рше Зилә белә н колхоз ү гезен җ игеп эшлә ргә куш -тылар.

Мин 1937 елда ә ти Сталин лагерьларында ү лгә ч, икенче елны ү к колхоз -да эшли башладым: чү п утау, борчак йолку, кө лтә бә йлә п ташу, арыш ча -бу. Бер сү з белә н ә йткә ндә, нә рсә кушалар - шуны эшлә дем, каршы сү з дә ш -мә дем. Миң а иң авыр эшлә рне куштылар кебек, молотилкада иген сукты -румы, кибә н куюмы – берсе дә калмады. Ә хмә дулла абыем кыр эшлә реннә н армиягә алынды. Аң а кадә р 4 чакырымга йө реп, ү зеннә н олылар белә н бергә кичке мә ктә птә укыды.

Ул да ә ти шикелле нинди эшкә тотынса да, җ иренә җ иткереп эшлә де. Мине дә иренми эшлә ргә ө йрә тте. Эшлә ргә кыенсынып, шың шырга кереш -сә м: “Нанем, бездә н башка кем эшлә сен, гомере буена җ игелеп тартудан бө кересе чыккан ә ни карчыкмы? Барыбер безгә эшлисе инде, аң ла шуны”, -дип тыныч кына тө шендерер иде. Абый ү зе яхшы эшлә гә не ө чен кү п тап -кырлар бү лә клә нде. Аннары мединститутка кереп, табиплык белеме алып чыты һ ә м 38 ел буена табип булып эшлә де. Инде вафат, бу язганнарым аның рухына дога булып барсын!

Бари абыебыз 1942 елның августында сугышка алынды. Мә ктә п укыту -чысы Г. Р. ә йтү е буенча аны штаб башлыгы иттереп куялар. Ул сугыш чо -рында Мә скә ү дә н Пруссиягә тикле барып җ итә. Тик Кенигсберг шә һ ә рен алу ө чен барган сугышта янында снаряд шартлаудан һ ә лак була. Миң а шу -нысы аң лашылмый, ни ө чен ватан ө чен башларын салганнарны тиз оны -талар икә н?! Нигә аларның исемнә рен мә ң гелә штерү ө чен зират капкасы -на язып куймыйлар? Картлар зиратка баргач, исемнә рен укып дога кылыр -лар иде, ичмаса.

Мин кечкенә чакта абый белә н бергә ә нидә н: “Безнең ә ти дә, абый да юк, безне кем якларга тиеш? ”- дип сорый идек. Ә ни исә: “Ә нә милиционер абые -гызга, укытучыгызга таяныгыз», -дип җ авап бирә торган булды. Без шу -ларга ышанып яшә дек тә бит, ә хә зер кайда дө реслек, гаделлек кайда соң?! Яшьлек елларымда педкө ллияттә укыганда, авылга каникулга кайткач та хә лемнә н килгә нчә колхозга булышып йө рдем: 25 сутый арыш чаптым һ. б. Безнең белә н бергә балалар йортында тә рбиялә нү челә р дә укыды. Алар бик ярдә мчеллә р булды, мин ачка тилмергә н вакытларда хә тта ү злә ренең туклану талоннарын да бирә торганнар иде.

Аларның ризыклары бер кисә к ипи, кә бестә шулпасы һ ә м кабак боткасы белә н бер стакан чә й. Кайчакларда чө гендер пирогы була. Аларга мин бик тә рә хмә тле – мине ач ү лемнә н саклап калдылар. Мин тол хатын баласы ачлы-туклы, сә лә мә киемнә рдә н тырышып укып, кө ллияттә н соң да тыры -шып укып, пединститутны тә мамладым. Бервакыт математика дә ре -сендә ү зебезнең район кызы С. Р. га: “Атым ач торырга ө йрә нгә ч кенә ү леп китте дип ә йткә н чегә н кебек, мин дә шул ат шикелле ач торырга ө йрә -нә м бугай”, -дип кә газьгә язып, алдына куйган идем, ул пырхылдап кө лде ге -нә. Чө нки аның иркен яшә ргә мө мкинлеге – ата-анасы бар иде. Миң а ярдә м итә ргә мө мкинлеге булса да, уйламады да. “Ач хә лен тук белми”, -дип юкка гына ә йтмилә р шул.

Мин балалар йортында тә рбиялә неп пединститутта укучы ятимнә ргә кызыгып та куя идем. Чө нки алар янына елга бер мә ртә бә булса да ү злә ре тә рбиялә нгә н балалар йортыннан тә рбиячелә р килде. Алар караватка утырып, бик тә млә п сө йлә шеп торалар, бү лә клә рен, кү чтә нә члә рен бирә -лә р. Ә минем 4 ел укуым дә верендә туган авылымнан бер сары чыпчык кы -на да ә ниемнә н сә лам алып килмә де. Абыем армиядә, ә ни карт, хезмә т ве -тераны иде.

Училилищеда укыганда татар теле укытучысының бездә н ү зебезнең тормыштан чыгып, сочинение яздырганы хә тердә. Язганнарыбызны тик -шергә ннә н соң, Таҗ иева Тә къзимә белә н икебездә н рө хсә т сорап, “иҗ атла -рыбызны” барлык укучылар каршында укып чыкты. Таҗ иева язганның эч тә леге инде ни гомер узса да, исемнә н чыкмый: “... Ә нинең мә етен кү мә ргә дип капкадан алып чыгып киттелә р. Мин илереп-котырып елаганга кү рә капкадан чыгармыйча ябып, терә теп куйдылар. Мин кулларым белә н капка астыннан казып чыкканда, җ ә сә дне алып баручылар кү здә н югалганнар иде инде. Мин бар кө чкә ү кереп елый-елый зиратка йө гердем. Барып җ иткә ндә ә нине туфрак белә н кү меп куйганнар иде. Мин йө гереп килеп җ иттем дә туфракны кулларым белә н ишә ргә керештем: “Ә нине алып бирегез, мин ан -нан башка яши алмыйм. Юк икә н, мине дә ә нием янына кү мегез”, -дидем.. ”

17. 08. 2018 ел

Шуның белә н Надия Шә йхаттарованың барлык язмалары да тә мамлана. Га -рифулла аларны укып чыккач, уйланып калды. Укытучысының татар рухлы булуы аң арда канә гатьлек хислә ре тудырды. Тик ни аяныч, барлык татар хал -кы да ү зенең миллә те ө чен алай ук янмый. Хә ер, Надия апа ү зе дә Славик бе -лә н мавыкканда газиз миллә те хакында ә ллә ни борчылмаган кебек кү ренә. Владиславы: “Православияне кабул итеп чукынсаң, мин сиң а ө йлә нә м! ”-дисә , мө гаен чукынган да булыр иде ә ле, -дип уйлап алды Гарифулла.

Аннары ул Надиянең абыйсы Ә хмә дулланы кү з алдына китерде. Озын буй -лы, ябык гә ү дә ле Ә хмә дулла ага гомере буена хастаханә дә эшлә п, ө йлә нми -чә картайган кеше. Хастаханә дә табиплык комиссиясе рә исе вазыйфаларын башкарып, гариплек буенча тө ркемгә чыкканда беркемгә дә ялганлашырга юл куймый дип сө йлә ү лә рне Гарифулла бер генә тапкыр ишетмә де. Хә тта ту -ганнарына-якыннарына да хә рә млә шергә бирми икә н. Бу хакта район гә җ ите редакторына кадә р: “Принципиаль булып кылана гына, бер кө тү сарыкла -рын ашатырга азыкны сатып аламы ә ллә ул? Хуҗ алык җ итә кчелә реннә н буш -лай китертә, билгеле... ”-дип ниндидер бер хө сетлек тойгылары белә н ә йт -кә н иде.

Аннары редакциягә Ә хмә дулла Шә йхаттаровның тракторлар белә н бакчала -рына бер кибә н салам тарттырып кайтартуы турында, Гадел Хаков дип кул куйган имзасыз хат килеп тө шкә ч, аны редакторга кертеп кү рсә тү енә ү кенеп торганын хә терли Гарифулла. Ул чагында хатлар бү леге мө дире булып эшлә ү -че Гарифулла, анонимканы ертып ташларга да уйлаган иде дә, аннары редак -торга кү рсә тергә булды. Хатны укып, кош тоткандай шатланган хатын-кызлар -ныкыдай нечкә тавышлы редактор Илгиз Нургазизов: “Бу турыда һ ич кичек -терми номерга фельетон яз -! ” – дигә н иде. Ә мма Гарифулла тә ти абыйсы -ның Шә йхаттаровны мактап: “... Ә хмә дулла немецлар шикелле уң ган ул”, - дип сө йлә п торганын хә теренә тө шерде һ ә м башын чайкап каршы килде:

-Гафу итегез Илгиз Вагизович, уң ган-булган Ә хмә дулла абый турында тискә -ре эчтә лектә ге материал язарга минем кулым да бармый, кү ң елем дә кү тә –релми.

-Ничек инде кулың бармый, ничек?! –дип чә релдә де Нургазизов, - уң ган-бул -ган имеш, ө йлә ренә керерлек тү гел, кыргый кешелә р кебек яшилә р.

-Соң, уйлап карагыз ә ле Илгиз Вагизович, Ә хмә дулла абый ничә мә центнер -лаган сарык йонын, итен, балны базарга алып барып, спекулянт бә ясеннә н сатмый бит, дә ү лә т бә ясеннә н ә зерлә ү лә р конторасына тапшыра. Шулар ө сте -нә йө злә гә н сарык тиресе. Терлеклә рен батрак тотып каратмый. Андыйлар -ны хупларга гына кирә к, минемчә.

-Ярар, -дип кулын селтә де Нургазизов, ә йбә т калә мле, чын шагыйрьлә ргә тиң шигырь язучы егеткә каты бә релергә кыймыйча, - син хуплап тор инде ка- питализм рухында эш итү челә рне, алайса.

Башкалар шикелле ат олавы белә н генә вакланып тормыйча, кибә не белә н салам кайтартучы турында ул ү зе язып чыкты. Нургазизовны бу мә калә се ө чен КПСС райкомының ө ченче секретаре мактап торса да, беренче канә гать -сезлек белдерде: “... Аң а кибә не белә н салам яздырып алырга мин рө хсә т бирдем. Чө нки Шә йхаттаров берү зе кайбер авыл советлары тапшыра алма -ганнан артык йон тапшыра. Шуның ө чен генә дә районда беренчелә рдә н ул чиратсыз “Нива” автомобиле сатып алырга лаек булды... ”

Нургазизов башкаларның Ә хмә дулла шикелле колхоз-совхозлардан итен, балын-маен, терлек азыгын “бушлай” алып кайтучылардан кү псенсә дә, ү зе хуҗ алыклардан гына тү гел, ә зерлә ү лә р конторасыннан да – кайдан мө мкин, андый нигъмә тлә рне ташырга тартынмый торган булды. Бу хакта Гарифулла ә зерлә ү лә р конторасында тирелә р складында эшлә ү че Сә ет абзыйларда фа -тирда яшә гә ндә ишеткә н иде:

-Син Гарифулла, ә зерлә ү лә р конторасы эшчә нлеге хакында мә калә лә р язып ятсаң да, аннан ашарга ашкынып тормыйсың. Ә нә, сезнең хатын-кызлар ши -келле тар җ илкә ле, киң артлы җ итә кчегез Нургазизов редактор булганчы ук шуннан имеп ятты. Атна саен бө тенесен тө яп китә иде, ә хә зер ү зе барып та кү ренми, машина йө ртү чесен генә җ ибә рә...

Нургазизов “кү пне кү ргә не” ө чен соң ырак тагын бер тапкыр янды, монысын -да редактор кә нә фиен дә югалтты хә тта. “Хә ммә ткә диң гез тубыктан” дигә н мә калә язып чыгарганы ө чен райондагы эш барышын кү зә теп торучы куратор - КПСС ө лкә комитеты инструкторы, авылдашы Габделхә ев аны утлы табага бастырды. Хикмә т шунда: Салкын Чишмә авылында мә ктә п директоры булып эшлә ү че Хә ммә т дигә не ө й каршыларындагы кү лгә ни ө чендер ө с киеменнә н тө шкә ч, аны кемдер редакциягә: “... Исерек килеш ө с киемен дә салмыйча, кү лдә йө зә... ” –дип язып җ ибә ргә н булган. Бу хат редактор кулына элә ккә ч: “... Элә ктең ме инде Хә ммә т абзый?! ” –дип шатлыгыннан кулларын уган Нур -газизов, вакыйганы тикшереп тә тормыйча, ү зенең ө стә мә лә ре белә н хатны бастырып чыгарды.

Хә ммә т ага ү з чиратында, ә нилә ре буенча туганнан-туган энесе, КПСС ө лкә комитетында авыл хуҗ алыгы буенча бү лек мө дире булып эшлә ү че Мә хмү т Сибаевка зарланды. Анысы инструктор Габделхә ев аркылы газетага Хә ммә т агадан гафу ү тендереп яздырудан тыш, эшеннә н алуны оештыру шартын да куйган. Бу вакытта район комсомол комитетын җ итә клә гә н Гарифуллага Габ -делхә ев редактор вазыйфасын тә къдим итеп, уйларга кушты. Гарифулла исә Габделхә ев белә н сө йлә шкә ннә н соң, шунда ук Бә зиргин катына ашыкты. Ә райбашкарма комитеты рә исе аң а ашыкмый торырга кушты:

-Белеп эшлә гә ндә синең вазыйфаң редакторныкыннан ким тү гел. Без КПСС ө лкә комитетында Габделхә ев белә н бергә эшлә дек, мин аң а ә йтермен, сине башка борчымас, - дип киң ә ш бирде ул университет буенча сабакташына. Чө нки Бә зиргин якын килә чә ктә ү зенең беренче секретарь булып кү чә чә ген чамалап тора иде инде. Аннары ул Гарифулланы ү з урнына куячак! Билгеле, ул бу хакта Галиев алдында шунда ук ачылып китмә де. Ә легә ул Гарифуллага авыл хуҗ алыгы институтына керергә киң ә ш итте:

-Ничек укып чыкканың ны сизмә ссең дә, гомер тиз ү тә ул. Мин дә керер идем дә, тик минем югары партия мә ктә бендә укып чыгуым барысына да җ итә, ә сиң а авыл хуҗ алыгы институты дипломы бик тә кирә к булачак, чө нки яшең бара, гел комсомолда гына ятмассың!

Гарифулла дө рестә н дә авыл хуҗ алыгы институтында читтә н торып, бик җ и -ң ел укып чыкты һ ә м Бә зиргинга моның ө чен дә рә хмә тле булды. Чө нки бе –ренче секретарь кә нә фиенә кү тә релгә ндә бу дипломы аның ө чен хә литкеч роль уйнады. Югыйсә Шә йхаттарова Надия апасының 9 нчы сыйнафларга ма -тематика укытырга керешү еннә н, Гарифулланың бу фә ннә рдә н кү ң еле кайт -ты. Шуң а кү рә мә ктә пне тә мамлауга ук ә леге институтка керергә ул шиклә н -гә н иде. Нә тиҗ ә дә Гарифулла Шә йхаттарованы кү ралмый торганга ә йлә нде.

Ә менә Надиянең абыйсы Ә хмә дулла Шә йхаттаровны Гарифулла бө тенлә й уң ай яктан бә ялә де. Ул аны тагын бер яктан хө рмә т белә н исенә тө шерде, Ә х -мә дулла бик тә миллә т рухлы кеше булды. Галиев хә тта аның вафаты алдын -нан Россия президентына язган ачык хатын укып, байтак вакыт борчылып та йө рде: “Мө гаен чакырып, ү земне шелтә лә рлә р! ” -дип шомлнып кө тте ул. Ү зе исә хатның эчтә леге белә н тулысынча килешеп, бө тен кү ң еле белә н хуплады аны:

Президенту РФ Владимиру Владимировичу

Путину

Открытое письмо (Выложено во всемирную паутину. Адресату отправляется заказным письмом).

Господин Президент! Более 80 процентов татарстанцев 18 марта голо -совали за Вас, с чем и поздравляю. Не верится, конечно, ведь только около полугода назад Министерство образования РФ с Вашего согла- сия распорядилось сократить преподавание татарского языка в шко -лах до 2 часов в неделю и за счет этого сокращения, преподавание рус -ского языка довести до 13 часов! Получается, что за шестидневную учебную неделю дети почти 3 дня должны заниматься только русским языком и литературой? При этом сколько учителей татар -ского языка остались без работы! Это явное ущемление прав наций по -лучать образование на родном языке! В то же время русским не нра -вится, когда в Прибалтике и на Украине сокращают количество ча -сов русского языка в школах. Возникает вопрос: тогда вы, русские, чем лучше этих “бессовестных” прибалтов и украинцев?

Поскольку Россия является многонациональным государством, из сотни наций ни одна не должна превосходить другую. Но в России, к сожале -нию, превозносится только русская нация. Все успехи, названия, титулы присваиваются только им. В Великой Отечественной и в других войнах, столкновениях победу одержали только русские, не советские, не россий -ские (в СМИ и разговорах звучит так).

У Вас береза русская, лес русский, баня русская, суровая, холодная зима тоже русская. Оказывается, даже предводитель гуннов Аттила был рус -ским, а гунны- это от слова уны, то есть юные! Не смешно ли? Не толь- ко Аттила, сам Чингиз-Хан был голубоглазым блондином, а это на прямую указывает на его не русскую, то славянское происхождение. Оста -ется только объявить себя арийской расой и, как национал-социалис -ты Германии, утверждать, что у русских в жилах течет голубая кровь! Вот верь после этого сочинителям русской истории! Ничем не уступают украинским историкам.

Такая политика ведет не только к дискриминации наций, а к настояще -му геноциду – уничтожению нерусских наций “мирным путем”! Потому что при запрещении учиться на родном языке, невольно отнимается ро -дительский язык у детей. У них родной язык может оставаться толь- ко на уровне бытового. Из них уже не выйдет ни писатель, ни поэт, ни татарский артист. Если самого языка нет, и нации не будет. Это хуже, чем физическое уничтожение народа, как и при Иване IV, и при Гит -лере.

В регионах, где компактно проживают татары, уже давно в школах не ведется учеба на татарском языке. Даже при царской России, школ (медресе) было больше чем в самой Казанской губерни. Такие классики та -тарской литературы, как Х. Такташ, Ш. Камал, Г. Апсалямов, М. Джалиль и другие, вышедшие из других губерни сейчас уже не будут. И при Советской власти до этого безобразия не доходило, мы изучали все предметы на родном языке и не только выпускные экзамены в школах, но и при поступлении в ВУЗы республики, кроме диктанта или изложения на русском, все предметы при желании сдавали на татарском языке. При этом из ВУЗов выходили отличные специалисты и ученые. Они ни в чем не уступали, многие даже превосходили тех, кто обучался в русских школах.

Удивительно, но факт, что до сегодняшнего дня, для русских са -мая ненавистная нация - это татары, видимо это у них в генах и передается материнским молоком. Все русское народное творчес -тво (фольклор) пронизано ненавистью к татарам. А в то же время самая преданная нация русскому народу и его государству те же самые татары. Результаты последнего голосования тому подтверж -дение. А в одном районе, где живут только татары, за Вас отдали голоса более 92 процента из числа избирателей.

В Великой Отечественной войне татары сражались отчаяннее, чем сами русские. При расчете на 10 тысяч воинов, заслуживщих звания Героя и приравненных к ним кавалеров ордена Славы трех степеней, татары занимают ведущее место. А еще надо учесть то, что некоторые старшие офицеры и генералы, являясь душой великорусскими шовиниста -ми, десятки, а может быть сотни достойных воинов -татар лиши -ли высокого звания. Для аргумента имеются множественные факты.

Ненависть русских к татарам впервые я ощущал во время службы в ар -мии. На точке, из татар я был один, обрусевших татар из Дальнего Востока, Оренбургской области не беру в счет. Один с татарской фамилией, так называемый “дед”, зам. ком. взвода больше всех издева -лся надо мной. По всей видимости его русская мать при детях часто отсчитывала мужа - татарина презренными словами. А бесхарактер -ный муж татарин, видимо не смог показать национальную гор -дость, как это сегодня успешно делают кавказцы и средне-азиаты. Не только солдаты, так называемые “деды” и сержанты, даже офи -церы издевались. По долгу службы, только командир подразде -ления как бы не разрешал открыто обозвать татариным.

Но он к вечеру отъезжал домой, и я целый год, пока не вышел из стадии “салаги”, каждый божий день, вернее вечер, пахал внеочередным нарядчи -ком или очередным нарядом. Сочувствие находил только от двух евреев, одного грека и одного латыша, успевших на год раньше меня призывать -ся. Из десятков, со мной с первых дней служившихся парней, один я при демобилизации не имел на погонах даже лычки ефрейтора. А ведь из нас только у двоих было среднее образование! У второго служака со сред- ним образованием на погонах красовалась, одна широкая золотистая полоска, обозначающая звание старшего сержанта. Остальные дембеля с семиклассным и начальным образованием, являлись сержанта -ми и младшими сержантами. Естественно, во время службы они полу -чали от трех до семи раза больше чем я, жалованье.

Господин Президент! Дискриминация путем сокращения учебных часов у школьников Ваш второй удар по нерусским нациям и народностям. Пер -вый удар, не менее сильный, это была Ваша оптимизация сельских малокомплектных школ, клубов и участковых больниц. В результате сугобо в “благородных” целях проводимых мер по оптимизации сельских социально-культурных учреждений, по всей России с лица земли исчезли сотни, тысячи деревень. Вы тогда в цель попали, так как на -циональные признаки, традиции и самое главное – язык сохраняются, как чистая, приятно-холодная вода святого ключа, только в деревнях.

Неужели Вам не хватает исчезновения, то есть превращения в русскую нацию путем ассимиляции несколько десятков народностей России? В Крас -ную Книгу ЮНЕСКО включены еще около ста наций и народностей Рос -сии, которых ждет ассимиляция! Это все бедствия на Вашей совес -ти. Как Вы не боитесь народного проклятия, уму непостижимо. Если народная кара не одолеет, так есть еще Божья кара! С насильственным отнятием языка (иначе не назовешь) а, может быть, дальнейшего насильственного крещения (как было при царской России), Вы хоти -те создать единую нацию?! Пока Вы, конечно, только о едином народе говорите. Не выйдет и не мечтайте!!!

Слава Аллаху, находясь уже 478 лет под гнетом русского ига, переживая 3 смены алфавита, татары сохраняют свой не менее чем русский, вели -кий и могучий язык. Величие русского языка только в словообразующих приставках. А многие слова, понятия у Вас заимствованы от тата -ро –турецкого языка, очень много слов от латино-греческого и гер -мано-романского языков. Даже своего “носа” нет, не говоря уже о сердце (херц), солнца, папы-мамы, брата-сестры. Кстати говоря, мы по поводу и без повода любим повторять, что красота спасет мир. Ес -ли понятие красоты на русском языке 5-6 словами можно выра -зить, то на татарском около 20 синонимов, и ни один не заимствован у других народов!

При этом татарский язык уникален тем, что все слова, подчиняясь за -кону сингармонизма, произносятся или только мягкими гласными, или твердыми гласными. В начале и в конце слов, рядом два согласных не идут и во всех словах ударение падает только на последний слог. Поэтому для изучения очень удобно. Это ли не говорит о величии языка? И Вы та -кой прекрасный язык хотите с лица земли стереть, превратив татар в русских?!

Быть до такой степени неблагодарным верой и правдой служа -щему русским и его государству татарскому народу, конечно, сильно удивляет. Ведь, по большому счету, при начале создания Россий -ской империи неоценимую помочь оказали татары. Иван IV не одо -лел бы Казанское Ханство без предательства татарина Шахгали. Он, проклятый, поверил обещаниям Ивана IV, что его посадит на трон ханства и 30 -тысячной конной армией вошел в Казань. Как и все русские цари – обманщики, предателя Шахгали разве что посадили на трон всего лишь Касимского ханства, с территорией современного среднего муниципального района.

До оккупации Казанского Ханства, не считая Астраханского и Сибир -ского ханств, количество татар и русских было примерно одинаковым, а сейчас русские в 15 раз больше татар. Потому что мужское населе -ние, которое не успело убежать, поголовно пропускали через меч. Даже у мальчишек, ростом чуть превышающих высоту телеги, отруба -ли головы, до такой степени бесчеловечное, дикое варварство даже фа -шистские захватчики не умудрялись творить.

Неблагодарность и все тут, ведь татары постоянно помогали русским. Например, помощь татар русским был неоценим и в борьбе Александра Невского против тевтонских рыцарей. В смутные годы в начале XVII века против польских захватчиков ополчение организовал опять татарин Минин. И вообще, стоит ли говорить о каком-то монголо-татарском иге? Было ли это иго? Наши предки государственности у русских не ли -шали, силой ислам принимать, в школах только по татарскому учить -ся не заставляли, кроме поля битвы, мужское население не истреб -ляли. Всего-навсего 10 процентным ясаком (налогом) облагали. А се -годня Москва отбирает у Татарстана столько процентов честно, кровью и потом заработанные деньги, богатства. Далеко не 10 процен -тов, когда простого работника заставляют платить 13 процентов по -доходного налога.

А русские правители у Золотой Орды многому хорошему научились. Особенно учились как воевать и военное устройство приняли: отделе -ние (10 воинов), рота (100 воинов), полк (1000 воинов) и т. д. Возглас УРА это татарское слово окружай. Даже Российский герб – двуглавый орел (Самруг) заимствован у Золотой Орды. А при русском иге татары от русских чему хорошему научились и до сих пор учатся? Разве что пьян -ству, разврату, лени, разбою и грабежу, казнокрадству, бесхозяйствен -ности и т. д.

Почему же до сих пор у русских сохраняется в душе, как у черносотен -цев, брезгливо - шовинистское отношение к татарам? Этим боле -ют даже высокопоставленные чиновники. Тут вся беда в неправди -вой, по заказу сочиненной истории. Учебники по истории сочиняют -ся в основном великорусскими шовинистами – «историками». За 300-летнее «татарское иго» отомстили татарам уже сполна, не пора ли прекратить издеваться над татарами? Не пора ли сменить гнев на милость – татары этого давно заслужили. Тут не мешает вспомнить о выкаченной более трех миллиардов тонн (! ) нефти из недр ТАТАРСКОЙ земли.

Кстати, у нас в 1994 году успешно прошел референдум о суверенитете Татарстана. Но об этом все «забыли», даже завоеванные в 1990 годах некоторые права постепенно отменили. А по результатам крымского референдума полуостров сразу же отобрали от Украины? Где логика, по -чему двойные стандарты действуют в самой «правдивой и честной» во всем мире России? Ваши чиновники на местах хотя бы по национальным вопросам у Татарстана пример брали бы. У нас в республике количес -тво татар больше половины населения. Но толерантность проявляет -ся только со стороны татар. Бедные татары, чего только не дела ют, чтобы угождать русским и другим народностям, проживаю -щим в республике.

Отсутствие в многонациональной стране какого-либо органа, занимаю -щегося национальными вопросами, тоже большой минус. Как будто в Рос -сии в национальных вопросах нет проблем. Наоборот, там одни пробле -мы. При Советской власти целая Палата Верховного Совета состоялась из представителей различных наций и народностей. И тогда нацио -нальная политика проводилась более-менее справедливо, чем сейчас.

⇐ Предыдущая 4 5 6 7 8 9 10 111213 Следующая ⇒