Кадерле бала 6 страница

Ә ни, син мине каргыйсың икә н, ул каргышларың ү з башың а бише белә н ә й -лә неп кайтсын! Балаларыгыз ө стенә карап сө енергә тү гел, кө енергә яз –сын. Дө ньяның яктылыгын кү рмә сә гез иде, ү лгә ндә дә рисвай булып дө меге -гез, ү лемегез кешенеке кебек булмасын, Илаһ ым бер Ходаем! Мине борып җ ибә ргә н кебек, оҗ маһ ишеге тө беннә н тибеп җ ибә рсеннә р! Кешелә р генә тү гел, Аллаһ ы Тә галә дә дошман кү рсен иде ү зегезне! Телемне тибрә теп ә йтмим, кү ң елем рә нҗ еп язам мин боларны!

Минем аккан кү з яшьлә рем, рә нҗ ү лә рем сезнең ө чен эзсез генә калмас ә ле. Уйлап карагыз, ә гә р сезнең тарафтан килгә н авырлык булмаса, мин сез -нең яныгызга барыр идемме. Мин бит сезне рә тлегә санап, олы кешелә р дип зурлап, киң ә ш сорарга, ярдә мегезгә ө метлә неп бардым, ә сез мине ни -чек кирә к шулай алдап-йолдап, ялганлап, тизерә к ү з авылыма озаттыгыз. Сез кешелексез, оятсызлар икә нсез. Ә гә р сез кешелекле булсагыз: “Китмә, Казаннан Мансур белә н абыең ны чакырыйк”, - дияр идегез.

Йө рә к ә рнү енә тү зә алмыйча менә тө нлә торып, сезгә хат язам. Сезнең дә минем кебек ә рнегә негезне, җ ә фаланганнарыгызны ишетсә м һ ә м кү р -сә м иде. Мин сезне гафу итми торып, сезне бә ндә дә, Ходай да кичермә я -чә к. Минем сезнең каршыга барган кебек, сезне дә Ходай минем каршыма китерсен иде. Гомер-бакый, мә ң ге-мә ң ге ә рнеп-тетрә неп торсын йө рә ге -гез. Минем рә нҗ ү лә рем һ ә м кү з яшьлә рем сезгә генә тү гел, балаларыгыз -ның башларына да тө шсен! Мин хә зер бер Аллаһ ы Тә галә гә генә ышанам, бары ул гына ташламасын, илаһ ым.

Кү ң елдә ә йтеп аң латып булмаслык бушлык, бә гырьне ө зә рлек моң сулык һ ә м тирә н хә срә т. Ә леге авыр хислә рне тагын да кө чә йтә тө шеп, радио –дан ү тә дә сагышлы, моң лы җ ыр агыла:

Болытлар агар инде, тамчылар тамар инде.

Янарга калган йө рә гем мә ң гегә янар инде...

Сау булыгыз, кабат сә лам белә н Надия. 05/06 – 1963 ел.

Хатлар арасында Мансурдан килгә не кү ренмә сә дә, Надия ү зе аң а гел язып торган:

Исә нмесез Мансур!

Рыбаков Виктор Семенович мине, педучилище бетереп, ике ел эшлә ү дә -веремдә ул мә ктә п директоры, РОНО мө дире, райбашкарма комитеты рә -исе урынбасары, партия райкомының ө ченче секретаре вазифаларында эшлә гә н кеше буларак, яхшы белә. Ул синең турыда болай киң ә ш итте: “... Ү зен аклау ө чен бө тен пычракны Сезнең ө скә ташларга тырышучы бә н -дә чыннан да бик кабә хә т кеше булырга тиеш. Аның мә ктә птә эшлә п, ба -лалар тә рбиялә ргә хакы юк! Ү з баласына ата булырга телә мә гә н кешене ничек җ ир кү тә рергә тиеш?! Ә гә р ул намуслы кеше икә н, андый эштә гае -бе булмаган очракта да бу хатны язарга тиеш тү гел иде.., ”-диде.

Укытучылар да синең шундый тү бә нгә тә гә рә п язган хатың а тө керделә р генә. “... Вө җ дансыз, кабә хә т, иске тормыш кешесе.., ”-диделә р. Җ авап ха -ты җ ибә реп, газета-журналларга язарга телә клә рен белдергә ннә р иде дә, ү зем генә сабыр итү лә рен сорадым: ”... Бә лки ул ү з хатасын аң лар, монда минем генә язмышым хә л ителми, туачак баламның килә чә ге бә йлә нгә н... ” –дип аларны тынычландырдым. “Ү зем сиң а хә лемне аң латып, тагын хат язачакмын“, -дип вә гъдә бирдем.

Шуннан соң инде кү пме вакыт узды, ә мин сиң а нә рсә язарга да белми тор -дым, яздым да ерттым, яздым да ерттым. Миң а бу хатны язуы искиткеч авыр, чө нки мин инде сиң а башка беркайчан хат язмаска, онытырга тыры -шырга ү з-ү земә сү з биргә н идем. Мансурым, бә гырем, нигә син ү з хатаң ны, ү з гаебең не танымыйсың? Ә ллә син вө җ даның ны бө тенлә йгә югалттың -мы? Нигә соң шул кадә р кешелексез, каты кү ң елле таш бә гырь син?! Пыч -рак сазлыкка тә гә рә вең не берничек тә сизмисең мени?

Мансур, ә гә р син ү з гаебең не һ ә м хаталарың ны аң ламасаң, я инде аң лап та чара кү рмә сә ң, мин тө рле редакциялә ргә барып, безнең арада булган хә ллә рне тулысы белә н тү кми-чә чми сө йлә п бирә чә кмен. Ү земнең сиң а яз -ган хатларымның, синең язган хатларың ның кү чермә сен алып барып, язып чыгуларын ү тенә чә кмен. Ягъни сине һ ә м ата-анаң ны, сең елең не халык хө ке -менә чыгарачакмын! Алар бә лки сине акылың а китерерлә р. Борын кү тә реп йө ргә н абруең тиз шиң ә р, мә ктә птә эшлә ргә дә ирек бирмә слә р синең ише ә шә ке эчле хә срә т “укытучы”га. Моң а мин һ ич тә шиклә нмим, чө нки мин хаклы, мин дө реслек белә н барам, минем синең каршың да бер нинди гаебем юк. Бө тен гаебем сиң а ышануда.

Мансур, синең бит ичмаса язган хатларың да да дө реслек юк, бары да ял -ганга корылган. Мин барганда син ө йдә идең бит, телеграмманы да синең белә н киң ә шеп суктым. Нигә боларын ялганларга идең индне? Мансур, ба -ламның атасы син генә бит. Мин дә бары тик синеке генә. Син генә саф чә -чә ктә й намусыма кырау тө шердең. Еласам да бары тик сиң а рә нҗ еп ке -нә елыйм. Мансуркаем, син андый булырсың кебек тү гел идең бит! Нишлә -дең син?! Сине кем булса да котырттымы? Арабызда ятлар булдымы, ара -га кеше сү зе кердеме ә ллә? Сиң а булган мә хә ббә темнең сукырлыгы арка -сында мин аларны кү рмә гә н-сизмә гә н, аң ламаганмынмы? Син кү птә н шун -дый ә шә ке эчле идең ме?

Сау бул, сә лам белә н Надия.

27/05 – 1963 ел.

Надия эче пошудан кө ндә лек язарга керешеп карады. Ә мма аның буы (па -ры) озакка бармады:

⇐ Предыдущая 1 2 3 4 567 8 9 10 Следующая ⇒