Merhameti. Sevgisi

Merhameti

Aziz Peygamberimiz bir merhamet menbaı idi. Hassas(duyarlı ) kalbi bü - tü n canlı lara karş ı ş efkatle ç ağ lardı. O, mü ’minlere ve bü tü n canlı lara karş ı pek merhametliydi. Daima sö yler ö ğ ü t verirdi:

“Can taş ı yan her varlı ğ a merhamette mü kâ fat vardı r. ” “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz. ”9

Ashab-ı Kiramdan Sa’d İ bn-ü Ubadeyi hastalı ğ ı nda ziyaret ettiğ inde ü zü n-

70 tü sü nden ağ lamı ş lardı.

O’nun engin ş efkati, hayvanları da kuş atı rdı. Hayvanlar hakkı nda Allah’tan korkun, onları iyi besleyin buyururdu.

-Allah ondan razı olsun- Devesine haş in/sert muamele yapan Hz. Aiş e va- lidemize:

“Yumuş ak davran. Yumuş aklı k hangi ş eyde bulunursa, o ş eye gü zellik verir. ”10 buyurmuş tu.

Yı ldı z sahabelerden Abdurrahman b. Abdullah ş ö yle anlatı yor:

“Hz. Peygamberle bulunduğ umuz bir askerî sefer sı rası nda (konakladı k. ) Bir ihtiyaç gereğ i (konaklama yerinden) ayrı ldı m. Yuvası nda bir serç e kuş u gö rdü m. Yanı nda iki de yavrusu vardı. Yavruları nı aldı m. Yavruları nı aldı ğ ı m iç in serç ecik etrafı mda kanat ç ı rpı p duruyordu. Bu durumu izleyen Allah’ı n Resû lü geldi ve ş ö yle buyurdu:

- Yavruları nı alarak bu kuş a kim acı verdi? Verin ona yavruları nı. ”11

8 Muhammed (s. a. )ı n Peygamberliğ i, Diyanet Yayı nı sh. 48.

9 Tac 5/58.

10 Tac 5/18-19.

11 Tac 5/18-19.

Sevgisi

Sevmek O’nun vasfı ydı. Cihan tarihinde O’nun kadar sevmiş ve sevilmiş bir insan yoktur.

O, Allah iç in sevmenin en bü yü k ibadet olduğ unu bildiriyor, Yaratandan ö tü rü bü tü n canlı lara sevi saç ı yor, sine aç ı yordu.

O, kendisine (Anam, babam sana feda olsun Ya Resû lallah) diyerek sevgi izhar eden ve etrafı nda pervaneleş en Ashab-ı Kiram’ı n en aziz mahbubu, Mek-

ke ve Medine ş ehri ç ocukları nı n bile biricik sevgilisi idi.

Aziz Peygamberimiz ç ocuklara selâ m verir, onlara latî fe eder, bazan da oyunları na iş tirak ederdi. Sevindirmek iç in, ç ocukları devesine bindirirdi. Enes

b. Malik (r. a. ) ş ö yle buyurur:

“Peygamber efendimiz, biz ç ocukları n arası na karı ş ı r ve gü ler yü zle bize lâ tife ederdi. Hatta kuş u olan kü ç ü k kardeş ime: ’Ey Ebu Umeyr! Kuş cağ ı z ne oldu? ’ diyerek lâ tî fe ederdi. ”12

Bü tü n â cizlere ve zayı flara olduğ u gibi, ç ocuklara karş ı da kalbi sevgi ve

merhametle dolu idi. Onlara hayı r dualarda bulunurdu.

“Dü ş manı sev ve affet. ” diyerek fazilet izhar eden bir ç ok insan duymu- ş uzdur. Fakat, ş ahsi dü ş manları na ş efkat gö sterebilen, onları bile af edebilen insan var mı dı r? O insan, bü yü k Peygamber Hz. Muhammed’dir. O, kendisi-

ne suikast teş ebbü sü nde bulunan kiş ilere kadar, bü tü n ş ahsî dü ş manları nı af- feden bir insandı r.

Peygamberimiz, hayatı nda bir kerecik olsun nefsi iç in intikam almamı ş, daima affetmiş tir. O, ancak Allah’ı n tayin ettiğ i İ slâ m Ş erî atinde yer alan ceza- ları tatbik ederdi. Saygı değ er validemiz Hz. Â iş e ş ö yle buyurur:

“... Hz. Peygamber kendi nefsi iç in katiyen intikam almazdı... ”13

Mekkeli kâ firlerin Mü slü manlara yaptı kları zulmü, Peygamberimize yap- tı kları eza ve cefayı, O’nu Mekke’den ç ı kmak zorunda bı raktı kları m bilirsiniz. Peygamberimiz kuvvetli bir ordu ile Mekke’yi fethedince bü tü n bu insanlar korkuları ndan dehş ete dü ş tü ler. Fakat O, onlara dokunmadı. Kâ be’de yaptı -

ğ ı konuş mada hepsini affettiğ ini bildirdi. Cihan tarihi bö yle bir vaka kaydet- memiş tir.

12 S. B. M. Tecrid-i Sarih Ter. 12/166.

13 M. Mesabih 5817.

⇐ Предыдущая 6 7 8 9 101112 13 14 15 Следующая ⇒