Главная

Контакты

Случайная статья

• Автоматизация
• Антропология
• Археология
• Архитектура
• Биология
• Ботаника
• Бухгалтерия
• Военная наука
• Генетика
• География
• Геология
• Демография
• Деревообработка
• Журналистика
• Зоология
• Изобретательство
• Информатика
• Искусство
• История
• Кинематография
• Компьютеризация
• Косметика
• Кулинария
• Культура
• Лексикология
• Лингвистика
• Литература
• Логика
• Маркетинг
• Математика
• Материаловедение
• Медицина
• Менеджмент
• Металлургия
• Метрология
• Механика
• Музыка
• Науковедение
• Образование
• Охрана Труда
• Педагогика
• Полиграфия
• Политология
• Право
• Предпринимательство
• Приборостроение
• Программирование
• Производство
• Промышленность
• Психология
• Радиосвязь
• Религия
• Риторика
• Социология
• Спорт
• Стандартизация
• Статистика
• Строительство
• Технологии
• Торговля
• Транспорт
• Фармакология
• Физика
• Физиология
• Философия
• Финансы
• Химия
• Хозяйство
• Черчение
• Экология
• Экономика
• Электроника
• Электротехника
• Энергетика

Хрэсьбіны лесуна. З песняў беларускага мужыка. Асенняй ночай

Хрэсьбіны лесуна

Бор шумеў, навяваў зводны сон,

А ў ім ціха гул раздаваўся, -

Гэта ў небе лясун калыхаўся

На вяршынах вялізных сасон.

Яму месяц маркотны свяціў,

Падымалі крыжы ў неба елі, -

І ў сіняй нябеснай купелі

Душу дзікую ён ахрысціў.

[1909]

З песняў беларускага мужыка

І

Гнусь, працую, пакуль не парвецца

Мне жыццё, як сагніўшая ніць;

А каб ведаў, што столькі пральецца

Майго поту, не стаў бы і жыць.

Адтаптаў сотні вёрст пехатом я,

Будаваў я дарогі, масты;

Ліўся пот мой, як рэзаў на ком'я

Плугам глебы сухія пласты.

Працаваў пад пяском, пад дрыгвою

І не мала там выцерпеў мук,

І не прыдзецца мне пад зямлёю

Гэтых чорных саромецца рук.

А канаць ужо час: пот і слёзы

Мне жыццё, нібы мышы, грызуць;

Гора гне, як мяцеліца лозы,

Цэлы век не дае мне дыхнуць.

Шчасце ж гляне і ў даль пранясецца,

І магу я аб ім толькі сніць...

Дык няхай жа, няхай сабе рвецца

Мне жыццё, як сагніўшая ніць.

ІІ

Я хлеба ў багатых прасіў і маліў, -

Яны ж мне каменні давалі;

І тыя каменні між імі і мной

Сцяною вялізнаю ўсталі.

Яна усё вышай і вышай расце

І шмат каго дужа лякае.

Што ж будзе, як дрогне, як рухне яна?

Каго пад сабой пахавае?

[1909]

Асенняй ночай

Чарнеецца сажаю вечар.

Дождж б'ецца аб хвалі ракі;

Гуляе, гудзе над ёй вецер,

Заводзіць, што ў полі ваўкі.

Спакойна мне тут пад вадою:

Залёг я ля млына на дне;

Апруся на кола рукою, -

Млын казку старую пачне.

Кругі завіруюцца жорнаў,

Трасецца хадырна сцяна;

А думы - як колас без зёрнаў, -

Усё мяне цягне да сна.

Бяспамятна колы піхаю,

Хілюся да дна галавой -

І ўжо я драмлю, засыпаю

Пад шум непагоды глухой.

1909

Пугач

Загарэлісь кроўю вочы. Вось нясецца

З цёмнай елкі гук нуды і смеха,

І далёка голас аддаецца -

Пракацілася па лесе рэха.

І, лякаючысь, канца чакаеш ночы.

Ўсё здаецца: ўстаў лясун вялікі -

Чырванеюць, адбіваюць кроўю вочы,

Не змаўкае смех глухі і дзікі.

[1909]