2 - көрініс

Сахнағ а соғ ыстан қ айтқ ан Бұ ғ ыбай, Қ ұ дайменде шығ ады. Бұ ларғ а қ арсы Жоламан, Бопай келеді.

Жоламан. Уа, жарқ ындарым, не боп жатыр? Не кү йлерің бар?..

Бопай (Бұ ғ ыбайғ а). Батыр, аман қ айттың ба? Не айтасың, хабарын біл деп хан жіберді бізді. Ана жерде қ арауылда тұ р.

Бұ ғ ыбай. Білмеймін. Бү гінгі соғ ыс ү лкен қ ырғ ын болып тұ р. Екі жақ тан да кө п ө лді... Бірақ қ ырғ ыз бә сең ситін емес... Ә некей, ә лі қ ажымай ұ рысып тұ р...

Жоламан. Науан қ айда?

Бұ ғ ыбай. Науанның осы жолғ ы кетісінен қ орқ ып тұ рмын. Қ ұ дай білсін немен тынарын.

Бопай. Е, не болды? Не қ ып жатыр?

Бұ ғ ыбай. Аз қ олмен Ержан сұ лтанды ертіп, бір қ алың жаудың ішіне кіріп кетті. Артымызды екі жақ тағ ы қ ырғ ыз қ амап, оқ жауғ ызып жү ргізбейді. Аналарды екі бү йірден қ ысып ә кетті. Ө згелер тоқ талып қ алып тұ р. Ә зірге Науандардан дерек жоқ.

Жоламан. Ойпырым-ай, қ ауіп екен? Жазым болмаса игі еді... Ханғ а айту керек екен.

Бопай. Не дейді? Неге шаппайсың дар енді? Ержекем де сонда қ алды ма?

Қ ұ дайменде. Ержан бауырың болғ анда, Науан бауырың емес пе?.. Немене тү ге, жырып сө йлеп тұ рғ аның... Науаннан артық кім бар еді?.. Ә уелі соның амандығ ын тілесең ші... тілегіш болсаң.

Бұ ғ ыбай. Ө згесі ө зге. Тақ осы жолы сол аз ғ ана қ ол жамандық кө рсе, кінә лі жалғ ыз Наурызбай... Мен соны білем.... Аз тоқ та, қ анатымызды жиып бірге қ аптайық десем, тақ ат қ ылмай, қ асындағ ыларды ақ ырып-қ орқ ытып алып кетті.

Жоламан. Енді ө зге кө п қ айда? Неге шаппайды, неге іркіледі?

Бұ ғ ыбай. Кө п қ ол беттей алмай тұ р, қ ажып қ ап тұ р, тү ннен бергі ұ рыстан... Оның ү стіне қ ырғ ыз қ олы ү сті-ү стіне тө гіліп тұ р.

Бопай (Сахнаның соғ ыс жақ бұ рышына кө зін салып қ арап тұ рып). Қ олың қ айтып келеді ғ ой ө зі... Келіп қ алды ғ ой... Міне алды...

Жоламан (Қ арайды. Бә рі де солай қ арайды). Бә се, келді ғ ой, мынау Науан ғ ой, я, сә т... Аман шық қ ан екен ғ ой, қ арағ ым, арыстаным... (Науан жылдам басып сахнағ а шығ ады. Жанындағ ы Ағ ыбай, Бұ қ арбай бә рі де алба-жұ лба, бә рінің де ү стері қ ан, ү рпиіскен, тү тіккен. Жау сырнайы естіліп жатады. )

Жоламан (алдынан жү гіріп). Аман келдің бе, Науанжан?

Науан. Аманы бар болсын...

Бопай. Сұ мдық -ай, не дейді... Ержекем қ айда?

Науан. Қ олғ а тү сіп кетті, тұ тқ ын болды. (Барлығ ы ү ндемей сілейіп қ алады. Бұ ғ ыбайғ а қ атты. ) Сен неге қ айтып кеттің? Неге шаппайсың артымыздан?

Бұ ғ ыбай. Мен қ айтейін? Шаппадым ба? Немді аядым. Аз кісімен ішіне кірме десем, болмайсың...

Ағ ыбай. Ой, бар болсын ақ ылың... Сен жазық тысың... Ақ ауыз атқ а оқ тиіп, біз Бұ қ арбай екеуміз Науанды аман алып қ ұ тылдық, талқ ан болып.

Бұ қ арбай. Бұ не қ ылғ ан қ олбасы ө зі, айналшық жегендей хан шатырының қ асынан шық пайтын.

Бұ ғ ыбай (қ атты). Мен кінә лі емес, сендер кінә лісің дер... Бағ ыну жоқ. Байыптау жоқ.. Кімің ді бастайын мен сенің?!

Бұ қ арбай. О, қ ұ рып кет бастамай... Бастамай қ алғ ыр...

Науан. Бұ ғ ыбай, қ ылдың сен мағ ан бү гін... Текке қ ылғ ан жоқ сың.

Бұ ғ ыбай. Ү йтіп мені кү йдірме, Наурызбай... Олай болса, Ержанды сен апарып жарғ а жық тың...

Науан (ақ ырып). Не дейсің? Ә й, ә кең нің... Сенсіз дү ние тұ л қ алса да... (Тап беріп, сапысын суырып алады. )

Бұ ғ ыбай (шапшаң сапысын суырып алып, қ арсы ұ мтылып). Наурызбай, жетті... жетті енді!... Ө лісіп-ақ кө рейін, келші!.. (Ө згелерден Жоламан ғ ана жү гіреді, басқ алар тұ рып қ алады. Жоламан екеуін ұ стай алмайды. )

Жоламан. Уа, қ ой... қ ой... бұ л не деген сұ мдық?!. (Бұ л уақ ытта сапымен қ ағ ысып кеткенде екеуінің сапысы да орталарынан омырылып ұ шып-ұ шып кетеді. Наурызбай қ ырылдап тұ ншық қ андай болып екпіндеп келіп, Бұ ғ ыбайды қ ос қ олдап омырауынан ұ стап алып жерге тымақ ша алып ұ рып, кеудесіне тізерлеп отырып, қ олы қ алшылдап, қ онышындағ ы пышағ ын суырып жатады. )

Науан. Алғ ышын жағ амнан... бұ л қ ұ лдың... басың ды кесіп алайын...

Бопай. Ұ мтыл!.. Ойбай-ау, ұ мтыл!.. Ұ мтылсаң шы, тү ге! (Наурызбайдың пышақ ұ стағ ан қ олына жармаса тү седі. Ө згелер жабылып, арашалап алады. )

Бұ ғ ыбай (тұ рып). Уа, Бопай, мендік болсаң ұ мтыл енді ханғ а!.. Бар да, кө ріп-білгенің нің бә рін айт!.. Енді аянатын тү к те қ алғ ан жоқ. Қ ырғ ыз да бір, Наурызбай да бір енді сені мен мағ ан...

Науан (Бопайғ а тістеніп). Арсыз байтал, балақ тағ ы битті басыма шығ ардың ба?

Бопай. Қ ысқ арт, Наурызбай, кө зің ді оямын енді мен сенің.

Бұ ғ ыбай (бармағ ын шайнап). Ә ттең, елдің биі-ай, осыдан да дә ме тіледің -ау сен. Сен адастырдың -ау мені де. (кү йініп, қ айнап) Бү йткенше Мұ са, Мұ са неге болмадым мен? Қ айда барсам бұ йырғ аны қ арашылық болса, орысқ а-ақ қ арашы болсам етті. Ел дегені ө тірікке сеніп, сол қ урағ ан ескі тулақ қ а қ айта отырып қ аппыз ғ ой, қ арақ ан қ ара басынан басқ а ойы бар ма еді бұ ның. (Бопайғ а қ арап, ойына басқ а нә рсе тү сіп. ) Жар дегенде жалғ ыз Ержанның басына екі бірдей қ астық істеп отырғ аны мынау!.. Не кү темін, не кү темін мен мұ нан. Жү гір, Бопай...

Науан (ұ мтылып). Арам қ ұ л, не айтасың? (Ө згелер жібермейді. " Қ ой, тоқ та, қ ой, қ арағ ым" деген кө п дауыстар. ) Қ азір мойның ды бұ рап аламын. Бұ ғ ыбай, сені ө лтірмесем ә кемнен тумай кетейін.

Бопай. Не дейді... мынау, не дейді... Кө рейін, кө рейін, кө рейін мен... (Жү гіріп кетеді. Бұ л уақ ытта сахнадан Наурызбайды алып ө згелер кетеді. Бір жақ қ а Бұ ғ ыбай да кетеді. )

⇐ Предыдущая 15 16 17 18 192021 22 23 24 Следующая ⇒