Көн кичкә авыша, халык төркеменнән аерылып артка калган өч малай чишмә тирәсендә кайнаша.

Көн кичкә авыша, халык төркеменнән аерылып артка калган өч малай чишмә тирәсендә кайнаша.

Муса: Әйдәгез бу чишмәнең юлын ябабыз да куябыз.

Марат: Нәрсә белән?

Чынгыз: Нигә тиясез тик торган чишмәгә, аннан бит бөтен кеше су ташый. Минем әбием дә чәйне шушы чишмә суыннан гына эчә.

Муса: Әнә бит Рафис абый чишмәләрне томалап булмый ди, ник булмасын, без көчле, барыбер суын туктатачакбыз, әйдә телегезгә салынып торганчы ташлар, балчыклар ташыгыз.

Марат: Әнә теге олы ташны куярга кирәк иң элек.

Чынгыз: Мин бу эшкә катнашмыйм, кайтам мин, киттем.

Муса: Безнен бу эшне эшләгәнне башкаларга эйтсәң, чамала аны Чынгызхан дип тормабыз үзеңне, я энекәшең Тимерханга эләгер, чамала аны!

Чынгыз : (эчтән генә мыгырдый) Көн саен бер юньсезлек эшләмәсәләр йоклый алмыйлар бугай инде бу ике шакал һәм әкрен генә авыл юлына таба кузгала)

Муса белән Марат үзләренең кынгыр эшләрен эшли.

Муса: Уф, пычранып беттек, тәки будык бит, бәрмәсен өчен әнә теге олы ташны да алып килеп куй әле Марат.

Марат: Әйе, оста син үзе су белән генә уйнап утыра, ә миңа олы ташлар ташыта.

Муса: Мыгырдама, хәзер берәрсе чишмәгә төшсә, колагыңнан умырырлар, әйдә эшне тәмамлыйк та шудык авылга.

2 нче күренеш:

Хәлимә апалар йортының ишек алды. Оныгы Алсу көянтә-чиләкләр асып чишмәгә суга төшәргә йөри.

Хәлимә: Кызым, чиләкләреңне бик тутырма, авыр булыр, кичә дә түбәләмә итеп алып кайткансың. Әле бит синең үсәсең бар, бөкерең чыкмасың тагын авыр күтәреп.

Алсу: Әй, әби, бигрәк яратасың инде син мине. Миңа бит инде 12 яшь, нинди бөкерем чыксын ди (көлә)

Хәлимә: Алай да кызым, көянтәнең муен тирәсенә берәр йомшак чүпрәк урыйм әле, без үсмер чакта әниләр шулай итә торган иде.

(көянтәнең муен турына чүпрәк урый)

Алсу: Рәхмәт әбием, киттем, кайткач тәмле судан чәй куеп чәй эчәрбез, яме.

⇐ Предыдущая 123 4 5 6 Следующая ⇒