KÖKSÜMƏ SIĞMAYAN ÜRƏK 3 страница

Gü lnar da ilk də fə gö rdü yü qohumu ilə salamlaş araq tanı ş olub, ö z otağ ı na keç ir. Murad uş aq vaxtı baxdı ğ ı, xü susə ndə hind filmlə rində olduğ u kimi birdə n-birə , sanki bir dü nya gö zə lini gö rü r. Gü lnarı n gö zlə rinə baxanda, Muradı elə bil bir anlı ğ a elektrik cə rə yanı vurur, o susaraq fikirə dalı r. Ə miqı zı sı da bu arada uş aqlara yemə k vermə k ü ç ü n mə tbə xə keç ir. Otaqdan ç ı xan Gü lnar Murada tə rə f yaxı nlaş araq, ” - yemə k yemisiniz? ” - deyə soruş ur. Murad heç bir cavab tapa bilmə yə rə k kə kə lə mə yə və baş ı nı yellə mə yə baş layı r. Gü lnarı n anası isə, ” - harada yeyib?, sizi gö zlə yirik də bayaqdan, ” -deyib Muradı da sü frə yə də və t edir. Murad balaca mə tbə xdə , hə yacanı ndan bilmirdi ki, necə etsin və yemə yi necə yesin, iç ində ö z-ö zü nə dü yinirdi:

“İ lahi bu nə dir, mə n onun gö zlə rinə baxa bilmirə m”, “-Murad hə r də fə sində ona diqqə tlə baxanda nə yisə stolun ü stü ndə n yerə salı rdı. Onun hə yacanlı olması ü zü nü n rə ngində n də bilinirdi. Ə miqı zı sı isə elə baş a dü ş ü rdü ki, Murad ilk də fə Bakı ya gə ldiyi ü ç ü n utanı r, odur ki, ona ü rə k-dirə k verirdi: “ Utanma, bura da sə nin ö z evindir, nə də n ç ə kinirsə n, yemə yini rahat ye! ”

Daha sonra ona bir ç ay da sü zü r. Murad birtə hə r boğ azı nda qala-qala yediyi yemə yi baş a vurur.

“ Də qiq bilirə m ki, mə sə lə utanmaqda deyil, bə s onda nə də dir”? -deyə Murad yenə də ö z-ö zü nə dü ş ü nü rdü. O, iç ində baş qaldı ran ü syanı n sə bə bini tapa bilmirdi. Murad tez-tez eyvana ç ı xı r, yenidə n otağ a daxil olur və bir daha Gü lnarda olan qeyri-adi gö zə lliyə tamaş a edirdi. Muradı n davranı ş ı nda qeyri-adiliyi hiss edə n Gü lnar da, onun utandı ğ ı nı zə nn edib, onu yenidə n sö hbə tə tutur: -“ Kə nddə kilə r necə dir, necə dolanı rlar, bə s sə n ö zü n nə iş lə mə ş ğ ulsan? ” Sualları n hamı sı na alayarı mç ı q, bir iki kə lmə ilə cavab verə n Murad yavaş -yavaş ö zü nü ə lə almağ a baş layı r.

Daha sonra Murad ü mumi edilə n sö hbə tlə rə qoş ularaq heç nə olmamı ş kimi ö zü nü aparmağ a baş layı r. Ancaq elə hey gö zü nü Gü lnara dikir, ö zü də bilmə də n onu baş dan ayağ a sü zü rdü.

Gü lnar yaş da Muraddan iki yaş balaca idi, o musiqi mə ktə binə getdiyi ü ç ü n pianoda ç ox gö zə l mahnı lar ifa edirdi. Hə min gü nü o Murad darı xması n deyə, onun ü ç ü n bir neç ə mahnı da ifa etmiş di.

Bu arada iş elə gə tirir ki, bir neç ə də qiqə lik Muradla Gü lnar bir otaqda tə k qalı rlar. Gü lnar otaqdakı sakitç ilikdə n istifadə edə rə k, Murad ü ç ü n bir neç ə hə zin musiqi də ifa edir. O, pianonu ifa edə rkə n Muradı n gö zlə rində ki yanan qı ğ ı lcı ma baxı r və utanaraq baş ı nı aş ağ ı salı rdı. Bə li, bu baxı ş ma tə sadü fi gö z toqquş ması deyildi, bunu hə r iki aş iq artı q də rk etmə yə baş lamı ş dı lar. Onun mə hz Murad ü ç ü n ifa etdiyi Eldar Mansurovun bə stə lə diyi “Bayatı lar” mahnı sı isə bu gü ndə Muradı n yaddaş ı nda sevgi mahnı sı kimi hə kk olunub. Gü lnar bu ə ziz qonağ a ç ox diqqə t gö stə rir və darı xmaması ü ç ü n onun yanı ndan ə l ç ə kmirdi. Sə n demə Gü lnarı n da Muraddan xoş u gə lirmiş, lakin bunu hiss etdirmə k istə mə yib.

Hə min axş am hamı yatandan sonra Murad yenə eyvana ç ı xı r və ay iş ı ğ ı nda oturub ş ə hə ri seyr edirdi. O yata bilmə mə sinin sə bə bini ö zü də dü rü st bilmirdi. Fikirlə ş irdi ki, yə qin ilk də fə dir ş ə hə r evlə rində dir və bu balaca qutuda ü rə yi sı xı lı r. Ancaq ə sl hə qiqə t bu deyildir, onu oyaq saxlayan, tə zə cə baş qaldı rmı ş , Gü lnara olan sevgisi idi, axı o ilk də fə idi ki, hə qiqə tə n vurulurdu. Muradı daldı ğ ı sü kut iç ində n Gü lnarı n dediyi sö zlə r oyatdı: ” Sə nində yuxun gə lmir? ”, Murad hə yə canı ndan yerində n dik atı ldı, və oturduğ u stulu Gü lnara verə rə k, “- xeyir, nə sə yata bilmirə m, “ - dedi. Gü lnar isə ö z nö vbə sində qonağ a hö rmə t ə lamə ti olaraq, ” -sə n ə ylə ş, mə n ö zü mə stul gə tirə rə m, ” -deyə rə k mə tbə xdə n ö zü nə bir stul gə tirdi. Sonra aş iqlə r biraz da yaxı n ə ylə ş ə rə k sö hbə tə baş ladı lar. Onlar nə qə də r sö hbə ti dü nyanı n gediş -gə liş ində n salsalar da, sonunda ö zlə ri də bilmə də n sevgi - mə hə bbə tdə n danı ş ı rdı lar.

Murad Gü lnara elə hə min gecə ondan xoş u gə ldiyini sö ylə di. Gü lnar da hə cavabı vermə sə də ö z nö vbə sində ona laqeyd olmadı ğ ı nı, hə rə kə tlə riylə biruzə verdi.

Belə liklə də mə hz hə min gecə, ay iş ı ğ ı nda “ sonu faciə ilə qurtaran bir mə hə bbə t hekayə sinin” tə mə li qoyuldu. Bə li, artı q Murad da hə min mö htə ş ə m gecə də n sonra ə sl sevgi yaş amağ a baş ladı. Murad utancaq olduğ u ü ç ü n fikirlə ş irdi ki, o ö z fikirlə rini mə ktubla daha yaxş ı anlada bilə r. Odur ki, evə ç atar-ç atmaz Naxç ı vandan Bakı ya mə ktub yazmağ a baş ladı, ə lbə ttə ki, sevgi mə ktubları na cavab da aldı. Getdikcə qı zı ş an bu sevgi yavaş -yavaş dillə rə dü ş mə yə baş ladı və bu yolda onları qı sqananlar daha ç ox oldu nə inki bu sevgiyə xeyir-dua verə nlə r. Murad gü nbə gü n alı ş ı b mə hə bbə t eş qi ilə yanı r, hə rdə n bir ş eyi bə hanə edib Bakı ya getmə k, ö z yarı nı gö rmə k istə yirdi. Bu hə rdə n alı nı r, hə rdə n isə maddi ç atı ş mamazlı q ü zü ndə n bir arzu, xə yal olaraq qalı rdı.

Gü nlə rin birində Gü lnar Murada yazı r ki, biz tezliklə kə ndə gə lə cə yik, naxç ı vanlı ları n ə sas ziyarə t yeri olan “Ə shabukə f” ocağ ı nı ziyarə t etmə yə. Mə ktubdakı xə bə ri oxuyan gü ndə n Murad, sevindiyində n nə gecə yatı r, nə də ki gü ndü z, elə hey gö rü ş haqqı nda xə yallar qurur və ö z-ö zü nə dü ş ü nü rdü. Bə li, bir neç ə gü n keç mə miş Bakı -Naxç ı van qatarı Muradı n sevgilisini kə ndə gə tirir. Belə cə hə srə tlə gö zlə nilə n bu gö rü ş də baş tutur və hə m də aş iqlə rin ç ox ü rə yincə olur.

Sə hə r tezdə n ziyarə tgaha getmə k ü ç ü n hamı Gü lnarı n xalası gilə yı ğ ı ş mı ş dı lar. Murad da gə lmiş di, ancaq hə lə ö z sevgilisinə ç ox da yaxı n getmirdi. Hə yə t-bacada adamı n ç ox olması onları n sö hbə tinə mane ola bilə rdi. Odur ki, onlar ə sas gö rü ş lə rini, daha ç ox vaxtları nı keç irə cə klə ri ziyarə tgaha saxladı lar. Murad və Gü lnar ziyarə tgahda gizli olaraq ə hd-peyman da bağ ladı lar, baxmayaraq ki, qohumlar onları bir də qiqə belə nə zarə tsiz qoymurdular. Sanki hamı onları n sevgisində n duyuq dü ş mü ş dü, ç oxları onlara ü stü ö rtü lü iş arə vuraraq, -“ nə ç ox pı ç ı ldaş ı rsı nı z? “ - deyə, irad da tuturdular. Muradla Gü lnar isə sanki heç kimi və heç nə yi gö rmü rdü lə r, elə hey baxı ş ı r, adamları n yanı nda belə, danı ş anda dillə ri topuq vurur, nə danı ş dı qları nı ö zlə rində n baş qa heç kim anlamı rdı. Ancaq qohumlar arası nda bir insan var idi ki, o hə miş ə bu sevgini alqı ş layı r və onları n, “-bu iki aş iqin”, biri-birinə yaraş dı ğ ı nı sö ylə yirdi. Bu Gü lnarı n ə misi arvadı idi, o hə miş ə Muradı n yaraş ı qlı, tə rbiyə li oğ lan olduğ unu ö nə ç ə kir maddiyata ç ox fikir vermə mə yi gə nc qı za tö vsiyyə edirdi.

Muradı n qohumları nı n ç oxu isə ə ksinə , onun yetim, atası z olduğ unu ö nə ç ə kə rə k maddiyatı daha ç ox qabardı r, gə lə cə kdə bu yö nü mdə ç oxlu problemlə rin olacağ ı nı deyə rə k, Gü lnarı bu yoldan ç ə kindirmə k istə yirdilə r. Lakin Gü lnar da ilk mə hə bbə tin nə olduğ unu yenicə dadı rdı və Muraddan baş qa heç kimi gö rmü rdü.

Ziyarə tdə n qayı dandan sonra onlar yenə də bir yerdə ydilə r. Artı q axş ama yaxı nlaş ı rdı, yə ni get-gedə hava qaralı rdı, Gü lnar sakit sə slə, Murada bibisigilə gedə cə yini iş arə verdi. Onlar gizlincə gö rü ş ü b kə ndin bir baş ı ndan digə r baş ı na, hə m də piyada yola dü ş dü lə r.

İ lk də fə Murad bə hanə edə rə k, ” qaranlı qda yı xı larsan”, -deyib Gü lnarı n ə lində n tutdu və hə r ikisinin hə yacandan ə llə ri titrə mə yə baş ladı. Bir neç ə də qiqə danı ş dı qdan sonra isə , daha aş iqlə rdə hə yacandan ə sə r ə lamə t belə qalmamı ş dı. Artı q Murad Gü lnar ilə ə sl “Leyli-Mə cnun” sevgisi yaş adı ğ ı nı n fə rqində idi. Yol nə qə də r uzun olsa da onlara elə gə lirdi ki, mə nzil baş ı na ç ox tez gə lib ç atı rlar, amma ə slində isə, sevə nlə r ü ç ü n zaman ç oxdan dayanmı ş dı. Onlar sanki bir quş kimi gö ylə rdə uç ur, sevindiklə rində n ə trafı hiss etmirdilə r. Onları n belə rahat gə zmə sinə, kü ç ə də heç kimin olmaması daha ç ox stimul verirdi. Kə nd yerində hava qaralan kimi, necə deyə rlə r toyuq-cü cə ni yerinə qatdı n, hamı girirdi evinə. Bu sakitlik gə nc aş iqlə rə imkan verirdi ki, onlar daha da sə rbə st olsunlar.

Gü lnar bibisigildə n tez ç ı xacağ ı nı Murada deyə rə k onu darvazanı n yanı nda gö zlə mə sini xahiş etdi. Murad sevincə k onun bibisinin gö zü nə gö rsə nmə sin deyə, biraz da kə nara ç ə kilib ö z yarı nı gö zlə di. Gü lnar isə evə girə r-girmə z geriyə, ç ö lə ç ı xı b, uca sə slə bibisinə nə yisə gə tirə cə yini deyə rə k yenə də nə nə sigilə qayı tmalı olduğ unu bildirdi. Bibisi ilə sağ ollaş ı b hə yə tdə n ç ı xan Gü lnar, qaranlı qdan qorxaraq tez Murada tə rə f qaç dı . Onlar yenə də Muradla ə l-ə lə tutaraq yolları na davam etdilə r. Bu yol nə qə də r uzun olsa da, onlar nə qə də r yavaş getsə lə r də, yenə də ü nvana tez ç atı rdı lar. Ə slində gö zlə ri mə hə bbə t eş qi ilə yanan gə nclə rə elə gə lirdi ki, onlar yolu ç ox tez gediblə r. Amma ə sl hə qiqə tdə isə artı q bir neç ə saat idi ki, aş iqlə r ortada yox idilə r. Bə li, Muradla Gü lnar uzun gə zintidə n sonra gə lib ç atdı lar mə nzil baş ı na. Aş iqlə r hə yə tdə ki tut ağ acı nı n altı nda dayanaraq sö hbə t etmə yə baş ladı lar. Qaranlı qda danı ş an zaman da, sevgililə r biri-birinin gö zlə rinə baxı r, sanki orada yanan atə ş i gö rü rdü lə r.

“Ayrı lmaq zamanı dı r, axı bura kə nddir, kimsə ç ö lə ç ı xı b bizi bir yerdə gö rə bilə r, ” -deyə rə k Gü lnar Murada sarı ldı. Murad bu fü rsə tdə n yararlanaraq Gü lnarı bə rk-bə rk qucaqladı və ö pdü. Nə qə də r istə sə lə r də bu xoş andan sonra, heç biri danı ş a bilmə di. Murad Gü lnardan ayrı lı b evə dö ndü, o evə girə n kimi ö z yatağ ı na girsə də, sə hə rə də k gö zü nə yuxu getmə di. Murad gö zlə rini tavandan ç ə kə bilmirdi, orada Gü lnarı n rə smini canlandı rı b onunla ü rə yində danı ş ı rdı.

Bir neç ə aydan sonra Murad paytaxt Bakı dan hə rbi xidmə tə yola dü ş dü. Bakı dan Muradı yenə də ə moğ lusu yola saldı, hansı ki, onun bö yü k qardaş ı da orada yaş ayı rdı. Murad uş aqlı qdan sö zü n dü zü n danı ş an olduğ u ü ç ü n bö yü k qardaş ı ilə mü nasibə tlə ri ç ox soyuq idi.

Ə sgə rliyə gedə n yol isə ç ox uzun oldu, ə vvə lcə tə yyarə, sonra qatar, daha sonra da Hə rbi maş ı nla (Ural. yü k maş ı nı ) minlə rlə kilometr yol getmə li idilə r. Bu yolç uluqda da Muradı n kası blı ğ ı, imkansı z ailə də n olduğ u hə r addı mda hiss olunurdu. Hə lə evdə n ç ox da kə nara sə rbə st ç ı xmayan gə nclə rin, hə r kə lmə sinin baş ı nda pulumuz cibimizdə, ağ lı mı z baş ı mı zda, bizə heç nə olmaz, -deyə rə k qü rrə lə nmə lə ri, cibində siç anlar oynayan Muradı hə r də fə sində ç ox mə yus edirdi. Gə nclə r arası nda rus dilində hamı dan yaxş ı danı ş sa da pulsuzluq Muradı ç ox sı xı r, fikir ç ə kmə yə vadar edirdi.

Ç ağ ı rı ş ç ı lar yol boyu hara getdiklə rini, onları aparan zabitdə n nə qə də r soruş salar da o, bunun hə rbi sirr olduğ unu diqqə tə ç ə kə rə k, -“yerində bilə rsiniz! ”, - deyirdi. Hamı dan sakit oturan Murad isə komandirlə ü mumi dil taparaq hansı ş ə hə rə getdiklə rini ö yrə ndi. O, gedə cə klə ri ş ə hə rlə yanaş ı, hə m də ö yrə ndi ki, SSSR-i Silahlı qü vvə lə rinin Sə rhə d Qoş unları na xidmə tə gedir.

Ə sgə rlik hə yatı ç ox maraqlı idi Murad ü ç ü n, o idman edir, hə rbin sirrlə rini də rində n ö yrə nirdi. Hə lə andiç mə mə rasimi olmadı ğ ı ü ç ü n onlar xü susi rejimdə saxlanı lı rdı lar. Buna hə rbi hissə də “Karantin”-də deyirdilə r. Bu gü nlə r hamı ü ç ü n ç ox darı xdı rı cı idi. Hə r gü n axş am saatları nda, ə sgə rlə rə istirahə t vaxtı verilə ndə Muradı n ü rə yi sı xı lı rdı. Ç ü nki bu vaxt demə k olar ki, hamı nə sə bir iş lə mə ş ğ ul olurdu. Ə sasə n evdə n kimə mə ktub gə lirdisə, onlar oturub cavab yazı rdı lar. Murad isə doğ maları na nə qə də r mə ktub yazı rdı sa da cavab gə lmirdi. Bunun bir ç ox sə bə blə ri var idi, hə m Naxç ı van Kazağ ı standan ç ox uzaq idi və hə m də, onları n evində mə ktub yazan adam yox idi. Muradı n anası savadsı z olduğ u ü ç ü n mə ktub yaza bilmirdi. Qardaş ı isə yenicə hə rbi xidmə tdə n gə ldiyi ü ç ü n və hə rbiyə iş ə dü zə ldiyinə gö rə buna nə hə və si, nə də ki, vaxtı var idi. Lakin hə min vaxtlar bü tü n ə sgə rlə r kimi Muradı n da mə ktuba ç ox ehtiyacı vardı. Onun atası z bö yü mə si, uş aqlı qdan bə ri hə miş ə qə m-qü ssə ç ə kmə si, xasiyyə tcə kö vrə k olması na gə tirib ç ı xarmı ş dı. Odur ki, evdə n xə bə r tuta bilmə mə si Muradı hə miş ə hə yacanlı anlar yaş amağ a vadar edirdi. Demə k olar ki, Azə rbaycandan gedə n bü tü n ə sgə rlə r artı q evdə n mə ktub almı ş dı lar, tə kcə Muraddan baş qa. Bu onu daha ç ox sı xmağ a baş ladı, -“ bə lkə evdə nə sə bir ş ey baş verib? ”, -deyə o, elə hey dü ş ü nü rdü.

Muradı n manqa komandiri milliyə tcə Qı rğ ı z idi. O, tez-tez Muradı n fikir ç ə kdiyini gö rü b, sə bə bini bilmə sə də, -“ qə m elə mə hə r ş ey yaxş ı olar”, -deyə rə k ona hə miş ə ü rə k-dirə k verirdi: ”Biz ikimiz də mü sə lman bulayı q, meni anlarmı sı n? ” Murad isə onu baş a dü ş dü yü nü deyir və onunla Azə rbaycan dilində, ancaq yavaş -yavaş, aramla danı ş ı rdı.

Gü nlə rin birində, yenə də ə sgə rlə rin hə rə si bir kü ncə ç ə kilib evdə n gə lə n mə ktubları nı oxuyurdu. Boynunu bü kü b bir kü ncə ç ə kilə n Murad isə hə miş ə ki kimi fikirə dalmı ş dı. Artı q bir ay idi ki, Murad evdə n xə bə r tuta bilmirdi. Birdə n hə min qı rğ ı z serjant mö hkə m sə slə qı ş qı rdı: “Murad sə nə mə ktub var, eş idirsə n?, mə ktub!, hə m də Gü lnardandı r! ”. Murad yerində n dik qalxdı, o bir anlı ğ a yerində donmuş du, bilmirdi nə etsin. Serjant Muradı qucaqlayı b, -“nə hayə t sə nə də mə ktub gə ldi”, - deyib onu bir neç ə də fə fı rladaraq yerə qoydu. Murad aldı ğ ı ilk mə ktubu gö rü b ç ox sevindi. O, mə ktubun ü stü nə vurulmuş ə tiri iylə yə rə k də rində n kö ks ö tü rdü. Bə li, bu Gü lnarı n istifadə etdiyi ə tir idi. O, ə tir ki, kə nddə tut ağ acı nı n altı nda Gü lnarı qucaqlayan zaman da sevgilisində n gə lirdi. Murad bu gö zə l iyi heç vaxt unuda bilmirdi. Sonra o da hamı kimi bir kü ncə ç ə kilib sevgilisinin yazdı ğ ı mə ktubu oxumağ a baş ladı. Sevgi mə ktubları ə sgə ri xidmə tdə də Murada ruh və gü c verirdi.

Ə sgə r yoldaş ları ndan biri, xidmə tdə n qabaq rayon toyları nda qarmon ifa etdiyi ü ç ü n, istirahə t saatları nda “Bayan” alə tində gö zə l Azə rbaycan mahnı ları ifa edirdi. Ö zü nə hə miş ə - manı sam, deyə n Azə r, boyca ç ox kiç ik, ç ə limsiz bir ə sgə r idi. O, Muradı n yanı ndan heç ə l ç ə kmirdi. Murad hə m rus dilini bildiyi ü ç ü n, hə m də dalaş qan olduğ u ü ç ü n Azə r ondan yararlanı rdı. O, Muradı n darı xdı ğ ı nı hiss edir və mü xtə lif vasitə lə rlə, hə rdə n tə lxə klik də edə rə k onun kefini aç maq istə yirdi. Azə rin Tə lxə klik etmə si isə bə zə n Muradı n kehvini aç ı r, bə zə n isə onu ö zü ndə n ç ı xarı rdı. Millə tin hamı sı bir yerə yı ğ ı ş an zaman, Azə r Murada baxı b ə vvə lcə gö zə l bir segah, arxası nca da hə zin bir musiqi ifa edə r, sanki onun yarası nı n qaysağ ı nı qoparardı. Murad isə , biraz da zarafatyana, “zalı m oğ lu, sə n ş ə n bir mahnı ç ala bilmə zsə n? ”, - deyib, də rində n kö ks ö tü rü r və sonra isə otaqdan ç ö lə ç ı xardı.

Murad karantin baş a ç atan kimi andiç mə mə rasiminə qatı lan zaman da digə r ə sgə r yoldaş ları ndan seç ildi. Belə ki, Muradı n orta mə ktə bdə hə rbi hazı rlı q mü ə llimi gü clü olduğ u ü ç ü n, o, “Hə rbi Andı ” baş dan ayağ a ə zbə r bilirdi. Ü ç yü z ə lli ə sgə rin andiç mə sində bü tü n millə tlə rdə n, xü susə ndə ruslardan xeyli ə sgə rlə r var idi. Muraddan baş qa heç bir ə sgə r “Hə rbi Andı n “ mə tnini ə zbə r bilmirdilə r. Bu tə ntə nə li mə rasimdə xeyli valideyin və yü ksə k rü tbə li zabitlə rin də diqqə tini ç ə kə n Murad elə ilk gü ndə n də zabitlə rin hö rmə tlə yanaş dı ğ ı ə sgə rə ç evrildi. Ç oxları elə baş a dü ş ü rdü ki, Murad ali tə hsillidir. Zabitlə rin ç oxu qara millə tdə n ilk də fə idi ki, belə savadlı ə sgə r gö rdü klə rini etiraf da edirdilə r. Hə min vaxt bü tü n Qarnizonun komandiri polkovnik Umbetbayev Muradı ö z otağ ı na də və t edir. O, Murada ç ay verə rə k sə mimi sö hbə t etmə yə baş layı r: ” Mə n milliyə tcə qazağ am, yə ni mü sə lmanam. Ancaq hə yat yoldaş ı m Nataş a isə sizinkilə rdə ndir, Gü rcü qı zı dı r. Siz axı qafqazlı lar biri-birinizi də stə klə yirsiniz?! Sə n mə nim diqqə timi ö z savadı nla ç ox ç ə kdin, ə gə r istə sə n sə ni zabitlik mə ktə binə gö ndə rə bilə rə m, sə ndə n yaxş ı sə rhə dç i General yetiş dirmə k olar. ”

Murad da komandirinə qarş ı ç ox sə mimi oldu və onunla aç ı q danı ş dı: “Cə nab komandir mə nim ailə və ziyyə tim buna imkan vermir, atası z bö yü mü ş uş ağ am. İ stə yirə m ə sgə ri xidmə timi tez baş a vurub və tə nimə dö nü m və anamı n qulluğ unda dayanı m. Birdə ki, aç ı q deyə cə yə m, hə rbidə n zə hlə m gedir. ”

Umbetbayev aldı ğ ı cavabdan xeyli tə sirlə nsə də ucadan gü lmə yə baş ladı: ” Sə ndə n daha da xoş um gə ldi, hə r ş eyi dü z, acı da olsa dü z ü zü mə qarş ı dedin. Hə rbidə n zə hlə n gedir?! ”

Komandir gü lə rə k Muradı n boynunu qucaqladı və bir də rdin olarsa yanı ma gə lib ş ə xsə n mə nimlə də rdlə ş ə bilə rsə n, - deyə rə k onu qapı yadə k yola saldı. Sonra Murad Umbetbayevin hə yat yoldaş ı Nataş a xanı mla da tanı ş oldu. Nataş a nə də nsə yalnı z Muradla sö hbə t edir Qafqazdakı siyasi və ziyyə ti mü zakirə edirdi. O, tez-tez Muraddan soruş urdu: ”Yemə yiniz necə di?, yeyə bilirsiniz?, mə n sə ni tez-tez dü kandan peç enya aldı ğ ı nı gö rü rə m, nə di doymursan? ”

Murad- yox iş doymaqda deyil, mə n donuz ə ti heç vaxt yemə miş ə m və ü mumiyyə tlə ilk də fə belə yemə klə r gö rdü yü m ü ç ü n yeyə bilmirə m. Ö zü mdə n ası lı deyil, iyrə nirə m donuz ə tində n. Odur ki, tez-tez dü kandan peç enya alı ram. ”

Nataş a- “oğ lum baş a dü ş sə n bu yemə klə ri yemə sə n xə stə lə nə rsə n, acı ndan ö lə rsə n ey..., olmaz axı sə nin hə yatı n qabaqdadı r, ç alı ş nə sə bir ş ey ye! ”

⇐ Предыдущая 1 234 5 6 7 8 9 10 Следующая ⇒