KÖKSÜMƏ SIĞMAYAN ÜRƏK 1 страница

Стр 1 из 13Следующая ⇒

Ə LMANİ Z Ə LƏ KBƏ RLİ

KÖ KSÜ MƏ SIĞ MAYAN Ü RƏ K

BAKI -2014

Redaktor: Mamed Bağ ı rov

Korrektor: Leyla Sü leymanova

Dizayner: Nə rgiz Qə dirqı zı

Kompü ter

dü zü mü : Lalə Ramazanova

KÖ KSÜ MƏ SIĞ MAYAN Ü RƏ K

Hə lə dan yeri ağ armamı ş dı, hə zin ə sə n kü lə k yerə tö kü lə n saralmı ş yarpaqları hə yə tə sə pə lə miş dir. Adi bir payı z sə hə ri idi, heç kimin ağ lı na gə lmə zdi ki, onları n ailə sində daha bir oğ lan uş ağ ı dü nyaya gə lə cə k. Kası b ailə olmaları na baxmayaraq bu artı q dö rdü ncü oğ lan uş ağ ı idi. Sə hə r aç ı lar-aç ı lmaz, qonş ular bu gə nc ailə ni, yeni doğ ulan kö rpə yə gö rə tə brik etmə yə baş ladı lar. Ana bu hadisə də n hə m sevinir, hə m də kə də rlə nirdi. Aydı n mə sə lə dir ki, gü clə dolanan ailə ü ç ü n yeni bir kö rpə nin doğ ullması ə lavə yü kdü r. Ə kbə r yenidə n oğ ul atası olduğ unu eş idə n kimi ö z dostları yla uş ağ ı n gə liş ini qeyd etmə yə yollandı. Xatun isə bilmirdi soyuq yuvası nda kö rpə sini necə bü ksü n ki, ona bir xə tə r olması n. Belə ki, onlar yenicə tikdiklə ri evin divarları nı belə tam suvaya bilmə miş dilə r. Bir otağ a yı ğ ı ş mı ş, soyuqdan qorunmaq ü ç ü n isə divardakı də lik-deş iklə ri parç a –palazla tutmuş dular. Qə ribə taleyi vardı Ə kbə rin, ə slində onun evi vardı, evin balacası olduğ u ü ç ü n o, ata yurdunda qalmalı idi. Ə kbə r ç ox qü rurlu insan idi. O, evlə rində olan sö z-sö hbə tə son qoymaq ü ç ü n, bir hə ftə yə ata yurdundan ayrı ldı və ö zü nə ş ə xsi ev tikmə yə baş ladı. Hə miş ə mə ğ rur, qü rurlu olması bu də fə də ona baha baş a gə ldi. Qardaş ı ilə bir evdə yaş ayan Ə kbə r ö zü nə və ailə sinə qarş ı olan sö z-sö hbə ti, soyuqluğ u hiss edə n kimi evi tə rk etmiş di. Bu da sonralar ona hə yatı bahası na baş a gə ldi. Qarş ı dan isə sə rt qı ş gə lirdi. Ə slində Naxç ı vanda hə miş ə qı ş sə rt keç irdi, xü susə n də Muxtar Respublikanı n Kə ngə rli bö lgə sində. Bu qı ş isə Ə kbə rin ailə si ü ç ü n daha ağ ı r olacaqdı, hə m evdə kö rpə uş aq var idi, hə m də artı q kü flə t bö yü mü ş dü. Ə kbə r nə qə də r ö zü nü oda- kö zə vururdusa gü ndə lik tə lə batı gü clə tapı rdı, bə zə n heç onu da tapa bilmirdi. Bü tü n bu problemlə r onsuzda iç kiyə meyilli olan Ə kbə ri daha da ç ox iç mə yə vadar edirdi. Bir mü ddə t sonra Ə kbə r ö zü nü soyuqdan qorumadı ğ ı ü ç ü n mö hkə m xə stə lə ndi. Ə vvə l iç kidə ndir deyə xə stə liyə ə hə miyyə t verilmə sə də , sonralar onun ağ ı r sə tə lcə m olduğ u mə lum oldu. Kə nddə hə rə bir də rman deyir, mə slə hə tlə r verirdilə r, lakin Ə kbə rin və ziyyə ti getdikcə ağ ı rlaş ı rdı. Ailə nin Kası b olması və yaxı nları nı n laqeydliyi, onlara paytaxta, yaxş ı hə kimlə rə getmə yə də imkan vermirdi.

Bə li, hadisə lə r elə tez baş verirdi ki, artı q balaca Murad da bö yü mü ş dü. Onun beş yaş ı olacaqdı, lakin tale ona ad gü nü nü atası ilə keç irmə yi və fa etmə di. Belə liklə də heç bir tə hsili olmayan ana, yarı – ac, yarı tox olan dö rd kö rpə uş aqla tə kbaş ı na qaldı. Mə hz hə min gü ndə n Xatunun qara gü nlə ri baş landı. Dü zdü r, hə min vaxt SSSR-nin inkiş af edə n dö vrü nə tə sadü f etdiyi ü ç ü n iş tapmaq, xü susə n də kə nd yerində, bir o qə də r də problem deyildi. Belə ki, hamı kimi Xatun da kə nddə becə rilə n tü tü nç ü lü klə mə ş ğ ul ola bilə rdi və o, belə də etdi. Kö rpə uş aqlara hə m ata, hə m ana qayğ ı sı gö stə rə n Xatun ü ç ü n ç ox ç ə tin idi, ancaq o bu və zifə nin ö hdə sində n ş ə rə flə gə lirdi. İ llə r hə qiqə tə n də ç ox sü rə tlə ö tü rdü. Xalq arası nda belə deyə rdilə r ” Yetimin allahı var, onsuzda o yaxş ı , pis bö yü yə cə k, ancaq ö lə n yazı q oldu”!

Bə li artı q Murad bö yü yü r, hə m də ö z istedadı ilə hamı nı n diqqə tini ç ə kirdi. Hə lə bağ ç ada olanda Murad sə rbə st qə zet oxuyur, yaxş ı futbol oynayı r və gö zə l gü lə ş ə bilirdi. Onunla kim tə masda olurdusa, - bu uş aq bö yü yə ndə alim olacaq deyirdi. O, eş itdiyi belə gö zə l sö zlə rdə n ç ox sevinirdi. Belə liklə də bu istedad Muradı biraz da vaxtı ndan ə vvə l mə ktə bə gə tirdi. Gü nlə rin birində qonş usu Cavadı n mə ktə bə sə nə d verdiyini eş idə n Murad, evlə rinə qaç araq, mə ktə bə getmə k istə diyini anası na dedi: ” Mama mə n də mə ktə bə getmə k istə yirə m, Cavad da gedə cə k, nolar qoy mə n də gedim da mə ktə bə ” İ ş də n yorğ un –arğ ı n gə lmiş Xatun ana Muradı n qə lbini qı rmayaraq, sabah bağ ç adan sə nə dlə rini gö tü rü b sə n də mə ktə bə gedə rsə n”, - deyir. Murad anası ndan icazə aldı ğ ı ü ç ü n hə min gecə sevindiyində n sə hə rə kimi yatmı r. Sü bh tezdə n bağ ç adan aldı ğ ı sə nə dlə ri də qoltuğ una vurub mə ktə bə gedir.

Hə lə tez olduğ u ü ç ü n mə ktə bə heç kim gə lmə miş di. Birazdan mə ktə b rə hbə rliyi də tə hsil ocağ ı na tə ş rif buyurur. Qapı da dayanan sü pü rgə ç ilə rdə n biri Murada direktoru gö stə rib deyir: “Ay bala sə n direktoru gö zlə mirsə n?, -o gedə n elə direktoruydu da bə, bə s sə n nə gö zlə yirsə n?, -yaxı nlaş ona sə nə dlə rini ver!

Murad ç ox zə himli bir kiş inin ona tə rə f gə ldiyini gö rü b, hə yacanlansa da ö zü nü itirmə di və sevincə k sə nə dlə rini direktora verib, -mə n də oxumaq istə yirə m, - dedi.

Direktor gü lü msə yə rə k, -kimin oğ lusan a bala, niyə valideyinlə rin sə nə dlə rini gə tirmə yib, sə n ö zü n gə tirmisə n?, -dedi.

Mə n rə hmə tlik Ə kbə rin oğ luyam, anam iş də dir, vaxtı olmur, tü tü nə gedir axı, -deyə Murad direktora cavab verdi. Direktor isə , elə ayaqü stü sə nə dlə rə, xü susə ndə doğ um haqqı nda ş ə hadə tnamə yə gö z gə zdirə rə k Murada yaş ı nı n az olması nı sö ylə di; “- bir ayı n ç atmı r axı, gö zə l balam, - sə n qaldı n gə lə n ilə!, -nə olacaq ki, gə lə n il biraz da bö yü yə cə ksə n! “

Direktorun bu sö zlə rində n sonra Muradı qə hə r basdı və gö z yaş ları nı gö rmə sinlə r deyə sə nə dlə ri də qoltuğ una vurub evə tə rə f qaç mağ a baş layı r. Sanki onun ü ç ü n dü nyanı n sonu gə lmiş di. Bü tü n yol boyu ağ layan Murad, ə trafa baxmadan elə hey qaç ı rdı. Birdə n qulağ ı na gə lə n gurultulu bir sə s, sanki onu yuxudan oyatdı: ” Heç kiş i də ağ layar, bu nə di? -Gə l bura gö rü m kimin oğ lusan?, -deyə Mə mmə d mü ə llim Muraddan soruş ur. Murad iç ində batmı ş nazik sə slə, - rə hmə tlik Ə kbə rin oğ luyam, - deyir.

Mə mmə d mü ə llim ə silli-kö klü, dü nya gö rmü ş, hə m də ç ox xeyirxah insan idi. O, ağ lamaqdan ağ zı -burnunun suyu biri-birinə qarı ş mı ş Murada baxı b gü lə -gü lə dedi: ” - niyə sə sin ç ı xmı r ay oğ ul, olmaya sə hə r ş irin ç ay iç mə misə n?! “

Eş itdiyi, belə xoş sö zlə rlə edilə n zarafatdan sonra, Muradı n ü zü ndə bir anlı ğ a tə bə ssü m yarandı və ani də olsa qarş ı laş dı ğ ı problemlə ri unutdu. Mə mmə d mü ə llim uş aq psixologiyası nı gö zə l bilə n bir pedoqoq kimi, Muradı dilə ç ə kib də rdini ə traflı ö yrə ndikdə n sonra, sə nə dlə ri onun ə lində n alaraq, ö z qoltuğ una qoydu və gedə k mə nimlə mə ktə bə, - dedi. O, mə ktə bə ç atan kimi, Murada - sə n burada gö zlə deyib, ö zü isə hirslə mü ə llimlə r otağ ı na girdi və orada bir tufan qopardı ki, gə l gö rə sə n. Murad isə sanki ö zü nə bir arxa, dayaq tapdı ğ ı ü ç ü n sevindiyində n az qalı rdı gö ylə rə uç sun. Mə ktə bin mü ə llimlə ri ağ saqqal pedoqoqun sö zü ndə n ç ı xmayaraq balaca Muradı n biliyini yoxlamaq qə rarı na gə ldilə r. Murad boyca yaş ı dları ndan ç ox kiç ik gö rsə nirdi, odur ki, kim onu gö rü rdü sə elə bilirdi ki, az yaş lı dı r. Bə li, sanki bir imtahan quruldu və mü ə llimlə r balaca Muradı sorğ u-sual etmə yə baş ladı lar. Yaxş ı ş eir deyə və sə rbə st yazı b-oxuya bilə n Murad, ö zü nü n bacarı q və biliyilə mü ə llimlə rin də diqqə tini ç ə kdi. Uzun ç ə kə n sorğ u-sualdan sonra Muradı ş ə k-ş ü bhə siz mə ktə bə qə bul etdilə r. Ç ö lə ç ı xan zaman Mə mmə d mü ə llim onun baş ı nı tumarlayaraq, -get evə , Sentyabrı n birində gə lə rsə n mə ktə bə, - dedi. On il sinif nü mayə ndə si olan Murada sonralar Mə mmə d mü ə llim ö zü də Coğ rafiyadan də rs deyirdi.

Murad isə bu qocaman mü ə llimin sevimli ş agirdlə rində n birinə ç evrilmiş di. Ə slində Mə mmə d mü ə llim də Muradı n ə n ç ox sevdiyi və hö rmə t etdiyi bir mü ə llim idi. Murad, Mə mmə d mü ə llimə hə m də bir valideyn kimi baxı rdı. Ç ü nki bu insan ş agirdlə rinə tə kcə də rs vermə klə iş ini bitmiş hesab etmirdi, bü tü n ş agirdlə riylə fə rdi maraqlanı r, lazı m gə lə rsə onlardan də yə rli mə slə hə tlə rini də ə sirgə mirdi.

Bir gü n Mə mmə d mü ə llim Muradı n sinif yoldaş ı Gö vhə rin də rsə gə lmə diyini gö rü b uş aqlardan soruş ur: ” Uş aqlar Gö vhə r ç oxdandı gö zü mə də ymir, artı q ikinci hə ftə di ki, də rsə gə lmir, bilmirsiniz ona nə olub? ”

Murad sinif nü mayə ndə si olduğ u ü ç ü n tez ayağ a qalxı r və mü ə llimə mə sə lə ni izah edir: ” Mü ə llim, mə n onunla maraqlandı m, Gö vhə r ə vvə l xə stə lə nmiş di, amma bildiyimə gö rə daha sağ alı b. Də rsə gə lmə mə yinin daha də qiq sə bə bini isə bilmirə m. ”

Mə mmə d mü ə llim dü nya gö rmü ş, ağ saqqal olmaqla yanaş ı hə m də gö zə l psixoloq, tə crü bə li pedoqoq idi. Ona gö rə də o, Muradı n danı ş ı ğ ı ndan elə hə min an baş a dü ş dü ki, mə sə lə baş qa cü rdü r. Də rs baş a ç atan kimi Muradı yanı na ç ağ ı rı b dedi: ” Oğ lum bir sinif nü mayə ndə si kimi necə dü ş ü nü rsə n, sə n bilə n Gö vhə r də rsə niyə gə lmir? ” Murad sakit sə slə mü ə lliminə dedi:

” Mü ə llim mə n getmiş dim Gö vhə ri gö rmə yə, o hə yə tdə qar tə mizlə yirdi. Soruş dum ki, bə s sə n xə stə deyilsə n?, -dedi xə stə yə m, indi ç ı xdı m anama kö mə k etmə yə, lakin anası mə ni gö rcə k iç ə ridə n uca sə slə dedi. ” Niyə Murada yalan danı ş ı rsan?, -o sə nin sinif yoldaş ı ndı r, hə m də, o da kası bdı r, sə ni baş a dü ş ə r, utanma dü zü nü de. ” Mü ə llim, -Gö vhə r mə nə havaları n yağ murlu olduğ unu deyə rə k rezin ç ə kmə lə rinin olmadı ğ ı nı sö ylə di. O, dedi ki, yer quruyan kimi də rsə gə lə cə k, hə lə lik evdə qalmaq mə cburiyyə tində dir, ç ü nki ayağ ı ndakı ç ə kmə lə rin bir neç ə yerdə n yı rtı ğ ı var idi. ”

Mə mmə d mü ə llim Muradı n baş ı nı tumarlayaraq, - sağ ol oğ lum sə n yaxş ı dostsan, -deyib də rində n bir kö ks ö tü rdü. Hə min gü n Mə mmə d mü ə llim mə ktə bdə n ç ı xan kimi evə deyil, kə ndin mə rkə zində ki dü kana yollandı. Yol boyu ö z-ö zü nə, hə m də ucadan danı ş araq gö tü r-qoy edirdi:

”Gö vhə r yaxş ı oxuyan ş agirddir, artı q iki hə ftə dir ki, də rs buraxı r. Belə olmaz axı, nə sə bir ş ey fikirlə ş mə liyə m. ”

Mə mmə d mü ə llim ö z-ö zü ynə n danı ş a –danı ş a gə lib ç atdı dü kana, o gö zə l bir rezin ç ə kmə alaraq Gö vhə rgilə getdi. Yol boyu baş qa bir fikir də gö tü rmü ş dü Mə mmə d mü ə llimi, o dü ş ü nü rdü ki, gö rə sə n mə n bunu necə edim ki, ailə nin qə lbi sı nması n?

Mə mmə d mü ə llim ağ ı r seyid və ağ saqqal olduğ u ü ç ü n, onun sö zü ndə n heç kim ç ı xmasada, o, belə hə ssas mə qamlarda ç ox ehtiyyatlı davranı rdı. Belə liklə də Mə mmə d mü ə llim gə lib ç atdı digə r bir sevimli ş agirdi olan Gö vhə rin evinə.

-Gö vhə r, -qı zı m, -deyə ö zü nü n ə zə mə tli və gurultulu sə siylə darvazadan evə tə rə f sə slə ndi. Qapı nı Gö vhə rin anası Surə xala aç dı, o, Mə mmə d mü ə llimi gö rə n kimi tə lə m-tə lə sik yaş mağ ı nı dü zə ltdi. “- Seyid siz bizə xoş gə lmisiniz, - Gö vhə r qı zı m, tez ç ö lə ç ı x, gö r bir bizə kim gə lib?! ”

Mə mmə d mü ə llim salamlaş dı qdan sonra ə də b-ə rkanla iç ə ri keç di və elə qapı nı n ağ zı ndaca stula ə ylə ş ə rə k dedi:

” Surə bacı, mə nə qulaq as, siz heç də ə l -ayağ a dü ş mə yin, ə ziyyə t də ç ə kmə yin, mə n ç ayç ı dan gə lirə m, odur ki, ç ay iç mə yə cə yə m. Eş itdim mə nim gö zü mü n iş ı ğ ı Gö vhə r balam xə stə lə nib və bildiyim qə də rincə o, artı q iki hə ftə dir ki, də rsə gə lmir. Qə rara gə ldim ki, ona baş ç ə kim, birdə n dava-də rmana ehtiyacı nı z olar, bax bacı msan heç nə də n ç ə kinmə yin, mə nə deyin! “

Surə xala -xeyir, ş ü kü r allaha dava-də rmansı zda sağ aldı, biraz ü ş ü tmü ş dü , o da keç ib getdi.

Mə mmə d mü ə llim, - “lap yaxş ı mə nim qı zı m mö hkə mdir, yaxş ı oxuyan ş agirddə heç xə stə lə nə r?, nə və mi belə yaxş ı gö rdü m ç ox sevindim. Hə .., bu da mə n babası ndan ona bir hə diyyə, axı xə stə yanı na ə liboş gə lmə zlə r! ”.

“ Surə bacı qı ş ı n gü nü dü r, meyvə tapa bilmə dim, gə rə k bağ ı ş layası nı z, hə m də deyə sə n xə stə miz daha sağ alı b. Odur ki, nə və m mə nim hə diyyə mi o biri otaqda aç sı n və yoxlası n, xoş una gə lmə sə aparı b dü kana də yiş dirə bilə rə m. ”

Gö vhə r qara salafan torbadakı nı n nə olduğ unu bilmə sə də tə lə m-tə lə sik dibdə ki otağ a keç di. Salafanı aç anda isə qı zcı ğ az sevindiyində n bilmə di ki, nə etsin. Onun ə n ç ox sevdiyi və xə yalları nda gə zdirdiyi qı rmı zı, “Laklı Ç ə kmə ” –lə ri gö rə n kimi, onu tez ayağ ı na keç irib Mə mmə d mü ə llimin yanı na qaç dı, mü ə llim isə hə min vaxt dik ayağ a qalxdı və dedi: ” Ə la mə nim balam, sağ lı ğ nan geyinə sə n, hə ə.., indi də yolç u yolunda gə rə k ”, -sonra da Gö vhə rin ü zü ndə n ö pdü və oranı tə rk elə di.

Hə ftə nin birinci gü nü idi, Gö vhə r tə zə ç ə kmə lə rini də geyinib də rsə gə lmiş di. O, yenə də də rslə rini yaxş ı oxumağ a davam elə di.

Bu xeyirxah addı m isə, bir sirr olaraq onları n araları nda qaldı. Murad bü tü n ö mrü boyu Mə mmə d mü ə llimin bu xeyirxah addı mı nı nə inki unutmadı, ə ksinə bu hadisə ni sonralar ə lində bayraq edə rə k, imkanlı insanları kası blara ə l tutmağ a sə slə di. Murad ö z hə yatı nda isə hə miş ə Mə mmə d mü ə llimin bu tə crü bə sində n yararlanaraq imkansı z ailə lə rə yardı m etmə yə baş ladı.

Tə hsilində uğ urlar qazanmağ ı ç ox tez bacaran Murad, hə yatı nda tez-tez keç ilmə z maneə lə rə rast gə lirdi ki, bu da onu ç ox mə yus edirdi. Belə ki, Murad nə qə də r yaxş ı oxusa da, nü munə vi ş agird olsa da, atası zlı q ona hə r addı mda ö zü nü n pis ü zü nü gö stə rirdi, ancaq o buna dö zü r və daha da yaxş ı oxumağ a ç alı ş ı r, nü munə vi olmağ ı, seç ilmə yi hə miş ə bacarı rdı.

Də rsə baş ladı ğ ı ilk gü ndə n mü ə llimlə rin diqqə tini ç ə kə n Murad, bir mü ddə tdə n sonra sinif nü mayə ndə si də seç ildi. Bü tü n mü ə llimlə r onun istedadı na tə rif deyə rə k ö z razı lı qları nı bildirirdilə r.

Sinif rə hbə ri Murada, yaxş ı oxuduğ u ü ç ü n mə ktə bin ona hə diyyə sinin də olacağ ı nı deyə rə k, onu daha da ruhlandı rı rdı.

Balaca vaxtı, hə lə mahiyyə tini anlamadı ğ ı ü ç ü n, Murad, mə ktə bdə n, ailə baş ç ı ları nı itirə n ş agirdlə rə verilə n, elə də keyfiyyə ti, gö rkə mi olmayan ş alvar və kö ynə klə ri sevə -sevə geyinirdi. Murad ə vvə llə r elə zə nn edirdi ki, ona paltarı yaxş ı oxuduğ u ü ç ü n verirlə r. Lakin bir gü n mə ktə b rə hbə rliyinin sə riş tə sizliyində n, sinifin ə n pis oxuyanı və baş qa bir savadsı z, ancaq, hə m də atası z uş aqla birgə paltar alan Murad, hə r ş eyi baş a dü ş ü r. Bu arada sinif yoldaş ı nı n “ bu paltarları yetimlə rə verirlə r “ demə si isə onu daha da qı cı qlandı rı r və bu hadisə ö mrü boyu Muradı n yadı ndan ç ı xmı r. Qarş ı laş dı ğ ı bü tü n maddi ç ə tinliklə rə baxmayaraq Murad, daha heç vaxt mə ktə bdə n verilə n paltarları geyinmə di.

Murad ç ox ç alı ş ı rdı və arzulayı rdı ki, ona da hamı kimi yanaş sı nlar, kiminsə ona yetim uş aqdı r, yazı qdı r demə sini isə heç qə bul etmir və buna dö zə bilmirdi. Lakin bu arzu onda bö yü yə nə də k heç vaxt alı nmadı. O, nə qə də r atası zlı ğ ı nı yadı ndan ç ı xarmaq istə sə də, hə rdə n kimsə ona atası haqqı nda gö zə l bir xatirə deyə rə k, yarası nı n qaysağ ı nı biraz da qoparı rdı. Ə slində bu tə bii hal idi, axı Muradı n atası cavan yaş ı nda dü nyası nı də yiş miş di. Cavan olduğ u ü ç ü n onun ö lü mü hə min dö vrdə hamı nı mə yus etmiş di.

Bə li, illə r elə tez ö tü rdü ki, on illik orta mə ktə b illə ri də artı q geridə qalmı ş dı. Bir gü n sə hə r tezdə n sinif yoldaş ı Cavad Muradı yuxudan oyatdı: ” Murad.. Murad.. - a kiş i fil qulağ ı nda yatmı san, nə di? Deyirlə r attestatları gə tiriblə r, -hə nə deyirsə n, mə nimlə gedirsə n? ” – dedi.

Murad sevincə k paltarları nı geyinə rə k yola dü zə ldi. O, sevindiyində n sə hə r yemə yini də yemə di. Murad yol boyu, - gö rə sə n mə nə Qı zı l medal dü ş ü r? -deyə dü ş ü nü rdü. Onlar mə ktə bə ç atanda, orada də rs olmadı ğ ı ü ç ü n sakitç ilik hö km sü rü rdü. Odur ki, muradgil mə ktə bdə heç kimin olmadı ğ ı nı zə nn edib bir anlı ğ a, qapı ağ zı nda ayaq saxlayı b sö hbə t etmə yə baş ladı lar. Bu vaxt, sə s-kü yə , direktorun otağ ı ndan onun bö yü k oğ lu ç ı xdı və cavadgilə baxı b, gü lü msə yə rə k dedi: “Nə durmusunuz kə narda?, atam yoxdu, bu gü n mə n verə cə yə m sizin attestatları, gə lin iç ə ri. “

Direktorun bö yü k oğ lu Murada onuncu sinifdə riyaziyyatdan də rs demiş di və o da digə rlə ri kimi ona hə miş ə beş qiymə t verirdi. Odur ki, onunla pis mü nasibə ti olmadı ğ ı ü ç ü n Muradı n ü rə yi ç ox rahat idi. Direktorun oğ lu mə ktə bin ə n savadlı riyaziyyat mü ə llimi idi. O, ə vvə lcə yaxş ı oxuyana deyil, atası maqazin mü diri olan Cavada sə slə ndi: ” Bu nə qiymə tlə rdi ay Cavad, hamı sı ü ç dü r ki, bə s sə nin haradasa oxumaq fikrin yoxdur? ”.

Cavad - nə bilim mü ə llim, ə slində heç bir fikrim yox idi, ancaq ola bilsin ki, harasa sə nə d verim.

Mü ə llim ə linə dü ş ə n fü rsə tdə n istifadə edə rə k Cavadı n qiymə tlə rini jurnalda yazı lanları n tam ə ksinə olaraq yü ksə ltdi və attestata bü tü n fə nlə rdə n dö rd-beş qiymə ti yazdı. Bundan ruhlanan Muradı n iç ində daha heç bir ş ü bhə qalmadı, ” -bə li mə n də qiq medala layiq gö rü lə cə yə m, “ -deyə birazda iç i rahatladı.

Murad ö z alə mində fikirlə ş irdi ki, iki il ö ncə mə ktə bi bitirə n, ondan bö yü k qardaş ı nı n baş ı na gə tirilə n ə dalə tsizlik, onu gö zlə mir. Ancaq bir ş ü bhə onu heç rahat buraxmı rdı, elə hey iç ində ö z-ö zü nə deyinirdi. “ Bə lkə qardaş ı mı n heyfini mə ndə n alacaqlar?! ”

12 3 4 5 6 7 8 9 10 Следующая ⇒