KÖKSÜMƏ SIĞMAYAN ÜRƏK 2 страница

Hə min vaxt Muradı n qardaş ı fə rqlə nmə diplomu ala bilmə diyi ü ç ü n rayon maarif ş ö bə sinə ş ikayə t də etmiş di. Dü zdü r onun ş ikayə ti heç bir nə ticə vermə miş di, lakin bu problemə gö rə mə ktə b direktorunun baş ı bir az arğ ı mı ş dı.

“-Yox, gö r neç ə il keç ib ü stü ndə n, hə r ş ey yaddan ç ı xar indi, ” -deyə Murad ö z-ö zü nə tə skinlik vermə yə baş ladı.

“Mə n sinifimizin tə k ə laç ı sı yam, demə li medalı m da hö kmə n var”, -deyə o sevinir və ö zü nü bu ş ad xə bə rə hazı rlayı rdı.

Lakin atalar belə yerdə ç ox gö zə l deyib, “sə n saydı ğ ı nı say, gö r fə lə k nə sayı r. “

Mü ə llim attestat almaq ü ç ü n nö vbə si ç atan Muradı gö zü nü n ucu ilə sü zə rə k dedi: ” - sə n bir neç ə fə nndə n dö rd qiymə t almı san, bundan xə bə rin var? “ Murad, pə rt və ziyyə tdə , qeyri-ixtiyari mü ə lliminə sə sini qaldı rdı: “ siz nə danı ş ı rsı nı z?, mə nim dö rdü m ola bilmə z! ” -deyib, mü ə llimə tə rə f, jurnala baxmaq ü ç ü n stola yaxı nlaş dı. Mü ə llim biraz da ü zü nü turş udaraq: ”Ağ zı mı n iç inə girmə yə cə ksə n ki, mə n boyda kiş i yalan danı ş ı ram sə nə?, -nə var hamı sı burada yazı lı b, buyur bax! ” Hə min vaxt Muradı n gö zlə ri hə yacandan qaraldı və az qaldı ki, mü vazinə tini itirsin. O, yerə yı xı lmamaq ü ç ü n divara sö ykə ndi və gö zlə rini bə rk-bə rk yumdu. Bu vaxt elə bil zaman Muradı on il geriyə qaytardı, sanki onun qulağ ı na kimsə sakit bir sə slə, ” - bə s deyirdilə r bu uş aq alim olacaq? ”, - dedi.

Otaqda Muradı sakitlə ş dirmə yə ç alı ş an mü ə llimin də rə ngi biraz saralmı ş dı və o, tə lə m-tə lə sik attestata imza ataraq, - yaxş ı sağ olun, -deyib, uş aqları yola salmağ a ç alı ş ı rdı.

Bu hadisə də n sonra Murad bö yü k qardaş ı ndan fə rqli olaraq qarş ı laş dı ğ ı ə dalə tsizliklə mü barizə aparmadı, ç ü nki onun kimi sonunda uduzmaq istə mirdi.

Mü ə llimi Muradı n ö zü nə gə ldiyini gö rü b bir az da rahatladı və ona baxı b, heç nə olmamı ş kimi, ü zü nə gü lü msə yə rə k, ” -birdə n narazı lı ğ ı n olar ha..? ”, - deyə soruş du. Murad hirsində n qap-qara qaralsa da mü ə llimə heç bir cavab vermə də n, dinmə zcə attestatı nı alı b evə yollandı. O, yol boyu ö z-ö zü nə dü ş ü nü rdü: ”- ə gə r bu dü nya belə ə dalə tsizdirsə, daha oxumağ ı n nə faydası , onsuzda oxuyub bir mü tə xə ssis olsan belə, arxanda adamı n olmadı ğ ı ü ç ü n yaxş ı iş tapa bilmə yə cə ksə n və sə n də olacaqsan sı radan biri?! “

Murad on il sinif nü mayə ndə si və ə laç ı olduğ u mə ktə bdə, ç ə kdiyi ə ziyyə tin bə hrə sini ala bilmə diyi ü ç ü n, bir mü ddə t fikir də ç ə kmə yə baş ladı. O, bü tü n gü nü gah evdə oturur, gah da hə yə tdə fiziki iş lə mə ş ğ ul olurdu. Bir gü n Cavadı n atası Muradı hə yə tdə iş lə yə n yerdə gö rü b onu mö hkə m danladı: “Mə n sizi, xü susə ndə sə ni heç vaxt bağ ı ş lamaram, ə gə r gedib bir yerdə oxumasanı z. Nə fikirlə ş irsiniz, niyə sə nə dlə rinizi aparı b bir yerə vermirsiniz, fikriniz nə dir? Mə nimki də bü tü n gü nü hə yə tdə avaralanı r, bə s siz bundan yana oxuyurdunuz? “

Ə lbə ttə o Muradla bə rabə r hə m də ö z oğ lu Cavadı nə zə rdə tuturdu. Murad Cavadı n atası nı n sö zü ndə n heç vaxt ç ı xmazdı. Ə li dayı ç ox gö zə l insan idi. O, də fə lə rlə Murada ö z dü kanı ndan ə rzaq payı verə rə k ” bunu Dö vlə t sizə yardı m kimi ayı rı b”- deyirdi. O, bu yardı mı ö z imkansı z qonş usuna elə ustalı qla edirdi ki, Murad heç vaxt bu ə rzağ ı n bir qonş u payı olduğ unu baş a dü ş mü rdü. Ancaq ə slində bu bir insanlı q, xeyriyyə ç ilik və bö lü ş mə k nü munə si idi. Ə li dayı hamı ü ç ü n ç ox yaxş ı qonş u idi, kimin nə də rdi-sə ri olurdusa, hamı onun ü stü nə qaç ardı. O, da imkanı ç ə rç ivə sində heç kimi ə li boş yola salmazdı.

Murad, dö vlə tin ona heç bir ə rzaq payı vermə diyini isə, illə r ö tdü kdə n sonra baş a dü ş dü. O, artı q bö yü yü b, dü nyanı n gediş -gə liş ini baş a dü ş mə yə baş lamı ş dı. Ə sgə ri xidmə tdə n sonra gü nlə rin birində yenə də hə min dü kana gedə n Murad, onlara ə rzaq payı olduğ unu dü kanç ı ya sö ylə yir. Dü kanç ı tə ə cü blə Muraddan soruş ur: “ nə pay a bala, kimin adı na gə lib bu pay, sə n kimin oğ lusan, bə s atan nə iş lə yir? ”

“ Atam rə hmə tə gedib, onda yə qin mə nim adı m yazı lı b, ” -deyə Murad dü kanç ı ya israr edir. Dü kanç ı isə ə sl və ziyyə ti baş a dü ş ü b belə bir payı n ü mumiyyə tlə olmadı ğ ı nı Murada ə traflı izah edir: ”Yə qin o sizə hö rmə t edib, dü kandan aldı ğ ı ö z payı nı da sizə verib. Burada yalnı z hə rbç ilə rə ə rzaq payı verilir”. Murad dü ş dü yü belə bir və ziyyə tə gö rə ç ox mə yus olur. Hə min vaxt Ə li dayı artı q dü nyası nı də yiş miş di, odur ki, Murad onlara etdiyi yaxş ı lı ğ a gö rə , ona heç minnə tdarlı ğ ı nı da bildirə bilmə di.

Bə li Ə li dayı etdiyi yaxş ı lı qlara gö rə , ö mrü boyu Muradı n yaddaş ı nda yaxş ı insan kimi qaldı. Murad isə ö z nö vbə sində, hə miş ə kə nd qə birstanlı ğ ı na gedə ndə atası yla bə rabə r Ə li dayı nı n da qə brini ziyarə t edirdi.

Ü mumiyyə tlə muradgilin mə hə llə sində yaxş ı insanlar daha ç ox idi. Ş ixə li dayı da belə lə rində n idi. O, elektrik mü tə xə ssisi idi. Kə nddə hamı ona “Mantiyor Ş ixə li” də deyirdilə r. Gü nlə rin birində Murad elektrik piltə sində ç ay hazı rlayı rdı. SSSR- dö vlə tində belə standartlara cavab vermə yə n elektrik piltə lə rinə gö rə cə rimə lə r edilirdi. Bə li, qapı dö yü lü r, Murad qapı nı aç ar-aç maz ə lində qara bir portfelli kiş i iç ə ri daxil olur. O, balaca Murada, -evdə bö yü klə rdə n heç kim yoxdur?, -deyə soruş ur.

Murad –xeyir, mamam iş də di, qardaş ları m da ə sgə rlikdə, tə k mə n qalmı ş am.

Portfelli kiş i iş ı q idarə sinin mə sul iş ç isi olduğ unu deyə rə k Murada acı qlanı r: ” Mə gə r siz bilmirsiniz ki, bu standartlara cavab vermə yə n elektrik piltə sini iş lə tmə k qadağ andı r? ”

Murad-xeyir bilmirdim, ancaq baş qa heç nə yimiz yoxdur axı, bə s mə n nə yin ü stü ndə ç ay qoyum?

Elektrik nə zarə tç isi Murada biraz da acı qlanaraq deyir: ” İ ndi mə n sizin iş ı ğ ı nı zı kə sə rə m, sizin ağ lı nı z baş ı nı za gə lə r və bir də belə qanunsuzluq etmə rsiniz.

Murad nə qə də r yalvar-yaxar edirsə nə zarə tç i elektrik dirə yinə ç ı xaraq muradgilin iş ı ğ ı nı tamamilə kə sir. Hə lə bu azmı ş kimi evdə olan bü tü n elektrin xə tlə rinin giriş -ç ı xı ş ı nı isə peç atlayı r.

Murad nə zarə tç ini yola salan kimi ağ laya-ağ laya Ş ixə li dayı gilə qaç ı r. Ş ixə li dayı hə miş ə nahar fasilə sinə gə lə ndə ö zü ylə araq da gə tirə rdi. Odur ki, onun nahardan sonra iç kili olduğ unu Muraddan baş qa hamı bilirdi.

Murad-Ş ixə li dayı bir kiş i gə lmiş di, ə lində də qara portfel, bizim iş ı qları kə sdi, dedi ki, peç atları qoparsanı z sizi tutacaqlar.

Ş ixə li dayı -Nə portfel, nə kiş i, nə peç at?, sə n nə danı ş ı rsan, kim sizin evinizə peç at vurub? Yaxş ı gedə k gö rü m, mə n bir baxı m bu nə peç atdı r?

Muradla Ş ixə li dayı gə ldilə r onları n evinə. Ş ixə li dayı iç kili olması na baxmayaraq tez dı rmaş dı elektrik dirə yinə və kə silmiş elektrik xə ttini yenidə n birlə ş dirdi. Murad ç ox sevinirdi, anası gə lə nə də k iş lə ri qaydası na qoymasaydı axş am qaranlı qda qalacaqdı lar.

Ş ixə li dayı isə peç atlı kağ ı zları sö kmə yə baş ladı və hə r də fə sində də , -yaxş ı alç aq mə n sə nə yetimi qaranlı qda qoymağ ı n nə olduğ unu gö stə rə rə m! -deyirdi.

Heç bir-iki gü n keç mə miş hə min qara portfelli kiş i yenə gə ldi muradgilə. Murad uzaqdan nə zarə tç ini gö rü b də rhal elektrik piltə sini gizlə tdi və ç ö lə ç ı xdı.

Nə zarə tç i yaxı n gə l oğ lum dedi: ” Oğ lum Ş ixə li dayı mə ni ağ yuyub qara sə rdi, sə n niyə mə nə demə din ki, atan rə hmə tə gedib. Ş ixə li dayı n camaatı n iç ində mə ni biabı r elə di, deyir elə kiş isə nsə get də də lilə rin iş ı ğ ı nı peç atla da, gö r sə nin baş ı na nə oyun aç arlar. Gü cü n bu yetimlə rə ç atı b?

Vallah bilmə miş ə m, oğ lum mə ni bağ ı ş layı n! ”

Bə li, istə r Ş ixə li, istə rdə Ə li dayı yeyib-iç ə n adam olduqları ü ç ü n ü rə klə rində heç vaxt kin-kü drə t olmaz idi. Onlar, bacardı ğ ı qə də r insanlara hö rmə t ediə rdilə r. Odur ki, yaş adı qları o, qı sa ö mü rü ş ə rə flə baş a vurdular.

Murad orta mə ktə bdə oxuyan zaman hə yə tlə rində ki gilanarları yı ğ ı b qonum-qonş uya satı rdı. Hə min pulları isə anası na verirdi, o da ə rzaq alı rdı. Bir gü n Murad Ə li dayı nı n qarş ı sı nı kə sə rə k ona bir iş də yardı m etmə sini xahiş etdi: ” Ə li dayı mə n istə yirə m gə lim sizin dü kanı n yanı nda oturub gilanar satı m, axı mə ktə b paltarı almalı yam. ” Ə li dayı gü lə rə k, - baş ü stə, sabah sə hə r tezdə ndə n gə lə rsə n! - dü kanda olacağ am -deyb evlə rinə tə rə f getdi. Murad arxadan qı ş qı raraq bə s mə ni “kpp” -də n buraxacaqlar?, -axı hə rbi hissə yə uş aqları buraxmı rlar, -dedi.

Ə li dayı, “-mə n sə ni tapş ı racağ am, sə n narahat olma, “- deyib, yenə də yoluna davam elə di. Murad sü bh tezdə n ağ aca dı rmanı r və gü n ç ı xanadə k iki dolu vedrə gilanar yı ğ ı r. O, gilanarla dolu vedrə lə ri də gö tü rü b Ə li dayı nı n dü kanı na tə rə f gedir, hə rbi hissə nin qapı sı na ç atanda rus ə sgə rlə ri onu saxlayı r. Murad Ə li dayı nı n dü kanı na getdiyini deyə n kimi ə sgə rlə r onu buraxı rlar. Murad ” kpp” -də dayanan ə lisilahlı rus ə sgə rlə rinə bir ovuc gilanar verib, onlara rus dilində “Spasibo “ da deyir.

Murad tə crü bə siz alverç i idi, o, dü kanı n yanı na ç atan kimi rus xanı mları onun baş ı na doluş dular. O, gö zə l-gö yç ə k rus qı zları nı gö rü b ö zü nü itirdi və rə ngi qı zardı. Rus xanı mları isə onun yanağ ı nı dartaraq, - nə gö zə l oğ landı r bu, -deyib, hə rə si bir tə rə fdə n gilanarı n dadı na baxmağ a baş ladı lar. Murad də rhal dü kana, Ə li dayı nı n yanı na getdi və baş ı na gə lə nlə ri ona danı ş dı. Ə li dayı ç ö lə ç ı xı b rus-dilində onlara nə dedisə, rus xanı mları kə nara ç ə kildilə r. Ə li dayı vedrə lə ri dü kana gə tirib, gilanarları bir kiloqramlı q kağ ı z torbalara yı ğ araq ü zə rinə 1-kq sö zü nü yazdı. Hə r torba yalnı z bir kiloqram ç ə kidə olduğ u ü ç ü n Murada alver etmə k ç ox asan oldu. Ə li dayı rus xanı mları na nə demiş disə onlar sı ra ilə nö vbə yə dayanı b Muradı n bü tü n gilanarları nı aldı lar. Ə lavə olaraq sabah ü ç ü n isə, yenə də iki vedrə sifariş etdilə r. Murad bu minvalla nə inki ö zü nə mə ktə b paltarı aldı, qazandı ğ ı pullardan anası na da yaxş ı bir don tikdirdi.

Gü nlə rin birində Murad yenə də ağ acı n ü stü ndə oturub gilanar yı ğ ı rdı, bu zaman Ə li dayı Naxç ı van ş ə hə rində n qonaq gə lmiş bacanağ ı ilə dayanı b sö hbə t edirdilə r. Birdə n qonaq soruş du, -“ Ə li bayaqdan qonş unun hə yə tinə fikir verirə m dö rd sizin hə yə t boydadı r, nə ə cə b ş ikayə t edib torpağ ı n yarı sı nı ö z hə yə tinizə qatmı rsan? “

Ə li dayı, ” - sə n heç bilirsə n nə danı ş ı rsan, bə s bu dö rd yetim uş aq necə olsun? ”

Qonaq -“ vallah mə n sə nin yerinə olsam yetimə zada baxmazdı m, verə rdim ş ikayə ti qatardı m ö z torpağ ı ma, -bə s mə nim uş ağ ı m uş aq deyil? ”

Ə li dayı bə rk ə sə bilə ş ə rə k qonağ a sö hbə tin mö vzusunu də yiş mə yi xahiş etdi: ” Sə n allah mö vzunu də yiş, ağ lı n ö zü nü zə getmə sin, bizdə elə ş eylə r yoxdu, biz bu mə hə llə də bir ailə kimiyik. Sə n allah sö hbə ti də yiş, uş aqlardan kimsə eş idə r, vallah mə n biabı r olaram, ayı bdı r, sə n də ki, gö rə sə n saç ı ndan saqqalı ndan heç utanmı rsan?! Mə gə r yetimin malı nı yemə k olar, bə s allah bunu sə nə bağ ı ş layar? ”

Murad tə sadü fə n eş itdiyi bu sö hbə tdə n sonra Ə li dayı nı n nə qə də r xeyirxah, mə rd, qeyrə tli kiş i olduğ unun bir daha ş ahidi oldu.

Bə li, tə lə bə qə bulu vaxtı gə lib ç atdı, Murad kə nddə tay-tuş ları yla ç ayxanalarda vaxt keç irə n, avaralı q və tə nbə llik edə n Cavadı da ö zü ilə dartaraq Texnikuma, sə nə d vermə yə apardı. Murad savadlı olduğ u ü ç ü n eksperiment yolu ilə , yə ni sorğ u-sualla, imtahansı z Texnikuma qə bul olunur. Baxmayaraq ki, hə min dö vr ü ç ü n Texnikuma qə bulun ö zü nə mə xsus ş irinlik sayı lan qiymə ti də var idi. Bu arada hə miş ə olduğ u kimi, Cavadı n bə xti yenə də gə tirir. Belə ki, attestatı ndakı yaxş ı qiymə tlə rə gö rə və qə buldakı ları n ç oxunun attestatı nda zə if qiymə tlə ri olduğ u ü ç ü n, o da imtahansı z qə bul olunaraq Murad ilə oxumağ a davam edir.

Demə li direktor oğ lu Murada qarş ı ə dalə tsizlik etsə də Cavadı n iş inə yaramı ş dı. Belə liklə də o, da xeyirxah iş gö rmü ş sayı lı rdı.

Tə lə bə lik illə rinin ö zü nə mə xsus ç ə tinliklə ri digə rlə ri kimi Muraddan da yan ö tmə di. Ancaq Murad daha bö yü dü yü ü ç ü n hə yati ç ə tinliklə rə boyun ə ymə k fikrində deyildi. Ə ksinə o, yaxş ı oxuyaraq, ə laç ı tə qaü dü almağ a və bu pulla ö tü ş mə yə baş ladı. Hə min vaxt Muradı n iki bö yü k qardaş ı hə rbi xidmə tdə idi. Demə k olar ki, bü tü n ç ə tinlik yenə də tü tü nç ü lü kdə fə hlə iş lə yə n anası nı n ü zə rinə dü ş ü rdü. Bu isə Murada vicdan ə zabı verirdi. Də fə lə rlə Murad daha oxumaq istə mə diyini, iş lə yə rə k ailə nin maddi rifahı nı yü ksə ltmə k istə diyini bildirsə də anası buna qə ti sü rə tdə qarş ı olduğ unu bildirmiş di: ” Pis gü nü n ö mrü az olar deyib-ataları mı z, - oğ lum tə hsili atmaq olmaz! Vaxt gə lə cə k bunu etmə diyinə gö rə sə n mə nə minnə tdar olacaqsan. Mə nim ə n bö yü k arzum oğ lanları mı n oxuması, sayı lı b –seç ilə n adam olmaları dı r. Ə gə r allah bunu mə nə nə sib edə rsə ö zü mü ç ox xoş bə xt sayaram. “

Bir neç ə ay keç ə ndə n sonra Muradı n bö yü k qardaş ı ə sgə rlikdə n gə ldi. O, heç bir hə ftə belə istirahə t etmə də n iş lə mə yə baş ladı ki, bundan sonra Muradı n rifahı da biraz yü ksə ldi. Murad tə lə bə lik illə rində hə miş ə Nü srə t Kə sə mə nlinin yazdı ğ ı “Biri vardı - Biri yoxdu “ ş erini oxuyar və sanki bu ş eirin ona hə sr edildiyini ö z-ö zü ndə xü susi vurğ ulayardı:

Olan olub keç ə n keç ib bə lkə də,

İ ndi daha kö vrə lmə yin yeri yox.

Ö mrü m boyu belə gə lib mə nimki,

Ə vvə lində n biri vardı biri yox.

Uzaqdaydı mə n istə yə n ocaqlar,

Ü rə yimdə n gə lib keç di sazaqlar.

Atalı ydı, analı ydı uş aqlar,

Bizim evdə biri vardı, biri yox.

Gö zlə rimə doldurmuş am yağ ı ş ı,

Bir kö ynə kdə ç ı xarmı ş am mə n qı ş ı.

Ş alvar-pencə k geyinirdi tay-tuş um,

Mə ndə isə biri vardı, biri yox.

Ü zü m gü ldü tə lə bə yə m deyə ndə,

Sı xı lı rdı m dost pencə yi geyə ndə

Mü ə llimlə dil tapa bilmə yə ndə,

Qiymə timin biri vardı biri yox.

Qə lbim yandı ilk sevgimdə n, eş qimdə n,

Dara dü ş dü m ə l ummadı m heç kimdə n.

Mə clislə rdə can deyib can eş idə n,

Dostları mı n bir vardı biri yox.

Mə n orduya nə lə r gö rü b getmiş dim,

Ü rə k alı b, ü rə k qı rı b getmiş dim.

İ ki qı za kö nü l verib getmiş dim,

Qayı danda biri vardı bir yox.

Uzaq gə zdi ə mi, dayı bibilə r,

Sö z arası mə nə evlə n dedilə r.

Niş an ü ç ü n iki ş ey istə dilə r,

Mə ndə isə biri vardı biri yox.

Vaxt gə lə cə k bu gü nü gö rə cə ksə n,

Ç ox suala gö zü nü dö yə cə ksə n.

Vaxt gə lə cə k sə n ö zü n deyə cə ksə n,

Deyə cə ksə n..., biri vardı biri yox!

Muradı n ş eiriyyata ç ox hə və si olmasada, amma bu ş eiri bir də fə oxumaqla ə zbə rlə miş di. O, bu ş eri ə zbə r bilmə sini taleyinə yaxı n olan fikirlə rin orada qeyd olunması ilə izah edirdi.

Murad fə rqinə varmasa da gü nü -gü ndə n bö yü yü r və onun hə yata baxı ş ı da də yiş irdi. O, artı q kiminsə xoş una gə lir, yaxud ə ksinə, kimsə onun xoş una gə lirdi. Tə lə bə liyin ilk illə rində Murad biraz boy-buxunca balaca olduğ u ü ç ü n, ç oxları, xü susə ndə texnikumdakı bö yü k kursun qı zları, ona hə lə uş aq kimi baxı rdı. Ancaq o, daha uş aq olmadı ğ ı nı hiss edir, ö z hə myaş ı dları ilə tez-tez ciddi sevgidə n və sevib-sevilmə kdə n danı ş ı rdı. Lakin belə sö hbə tlə rdə ç ox da tə crü bə si olmadı ğ ı ü ç ü n, hə r də fə sində də ü zü qı zarı rdı. Odur ki, ö zü ndə n yaş ca bö yü k qı zlar onunla daha ç ox zarafat edirdilə r.

Hamı Muradı n tə rbiyə li ailə də n olduğ unu ilk baxı ş dan baş a dü ş ü rdü, istə r mü ə llimlə r, istə r tə lə bə yoldaş ları, istə rdə tanı ş olduğ u qı zlar. Muradı n heç vaxt ağ lı na gə lmə zdi ki, kimə sə də licə sinə aş iq ola bilə r. Belə ki, kiç ik yaş ları ndakı ö tə ri sevgilə ri nə zə rə almasaydı , Murad demə k olar ki, heç vaxt sevmə miş di. Bu vaxta kimi o, ə sl sevginin necə olduğ unu hiss etmə miş di.

Bu arada Muradı n on sə kkiz yaş ı tamam olacaqdı deyə nə o, ə sgə r getmə yə də hazı rlaş ı rdı. Artı q hə rbi komissarlı qdan ona ç ağ ı rı ş və rə qə si də gə lmiş di.

Belə liklə də ə sgə r getmə zdə n ə vvə l Naxç ı vandan qatarla Bakı ya, Bilə cə ri toplanı ş mə ntə qə sinə yoxlanmağ a gə lə n Muradı vağ zalda ə misi oğ lu qarş ı layı r. O, Muradı toplanı ş mə ntə qə sinin hə yə tində ki ç ayxanada gö zlə yir və yoxlanı ş dan ç ı xan kimi ö zü nü n də qaldı ğ ı bö yü k bacı sı gilə aparı r. Uzun illə r ü zü nü gö rmə diyi ə misi qı zı Muradla yaxş ı davranı r və onun qulluğ unda dayanı r. O, ilk də fə idi ki, ş ə hə rdə bina evində qonaq olurdu. Murad ə misi qı zı nı n uş aqları nı isə demə k olar ki, heç gö rmə miş di. O, ə miqı zı sı ilə ordan-burdan sö hbə t edə rkə n birdə n qapı aç ı lı r və mə ktə bdə n gə lə n iki uş aq evə daxil olur. Oğ lan balaca idi, amma qı z doqquzuncu sinifdə oxuyurdu.

⇐ Предыдущая 123 4 5 6 7 8 9 10 Следующая ⇒