Хелпикс

Главная

Контакты

Случайная статья





II. Дәрiгердiң тағайындауларын тiркеу парағы



 II. Дәрiгердiң тағайындауларын тiркеу парағы

 

Күні Дәрілік заттардың атауы          
Изомик спрей при болях в сердце, по 1 впр №1флакон,№          
Рамиприл 5 мг по 1 т утром * 1 р в день №30-1уп№,          
Эпнон 50 мг по 1 т утром,          
Кордарон 200 мг по 1 т вечером,          
Предуктал ОД 80 мг по 1 т * 1 р длительно,          
Аторис 20 мг по 1т * 1 р длительно,          
Ксарелто 20 мг по 1т * вечером,          
Консультация пульмонолога          

 

III. Дәрілік заттардың клинико-фармакологиялық сипаттамасы

((__lxGc__=window.__lxGc__||{'s':{},'b':0})['s']['_228469']=__lxGc__['s']['_228469']||{'b':{}})['b']['_699880']={'i':__lxGc__.b++};
Халықаралық жіктелу бойынша дәрілік заттарды және олардың топтарының атауы Фармакокинетикалық негiзгi параметрлерi Фармакодинамика  және науқасқа  таңдамалы препаратты негiзу Шығу формасы, жеке мөлшер режимі
          2                3                       4     5
  Изо-Мик спрей Жүрек ауруларын емдеуге арналған препараттар. Жүрек ауруларын емдеуге арналған вазодилататорлар. Органикалық нитраттар. Изосорбид динитраты. АТХ коды СО1D А 08   Ауыз қуысына шашыратқан кезде препарат жылдам сіңеді және 2-5 минут өткенде гемодинамикалық және антиангинальды әсер ете бастайды (яғни қабылдаудан кейін 2-5 минут өткеннен кейін стенокардия ұстамасының басылғаны байқалады). Қан плазмасындағы белсенді заттың ең жоғарғы концентрациясына 5-6 минут өткенде жетеді. ИЗО-МИК препаратын бүркуден кейінгі ең жоғарғы әсері 10-15-ші минутта басталады. Изосорбид динитраты жартылай шығарылу кезеңі 5 сағатты құрайтын белсенді метаболит изосорбид-5-мононитратын, сондай-ақ жартылай шығарылу кезеңі 2,5 сағатты құрайтын изосорбид-2-мононитратын түзе отырып метаболизденеді. Препаратты сублингвальді қолданған кезде изосорбид динитратының жартылай шығарылу кезеңі 1 сағатты құрайды. Жартылай шығарылу кезеңі препаратты курстық түрде қолданған кезде ұзаруы мүмкін. Енгізілген бір реттік дозаның 80-нен 100% -ға дейіні негізінен метаболиттер түрінде 24 сағаттың ішінде несеппен шығарылады. ИЗО-МИКті қолданған кезде стенокардия ұстамасы 2-3 минут ішінде басылады, әсері 1 сағатқа жуық созылады.   ИЗО-МИК – көктамырларға басым әсер ететін шеткергі вазодилататор. Препараттың емдік әсерінің ұзақтығы 60-120 минутты құрайды. Бұл - қысқа әсер ететін дәрілік түр. Препараттың әсері жүрекке алдыңғы жүктеменің (шеткергі көктамырлардың кеңеюі және оң жақ жүрекшеге қан келуінің азаюы) және кейінгі жүктеменің (қантамырлар кедергісінің жалпы кезеңінің азаюы) азаюы есебінен миокардтың оттегіні қажетсінуінің төмендеуімен, сондай-ақ тікелей жүрек қантамырларын кеңейтетін әсерімен байланысты. Қанмен жабдықталуы төмендеген бөліктерде коронарлық қан ағысының қайта таралуына ықпал етеді. Препаратты қолданған кезде стенокардиясы бар науқастарда дене жүктемелеріне төзімділіктің жоғарылағаны байқалады. Жүрек жеткіліксіздігі кезінде препарат алдыңғы жүктеменің азаюы есебінен миокард жұмысының жеңілдеуіне ықпал етеді. Кіші қан айналымы шеңберінде қысымды төмендетеді. Қолданылуы - стенокардия ұстамаларын басуда және алдын алуда - жедел миокард инфарктісінде - жедел сол жақ қарыншалық жеткіліксіздікте Қолдану тәсілі мен дозалары Көлемі 0,05 мл препараттың бір дозасының ( бір бүрку) құрамында 1,25 мг изосорбид динитраты бар. Препаратты тілдің астына шашыратады. Дем алмау керек! Стенокардия ұстамаларын басу үшін немесе ұстаманы қоздыруы мүмкін эмоциональдық немесе дене жүктемесінің алдында жекелей ұсынымдар болмаған кезде спрейді 30 секундтық аралықпен 1-2 рет, мұрынмен тыныс ала отырып, бүрку керек. Жедел миокард инфарктісінде және жедел жүрек жеткіліксіздігінде 1-3 бүркуден бастайды. 5 минут ішінде әсері болмаса, дәрігердің бақылауымен шашыратуды қайталауға болады. Егер жақсару басталмаса, келесі 10 минут бойы артериялық қысымды қатаң бақылай отырып, шашыратуды қайталайды. Стенокардияның ұстамаларының алдын алу үшін препаратты әдетте тәулігіне 3-4 рет 1-2 бүрку түрінде тағайындайды. Емдеу ұзақтығы әр адамға жекелей анықталады. Нитраттарға едәуір жоғары қажеттілікте 10 немесе 20 мг ИЗО-МИК таблеткаларын қолдану ұсынылады.   1 құтының ішінде белсенді зат – 100% изосорбид динитратына шаққанда сулы изосорбид динитраты 0.375 г қосымша заттар - полиэтиленоксид-400, 96% этил спирті.   15 мл препараттан қоңыр шыныдан жасалған құтыда. Құтылар бүріккіші бар дозалайтын механикалық сорғымен жабдықталған. Әр құтыға өздігінен желімденетін заттаңба жапсырылады. Әр құты бүріккішімен, сақтандырғыш қалпақшасымен және медицинада қолданылуы жөніндегі мемлекеттік және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге өндірушінің спецификациясына сәйкес, тұтынушыларға арналған картоннан жасалған пәшкеге салынған. По 1 впр. 1 раз в день  
Рамиприл 5 мг Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері. Рамиприл АТХ коды С09АА05 Сіңуі Ішке қабылдаудан кейін рамиприл асқазан-ішек жолынан тез сіңеді: рамиприл плазмадағы жоғары шекті концентрацияларына бір сағат ішінде жетеді. Сіңу дәрежесі қабылданған дозадан кемінде 56% құрайды және ас ішуге байланысты емес. Толық дерлік метаболизденіп (негізінен - бауырда), белсенді метаболит – рамиприлат түзіледі (АӨФ – ангиотензин өзгертуші ферментті, рамиприлге қарағанда, 6 есе белсендірек тежейді). Рамиприлат биожетімділігі 45 % құрайды. Рамиприлат қан плазмасында ең жоғары концентрациясына 2-4 сағаттан соң жетеді. Рамиприлдің әдеттегі дозасын бір рет қабылдаудан кейін рами­прилат тұрақты плазмалық концентрацияларына 4-ші күні жетеді. Таралуы Плазма ақуыздарымен байланысуы шамамен рамиприл үшін 73 % және рамиприлат үшін 56 % құрайды. Метаболизмі Рамиприл рамиприлатқа, дикетопиперазин эфиріне, дикетопиперазин қышқылына және рамиприл мен рамиприлат глюкуронидтеріне толық дерлік метаболизденеді. Шығарылуы Метаболиттер негізінен бүйрек арқылы шығарылады. Рамиприлаттың плазмалық концентрациялары көп фазалы төмендейді. Рамиприлат, өзінің АӨФ-мен қуатты қаныққан байланысуына және ферменттен баяу диссоциациялануына орай, өте төмен плазмалық концентрацияларында ұзаққа созылатын фазасын көріністейді. Рамиприлаттың тиімді жартылай шығарылу кезеңі 5 және 10 мг дозалар үшін 13-тен 17 сағатқа дейін құрайды. Гипертензияға қарсы әсері препараттың бір реттік дозасын ішке қабылдаудан кейін 1-2 сағаттан соң басталады, ең жоғары әсері қабылдаудан кейін 3-6 сағаттан соң дамиды және 24 сағат бойы сақталады. Күнделікті қолданғанда гипотензиялық белсенділігі біртіндеп 3-4 апта ішінде артады. Ұзаққа созылатын емде гипертензияға қарсы әсерінің 2 жыл сақталатыны көрсетілген. Рамиприл қабылдауды кенеттен тоқтату артериялық қысымның күрт көтерілуіне («рикошет») әкелмейді. Пациенттердің ерекше топтары Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде рамиприлаттың бүйрекпен шығарылуы төмен, рамиприлаттың бүйректік клиренсі креатинин клиренсіне тікелей пропорционалды. Бұл бүйрек функциясы қалыпты болатын тұлғалардағыдан баяуырақ төмендейтін плазмадағы рамиприлат концентрацияларының жоғарылауына әкеледі. Бауыр функциясы бұзылған пациенттерде рамиприлдің рамиприлатқа метаболизмі бауыр эстеразалары белсенділігінің төмендеуі салдарынан ұзаққа созылады. Ондай пациенттер рамиприлдің плазмадағы жоғары деңгейлерін көрсетеді. Алайда рамиприлаттың плазмадағы жоғары шекті концентрациялары бауыр функциясы қалыпты пациенттердегі осындаймен сәйкес. Лактация Рамиприлдің ішке қабылданған бір реттік дозасынан соң препарат пен оның метаболиті емшек сүтінен табылмаған. Алайда көп реттік дозаларының әсері белгісіз.   Әсер ету механизмі Артериялық гипертензия дамуының шешуші факторы ангиотензин I-дің белсенді тамыр тарылтатын зат ангиотензин II-ге айналуын катализдейтін, сондай-ақ брадикинин – вазодилататор ыдырауын туындататын, сонымен қатар дипептидилкарбоксипептидаза I атауымен белгілі ангиотензин өзгертуші фермент АӨФ екені анықталған. Рамиприлат, Рамиприл Вива Фарм белсенді метаболиті, плазма мен тіндерде, соның ішінде тамыр қабырғасында АӨФ тежеп, ангиотензин II түзілуі мен брадикинин ыдырауын кедергілейді, бұл вазодилатацияға және артериялық қысымның төмендеуіне әкеледі. Қанда ангиотензин II концентрациясы төмендегенде оның теріс кері байланыс типі бойынша ренин секрециясын тежеу ықпалы жойылады, бұл қан плазмасында ренин белсенділігін арттырады. Қанда және тіндерде калликреин-кинин жүйесі белсенділігінің жоғарылауы простагландин жүйесінің белсенділенуі және, соған сәйкес, эндотелиоциттерде азот оксиді (NO) түзілуін көтермелейтін простагландиндер синтезінің артуы есебінен рамиприлдің кардиопротективті және эндотелиопротективті әсерін кепілдейді. Ангиотензин II альдостерон өндірілуін көтермелейді, сондықтан Рамиприл Вива Фарм қабылдау альдостерон секрециясының төмендеуіне және калий иондарының сарысулық концентрацияларының жоғарылауына әкеледі. Артериялық гипертензиясы бар пациенттерде Рамиприл Вива Фарм қабылдау, жүректің жиырылу жиілігінің (ЖЖЖ) компенсаторлы жоғарылауынсыз, жатқан және тұрған күйде АҚ төмендеуіне әкеледі. Рамиприл Вива Фарм іс жүзінде бүйрек қан ағымында және шумақтық сүзілу жылдамдығында өзгерістер туғызбай, жалпы шеткергі тамырлар кедергісін (ЖШТК) едәуір төмендетеді. Артериялық гипертензиясы бар пациенттердерамиприл миокард және тамыр қабырғасы гипертрофиясының дамуы мен үдеуін баяулатады. Жүрек жеткіліксіздігі Диуретиктермен және жүрек гликозидтерімен біріктірілімінде (дәрігер тағайындауы бойынша) Рамиприл Вива Фарм NYHA (Нью-Йорк Кардиологиялық қауымдастығы) функционалдық жіктемесінесәйкес II-IV класты жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде тиімді. Рамиприл Вива Фарм жүрек гемодинамикасына оң әсерін көрсетеді - ЖШТК төмендетеді (жүрекке түсетін кейінгі жүктемені азайту), сол жақ және оң жақ қарыншаның толу қысымын төмендетеді, жүректің лықсуын арттырады және жүрек индексін1 жақсартады. Диабеттік және диабеттік емес нефропатияда Рамиприл Вива Фарм қабылдау бүйрек жеткіліксіздігінің үдеу жылдамдығын және бүйрек жеткіліксіздігінің терминалдық сатысының басталу уақытын баяулатады, соның арқасында гемодиализ немесе бүйрек трансплантациясы емшараларына қажеттілік азаяды. Диабеттік немесе диабеттік емес нефропатияда Рамиприл Вива Фарм протеинурияның айқындылық дәрежесін азайтады. Жүрек-қантамыр ауруларының даму қаупі жоғары пациенттерде тамырлар зақымдануы (ишемиялық жүрек ауруы, сыртартқыдағы шеткергі артериялар аурулары, сыртартқыдағы инсульт) немесе кем дегенде бір қосымша қауіп факторы (микроальбуминурия, артериялық гипертензия, жалпы холестерин [ЖХ] концентрациясының артуы, тығыздығы жоғары липопротеиндер холестерині [ТЖЛП-ХС] концентрациясының төмендеуі, шылым шегу) бар қант диабеті салдарынан рамиприлді стандартты еммен біріктірілімде немесе монотерапияда қабылдау миокард инфарктісінің, инсульттің даму жиілігін және жүрек-қантамырлық себептерден өлімге ұшырауды едәуір төмендетеді. Бұдан бөлек, Рамиприл Вива Фарм жалпы өлім көрсеткіштерін, сондай-ақ реваскуляризация емшараларының қажеттілігін төмендетеді және созылмалы жүрек жеткіліксіздігінің пайда болуын немесе үдеуін баяулатады. Жедел миокард инфарктісінің алғашқы күндерінде (2-9 тәулік) дамитын жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде жедел миокард инфарктісінің 3 күнінен бастап 10 тәулігіне дейін Рамиприл Вива Фарм қабылдау кезінде өлімге ұшырататын абсолютті қауіп 5.7 %, салыстырмалы қауіп 27 % төмендейді. Пациенттердің жалпы қауымында, сонымен бірге әрі артериялық гипертензиямен, әрі АҚ қалыпты көрсеткіштерімен қант диабеті бар пациенттерде Рамиприл Вива Фарм нефропатияның даму және микроальбуминурияның пайда болу қаупін едәуір төмендетеді.   Бір таблетканың құрамында белсенді зат: 5 мг рамиприл немесе 10 мг, қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза РН-102, желатинделген жүгері крахмалы, лактоза моногидраты, натрий гидрокарбонаты, натрий кроскармеллозасы, аэросил, темірдің (III) сары тотығы (Е 172), темірдің (III) қызыл тотығы (Е 172), натрий стеарил фумараты.   Поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салады. Пішінді 3 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.    
Эпнон 50мг Диуретиктер. Калий жинақтаушы диуретиктер. Альдостерон антагонистері. Эплеренон. АТХ коды С03DA04   Эплеренонның абсолюттік биожетімділігі белгісіз. Ең жоғары плазмалық концентрацияға (Tmax) шамамен 2 сағаттан соң жетеді. Қан плазмасындағы ең жоғары концентрация (Cmax) және қисық астындағы аудан (AUC) 10-нан 100 мг-ға дейінгі диапазонда дозаға желілі және 100 мг-нан астам дозада желілі емес байланысты болады. Тепе-тең күйге 2 күн ішінде жетеді. Ас қабылдау сіңуіне ықпалын тигізбейді. Эплеренонның қан плазмасы ақуыздарымен байланысуы 50%-ға жуықты құрайды, көбіне альфа 1-қышқыл гликопротеиндермен байланысуы есебінен. Тепе-тең жағдайда болжамды таралу көлемі 50 (±7) л құрайды. Эплеренонның эритроциттермен іріктелген байланысы жоқ. Эплеренонның метаболизмі негізінен CYP3А4 әсер етуімен жүзеге асады. Адамның қан плазмасындағы эплеренонның белсенді метаболиттері идентификацияланбаған. Эплеренонның 5%-дан аз дозасы өзгермеген күйінде несеппен және нәжіспен бірге шығарылады. Таңбаланған препаратты ішке бір рет қабылдағаннан кейін дозаның 32%-ға жуығы нәжіспен бірге және 67%-ға жуығы несеппен бірге шығарылды. Эплеренонның жартылай шығарылу кезеңі (T1/2) 3–5 сағатқа жуықты құрайды, қан плазмасынан клиренсі — шамамен сағатына 10 л. Ерекше топтар Жасы, жынысы және нәсілі. Тәулігіне 1 рет 100 мг дозадағы эплеренонның фармакокинетикасы егде жастағы (65 жастан асқан) емделушілерде, еркектер мен әйелдерде, және афроамерикандықтарда зерттелді. Еркектер мен әйелдерде препарат фармакокинетикасының елеулі айырмашылығы жоқ. Егде жастағы емделушілерде, тепе-тең жағдайда Cmax және AUC, жас емделушілерге (18-45 жас) қарағанда, тиісінше 22 және 45%-ға жоғары болды. Тепе-тең жағдайда афроамерикандықтарда Cmax және AUC тиісінше 19 және 26%-ға төмен болды. Бүйрек қызметінің жеткіліксіздігі. Эплеренонның фармакокинетикасы бүйрек қызметінің әртүрлі дәрежелі жеткіліксіздігі бар науқастарда және гемодиализдегі емделушілерде зерттелді. Бақылау тобындағы емделушілермен салыстырғанда, бүйрек қызметінің ауыр жеткіліксіздігі бар науқастарда тепе-тең жағдайда AUC және Cmax тиісінше 38 және 24%-ға артқаны, ал гемодиализдегі науқастарда олардың 26 және 3%-ға төмендегені байқалды. Қан плазмасындағы эплеренон клиренсі мен креатинин клиренсі арасында өзара байланыстар байқалған жоқ. Эплеренон гемодиализ кезінде шығарылмайды. Бауыр қызметінің жеткіліксіздігі. Эплеренонның 400 мг дозадағы фармакокинетикасы бауыр функциясының бұзылуы орташа болатын (Чайлд-Пью шкаласы бойынша В класы) науқастарда және дені сау еріктілерде салыстырылды. Эплеренонның тепе-тең Cmax және AUC мәндері тиісінше 3,6 және 42%-ға артты. Бауыр қызметінің ауыр жеткіліксіздігі бар науқастарда эплеренон зерттелген жоқ, сондықтан оны науқастардың осы тобына қолдануға болмайды. Жүрек қызметінің жеткіліксіздігі. Эплеренонның 50 мг дозадағы фармакокинетикасы жүрек қызметінің жеткіліксіздігі (NYHA классификациясы бойынша II–IV класс) бар науқастарда зерттелді. Тепе-тең AUC және Cmax жүрек қызметінің жеткіліксіздігі бар науқастарда, жасы, дене салмағы және жынысы бойынша іріктелген дені сау еріктілерге қарағанда, тиісінше 38 және 30%-ға жоғары болды. EPHESUS зерттеулеріне қатысқан науқастар тобында жүргізілген популяциялық фармакокинетикалық талдамада жүрек қызметінің жеткіліксіздігі бар науқастардағы эплеренон клиренсінің дені сау егде адамдардағы осындайға ұқсас болатыны анықталды.   Эплеренон адамда, глюкокортикоидты, прогестеронды және андрогенді рецепторлармен салыстырғанда, минералокортикоидты рецепторларға қатысты біршама селективтілікке ие және олардың артериялық қысымды реттеуге және жүрек-қантамыр ауруларының патогенезіне қатысатын РААЖ-ның негізгі гормоны болып табылатын – альдостеронмен байланысуына кедергі жасайды. Эплеренон қан плазмасында ренин деңгейін және қан сарысуында альдостеронды тұрақты арттырады. Соның салдарынан рениннің секрециясы кері байланыс механизмі бойынша альдостеронмен бәсеңдейді. Мұндайда ренин белсенділігінің немесе айналымдағы альдостерон деңгейлерінің жоғарылауы эплеренонның әсеріне ықпалын тигізбейді. Жүрек қызметінің NYHA классификациясы бойынша II–IV функциональді класқа жататын созылмалы жеткіліксіздігі бар науқастарда эплеренонды стандартты емге қосу альдостерон деңгейінің болжанатын дозаға байланысты артуына әкелді. Емделушілерде сондай-ақ эплеренонмен емдеу нәтижесінде альдостерон деңгейінің елеулі артатындығы анықталды. Бұл деректер минералокортикоидты рецепторлардың блокадасын айғақтайды. Клиникалық тиімділігі эплеренонды негізінен 75 жасқа дейінгі емделушілерге қолданған кезде көрінді. 75 жастан асқан емделушілерде емнің тиімділігі зерттелген жоқ. Эплеренон тобында NYHA классификациясы бойынша функциональді кластың төмендеуі немесе тұрақтануы плацебо тобына қарағанда едәуір жиі білінді. Дені сау 147 ерікті адамда ЭКГ динамикасына жүргізілген зерттеулерде эплеренонның жүректің жиырылу жиілігіне (ЖЖЖ), QRS, PR немесе QT аралықтарының ұзақтығына елеулі ықпалы анықталған жоқ.   Бір таблетканың құрамында белсенді зат – 25.00 мг немесе 50.00 мг эплеренон, қосымша заттар: лактоза моногидраты, микрокристалды целлюлоза РН 101, натрий кроскармеллозасы, натрий лаурилсульфаты, гидрокси-пропилметилцеллюлоза 5 срs, тальк, магний стеараты, қабықтың құрамы: Instacoat universal brown A05D00723 (гипромеллоза, полиэтиленгликоль, тальк, титанның қостотығы (Е171), темірдің (III) қызыл тотығы (Е172)). Шығарылу түрі және қаптамасы Үлбірлі қабықпен қапталған 25 мг және 50 мг таблеткалар. Бір жағы алюминий фольгадан және басқа жағы поливинилхлоридті/поливинилдихлоридті үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салынған. Пішінді ұяшықты 3 қаптама медицинада қолданылуы жөнінде мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон пәшкеге салынған.  
Кордарон 200 мг Жүрек ауруларын емдеуге арналған препараттар. Аритмияға қарсы І және III класты препараттар. Аритмияға қарсы III класты препараттар. Амиодарон. АТХ коды С01BD01.   Фармакокинетикасы Амиодарон баяу сіңеді, түрлі тіндерге үлкен тектестігі бар. Ішу арқылы биожетімділігі әр алуан пациенттерде 30%-дан 80% дейінгі шекте құбылады (орташа мәні 50% жуық). Бір реттік дозаны қабылдаудан кейін плазмадағы жоғары шекті концентрацияларына 3-7 сағаттан соң жетеді. Емдік әсерлері препаратты қабылдау басталған соң, орта есеппен, бір апта өткенде (бірнеше күннен екі аптаға дейін) байқалады. Амиодаронның жартылай шығарылу кезеңі, науқастардағы жекеше айырмашылықтарды есепке алғанда, ұзаққа (20-дан 100 күнге дейін) созылады. Емдеудің бірінші күнінде дәрілік препарат дене тіндерінің көпшілігінде, әсіресе, май тінінде жиналады. Элиминациясы бірнеше күннен соң басталады және плазмадағы тұрақты концентрацияларына, науқастың жеке реакциясына қарай, бірнеше ай ішінде жетеді. Осы сипаттамалар препараттың тіндерде жиналуына жету мақсатында қанықтырушы дозалардың пайдаланылуын түсіндіреді, бұл емдік әсер алу үшін қажет. Препарат құрамындағы йодтың бір бөлігі босап шығып, йодид түрінде несептен табылады, бұл тәулігіне амиодаронның әр 200 мг дозасына 6 мг-ден сәйкес келеді. Препараттың қалған бөлігі, соған сай, йодтың көп бөлігі бауыр арқылы өтуден кейін нәжіспен шығарылады. Амиодарон бүйрекпен болымсыз бөлінетіндіктен, бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастарға әдеттегі дозаларын тағайындауға болады. Препаратты тоқтатудан кейін оның организмнен шығарылуы бірнеше ай бойы жалғасады; 10 күннен асатын кезең ішінде және тура 1 айға дейін препараттың қалдық әсерін ескеру керек.   Фармакодинамикасы Препараттың аритмияға қарсы белсенділігі келесі әсер ету механизмдері арқылы қамтамасыз етіледі: - жүрек бұлшықеті белсенділік қуатының 3-ші фазасын ұзартады, негізінен, бұл калий ағынының төмендеуімен білінеді (Vaughan Williams жіктемесі бойынша Ш класс); - атропинмен әсер етуге жауап бермейтін брадикардияға дейінгі синустық автоматизмді азайтады; - альфа және бета-адренергиялық белсенділікті бәсекесіз бәсеңдетеді; - синоатриальді түйінде, жүрекшелерде және атриовентрикулярлы (АВ) түйінде, әсіресе, жүрек ырғағы жеделдегенде өткізгіштікті баяулатады; - қарыншаішілік өткізгіштікке ықпал етпейді; - рефрактерлі кезеңді ұзартады және миокардтың жүрекшелік, атриовентрикулярлы және қарыншалық қозуын азайтады; - қосымша жүрекше-қарынша жолдарының өткізгіштігін баяулатады және рефрактерлі кезеңін ұзартады. Басқа да қасиеттері - шеткергі кедергіні және жүрек ырғағын орташа төмендетеді, бұл оттегі тұтынудың төмендеуіне апарады; - миокард артерияларының тегіс бұлшықеттеріне тікелей әсер ету жолымен коронарлық лықсытуды арттырады және қысым мен шеткергі кедергіні төмендету арқылы жүрек лықсытуын демейді. Елеулі теріс инотропты әсері жоқ. Жалпы өлімге ұшырау көрсеткішінің амиодарон пайдасына 13% (СА95% 0.78 – 0.99; p=0.030) және ырғаққа тәуелді сипаттағы өлімге ұшырау көрсеткішінің 29% (СА95% 0.59 – 0.85; p=0.0003) елеулі азаюы дәлелденген.   Бір таблетканың құрамында белсенді зат - 200 мг амиодарон гидрохлориді, қосымша заттар: лактоза моногидраты, жүгері крахмалы, повидон K90F, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, магний стеараты. Поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаларға 15 таблеткадан салады. Медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге пішінді 2 қаптамадан картон қорапшаға салынады.
Ксарелто 20 мг Антикоагулянттар. Ха факторының тікелей тежегіштері. Ривароксабан. АТX коды B01AF01 Сіңуі және биожетімділігі Ривароксабан тез сіңеді; ең жоғары концентрацияға (Смакс.) таблетканы қабылдағаннан кейін 2-4 сағаттан соң жетеді. Ішке қабылдағаннан кейін ривароксабанның сіңуі толық дерлік және 10 мг дозасын қабылдағаннан кейін абсолютті биожетімділігі жоғары және 80-100% құрайды. Ас қабылдау 10 мг дозадағы ривароксабанның AUC («концентрация – уақыт» қисығы астындағы аудан) немесе Смакс (ең жоғары концентрация) мәндеріне ықпалын тигізбейді. Сіңу дәрежесінің төмендеуі салдарынан, ривароксабанның биожетімділігі 20 мг доза таблетканы ашқарынға қабылдаған кезде 66%-ды құрайды. 20 мг Ксарелто® аспен бірге қабылдаған кезде, оны ашқарынға қабылдаған кездегімен салыстырғанда, AUC орташа көрсеткішінің 39%-ға жоғарылағаны байқалады, бұл ішке қабылдаған кезде толық дерлік сіңетінін және биожетімділігінің жоғары болатындығын көрсетеді. 15 және 20 мг Ксарелто® аспен бірге қабылдаған жөн («Қолдану тәсілі және дозалары» бөлімін қараңыз). Ас қабылдаған жағдайда 10 мг, 15 мг және 20 мг Ксарелто® дозаға пропорционалдылығымен сипатталады. Ривароксабанның фармакокинетикасы орташа өзгергіштігімен сипатталады; жекелей өзгергіштігі (ауытқу коэффициенті) 30%-дан 40%-ға дейінгі құрайды. Таралуы Адам организмінде ривароксабанның үлкен бөлігі (92 - 95%) плазма ақуыздарымен байланысқан, мұндайда негізгі байланыстырушы компоненті сарысулық альбумин болып табылады. Таралу көлемі – орташа, Vss шамамен 50 л құрайды. Метаболизмі және шығарылуы Ривароксабан көбінесе метаболиттер түрінде (шамамен тағайындалған дозаның 2/3 бөлігі) несеппен және нәжіспен бірге бірдей арақатынаста шығарылады. Дозаның қалған үштен бір бөлігі тікелей бүйрек экскрециясы арқылы өзгермеген күйінде, негізінен, белсенді бүйректік секреция есебінен шығарылады. Ривароксабанның метаболизмін СҮР 3A4, СҮР 2J2 изоферменттері, сондай-ақ Р450 цитохромы жүйесіне тәуелді емес ферменттер жүзеге асырады. Биотранформациясының негізгі аймақтары тотығу деградациясына ұшырайтын морфолин тобы және гидролизденетін амид топтары болып табылады. In vitro алынған деректерге сай, ривароксабан ақуыз тасымалдаушы Р-gp (Р-гликопротеин) және Всrр (сүт безі қатерлі обырына тұрақты ақуыз) үшін субстрат болып табылады. Өзгермеген ривароксабан адам плазмасында өте маңызды қосылыс болып табылады, плазмада айналымда болатын маңызды немесе белсенді метаболиттер табылған жоқ. Жүйелік клиренсі сағатына шамамен 10 л құрайтын ривароксабан, клиренс деңгейі төмен дәрілік заттарға жатқызылуы мүмкін. Ривароксабанды плазмадан шығарған кезде жартылай шығарылудың терминальді кезеңі жас пациенттерде 5 сағаттан 9 сағатқа дейінгі уақытты және егде пациенттерде 11 сағаттан 13 сағатқа дейінгі уақытты құрайды. Жынысы/Егде жас Егде пациенттерде ривароксабанның плазмадағы концентрациясы, жас пациенттерге қарағанда, жоғары болады, орташа АUС мәні жас пациенттердегі тиісті мәндерден, негізінен, төмендетілген жалпы және бүйректік клиренсі салдарынан, шамамен 1,5 есе артық болады. Еркектер мен әйелдердің фармакокинетикасында клиникалық тұрғыдан маңызды айырмашылықтар табылған жоқ. Әртүрлі салмақ санаттары Өте аз немесе үлкен салмақ (50 кг-нан төмен және 120 кг-ден астам) ривароксабанның плазмадағы концентрациясына тек аздап қана ықпалын тигізеді (айырмашылығы 25%-дан азды құрайды). Балаларда Балаларда және 18 жасқа толмаған жасөспірімдерде қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталған жоқ. Этникааралық айырмашылықтар Еуропалық, афро-америкалық, латынамерикалық, жапондық немесе қытайлық этникалық топтарда фармакокинетикасы мен фармакодинамикасында клиникалық тұрғыдан маңызды айырмашылықтар байқалған жоқ. Бауыр жеткіліксіздігі Бауыр жеткіліксіздігінің ривароксабанның фармакокинетикасына ықпалы Чайлд-Пью жіктелуіне сәйкес (клиникалық зерттеулердегі стандартты емшараларға сай) бөлінген науқастарда зерттелді. Чайлд-Пью жіктелуінің жүйесі бауырдың созылмалы ауруына, негізінен, циррозына баға беру үшін қолданылады. Антикоагулянттармен ем жүргізу жоспарланған пациенттер үшін бауыр функциясының бұзылуының критикалық аспектісі бауырда қанның ұю факторы синтезінің төмендеуі болып табылады. Бұл аспект жіктелу жүйесін құрайтын бес биохимиялық/клиникалық зерттеудің біреуін жүргізумен ғана бағаланады, пациенттерде қан кетудің пайда болу қаупі жіктелу сызбасымен өзара анық байланыспауы мүмкін. Осыған байланысты антикоагулянтты емді тағайындау жөніндегі шешім, көрсетілген жіктелудің деректеріне қарамай-ақ, қабылдануы тиіс. Ксарелто® препаратын клиникалық тұрғыдан қан кету қаупіне себеп болатын коагулопатиямен өтетін бауыр аурулары бар пациенттерге қолдануға болмайды. Бауыр циррозы және бауырдың жеңіл жеткіліксіздігі бар (Чайлд-Пью жіктелуі бойынша А класы) науқастарда ривароксабанның фармакокинетикасының дені сау зерттелушілердің бақыланатын тобындағы тиісті көрсеткіштерден аздаған айырмашылығы болды (орта есеппен алғанда ривароксабанның АUС көрсеткішінің 1.2 есе артқаны білінді). Топтар арасындағы фармакодинамикалық қасиеттерінде маңызды айырмашылықтары болған жоқ. Бауыр циррозы және ауырлық дәрежесі орташа бауыр жеткіліксіздігі бар (Чайлд-Пью бойынша В класы) науқастарда, дәрілік зат клиренсінің едәуір төмендеуі салдарынан, дені сау адамдармен салыстырғанда, ривароксабанның орташа АUС көрсеткіші едәуір (2,3 есе) жоғары болды, бұл бауыр ауруының күрделі екендігін көрсетеді. Ха факторы белсенділігінің төмендеуі, дені сау адамдардағыға қарағанда, күштірек (2,6 есе) білінді. Протромбинді уақыт та дені сау адамдардан 2,1 есе жоғары болды. Бауырда синтезделетін VІІ, Х, V, ІІ және І ұю факторларын қамтитын коагуляцияның сыртқы жолына протромбинді уақытты өлшеу арқылы баға беріледі. Бауыр жеткіліксіздігі орташа пациенттер ривароксабанға сезімталдығы жоғары болды, ол плазмадағы ривароксабанның концентрациясы мен протромбинді уақыт арасындағы фармакокинетикалық және фармакодинамикалық өзара байланысының өте тығыздығымен білінді. Бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар (Чайлд-Пью бойынша С класы) науқастарға препаратты қолдану жөнінде деректер жоқ. Бүйрек жеткіліксіздігі Бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастарда креатинин клиренсі бойынша анықталатын, бүйрек функциясының төмендеуіне кері пропорциональді ривароксабанның әсер ету деңгейінің артқаны байқалады. Бүйрек жеткіліксіздігі жеңіл (креатинин клиренсі минутына 80-50 мл), орташа ауыр (креатинин клиренсі минутына < 50-30 мл) немесе ауыр (креатинин клиренсі минутына < 30-15 мл) науқастарда плазмадағы ривароксабанның концентрациясының (AUС), тиісінше, 1,4-, 1,5- және 1,6 есе артқаны байқалды. Фармакодинамикалық әсерлердің тиісінше артуы өте айқын болды. Бүйректің жеңіл, орташа ауыр және ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде қанның Ха факторы белсенділігінің жалпы төмендеуі, протромбинді уақыттың 1,3; 2,2 және 2,4 есе артуына сәйкес, 1,5; 1,9 және 2 есе артты. Ксарелто® препаратын креатинин клиренсі минутына < 15 мл болатын пациенттерге қолдану жөнінде деректер жоқ, осыған байланысты препаратты пациенттердің осы категорияларына қолдануға болмайды. Ксарелтоны® креатинин клиренсі минутына 30-15 мл болатын пациенттерге қолданған кезде сақ болған жөн. Негізгі ауру салдарынан, бүйрек жеткіліксіздігі ауыр пациенттерде қан кетулердің және тромбоздың даму қаупі жоғары болады. КсарелтоÒ – ішке қабылдаған кезде биожетімділігі бар қанның Ха факторының жоғары іріктелген синтетикалық тікелей тежегіші. Ішкі және сыртқы жолдар арқылы Ха факторының түзілуімен қанның Х факторының белсенділенуі коагуляциялық каскадта орталықтық рөл атқарады. Қанның Ха факторы протромбин жиынтығы арқылы протромбинді тромбинге тікелей айналдырады, және де бұл реакция соңында фибриндік ұйындының пайда болуына және тромбоциттердің тромбинмен белсенділенуіне әкеледі. Коагуляциялық каскадтың амплифициялаушы табиғатының арқасында Ха факторының бір молекуласы тромбиннің 1000 молекуласынан астамының пайда болуына мүмкіндік береді. Бұдан басқа, Ха факторы арқылы болатын, протромбиназамен байланысты реакциялар жылдамдығы, бос Ха факторы арқылы жүретін реакция жылдамдығымен салыстырғанда, 300 000 есе артады және тромбиннің күшті «жарылыс тәрізді» түзілуіне әкеп соғады. Ха факторының іріктелген тежегіштері тромбиннің осылай түзілуін тоқтатуға қабілетті. Осының салдары ретінде, КсарелтоÒ қанның ұюына жасалатын бірқатар спецификалық және жалпы сынамалар нәтижелерін өзгертеді. Ха факторы белсенділігінің басылуы дозаға байланысты. КсарелтоÒ протромбинді уақытқа дозаға тәуелді ықпал тигізеді және егер сынама үшін «НеопластинÒ» жиынтығы қолданылса, плазмадағы (r=0,98) концентрациялармен өзара жақын байланысады. Басқа реактивтерді


  

© helpiks.su При использовании или копировании материалов прямая ссылка на сайт обязательна.