УДЗЕЛЬНІКІ ПРАЕКТА. ПРАВІЛЫ ГУЛЬНЯЎ

УДЗЕЛЬНІКІ ПРАЕКТА

У спартыўна-адукацыйным праекце “Беларусіяда” ўдзельнічае 8 каманд з устаноў адукацыі Мінска і Мінскай вобласці. Сярод іх 6 каманд – групы першага курса ФФВ БДПУ, 1 каманда з СШ № 37 (філіяла кафедры спартыўна-педагагічных дысцыплін БДПУ) і 1 каманда зборная вучняў педагагічных класаў устаноў адукацыі Пухавіцкага раёна Мінскай вобласці. У спаборніцтвах могуць прымаць удзел і студэнты ФФВ старэйшых курсаў (2 – 4 курсы) у якасці запрошаных спартсменаў.

Склад каманды: 25 спартсменаў, з якіх 13 юнакоў і 12 дзяўчат, а таксама 1 настаўнік фізічнай культуры і здароўя (трэнер) для каманд школьнікаў ці куратар групы для каманд першакурснікаў ФФВ БДПУ.

Склад каманды для ўдзелу ў кожным са спаборніцтваў спартыўна-адукацыйнага праекта “Беларусіяда”:

гульня “Лапта” – адзінаццаць удзельнікаў (шэсць юнакоў і пяць дзяўчат);

гульня “Дзень-ноч” – шэсць удзельнікаў (трое юнакоў і трое дзяўчат);

гульня “Пальчатка” – шэсць удзельнікаў (трое юнакоў і трое дзяўчат);

гульня “Перацяжкі” – два ўдзельнікі (адзін юнак і адна дзяўчына).

Настаўнік фізічнай культуры і здароўя (трэнер) ці куратар першага курса адказвае за падрыхтоўку ўдзельнікаў па кожным з відаў спаборніцтваў, кантралюе бяспеку каманды падчас падрыхтоўкі да спаборніцтваў і правядзення гульняў, ажыццяўляе кантроль за выхадам спартсменаў на старт, нясе адказнасць за забеспячэнне прыбыцця ўдзельнікаў на спаборніцтвы, на цырымоніі адкрыцця і закрыцця мерапрыемства, а таксама за выкананне дысцыпліны і правілаў бяспекі на месцы правядзення спаборніцтваў.

РАЗДЗЕЛ 5

ПРАВІЛЫ ГУЛЬНЯЎ

Гульня “Лапта”

Спартыўны інвентар: тэнісны мяч, драўляная палка-лапта.

Пляцоўка дзеліцца на тры часткі: “горад” (3х15 м), “поле” (25х15 м), “кон” (1х15 м).

Першая каманда размяшчаецца ў “горадзе”, другая каманда – на “полі”. Удзельнікі першай каманды стаяць за лініяй “горада” і па чарзе б’юць лаптой па мячы, які падкідвае капітан. Мяч павінен трапіць на тэрыторыю “поля”.

Усе лініі адносяцца да “поля”.

Калі мяч не трапляе ў “поле” або ўдзельнік не трапляе лаптой па мячы, то ўдзельнік становіцца апошнім у чарзе сваёй каманды. Калі мяч ударыўся аб “поле” і выкаціўся за лінію “поля”, ён лічыцца ў “полі”. Калі мяч ударыўся аб “поле” і вярнуўся на тэрыторыю “горада”, удзельнік гульні павінен перабіць мяч.

Калі мяч паляцеў у “поле”, удзельнік кідае лапту на зямлю, бяжыць да “кону”, перасякае яго лінію дзвюма нагамі і вяртаецца ў “горад”, за што атрымоўвае бал для сваёй каманды. Удзельнік можа не вяртацца ў “горад” з лініі “кону”, а чакаць, пакуль іншы ўдзельнік каманды ўдарыць па мячы найбольш удала (пры гэтым неабходна асцерагацца, каб не быць “выбітым”).

Удзельнік гульні можа не пакідаць “горад” пасля свайго ўдару, але пакінуць “горад” ён абавязаны пасля ўдару наступнага ўдзельніка каманды. Пры парушэнні гэтага правіла ўдзельнік выдаляецца з гульні.

Капітан робіць удар апошнім, мяч яму падкідвае любы ўдзельнік са сваёй каманды.

Другая каманда імкнецца хутчэй падабраць мяч з зямлі, каб паспець “выбіць” удзельнікаў іншай каманды (прама або ад зямлі ці іншага канструкцыйнага збудавання), якія перабягаюць у гэты момант да “кону” ці з “кону” да “горада”.

Пры гэтым удзельнікам каманды, якая знаходзіцца ў “полі”, нельга рабіць больш за тры крокі з мячом, а трэба перакінуць мяч іншаму ўдзельніку каманды.

За прабежку гульня прыпыняецца, удзельнік, які зрабіў прабежку, выбывае з гульні і вяртаецца ў яе толькі пасля ўдару наступнага ўдзельніка і завяршэння гульнёвага дзеяння. Калі ў момант прабежкі ўдзельнік супрацьлеглай каманды бег з “горада” да “кону”, то ён перабівае мяч, бал камандзе не залічваецца. Калі ў момант прабежкі ўдзельнік супрацьлеглай каманды бег з “кону” ў “горад”, то ён вяртаецца ў “горад” і прыносіць бал сваёй камандзе.

Калі мяч трапляе ва ўдзельніка, які ўжо пераступіў лінію “кону” дзвюма нагамі, ён не лічыцца “выбітым”. Таксама не лічыцца “выбітым” удзельнік, калі ў яго трапіў мяч, які паслалі з-за межаў “поля”.

Калі мяч трапляе ўдзельніку ў галаву, удзельнік, які бег, прыносіць бал сваёй камандзе, а той, хто пасылаў мяч, выбывае з гульні да моманту, пакуль любая каманда атрымае бал. Калі відавочна, што гэта было зроблена наўмысна, камандзе залічваецца паражэнне ў дадзенай гульні.

Той, хто наўмысна стварае перашкоду для бегу ўдзельніка з процілеглай каманды, выдаляецца з гульні.

Бал залічваецца камандзе, калі:

удзельнік, які ўдарыў лаптой па мячы, прабег ад “горада” да “кону” і вярнуўся ў “горад” і пры гэтым не быў “выбітым”;

удзельнік праціўніка зрабіў прабежку, а сам удзельнік каманды вяртаўся з “кону” да “горада”;

удзельніку, які бяжыць па “полі”, выпадкова трапілі мячом у галаву.

Каманды мяняюцца месцамі і бал не залічваецца, калі:

удзельніка, які бяжыць, “выбілі”;

удзельнік з каманды праціўніка ў “полі” ловіць мяч у рукі (“свяча”);

удзельнік каманды, якая падае мяч, бяжыць па-за межамі “поля”;

удзельнік пры ўдары лаптой па мячы заступае за лінію “горада”;

калі ўдзельнік не перасякае лінію “кону” дзвюма нагамі.

Сустрэча ідзе да дзвюх перамог адной каманды. Першая і другая гульні працягваецца да 7 балаў, трэцяя – да 5 балаў.

Гульня “Дзень-ноч”

Пляцоўка дзеліцца на часткі: праводзіцца цэнтральная лінія і дзве бакавыя на адлегласці 10 м ад цэнтральнай.

Каманды атрымоўваюць сваю назву “Дзень” ці “Ноч”. Абедзве каманды становяцца справа і злева ад цэнтральнай лініі на адлегласці не менш аднаго метра ад яе. Юнакі становяцца насупраць юнакоў, дзяўчаты – насупраць дзяўчат.

На цэнтральнай лініі знаходзіцца суддзя. Ён гучна вымаўляе слова “Дзень” (або “Ноч”), і каманда праціўніка накіроўваецца да сваёй лініі на краі пляцоўкі, а ўдзельнікі другой каманды даганяюць сваіх праціўнікаў і імкнуцца дакрануцца да іх рукой. Дакрананне рукой да цела праціўніка, да моманту перасячэння ім бакавой лініі сваёй пляцоўкі дзвюма нагамі, прыносіць камандзе бал. Выйграе каманда, якая першая набірае 7 балаў.

Сустрэча адбываецца да дзвюх перамог адной каманды.

Гульня “Пальчатка”

Спартыўны інвентар: пальчатка.

Праводзяцца тры лініі, каб атрымаліся 2 пляцоўкі памерам у чатыры метры ад цэнтральнай лініі кожная. Удзельнікі размяшчаюцца па сваёй лініі, не заступаючы за яе, і размяркоўваюць паміж сабой нумары: дзяўчаты – нумары “адзін – тры” і юнакі – нумары “чатыры – шэсць”. На цэнтральную лінію поля кладзецца пальчатка.

Галоўны суддзя, які размяшчаецца на цэнтральнай лініі, называе нумар ад аднаго да шасці. Удзельнікі з адпаведнымі нумарамі накіроўваюцца да пальчаткі з мэтай забраць яе і занесці за сваю лінію, каб праціўнік яго не “запятнаў”. Забараняецца заступаць за цэнтральную лінію, “пятнаць” праціўніка пакуль той не дакрануўся да пальчаткі, заступаць за лінію сваёй пляцоўкі ўдзельніку з нумарам, які не называе галоўны суддзя.

Бал залічваецца:

той камандзе, удзельнік якой занёс пальчатку за сваю тэрыторыю (перасёк лінію сваёй пляцоўкі дзвюма нагамі) і пры гэтым не быў “запятнаны”;

той камандзе, удзельнік якой “запятнаў” удзельніка з пальчаткай, пакуль ён не перасёк лінію сваёй пляцоўкі дзвюма нагамі;

той камандзе, удзельнік якой быў “запятнаны” без пальчаткі.

Калі ўдзельнік заступае за цэнтральную лінію ці лінію сваёй пляцоўкі, а яго нумар не быў названы, бал залічваецца камандзе праціўнікаў.

Гульні працягваюцца да 7 балаў. Сустрэча ідзе да дзвюх перамог адной каманды.

Гульня “Перацяжкі”

Праводзіцца асобна сярод юнакоў і сярод дзяўчат.

Спартыўны інвентар: драўляная палка памерам ад паловы да паўтара метра.

Праводзіцца адна лінія. Два ўдзельнікі садзяцца на падлогу (дыванок) адзін супраць аднаго, упёршыся падэшвамі абутку адзін у другога на лініі. Адлегласць паміж ступнямі ў шырыню не больш за 60 см. У рукі ўдзельнікі бяруць палку і па камандзе суддзі стараюцца перацягнуць праціўніка на свой бок. За палку ўдзельнікі бяруцца так, каб правыя рукі былі пасярэдзіне і побач адна да другой. Калі ўдзельнік адрывае хоць бы адну руку ад палкі, або адрываецца ад падлогі (дыванка), яму залічваецца паражэнне.

Сустрэча працягваецца да дзвюх перамог.

РАЗДЗЕЛ 6

⇐ Предыдущая 1 234 5 Следующая ⇒