Достыңыз зор, дұспаның қор.

Дін

Жер жү зіне қ арасам,
Неше тү рлі халық бар,
Дін, иманын санасам,
Мың нан артық анық бар.
Бұ л қ алай деп ойласам.
Мұ ның да бір сыры бар,
Терең ойғ а бойласам,
Дә л мынадай тү рі бар:
Жардың шашы сансыз кө п
Ол санауғ а келмей тұ р.
Анық нұ ры осы деп,
Ә ркім бір тал ұ стап жү р.
Біреу отқ а жағ ынды,
Нұ рдың тү бі қ ұ дай деп.
He суретке табынды,
Олай емес, былай деп.
Бірі: «қ ұ дай бір десе»,
Бірі айтады: «кө п қ ұ дай».
Бірі: «тә ң ірі - Кү н» десе,
Бірі дейді: «жоқ қ ұ дай».
Міне, осыдан байқ алды, -
Бә рі іздеп жү р иесін.
Табамыз деп ойғ а алды.
Жаратқ анның киесін.
Жас қ озыдай болып тұ р,
Білсек, мұ ның мысалы.
Қ олтық, шабын тү ртіп жү р,
Анық соғ ан ұ қ сады.
Ойды кімнен алғ анын
Адам ө зі сезбейді.
Жанның айдап салғ анын
Сезбесе де іздейді.
Хақ иқ аттың тарауы
Тү гел жетпей қ алмайды.
Ә р тү рлі боп қ арауы,
Кө бі анық тай алмайды.
Жердің жү зін дә л тауып,
Ешбір дін жоқ орнық қ ан.
Бә рінде де бар қ ауіп,
Дін кө бейді сондық тан.
Сол кө п дінде шешу бар,
Ол шешудің арты бар.
Адасқ анғ а кешу бар,
Кешудің де шарты бар.
Мейлі, кімге шоқ ынсын,
Шын іздесе тә ң ірісін.
Қ иянатты жау білсін,
Онан тыйып нә псісін.
Тә ң ірі жолы - ақ жү рек,
Сайтан деген - қ иянат.
Ақ жү ректі ертерек,
Ескер-дағ ы, қ ыл ә дет...

Достың ыз зор, дұ спаның қ ор...

Достың ыз зор,
дұ спаның қ ор,
Бар тiлекке жетсең iз.
Сансыз бақ ыт,
алтын тақ ыт,
Барша жаннан ө тсең iз.

Қ алса уайым,
болса дайын,
Ненi талап етсең iз.
Бә рi қ айда,
несi пайда,
Тү к ала алмай кетсең iз.

Дү ние қ у –
бiр ағ ын су,
Тү стiк онда шө п болып,
Кү нде ағ амыз,
сандаламыз,
Бейнетiмiз кө п болып.

Кейде тасқ а
кейде ағ ашқ а
Соқ тығ амыз дө п келiп.
Суынан да‚
уынан да
Қ ұ тыларымыз жоқ болып.

Дү ние ағ ып,
сусыл қ ағ ып,
Фә ни кө лге қ ұ йылар.
Бiрi ерте‚
бiрi кешке
Шө п те келiп жиылар.

Кө лге барып,
тыным алып,
Бә рi сонда жиылар.
Алды тыныс,
болды тыныш,
Су ағ ыны тыйылар.

Жаз келер

Жаз келер, қ ыстыгү нгі қ ысым ө тіп,
Қ ар, суық, аяз, боран – бә рі кетіп.
Қ асық тай қ ар, тобық тай тоң қ алмайды,
Табиғ ат барша жанғ а рахым етіп.

Жетпекке ү лкендікке жас балалар,
Жү гірер қ ырдан ойғ а дү бірлесіп.
Шал-кемпір кү ншуақ тап, кө ң ілі жай боп.
Ө ткен кү н, ө мірін айтып, кү бірлесіп.

Бота, қ ұ лын, бұ зау, лақ, қ озы туып,
Қ уанып ойнақ тайды, олар да ө сіп.
Сү йтсе де адам кө зі бір тоймайды,
Қ ұ дайым берсе-дағ ы қ анша несіп.

⇐ Предыдущая 1 23