Хелпикс

Главная

Контакты

Случайная статья





Максім Танк. Спатканне. Завушнiцы. Мой хлеб надзённы



Максім Танк

Спатканне

           

Рады я, што ўбачыць давялося

На шляхах знаёмых

Залатую восень.

Перад вамі нізка я хілюся,

Родныя прасторы Беларусі!

Дык прымі паклон,

Сасновы гоман,

I ад тых,

Што не прыйшлі дадому,

Бо яны ў дарозе не прысталі,

Ім у сэрцы білі Нёмна хвалі,

Баравыя песні добра чулі...

Іх спынілі на дарозе кулі, —

Спяць яны ля Волгі і ля Дона,

Сняцца ім жытнёвыя загоны.

Мне й за іх пабачыць давялося

На шляхах знаёмых

Залатую восень.

Я прыйшоў з прыгоршчамі насення,

Каб дажджом рассыпаць па-над краем,

Мне пажар лістоў яго асенніх

Сэрца на спатканні сагравае.

Хай марозіць, а ісці не золка:

Бачу я —

Праменная вясёлка

Асушае нашых матак слёзы

I ўстае над Бугам і Бярозай.

 

Завушнiцы

О, колькі раз прасіў я

Назначыць мне спатканне;

О, колькі раз хацеў я

Прызнацца ёй у каханні!

Ды ўсё перашкаджалі,

Калі дзяўчыне верыць,

То павадак вясновы,

То прымаразак-шэрань.

Але і я — упарты.

I каб свайго дабіцца,

Прасіў я шчыра майстра

Зрабіць ёй завушніцы.

На гэтых завушніцах

Я напісаў закляцце —

Усё, што не сказаў ёй,

А ў чым хацеў прызнацца.

Сягоння не ўцячэ ўжо

Ад слоў маіх гарачых

Ні ў час, калі смяецца,

Спявае або плача.

Ні ў час, калі прыляжа,

Змарыўшыся, змярканнем,—

Звіняць ёй завушніцы

Ўсё пра маё каханне.

 

Мой хлеб надзённы

Непакой за цябе, зямля мая,

За твой ураджай, спакойны сон,

За дрэва кожнае ў гаях,

За весьніх песень перазвон,

Непакой за цябе, зямля мая, –

Мой хлеб надзённы.

Часамі ён горкі ад пылу быў,

Часамі салёны ад сьлёзаў быў,

Часамі гарачы ад пораху быў,

Але і салодкі ад дружбы быў, –

Мой хлеб надзённы.

I не кладзіце мне хлеб другі

У кайстру, калі я ў дарогу іду,

На стол, калі бяседу вяду,

На сэрца, калі на ім рукі складу.

 

 



  

© helpiks.su При использовании или копировании материалов прямая ссылка на сайт обязательна.