![]()
|
|||||||
Шул җиреннән нык кына син тот, и урман сарыгы!Шул җиреннән нык кына син тот, и урман сарыгы! Әби: Юк инде балалар, Су анасы Шүрәлеләр искеләрдән калган ул. Регина-Ак, кызыл, ал, сап-сары, зәңгәр, яшелдән чәчкәләр;һәр тарафка тәмле исләр чәчкәли бу чәчкәләр.Үпкәлиләр чәчкәләрне төрле төсле күбәләк-ләр килеп, киткән булып, тагын да шунда чүгәләп. Камилә-Әйт әле, Күбәләк, Сөйләшик бергәләп: Бу кадәр куп очып Армыйсың син ничек? Ничек соң тормышың? Ничек көн күрмешең? Сөйләп бирче тезеп, Табаламсың ризык? Адилә-Күбәләк: Мин торам кырларда, Болында, урманда; Уйныймын, очамын Якты көн булганда. Иркәли һәм сөя Кояшның яктысы; Аш буладыр миңа Чәчәкләр хуш исе. Тик гомрем бик кыска: Бары бер көн генә,— Бул яхшы, рәнҗетмә Һәм тимә син миңа! Илдар- Әйдәгез әле табышмак әйтешик!\ Регина Боз һәм кар эрде, Сулар йөгерде; Егълап елгалар, Яшьләр түгелде. Көннәр озая, Төннәр кыскара. Бу кайсы вакыт? — Иә, әйтеп кара. (Яз көне) Данил-Ш-Ашлыклар үсте, Башаклар пеште; Кояш пешерә, Тиргә төшерә. Халык ашыга, Китә басуга,Урагын ура,— Бу кайчак була? (Җәй көне) Илдар-Кырлар буш кала, Яңгырлар ява; Җирләр дымлана,— Бу кайчак була? (Көз көне) Рузана--Һәр җир карланган, Сулар бозланган; (Кыш көне) Азилә: бер әкият сойлим әле! Мәдрәсәдә бар иде бер таз малай, — Бик шаян, шуклык белән мөмтаз малай. Бик тирән — башындагы каткан бүрек, Бер дә салмый, булмый һич башын күреп. Кайсы чакта бүркен алып ташлыйлар: «Әй, кояш чыкты! Кояш чыкты!» — диләр. Башчыбыз Таз, бер заман без уйнадык; Һичберәү күрмәс әле дип уйладык. Аһ, бәла! Безне казый күргән имеш, Уйнаганны ул карап торган имеш. Кәйфемезне бик тиз үк кыскартты ул, — Безне шул чактук хөкемгә тартты ул. Куркытып казыйга тезләндек хәзер, Төрле юл котлырга эзләндек хәзер. «Казый абзый! Безне син кызган», — димез; «Һәр усаллык башы шул Таздан», — димез. «И кизү! Бар тиз китер, ул кайсы Таз? Кушты казый: «Ят! Сузыл! И Таз пәри!
|
|||||||
|