Письмо . Письмо пленного. Noc w Wilnie. Ночь в Вильно

Переводы Константы Ильдефонса Галчинского (с польского)

Письмо

LIST JENCA Kochanie moje, kochanie, Dobranoc, już jesteś senna -I widzę Twó j cień na ś cianie, I noc jest taka wiosenna! Jedyna moja na ś wiecie, Jakż e wysł awię Twe imię? Ty jesteś mi wodą w lecieI rę kawicą w zimie; Tyś szczę ś cie moje wiosenne, Zimowe, latowe, jesienne -Lecz powiedz mi na dobranoc, Wyszeptaj przez usta senne: Za có ż to taka zapł ata, Ten raj przy Tobie tak bł ogi?... Tyś jesteś ś wiatł em ś wiataI pieś nią mojej drogi.

Письмо пленного

Ты, наверно, устала уже,

О, прекрасная фея моя!

Вижу тень я Твою на стене,

Подступает осенняя мгла.

У меня Ты на свете одна –

Как прославить бы имя Твоё?

Ты – и летнего моря вода,

И морозной зимою тепло.

О, блаженство в пьянящей весне,

Средь безмолвных сугробов зимы!

Пожелай доброй ночи и мне,

Еле слышно во сне прошепчи.

О! За что мне такая награда –

В сад Эдемский с Тобою войти?

Ты – луч света, надежда, отрада,

Вдохновенная песня в пути!

Noc w Wilnie

W sercu mił oś ć, a w powietrzu ż ał oś ć.

Wiatr w drzewach trwoż liwych treszczy.

A ten deszcz – to jakby wiatr miał tyfus

I wymajaczył o mu sie Wilno z deszczem;

I z takimi na Wileń ce mostkami,

Gdzie samobó jstwo to tylko romantycznoś ć,

Z doró ż kami, pł yną cymi w mglistoś ć,

Z piwiarniami, gdzie piją ż andarmi.

Na plakacie rzą d do poż yczki wzywa.

Doroż karze tł uką się po pysku.

Tuż Wilenka, rzeczka mał a, swarliwa,

Ł kają ca czarno, ciemno, po rosyjsku.

Ночь в Вильно

Сердце стонет, взирая вокруг

Ветер ветви деревьев ломает,

Хлещет дождь, словно страшный недуг

В город Вильно в ночи проникает.

Мчатся дрожки, тускнеют мосты,

Под которыми – смерти отрада,

А жандармов, спешащих из мглы,

Ожидает в трактире награда.

К займам граждан – плакатов призывы,

Кучера снова в драку вступают,

Над рекою Вилейкой слезливой

Дух российский угрюмо витает.

Pokochał em ciebie…

Pokochał em ciebie w noc bł ę kitną

W noc grają cą, w noc bezkresną.

Jak od lamp, od sercu był o widno,

Gdyś westchnę ł a, kiedym westchną ł.

Pokochał em ciebie i boso,

I w koronie, i o ś wicie, i nocą.

Jeś li tedy kiedyś mi powiesz:

Po coś, mił y, tak bardzo pokochał?

Powiem: spytaj się wiatru w dą browie,

Czemu nagle upadnie z wysoka

I obleci cał ą dą browę,

Szuka, szuka: gdzie jagody gł ogowy?

Полюбил тебя…

Синей ночью тебя полюбил,

Когда звуки вокруг не смолкали.

От сердец наших свет исходил,

Мы им в такт упоённо вздыхали.

Полюбил на заре, под луной,

Королевой, бедняжкой босой.

Коль желаешь загадку решить,

Отчего я тебя полюбил,

То скажу: лучше ветер спросить,

Что внезапно дубраву пленил,

Все деревья помочь призывая:

Где же ягода эта хмельная?

We ś nie…

We ś nie jesteś moja i pierwsza,

We ś nie jestem pierwszy dla ciebie.

Rozmawiamy o kwiatach i wierszach,

Psach na ziemi i ptakach na niebe.

We ś niew w lasach są jasne polany,

Spokó j zł oty i niesł ychany,

Ocał unki zielone jak paproć.

Albo jesteś egipska kró lowa,

Jak mió d sł odka i mą dra jak sowa,

A ja jestem przy tobie jak ś wiatł o.

Во снах…

Ты – любовь моя в призрачных снах,

Это – первое наше свиданье.

Говорим о цветах и стихах,

О земных и небесных созданьях.

Мы во снах – на поляне лесной,

Где вдыхаем блаженный покой,

Поцелуи зелёного рая.

Не царица Египта ли ты?

Сладость мёда и мудрость совы,

А я только твой путь освещаю.

12 Следующая ⇒