|
|||
107 - Мәғүн (Саҙаҡа) сүрәһе107 - Мә ғ ү н (Саҙ аҡ а) сү рә һ е (Мә ғ ү н сү рә һ е 7 аяттан тора. Мә ккә лә ингә н. «Мә ғ ү н» — саҙ аҡ а-хә йер, зә кә т биреү. Берә й ә йберҙ е йә ки малды бурысҡ а, ваҡ ытлыса ҡ улланып тороу ө сө н биреп тороу. ) Бисмилл ә һ ир-рахмә ә нир-рахиим. 1. Динде ялғ анғ а һ анағ ан кешене һ ин кү рҙ ең ме? (2) Шул кеше йә тимде янынан ҡ ыуыр. (3) Ас кешенең тамағ ын туйҙ ырмаҫ (йомарттарҙ ы хупламаҫ ). (4) Уларҙ ың намаҙ уҡ ыуы — гө наһ йыйыу ғ ына. (5) Уларҙ ың намаҙ ы ихлас һ ә м етди тү гел. (6) Улар намаҙ ҙ ы кеше кү рһ ен ө сө н генә, риялыҡ менә н уҡ ый. (7) Улар хә йер биреү ҙ ә н баш тарталар.
108 — Кә ү ҫ ә р (Байлыҡ ) сү рә һ е (Кә ү ҫ ә р сү рә һ е 3 аяттан тора. Мә ккә лә ингә н. «Кә ү ҫ ә р» — тө кә нмә ҫ байлыҡ, тигә н һ ү ҙ. Йә ннә ттә ге мә ң гелек шишмә нең исеме лә — Кә ү ҫ ә р. ) Бисмиллә һ ир-рахмә ә нир-рахиим. 1. Хаҡ тыр, Беҙ һ иң ә Кә ү ҫ ә рҙ е (кү п байлыҡ ) бирҙ ек. (2) Шулай булғ ас, һ ин Раббың ризалығ ына намаҙ уҡ ы. Ҡ орбан сал. (3) Һ иң ә хө сө тлө к тотоусының нә ҫ еле ҡ орор. Дө рө ҫ ө шул!
109 — Кә фирү н (Кә ферҙ ә р) сү рә һ е (Кә фирү н сү рә һ е 6 аяттан тора. Мә ккә лә ингә н. «Кә фирү н» — кә ферҙ ә р. ) Бисмиллә һ ир-рахмә ә нир-рахиим. 1. Ә йт һ ин: — Ә й, кә ферҙ ә р, — тип. (2) Мин һ еҙ табынғ андарғ а табынмам. (3) Һ еҙ ҙ ә мин ғ ибә ҙ ә т ҡ ылғ анғ а табынмаҫ һ ығ ыҙ. (4) Һ еҙ табынғ андарғ а мин дә табынмам. (5) Һ еҙ ҙ ә мин ғ ибә ҙ ә т ҡ ылғ анғ а табынмаҫ һ ығ ыҙ. (6) Һ еҙ гә —ү ҙ динегеҙ, миң ә — ү ҙ динем!
110 — Наср (Ярҙ ам) сү рә һ е (Наср сү рә һ е 3 аяттан тора. Мә ҙ инә лә ингә н. «Наср» — ярҙ ам. ) Бисмилл ә һ ир-рахмә ә нир-рахиим. 1. Аллаһ тан ярҙ ам килеп, ең еү гә ирешһ ә геҙ, (2) кешелә р тө ркө м — тө ркө м булып, Аллаһ тың диненә кү сә сә к. (3) Тик, Раббың ды маҡ тап, тә сбих ә йт. Унан ярлыҡ ау һ ора. Шик юҡ, Аллаһ тә ү бә лә рҙ е кү плә п ҡ абул итеү се.
111 — Тә ббә т (Ҡ улы ҡ ороһ он) сү рә һ е (Тә ббә т сү рә һ е 5 аяттан тора. Мә ккә лә ингә н. Был сү рә нең башҡ а исемдә ре лә бар: Мә сә д, Лә хә б. ) Бисмиллә һ ир-рахмә ә нир-рахиим. 1. Ә бү Лә хә бтең ике ҡ улы ҡ ороһ он! Ү ҙ ен дә лә ғ нә т һ ә лә к итһ ен! (2) Кә сеп итеп йыйғ ан малы ла, байлығ ы ла уғ а ярҙ ам итмә не. (3) Ул ялҡ ынлы утта янасаҡ; (4) ҡ атыны ла, утын кү тә ргә н килеш. (5) Ҡ атынының муйынында хө рмә мунсалаһ ынан ишелгә н бау булыр. (Ә бү Лә хә б менә н уның ҡ атыны Умми Жә мә л кешелә рҙ е Пә йғ ә мбә р (ғ ә лә йһ иссә ллә м)гә ҡ аршылар ө ҙ лө кһ ө ҙ рә ү ештә ҡ отортоп, динебеҙ гә зыян килтергә н кә ферҙ ә рҙ ер. Кешелә р араһ ына дошманлыҡ уты яғ ып йө рө гә ненә кү рә, сү рә лә Умми Жә мә л усаҡ яғ ыр ө сө н муйыны-елкә һ е арҡ ылы утын бә йлә ме кү тә реп йө рө ү сегә тиң лә штерелә. М. Али иһ ә, «утын кү тә реү се «яман һ ү ҙ йө рө тө ү се» тип аң лата. )
|
|||
|