«Трудись,душа!»

За что нам посылает Бог страданья? Душа в трудах взрасти должна. Ведь на земле невспаханной и гиблой Не вырастут благие семена. Трудись, душа! Ты многое умеешь- Тем, кто распял тебя, сказать «прости», Жить в подвиге терпенья и смиренья И за врагов молитву вознести. Когда на твоем поле битва грянет, Ты не корми врага из злобных стай, А дотянись обугленной душою К Любви и Свету - хлеба им подай. За что нам посылает Бог страданья? Чтобы в своей душе воздвигнуть РАЙ! Где Дух Святой-всегда там скорбь, гоненья. СОЗДАТЕЛЯ ТРУДАМИ ПРОСЛАВЛЯЙ!

Пінску Палескае слова, палеская плынь, Бацькоўскі наказ і матуліна ласка… Калі адпраўляешся ўдалечынь, Без гэтага сэрцу становіцца цяжка. І як мне пражыць без зялёнай ліствы, Бярозы, ракіты, што плача над Пінай? Кахаю цябе, мой зоркавы Пінск, Што з малых гадоў лічу я радзімай. Ты дзевяць стагоддзяў ахоўваеш нас, Дзяцей сваіх усіх, што шануеш бясконца. Жадаю табе, каб замест чорных хмар У блакіце нябёс для цябе ззяла сонца. І бусел ляціць над тваёю зямлёй, Як сімвал жыцця, чысціні і кахання. Дык вечна жыві, дарагі горад мой І ціхую радасць адчуй на світанні.

Есць у маім сэрцы таемны куток.
З дзяцінства у ім я пяшчоту шаную
Да мясцін, што даюць жыватворны глыток,
Да мясцін, што Радзімай малой заву я.

Радзіма мая мне крылы дае
Для мары, палёту і добрага лёсу
А сэрца ад радасці, шчасця пяе,
I на крылах птушыных нясецца узнёсла.

У пояс я продкам сваім пакланюся,
Што у подзвігу веры і працы жылі,
Аб памяці вечнай за іх памалюся,
Бо збераглі нам свет роднай зямлі
.
Які б вецер ні быу над маёй галавою.
Сонца ззяла ці цемныя хмары плылі
Ты мяне саграваеш пяшчотай сваёю
Куточак роднай маёй зямлі/

Святлана Мажароўская

12 Следующая ⇒