Rəbbimiz bunların etdiyini ibadət adlandırır,- ona baxmayaraq ki, onu edənlər onu ibadət adlandırmırlar.

1) Rəbbimiz Dedi: “Onlar (ölənlər) nə bir zərər, nə də bir fayda verə bilməyənlərdi”- yəni onlar insanların fikirləşdiyinə qadir deyillər.

2) Rəbbimiz bunların etdiyini ibadət adlandırır,- ona baxmayaraq ki, onu edənlər onu ibadət adlandırmırlar.

3) Rəbbimiz onların necə adlandırdıqını bildirir, şəfaətçilərimiz başqa ayədə dostlərımız adlandırır.

4) Rəbbimiz Dedi: "De: Yoxsa Allaha göylərdə və yerdə bilmədiyi bir şeyimi xəbər verirsiniz?"- Yənı hardan onlar bu əmri belə bir vasitəni Allaha belə yaxınlaşmaqı götürüblər? Allah ki, belə bir şeyə içazə verməyib!

5) Rəbbimiz onların etdiyini şirk adlandırdırır, başqa ayədə də onu edəni yalançı və kafir adlandırır.

Və həqiqətən də, əgər Quranın 114 surəsinə elədə minlərlə hədislərə baxsaq biz: nəyiki dəlil hatta qarişqanın dırnaqı qədər Allahdan başqasına ibadət etməyə işarə belə tapa bilmərik. Müşriklərin ağıllarından və kitablarından başqa. Belə ki, heç bir yerdə yoxdur ki, sən Allaha şərik qoşasan, ondan başqa kiməsə ibadət edəsən, ondan başqasına dua, nəzir, qurban, təvəkkül, ümid və sarı ibadətləri edəsən.

Ona görə də Allah Təalə Buyurur:

"Kim Allahla yanaşı, haqqında özünün heç bir dəlili olmadığı başqa bir məbuda ibadət edərsə, onun cəzasını Rəbbi Özü verəcəkdir. Şübhəsiz ki, kafirlər nicat tapmazlar!"

(əl-Muminun 117)

Başqa ayədə Rəbbimiz Buyurdu:

Doğrusu, əsl din ancaq Allaha məxsusdur. Allahı qoyub başqalarını özlərinə dost tutanlar: “Biz, onlara ancaq bizi Allaha daha çox yaxınlaşdırsınlar deyə ibadət edirik”– deyirlər. Əlbəttə ki, Allah ziddiyyətə düşdükləri şeylər barəsində onların arasında Öz hökmünü verəcəkdir. Şübhəsiz ki, Allah yalançı və kafirləri doğru yola yönəltməz.

(əz-Zumər 3)

Qatədə (rahiməhullah) bu ayənin təfsirində demişdir:

Onlara (müşriklərə) deyəndə ki, "kimdi sizin Rəbbiniz və Yaradanınız? Kim göyləri və yeri yaradıb? Və yağışı yağdırır?" Onlar cavab verirdilər ki, "Allah!" Və onlara deyilirdi- "onda nə manə var ki, siz bütlərə ibadət edirsiniz?" Onlar cavab verirdilər ki, "onlar bizi Allaha yaxinlaşdırırlar deyə, və Onun qarşısında şəfaətçilərimiz olsunlar deyə".

(Fəthul Qadir, 6/267-268)

Və əgər kimsə desə ki, biz onlar üçün qurban, nəzir və onlara təvəkkül etmirik. Ancaq Onlara müraciət edib onları Allahla öz aramızda vasitə etməkdən başqa- onda deyiləcək ki, bir dənə sizin onlara etdiyiniz müraciət- o duadı və bu duada bəsdir ki, siz şirk edib müşrik olasınız. Ona görə ki, dua ibadətti, hatta Allahın ən sevdiyi ibadətlərdən biridi.

Allah Təalə Buyurur:

Allahı qoyub Qiyamət gününədək özünə cavab verə bilməyən əşyalara yalvaran kimsədən daha çox azmış kim ola bilər? Halbuki o bütlər onların yalvarışından xəbərsizdirlər. İnsanlar bir yerə toplanılacaqları zaman bütlər onlara düşmən kəsiləcək və onların ibadətini inkar edəcəklər.

(əl-Əhqəf 5-6)

Başqa ayədə Rəbbimiz Dedi:

Əgər siz onları çağırsanız, onlar sizin duanızı eşitməzlər, eşitsələr də cavab verə bilməzlər. Özləri də Qiyamət günü sizin onlara ibadət etdiyinizi danacaqlar. Heç kəs hər şeydən Xəbərdar olan Allah kimi sənə xəbər verə bilməz.

(Fətir 14)

Başqa ayədə Allah Təalə Buyurur: Rəbbiniz dedi:

“Mənə dua edin, Mən də sizə cavab verim. Həqiqətən, Mənə ibadət etməyə təkəbbür göstərənlər Cəhənnəmə zəlil olaraq girəcəklər”.

(Qafir 60)

Elədə

Numan ibn Bəşir (radiyallahu anhu) rəvayət edir ki, Allah Elçisi (salləllahu aleyhi və səlləm)

Dua ibadətdir!- dedi və bu ayəni oxudu: Rəbbiniz dedi: “Mənə dua edin, Mən də sizə cavab verim.

(Qafir 60)

(İbn Məcə 3828)

Başqa hədisdə

Allah Elçisi (salləllahu aleyhi və səlləm) demişdir:

"Dua ibadətin əslidi".

(ət-Tirmizi 3371, Əhməd 4/267, Əbu Davud 2/161, İbn Məcə və sari)

Elədə

Əbu Hureyra (radiyallahu anhu) rəvayət edir ki, Allah Elçisi (salləllahu aleyhi və səlləm) demişdir:

Uca Allah üçün duadan əziz heç nə yoxdur.

(ət-Tirmizi 3370-3696, Əhməd, İbn Məcə)

Elədə

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

"Dua ibadətdir".

(Məcmu əl-Fətava)

Elədə

İbn əl-Qeyyim (rahiməhullah) demişdir:

"Dua ibadətdir".

(İqəsətu əl-Ləhfən, 1/174)

Elədə Əlhəmdulilləh çox dəlillər var ki, "dua ibadətdir!" Ona görə də, dua ibadətini ya da başqa ibadəti Allahdan başqasına yönəldən hər bir halda şirk etmiş olur, Allahdan başqasına ibadəti yönəldən olur, hatta insan bunnan razılaşmasa belə, və etdiyini dua və ibadət adlandırmasa belə.

Allah Təalə Buyurur:

"Hər səcdə etdiyiniz yerdə üzünüzü Ona tutun və Allaha – dini məhz Ona məxsus edərək dua edin".

(əl-Əraf 29)

Başqa ayədə Rəbbimiz Dedi:

"Kafirlərin xoşuna gəlməsə də, dini məhz Allaha aid sayıb, Ona dua edin!"

(Qafir 14)

Başqa ayədə Rəbbimiz Dedi:

"Allaha, dini yalnız Ona məxsus edərək, dua edin. Aləmlərin Rəbbi olan Allaha həmd olsun!"

(Qafir 65)

Başqa ayədə Rəbbimiz Dedi:

Şübhəsiz ki, məscidlər Allahındır. Allahdan başqa heç kəsə dua etməyin! Allahın qulu qalxıb Allaha dua etdikdə cinlər az qala onun dövrəsində bir-birinə keçib çəpər yaradırdılar. De: (Muhəmməd Allahdan başqasına dua edənlərə ki,) “Mən yalnız öz Rəbbimə dua edirəm və kimisə Ona şərik qoşmuram!”

(əl-Cinn 18-19-20)

Elədə

Allah Elçisi (salləllahu aleyhi və səlləm) demişdir:

"Allahdan başqasını Ona tay tutaraq dua etmiş halda ölan şəxs Cəhannəmə daxil olar".

(Əhməd 1/462,463, Buxari)

Başqa yerdə

Allah Elçisi (salləllahu aleyhi və səlləm) demişdir:

Ey İbn Abbas! "Əgər sən istəyirsənsə, onda Allahdan istə".

(ət-Tirmizi- "əs-Sünnən 2516", ən-Nəvəvi)

İbn Həcər bu hədisin təfsirində demişdir:

"Bu hədisin mənası, o du ki, əgər kimsə Allahdan başqasına dua etsə- o kafir olar".

(əl-İləm bi qəvətıi əl-İsləm) (Mufid əl-Mustəfid fi küfru tariki Təuhid)

Elədə

İbn Cərir ət-Təbəri (rahiməhullah) Öz təfsirində demişdir:

"Dua ibadət növlərindən biridi. Sələf alimləri ümümi şərh edirdilər ayələri, bir neçə mənaları seçərək, biri daha yəqin seçimdi. Və hər kim bunu (duanı) bütə ya da başqa nəyəsə yönəltsə, onda ona ibadat statusu verəcak, və bunnanda Uca Allaha şarik qoşacaq ilahlıqda, hansını ki, heç kəsin ixtiyarı yoxdur onu etməyə. Və buna layiq olan ançaq Uca Allahdı".

(Təfsir ət-Təbəri, və Fəthul məcid)

Elədə

İbn əl-Qeyyim (rahiməhullah) demişdir:

"Hər bir Allaha olunan ibadətin oxşarı Allahdan başqasına olarsa, onda bu böyük şirk olar və müsəlman olan şəxs islamdan çıxar".

(Mədəric əs-Səlikin)

Elədə

Süleyman ibn Səhman (rahiməhullah) demişdir:

Kim Allaha kimisə və hansısa ibadət növündə şərik qoşubsa- onda o müşrikdi. Hatta əgər o iki şəhadət kəlməsini desə belə, namaz qılsa, zəkət versə, oruc tutsa, həcc etsə belə. Və hatta o, öz ibadətini kiməsə yönəltdiyini Rəbb və məbud adlandırmasa belə.

(Oyatmaq doğru fikir sahiblərini, 205-206)

Elədə

Abdullah ibn Abdur-Rərmən əbu Buteyyin (rahiməhullah) demişdir:

Kim hansısa ibadət növlərinnən Allahdan başqasına yönəltsə məsələn: Sevqi, yüksəltmək qorxu, ümid, dua, təvəkkül, qurban, nəzir və sari ibadətlər, onda o artıq Allahdan başqasına ibadət etdi, onu (kimə ki, ibadəti yönəltdi özünə) məbud götürdü və onu Allaha şərik etdi Allahın təmiz haqqında, hatta əgər o bunu (kimə ibadəti yönəldir) məbud, (və etdiyi fəaliyyəti) ibadət və şirk olmaqını adlandırmaqdan qaçdısa.

(Məcmu ət-Təuhid, 170)

Qurannan, Sünnədən və Alimlərin icmasından açıq aydın görünür ki, dua ibadətti və heç kəs Allahdan başqa layiq deyil ki, ona dua etsinlər, Allahın, Özü üçün buyurduqu ibadəti başqa kiməsə yönəltsinlər və kim bunu edərsə o müşrikdi, kafirdi, zalımdı, heyvandı, və əbədi olaraq Cəhənnəm əhlidi, hatta nə bahanələr gətirsə belə.

Alllah Təalə Buyurur:

Haqq çağırış yalnız Onadır. Müşriklərin Ondan başqa çağırdıqları isə, onlara heç bir şeylə cavab vermirlər. Onlar ağzına su çatsın deyə uzaqdan iki ovcunu suya açan kimsəyə bənzəyirlər. Halbuki o kimsə suyu ovuclayıb içməyincə su onun ağzına çatan deyildir. Doğrusu, kafirlərin duası azğınlıqdan başqa bir şey deyildir.

(ər-Rəd 14)

Başqa ayədə Rəbbimiz Buyurur:

"Allahı qoyub, sənə nə bir fayda, nə də bir zərər verə bilməyən şeylərə yalvarma. Əgər belə etsən, sözsüz ki, zalımlardan olarsan".

(Yunus 106)

Başqa ayədə Rəbbimiz Buyurur:

Onların yalvardıqları məbudların özləri də Rəbbinə – hansı daha yaxın olacaq deyə vəsilə axtarırlar, Onun rəhmətini umurlar, əzabından qorxurlar. Həqiqətən, Rəbbinin əzabından qorunmaq gərəkdir.

(əl-İsra 57)

Şeyx Abdur-Rəhman ibn Həsən (rahiməhullah) bu ayənin təfsirində demişdir:

Bu ayədə rədd cavab var o kəslərə, hansılar ki, əməli saleh insanlara dua edirlər, və deyirlər ki, "Mən Allaha heç nəyi şərik qoşmuram, ona görə ki, çox ilahlıq bütlərə ibadət etməkdi".

(Fəthul məcid, 5/125)

Elədə

Şeyx Süleyman ibn Abdullah ibn Muhəmməd (rahiməhullah) demişdir:

Əgər kimsə desa ki, Allah qərar verdi şirk haqqında o kəslər üçün, kim ki, şəfaətçilərə ibadət edir, amma o ki, qaldı kim ki, sadəcə onlardan şəfaət istəyir, onda o ibadət etmir onlara və təbiiki bu şirk olmayacaq! Onda deyiləcək ki, bir dənə (ölüləri) şəfaətçi götürmək şirkdən bağlıdı və şirkdə onunla ayrılmayandı. Elədə şirk Böyük Allahı əskiltməklə bağlıdı və ayrılmayandı, istəyir bunu müşrik yoxsa yox. Və bu sualın nəticəsindən onun əsasları yalan olur, hənsı ki, doğruluqda rast gəlmir və bu ancaq o du ki, müşriklər öz ağıllarında ehtiməl edirlər. Həqıqətən də, dua ibadətdir və hatta ibadətlərin canıdı (əslidi) ona görə də, nə vaxt o onlardan şəfaət istəyirsə, onda o artıq yönəldib ibadəti onlara və şirk etdi Allaha ibadəttə, istəyir o onu yoxsa yox.

(Təysirul əzimi əl-Həmid, 500)

Elədə

Süleyman ibn Səhman (rahiməhullah) demişdir:

Kim müşriklərin etdiyi şirki edirsə Allaha aid və Allahın təmiz haqqını kiməsə yönəldibsə Onnan başqasına - Peyğəmbərlərə, əməli salehlərə, və Allahla bir yerdə onlara dua edibsə ya da onlara kömək üçün müraciət edibsə, necə ki, Allaha müraciət edir və onlardan istəyir nəyi ki, ancaq Allahdan istəyirlər.- Onda heç bir səbəb yoxdur ayələri ona aid etməyə, kim ki, onu edib. Nəyi ki, müşriklər edirdilər və onu küfrdə günahlandırmaqa.

(Kəşf Qayəhibi əz-Zuləm, 195)

Elədə

İmam əs-Sənəni (rahiməhullah) demişdir:

Kim dua edirsə Allaha gündüz və axşam, aşkarda və gizlində, qorxaraq və arzu edərək, və sonra Onnan (Allahdan) bir yerdə başqasınada dua etdisə, onda o bunnan şirk etdi ibadətdə, belə ki, dua ibadətlərdəndi, və Uca Allah öz kəlməsində duanı ibadət adlandırdı Deyərək ki, "Həqiqətən, Mənə ibadət etməyə təkəbbür göstərənlər Cəhənnəmə zəlil olaraq girəcəklər”.

(Qafir 60)

Və bu ayə Allahın bu kəlmələrindən sonra gəldi: "Mənə dua edin, Mən də sizə cavab verim".

(Qafir 60))

(Təthir əl-İtiqod 24)

Elədə

Kadi Həmidudin Nəquru əl-Cişti (rahiməhullah, hicrın 673 ilində dünyasını dəyişin) demişdir:

İnsanlar arasında elələri var, hansılar ki, müsibətlərdə və bədbəxçiliydə Peyğəmbərlərə və salehlərə dua edirlər və inanırlar ki, onların ruhu bizim yanımızdadı onlara olan müraciəti çatdırmaqı eşidirlər və bizim ehtiyacımızı bilirlər. Və bu ancaq iyrənc olaraq çox ilahlıqdı (müşrikliqdi) və aşkar azğınlıqdı.

Uca Allah Dedi: "Allahı qoyub Qiyamət gününədək özünə cavab verə bilməyən əşyalara yalvaran kimsədən daha çox azmış kim ola bilər? Halbuki o bütlər onların yalvarışından xəbərsizdirlər".

(Əhkəf 5)

(Ət-Təuşih) və (Cəvahir ət-Təuhid, 272 vərəq)

Elədə

Muhəmməd ibn Abdul-Lətif (rahiməhullah) demişdir:

Kim Allahdan başqa, ölənlərdən yə da olmayanlardan kiməsə dua edərsə ya da onlardan kömək istəyərsə- Onda o müşrikdi, kafirdi. Hatta əgər o bu əməllə Allaha yaxınlaşmaqdan başqa heç nə etmək istəmirdi və onun qarşısında şəfaətçi olmaqını istəyirdi.

(əd-Durar əs-Səniyyə, 1/567)

Elədə

Muhəmməd ibn Abdul Vahhab (rahiməhullah) bütün alimlərdən icma gətirir ki:

"Kim Allahla öz arasında vasitəçiləri qoyubsa - olara dua edərək, ya da onlardan şəfaət istəmək üçün, ya da onlara ümid edərək- onda o kafir oldu bütün icmaynan".

(islamı pozan, 2 amil)

Elədə

Şeyx Muhəmməd ibn Abdul-Lətif ibn Abdur-Rəhman ibn Həsən (rahiməhullah) demişdir:

(səhih hədisdə rəvayət olunur ki,) Allah Elçisi (salləllahu aleyhi və səlləm) demişdir: "Dua ibadətin əslidi".

(ət-Tirmizi 3371)

Və qeyd olunub ki, dua- ibadətdir, və onu Allahdan başqasına yönəltmək şirkdi, və kim Allahla bir yerdə yarananlardan kiməsə dua edirsə, onda o şirk edir, istəyir o, onu yoxsa yox, məsələn o kəs kimi, kim deyirsə "Ey Allahın Elçisi" ya da "Ey Allahın kəbəsi" ya da Ey İbrahimin məqamı" ya da kiməsə Peyğəmbərlərdən və salehlərdən dua edir, onda beləsi müşrikdi, böyük şirklə islamdan çıxardandı.

Uca Allah Dedi: "Şübhəsiz ki, Allah Özünə şərik qoşulmasını bağışlamaz, bundan başqa daha kiçik günahları isə istədiyi kimsəyə bağışlayar. Allaha şərik qoşan kəs iftira atmaqla böyük bir günah etmiş olur".

(ən-Nisa 48)

Elədə Dedi: Həqiqətən də, Allaha şərik qoşan kimsəyə, Allah Cənnəti haram etmiş və onun sığınacağı yer Oddur. Zalımlara kömək edən olmayacaqdır”.

(əl-Maidə 72)

(əd-Durar əs-Səniyyə, 5/135)

Elədə

Abdur-Rəhman ibn Həsən (rahiməhullah) demişdir:

Bəziləri hesab edirlər ki, ancaq bütlərə ibadət edən müşrik adlandırılır. Amma ayədə xususı olaraq işarə ona olunur ki, müşriklər elədə o kəslərdi, kimlər ki, duaylə müraciət edirlər Allahla eyni Peyğəmbərlərə salehlərə, mələklərə və başqalarınə.

(Fəthul Məcid)

Başqa yerdə

Abdur-Rəhman ibn Həsən (rahiməhullah) demişdir:

Ölülərə duaylə mürəciət etmət onlardan kömək gözləmək, inanmaq ki, o bir ziyan ya da xeyir gətirə bilər, onlardan bu şeyləri istəmək, böyük şirkdi, hansılar ki, heç vaxt bagışlanmır tövbə etməmiş.

(Fəthul Məcid)

Başqa yerdə

Abdur-Rəhman ibn Həsən (rahiməhullah) demişdir:

Həqiqətən də, Allahdan başqasına dua etmək- azğınlıqdı və müşrikliqdi, hansı ki, tövhidi ləğv edir.

(Bəyən əl-Məhəcə fi ər-Rod ələ əl-Ləcəh, 1/238)

Elədə

İshaq ibn Abdur-Rəhman ibn Həsən (rahiməhullah) demişdir:

Ölülərə dua etmək onlardan xahiş etmək və onlara istiqasa etmək bu fəsildən deyil, və fikir ayrılıqı etmədilər bu sualda müsəlmanlar. Əksinə bu sualda icma oldu ki, bu şirklərdəndi dindən çıxardandı. Necə ki, İbn Teymiyyə (rahiməhullah) dedi və hesab etdi ki, bu sual hansında ki, fikir ayrılıqı yoxdur onu təkfir etməkdə. (yəni kim ki, onu edir).

(Təkfirul Muəyyin, 44)

Elədə

Abdul-Lətif ibn Abdur-Rəhman ibn Həsən (rahiməhullah) öz vaxtında müşrik Daud ibn Corcisın sözləri haqqında demişdir:

O ki, qaldı onun sözlərinə ki, ümmət birləşməyib bunun (vəsitənin və ölülərə dua və xahiş etməyin) qadağasında, hələ onları təkfir etməyi demirik! Onda biz deyərik ki, ümmət birlik etdi bunun qadağasında və onu edənin küfründə, və islam dinində bunu bilmək tələb olunanlardandı və elədə Peyğəmbərin nəynən gəldiyinin səbəbindən bu bilinir və onların birliy olan dəvətindən. Həqiqətən də, hər bir Peyğəmbər ən birinci öz qövmünə dediyi söz "Allaha ibadət edin sizin Ondan başqa ilahınız yoxdur sözüdü"! Necə ki, bunun subutu gəlib! Və şeyxul İslam ibn Teymiyyə dedi ki, Kim özü ilə Allah arasında vəsitə edərsə və onlara dua edərsə, onlara təvəkül edərsə, onda o kafirdi bütün müsəlmanların fikrinnən.

(Minhəcu ət-Təsis fi kəşfi şubuhat daud ibn Corcis, 77)

Və elədə başqa alimlərdə (Allah onlara rəhm etsin) öz kitablarında ötürmüşdülər ki, İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir: "Bəyəm o Allahla öz arasında vasitəçimi edib, hansılara ki, o təvəkkül edir, dua edir, və onlardan xaiş edir, və bunda icmadı"! Yəni kim belə bir şey edirsə o kafirdi icmaylə.

Və bu sözləri

İmam Muflih (rahiməhullah) ötürür (hansı ki, hicrın 763ci ilində dunyasını dəyişib)

(Əl-Firu, 6/165)

Elədə

İmam əl-Həcəvi (rahiməhullah) ötürür (hansı ki, hicrın 968ci ilində dunyasını dəyişib)

(Əl-İknə, 4/285)

Elədə

İmam əl-Mardəvi (rahiməhullah) bunu ötürür (hansıki hicrın 885ci ilində dunyasını dəyişib)

(Əl-İnsaf, 10/327)

Elədə

İman Mari bin Yusuf əl-Kərmi (rahiməhullah) bunu ötürür (hansı ki, hicrın 1033cu ilində dunyasını dəyişib)

(Gəayət əl-Muntəhə, 3/355)

Elədə

imam əl-Buhuti (rahiməhullah) bunu ötürmüşdü (hansı ki, hicrın 1051ci ilində dunyasını dəyişib)

(Kəşəf əl-Kinə, 6/168-169)

Əlhəmdulilləh! Alimlərin fətvalarınnan görünür ki, onlar öz vaxtlarında İbn Teymiyyənın sözlərini gətirirlər, və əgər kimsə bilmirsə, onda qoy bilsin ki, bu ona görədir ki, İslamın düşmənləri Daud ibn Cotcis, İbn Mənsur elədə onlardan qabaq olanlar və onların ardinnan gedən bu günkü müşriklər iftıra ataraq iddia edirlər ki, İbn Teymiyyə istiqasanı icazəli və sünnə hesab edirdi, və İbn Teymiyyə onu nə qadağa, nə də şirk hesab etmirdi və onu edəni təkfir etmirdi.

Elədə bu müşrik İbn Corcis öz vaxtında iddia edirdi ki, ölüləri ya da yanında olmayanları Allahla öz arasında vasitə edib onlara dua edib ehtiyacını istəmək olar, sonra onlar üçün qurban, nəzir, sədəqə və başqa ibadətləri etmək olar hatta bunda xeyir var deyirdi. Allah onun qəbrini ocaqla doldursun.

İmam Əbu Buteyyin (rahiməhullah) demişdir:

Bu insan (Daud ibn Corcis) deyir ki, Allah öz iman gətirənlərinə əmr edib ki, onlar öz ehtiyaclarını ölülərdən və gizlilərdən (olmayanlardan) tələb etsinlər, və deyir ki, icazə vər onlar üçün qurban gətirmək, nəzir vermək, və başqa növ ibadətləri etmək, ancaq onlara səcdə etməkdən başqa. (onuda qeyd edək ki, onun müşrik davamçıları artıq səcdənidə ölülərə edirlər)

(ət-Təsis ət-Təqdis, 97)

Və bu Vallahi! İbn Teymiyyəyə qarşı yalandi, məşhur imamlardan birinə açıq aşkar iftıra atmaqdı, və bunu aradan qaldırmaq üçün, məhz imam İbn Teymiyyənın bu haqda dedikləri tamamilə kifayətdir onun bu batildən, bu küfrdən üzaq olmaqı üçün.

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

Bunun (dəlillərin) hamsı subut edir ki: Kim Peyğəmbərlərə ya da salehlərə dua edirsə, uzaqdan ya da yaşadığı vaxta, ya da ölənnən sonra qəbrin yanında, onda o müşrikdi, onlara oxşar, kim ki, özünə ulduzları, mələkləri ya da Peyğambərləri tanrı götürüb.

(Məcmu əl-Fətava, 1, Təvəssul)

Başqa yerdə

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

Hər kim Peyğəmbərləri ya da Mələkləri vəsitə edərək onlara dua edirsə, ümidini onlara bağlayarsa, xeyir vermək üçün ya da zərəri, şəri aradan qaldırmaq üçün onlardan istəyərsə, ya da kim onlardan günahların bağışlanmaqını gözləyərsa. Onda hər kim bu qeyd etdiyimiz aktlardan heç olmasa birini edərsə, o kafir olar bütün müsəlmanların razılıqı ilə.

(Məcmu əl-Fətava, 1 İstiqasa)

Başqa yerdə

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

Həqiqətən də, müsəlmanlar bir fikirdədilər onda ki, onlar (dəqiq) bilirlər ki, İslam dinində, qula icazə yoxdur (Allahdan başqasına) ibadət etmək, dua etmək və istiqasa etmək, elədə Allahdan başqasına kiməsə təvəkkül etmək, və elədə məlumdu ki, kim yaxınlaşan mələyə ya da göndərilmiş Peyğəmbərə ibadəti yönəltsə ya da onlara dua etdisə və onlara istiqasa etdisə, onda o müşrikdi.

(Məcmu əl-Fətava, 3/272)

Başqa yerdə

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

Peyğəmbərin gəlməyindən sonra biz dəqiq bilirik ki, O (salləllahu aleyhi və səlləm) qanun etməyib öz ümməti üçün duaylə hansısa ölüyə ya da əməli salehə müraciət etməyə, nə köməklik nə də qorunmaq ya da başqa nəsədə üçün. Elədə Peyğəmbər (salləllahu aleyhi və səlləm) qanun etməyib öz ümməti üçün sacdə etməyə ölü üçün və hatta biz bilirik ki, O (salləllahu aleyhi və səlləm) bunların hamsını qadağa edib və bunun hamsı şirkdi, hansını ki, Allah və Onun Elçisi (salləllahu aleyhi və səlləm) qadağa edib.

(Əl-İstiqasa əl-Kubra, 1/629)

Başqa yerdə

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

Hər kim:

1) Elçilərə ya da mələklərə, dua edərsə onları vasitə götürərək.

2) Onlara təvəkkül edərsə.

3) Onlardan xahiş edərsə ki, onlar xeyir versinlər ya da ziyanı, şəri uzaqlaştırsınlar

4) Kim onlardan günahların bağışlanmasını gözləyərsə.

5) Qəlbləri yönəldərək haqq yola.

6) xilas etmək ehtiaclardan və narahatlıqlardan.- (onda) hər kim bu qeyd olunan fəaliyyətlərdən birini edərsə kafir olar bütün müsəlmanların icmasınnan.

(Məcmu əl-Fətava, 1 İstiqasa)

Başqa yerdə

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) dua haqqında ayələri gətirdikdən sonra demişdir:

"Və buna oxşar (dəlillər) çoxdu Quranda- Allah qadağa edir dua etmək kiməsə Allahdan başqasına, nə mələklərə nə də Peyğəmbərlərə nə də başqalarına. Çünki, bu şirkdi".

(Məcmu əl-Fətava, 1/179)

Başqa yerdə

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

Kim Allahla öz arasında kimisə vasitə edərək götürübsə, ona təvəkkül edirsə, onlara dua edirsə və onlardan istəyirsə- (onda) beləsi bütün icmaylə kafirdi.

(Ər-Risalətu əs-Səniyə)

(Minhəcu ət-Təsis fi kəşfi şubuhat daud ibn Corcis, 77)

Və həmd olsun, Uca Allaha, həqiqətən də, imam İbn Teymiyyənın belə Fətvaları əhdindən artıq çoxdu, hansıları nə qədər gizlətsəndə Allahın rəhmətindən onları ortuya çıxardacaqlar. Və elədə çox alimlər Allah onlara rəhm etsin bunu ötürmüşdürlər, ona görə də, heç bir şübhə yoxdur ki, İbn Teymiyyə desin ki, bu icazəlidi ya da sünnədi, necə ki, zəlillər bunu iddia edirlər.

Hətta əgər insan bunu etməsə, amma desə ya da ehtimal etsə ki, bu icazəlidi, onda yenə də heç bir şübhə yoxdur ki, o kafirdi. Ona görə ki, bunu deyən insan ikinci yalan məbuda ibadət etməyi içazəli edir ya da güman edir ki, Allahdan başqa kiməsə dua etmək olar, və bu küfrdü, hatta əgər o, onu məbud hesab etməsə, ya da duanı başqa cür adlandırsa belə. Ona görə ki, Allahdan başqasına hansısa ibadəti yönəldən ya da onu icazə edən ya da onun mümkün olduquna inanan hər bir halda kafirdi.

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

Kim hesab etsə ki, mümkündü Allahdan başqa kiməsə dua etmək, (onda o) pozar "lə iləhə illəllah" kəlməsini, pozar öz islamını və lə iləhə illəllah kəlməsinə ziddiyyət olana (küfr yoluna) düşər.

(Məcmu əl-Fətava, 3, Şeyxın zindannan məktuba cavab verməyi)

Başqa yerdə

İbn Teymiyyə (rahiməhullah) demişdir:

Müsəlmanların arasında heç bir fikir ayrılıqı yoxdur ki, şirkə əmr etmək küfrdü və dindən çıxmaqdı, və elədə onu təriflıməy və ona təşviq etmək küfrdü.

(Bəyən təlbis əl-Cəhmiyyə,1-447)

Elədə

Abdul-Lətif ibn Abdur-Rəhman ibn Həsən (rahiməhullah) daud ibn Corcisın davamçısının Osman ibn Mansurun sözlərini gətirərək demişdir:

"O ibn Mansur iddia edir ki, duaları ölüyə və olmayanlara etmək, və elədə onları Allahla yaradılanların arasında vasitə etməkdə heç bir qadağa yoxdur və bu şirk deyil və hatta arzu ediləndi (yaxşıdı)" və şeyx Abdul-Lətif bu sözləri gətirdikdən sonra demişdir ki: Bu azğınlığdan Allahın köməyinə qaçırıq, düz yoldan sonra və küfr imandan sonra. Və əgər bu böyük şirk olmasa, onda dünyada ümumiyətlə şirk yoxdur, əksinə bu din: səbislərin və müşriklərindi.

(Misbəhu əz-Zələm, 188)

Allahın izni ilə bu dəlillər tam şəkildə kifayətdir başa düşmak üçün ki, "Allahdan başqasına dua etmək şirkdi və fərqi yoxdur o, onu vasitə edərək edir, şəfaət edərək ya da başqa məksəd üçün edir".

Və elədə inşa Allah heç bir şübhə yoxdur ki, bu müşriklər onlara dua edəndə, bu şirk fəaləyyətini edəndə onlara elədə ümüd edirlər, cavab gözləyirlər və bu də, onların ikinci şirkidi və onun edən yenə də müşrikdi!

Şeyx Muhəmməd ibn Andul Vahhab (rahiməhullah) demişdir:

Dua, qorxu, ümid, təvəkkül, ümidsizlik, güclü qorxu, təvazökarlıq, kömək istəmək, qorunmaqı istəmək, xilas olmaqı istəmək, qurban kəsmək, nəzir demək və başqa ibadətlərin növlərini hansıları ki, Allah əmr edib, necə ki, bunun subutu Uca Allahın kəlməsidi: "Şübhəsiz ki, məscidlər Allahındır. Allahdan başqa heç kəsə dua etməyin!"

(əl-Cinn 18)

Və kim bunlardan hansınısa Allahdan başqasına yönəltsə o müşrikdi, kafirdi.

Və bunun subutu Allahın kəlməsidi:

"Kim Allahla yanaşı, haqqında özünün heç bir dəlili olmadığı başqa bir məbuda ibadət edərsə, onun cəzasını Rəbbi Özü verəcəkdir. Şübhəsiz ki, kafirlər nicat tapmazlar!"

(əl-Muminun 117)

(əd-Durar əs-Səniyyə, 1/128)

Və Həmd olsun Aləmlərin Rəbbi Allaha, ibadəttə şəriki heç vaxt olmayana!

Dərsi hazırlayan:

"Muhəmməd əl-Faruq".

⇐ Предыдущая 12