Сәгыйдулла ХАФИЗОВ 5 страница

– Чибә р туташ – минем хыял инде!

Хатын телефон трубкасын кү тә реп, кем белә ндер сө йлә шеп алды. Бераздан вестибюльда мө лаем чырайлы зифа хатын пә йда булды.

– Земфира Галиевна, менә сиң а янә бер кунак! Җ егет яң а. Тө ркемең ә кушып җ ибә р ү зен, – диде вахтер елмаеп һ зм кү з кысып куйды.

Яшь хатын ү зен клуб методисты дип таныштырды һ ә м Ә дһ ә мгә сораулар бирә -бирә мә җ лес шау-шуы, музыка яң гыраган тарафка алып китте.

– Безнең гадә т шундый, яң а килгә н һ ә р иптә ш белә н таныштырабыз. Ү зара мә дә ни мө нә сә бә тлә р булсын дибез. Сез һ ич тә тартынмагыз, уеннарга катнашырга тырышыгыз. Килгә н кеше стресслардан арынырга, рухын кү тә рергә тиеш. Безнең карашка, җ енеслә р мө нә сә бә те моның ө чен иң ә йбә т мө хит. Аралашыгыз Ә дһ ә м абый, монда кү бесе сезгә иш кешелә р.

Шулай кыска гына арада кунак колагына бик ятышлы сү злә р сө йлә п клуб методисты Сә хә повны уң айсыз халә ттә н коткарды. Монда килү ен ул тормышындагы дө рес адым итеп таныды. Чынлап та, танышу кичлә рендә һ ә р кеше ү з яртысын табамы-юкмы, анысы бә хет эше, ә мма ялгызак, ир-ат булсынмы ул, хатын-кыз булсынмы, кешелә р арасында сө енечле мизгеллә р кичереп ү зен имлә ргә тиеш.

Ялыктыргыч эш мә шә катьлә реннә н, кө йсез гаилә борчуларыннан кү ң еле каткан тол ир беренче кичтә ү к тойгылар дә ръсына чумды. Земфира Галиевнаның һ аман да бик матур, килешле сү злә р табып, клубның яң а ә гъзалары белә н беррә ттә н Сә хә повны кичә дә гелә ргә тә къдим итү е дә кү ң еленә бик ятты. Алдагы ике хатынны да алкышлап каршыладылар. Ә мма Сә хә повка кул чабулар кө члерә к тә, озаграк та булды шикелле. Галә м гизеп яисә сугыштан җ иң еп кайткан герой диярсең...

Аннары балдак салыш уенында катнашты. Җ итен чә чле, сыгылмалы гә ү дә ле бер ханым моның учына салкын һ ә м саллы гына җ исем салып ү тте. “Алтын балдак, сикереп чык! ” дигә н ө нне ишеткә ч кенә аң ышты, җ исем дигә не балдак ласа... аны, Ә дһ ә мне, чакыралар, ул уртага чыгарга тиеш. Лә кин ә леге уенның талә бе шундый, уртага чыктың да, сә лперә еп басып тордың тү гел, алтын балдак иясе берә р кызык тамаша кү рсә тергә тиеш. Нишлә ргә дә белмә де Ә дһ ә м, , акробатик номер кү рсә тергә сө як каткан, мә зә к сө йлим дисә ң... Туганнан бирле кешегә берә р кө лдермеш сө йлә гә не бармы икә н аның? Ү зе дә сизмә стә н аяклары микрофон, гармун торган почмакка атлады: “Дускай, “бер гү зә лен сагынам чишмә нең ”дигә н җ ырны белә сең ме? Гармунчы җ иң елчә баш какты һ ә м баян гө релдә п уйнап та җ ибә рде. Инде шуннан соң гысы, автоматка кө йлә нгә н кебек, тагын ирнең ү з телә геннә н, ү з ихтыярыннан башка акты:

Сө н буенда бө дрә урман

Агыйделлә ргә җ иткә н.

Сө н буенда Чишмә авылын

Ник барып кү рдем икә н...

Баян җ ыр кушымтасын яң гыратканда янә ү зенә кайтты ир. Иштирә к мә ктә бенең югары классларында укыган чакта Ә дһ ә м ү зешчә ннә р тө ркемендә концерт куярга йө реде. Тик кайсы гына сә хнә гә чыкмасын, “бер гү зә лен сагынам чишмә нең ”, -аның коронный җ ыры булып калды. Репертуарында бердә нбер җ ыр һ ә м ул бик шә п чыга. “Сә хә пов, – диде аң а берничә кат ү зешчә ннә р җ итә кчесе Ә схат Миң небаев. – Энем, булдырасың, ә йдә тагын берничә кө й ө йрә ник. “Зә ң гә р кү лмә к”, мә сә лә н. Давай, сү злә рен ятла, репетиция ясарбыз”. Тик ү җ ә т яшү смер җ ыр укытучысын тың ламады. “Син нә рсә, энем, однолюбмы ә ллә? ” диде дә тынды абыйсы. Ә бу, чакырсалар, һ аман “бер гү зә лен сагынам чишмә нең... ” дип җ ырлап сә хнә дә канатланып очуын белде. Башка бер җ ыру да аны шулай кү ккә кү тә рә алмады шул. Монда сафлык, самимилек тулып ята. Яшү смер йө рә ге ә легә татылмаган сө ю хислә ренең ишек кагуын тоя, керү лә рен кө тә. Инде Чишмә гү зә ле аларны уртаклашмый икә н, мә гьшукны сары сагыш эзә рлеклә венә дучар иткә н шушы сагыш гимны аның аерылгысыз юлдашына ә верелә .... Ә дһ ә м музыка ритмына буйсынып тургай сыман янә кү ккә талпынды:

Бер гү зә лен сагынам Чишмә нең

Оныта алмасам аны нишлә рмен...

Җ ырның бер куплетын башкарсам җ итә р, туктармын, дип уйлаган иде Ә дһ ә м. Ә мма баянчы яң а бер дә рт, кү тә ренкелек белә н сибелә бирде, ә йбә т бара, давай, дә вам ит, янә се:

Нигә туып-ү смә гә нмен,

Шул Чишмә якларында.

Елмаюын кү рер идем,

Очрашкан чакларымда.

Һ ә м йө рә клә рне янә бер кә ррә биетеп, ягымлы ритмнар чә челде.

Бер гү зә лен сагынам Чишмә нең,

Оныта алмасам аны нишлә рмен...

Тагын шунысы да кү ң еленә ятты аның, ул ү зе инде җ ырлап туктады, ә тө ркем кө йдә н сихерлә неп, хорга ә верелеп, җ ырга янә канатлар куйды, зал ө стендә очындырды.

Бер гү зә лен сагынам Чишмә нең

Оныта алмасам аны нишлә рмен...

Менә шулай һ ич кө тмә гә ндә ялгызаклар тө ркеменә җ ыр белә н килеп керде “однолюб” ир.

Ө енә рухи кү тә ренкелек белә н кайтты Сә хә пов һ ә м эш кө ннә рендә дә кичерелгә н матур тойгылар кочагында йө зде.

Мартның икенче шимбә сендә ө йдә н шым гына чыгып ычкынырга җ ыенган иде Ә дһ ә м. Аталы-кызлы базарда, кибетлә рдә тегесен-монысын сатып алып, ә йберлә р карап кайткач, ә тисенең кө зге алдында ә йлә нгә нен кү реп, Фә ридә сорап куйды:

– Бү ген кая җ ыенасың, ә тика?

– Эш бар бит, кызым, җ ыелыш...

– Ү ткә ндә дә җ ыелыш, дидең, бү ген дә җ ыелыш. Киемең нә н бер дә җ ыелыш исе аң кымады. Бабуля да ә йтте, ә тиең озаклады, Фә ридә, гулянкасы кызыктыр...

– Соң, кызым, Маруся ә биең белә н начармы сиң а? Кино карыйсыз, ул сиң а ә киятлә р сө йли.

– Бабуля иртә яткыра шул. Ү зе дә бик тиз гырлый. Мин исә куркам. Ә ллә нә рсә лә р уйлыйм. тө нлә син ө йдә булганны яратам. Китмә инде, ә ти?!

Ү смер кызының яшьлә нгә н кү злә ренә карап кү ң еле сыкрап куйса да, атабаш ү зенекен итте, янә “Чулпан” клубына юл тотты. Бү ген анда нинди кызыклар булыр икә н. Хислә рнең магниты бар микә н ә ллә? Ү ткә ндә учына балдак салган җ итен чә чле, сыгылмалы гә ү дә ле хатн кү зенә кереп калган иде. Залда “ак бию” игълан ителеп, гү зә л затлар башларын боргалап тө рле якка карана башлагач та, Ә дһ ә м шул хатынның ү зен бирегә чакыруын телә п куйды. Кызык!.. Ир аны бү ген кү рмә де дә бит, ә ллә килгә н, ул ә ллә юк... Хә ер килсә дә, ү зең не Алланың кашка тә кә се дип белдең ме? Ә нә, киртә дә ге саесканнар тө сле мыеклы гусарлар кү пме тезелешкә н...

– Бер гү зә лне сагынып кү пме моң аерга була? Ә йдә гез, Сезне танецка чакырам!

Кү тә релеп караса, эчтә н аһ итте. Шул, шул... телә гә не, ө лешенә тигә н кө меше... Җ итен чә чле, сыгылмалы, тү гә рә к гә ү дә ле ханым. Кү злә ре кө рә н, чаткылар биешә, ә бит алмаларында сипкеллә р. Ә нисенең кунаклар ө чен дип ә верелгә н калачы ө стенә мә к сибеп пешергә не кебек...

Хатын-кыз дикькатенә дучар булган ир–атка кабалану, ниндидер тө че сү злә ргә салышу килешми... Ул салмак кына урыныннан торды, елмайды һ ә м саллы кулын ханымның биленә салды да җ ай гына ү зенә тартты. Биеп киттелә р. Менә ү хә зер инде сө йлә шү кирә к. Эт иснә шеп, кеше сө йлә шеп таныша бит... Беренче сү з – ут элдергә н шырпы, ничек кабызасың, шулай янып китә. Дө рлиме, бииме, ә ллә пыскып кү зне эчетә ме – бу синең сү з маһ ирлыгына бә йле. Юк, болай гына да тү гел, капма-каршы ят җ енесне бергә бә йлә ү че тә ү ге сү з – фундамент, нигез ул. Шуң а карап стена ү рлә телә... Форсатны һ ич кулдан ычкындырырга ярамый Ә дһ ә мгә, җ итен чә чле, сыгылмалы, тү гә рә к бу мө лаем ханымның ничек тә кү ң елен яуларга кирә к!

– Сез беркө н алтын балдак дип минем учка ниндидер металл салгансыз. Подделка дип атала бу, туташ. Закон тарафыннан эзә рлеклә нә, белә сездер?

Биллә һ и, нә кь ир кө ткә нчә килеп чыкты. Ханымның йө зендә башта аптырау галә мә те кү ренде, бу халә т кү злә рдә очкыннар уйнавы, кисә к елмаю белә н алмашынды:

– Сез һ аман оригинал, котны алдыгыз... Молодец!

Тын гына тагын берничә рә т вальс ә йлә нделә р.

– Сезнең исем Ә дһ ә м бит. – Хатын башын кү тә рә тө шеп иргә кү з атты. Теге патшалыгын ташлап халык арасына гаделлек эзлә п киткә н солтан...

– Ә йе нә кь ү зе, тә хетен ташлаган патша, – диде кавалер ваемсыз гына. Ә мма ирнең йө рә ге сыкрап куйды. Ирекле кө ндә Ә дилә сен ташламаган булса, ул бү ген патша хә лендә гомер сө рер иде шул. – Ә сезнең исем җ исеме сыман матурдыр дип белә без.

– Зө лә йха!

Шаятырга икә н, шаяртырга... Стена тигез ө елсен!

– Мә ктә птә борынгы ә дә биятны ү ткә ндә укытучы сө йли торган Зө лә йхамы? Йосыфка ү леп гашыйк булган хан кызы... Шулмы?

– Ә дә бияттан белемең ә бишле... Тик, ә фә ндем, гү зә л Йосыфка Зө лә йха гына гашыйк булмый. Хатыннар ә флисун тураганда аны кү реп, бармакларын турыйлар...

– Вә т ничек! Ә белү емчә Йосыф барыбер Зө лә йхага карамый. Мескен... шул ир дип кырык ел ут йота. Тешлә ре тө шә, сукырая, биллә ре бө керә еп таякка таяна. Ничек шул кызганыч мә гшука исемен йө ртә сез сез? Мин булсам...

– Ялгышасың! Мин бө тә шкә н карчык тү гел, ү з Йосыфына тоткан камчысын яндырырлык мә хә ббә те барлыгын раслап, янә унсигез яшенә кайта торган Зө лә йха. Белдең ме?

– Шулай укмы?..

– Шулай шул!

Алар сү згә мавыгып икесе дә дулкынланганнар иде, биюдә сү лпә нлә нделә р. Хә ер, инде “ак бию”нең дә соң гы ритмнары яң гырады. Ә дһ ә м дә, Зө лә йха да бер-берсенә рә хмә тлә р ә йтешеп урыннарына юнә лделә р.

Ә лбә ттә, бу кичә дә алар тагын-тагын очраштылар. Ү з чиратында Ә дһ ә м дә Зө лә йханы вальс биергә чакырды. Тик монысында инде уйчан булды ул. Ү з кочагындагы дә ртле, тапкыр телле ханымны ошатуын аң лады. Аның гаилә бушлыгын тутыру, мә гыйшә тен матурлату ө чен менә шундый зат кирә к бит. Нишлә п һ аман суза ул? Тө рле сә бә плә р табып ү зен дә, кызын да җ ә фалый. Тә вә ккә ллек кирә клеге хакында аң а ә йткә ннә р иде бит. Бә лки Зө лә йха сусаган Йосыф нә кь менә улдыр, Ә дһ ә мдер? Икесе дә бер омтылышлы булса, бергә укмашып ник бә хетле гаилә кормасыннар ди алар?!

Алдагысын Сә хә пов менә шулай бик җ иң ел фаразлаган иде дә... Бу гү зә л зат хас хозур җ ә йнең аллы-гө лле кү бә лә ге инде. Кү ң елең ә кунып ым сала да тә мам җ илбә зә ккә сабышып башың ны ә йлә ндерә башлый, тота алсаң, тот, янә се! Ир аулау ырымы соң бу?

Кичә дә бер-берсенең кү ң еленә ү ткә ч, Ә дһ ә м ханымнан озата барырга рө хсә т сорады. Зө лә йха тә къдимне кире какмады, ә мма тугарылып та тө шмә де.

– Мин шактый еракта торам шул. Барсаң, адашырсың... Автобус тукталышына кадә р озатсаң да, мин шат булырмын, Ә дһ ә м ә фә нде!

Ә автобус кө ткә ндә исә ө зек-тө тек ә йтелгә н сү злә ре белә н ул ирне тә мам аптырашта калдырды:

– Син кү реп торам, тусовкада яң а кеше. Ак чә ү кә... Ни бит, клуб булса да, туктаусыз йө ри торган урын тү гел бу. Танышалар да, аулак җ ирдә очрашалар. Ресторан, кафе, һ ичьюгы парк... Романы килеп чыкмаса гына янә монда сугыла кеше. Аң лыйсың дыр, кадр табу ө мете йө ртә бит инде ялгызакны... Тапса, яң а роман башлый...

– Килә се шимбә дә “Чулпан”га килә сең ме соң, Зө лә йха?

– Ә ү зең, Ә дһ ә м? Син ә ле кү ң елең ә ятканны тапмадың мыни? Тусовкада дим.

– Таптым!

– Кем?

– Зө лә йха дигә н ханым!

– Син... ну, телең! Ярар, ә нә автобусым килә... Шимбә, сә гать җ идегә “Урал” кафесена кил. Йә, хуш!..

Зө лә йхадагы борылыш Ә дһ ә мгә шактый сә ер тоелды. Нә рсә мә җ бү р итте аны ялгызаклар клубыннан читлә шергә? Кө ндә шлә рдә н аралану телә геме? Сә хә пов тө шеп калганнардан тү гел, байтак ханымнарның карашын җ ә леп итте ул. Ә бә лки Зө лә йханың ү зенең ирлә р кү зеннә н ераклашу телә ге бардыр. Ташлап-башлап киткә н мә хә ббә т романнары монда, чынлап та, бихисап булса кирә к, җ итен чә ч тә берә р романда героиня булмаган дип кем ышандырыр?

Кыскасы, ирнең кү ң елен ө ткә н шиклә р байтак булды. Шулай да вә гъдә лә шкә н очрашудан баш тартмады, билгелә нгә н вакытта “Урал” кафесында мә гьшукасын кө тте. Беткә н баш беткә н, очрашу ү ткә н кө ннә рдә ге кебек җ ай барса, ул инде Зө лә йхага тә къдим ясарга ә зерлә нде. Ә леге хатыннан аң кыган татлы ислә р аның буйдак тормышыннан тә мам гарык булганын ислә ткә н иде.

Ү з кадерен ү зе белә бугай, Зө лә йха берничә дистә минутка кө ттереп килде. Ә мма тынчу ызбага тә рә зә ачкач килеп кергә н теремек җ ил ничек һ аваны сафландырса, бу да шулай кү ң елне рә хә т айкап алды. Җ итмә сә йомшак кулларын җ илкә гә салып ирнең уң як битеннә н килешле генә пә п итеп тә куйды. Назлы хатын шундый була шул ул!

Аулакта, ризык тулы ө стә л артында кү решү кешедә бө тенлә й икенче халә т тудыра икә н шул. Атна буена кү решмә сә лә р дә, бө тенлә й бер-берсенә иялә шеп киткә ннә р, нә рсә сө йлә сә лә р дә сү злә ре килеште, кө лешү лә ре эчкерсез чыкты. Шулай рә хә тлә неп кә еф-сафа корып байтак утырдылар болар. Ул ара кафега яң адан-яң а кешелә р, парлар кереп торды. Ә дһ ә м шунда ирексездә н бер ир-атка кү з тө шерде. Таныш сыман... Биллә һ и, бу хезмә ттә ше Ә зһ ә р Ялалович ич! Һ ә йбә т кә чтү ннә н булгач, тиз генә танымассын шул, янә шә сендә ге ханым да тә вә кошы сыман купшы, зиннә тле киемнә ргә тө ренгә н. Кабарынкы фасондагы чә члә ре дә аның бик зә выклы зат икә нен раслап тора. Ну, Ә зһ ә р ә лә ктергә н бичә кә йне, ә ллә киресенчә бичә каптырганмы моны? Тик барыбер эштә ге килдем-киттем тел бистә се дип һ ич ә йтмә ссең ү зен... Менә хә зер ул чын альфонс!

Кисә к ирне уйларыннан ө стә лдә ше айнытып җ ибә рде:

– Ә дһ ә мчик... Ә дһ ә м ә фә нде, онытып куйганмын лә баса, мине ахирә тем кө тә бит. Сә гать унга сө йлә шкә н идек... Менә сә гать нә кь ун... – Зө лә йха утка баскан мә че кебек кабаланды. – Ү зем генә барыйммы, ә ллә озатып куясың мы?

Янә шә сендә ге хатынның кыланышы шик калдырмады. Ә зһ ә р участок начальнигына гына тү гел, Зө лә йхага да яхшы таныш. Кара, песи кебек ничек кабарынды! Хә ер Ә дһ ә мнең ү зенә дә мастер кү зенә чалыну кирә кмә с иде. Гайбә ттә н арына алмассың...

– Соң Зө лә йха туташ, ничек сезне язмыш иркенә ташлыйм инде, киттек!

Ул тиз ара официент белә н хисаплашты да, бә ладан баш аяк дигә ндә й, парлап кафедан чыгып шылдылар...

Зө лә йханың ахирә те сары бө дрә чә чле яшь кенә, ә мма юантык бер марҗ а булып чыкты.

– О, Зоечка, мин сезгә ничек шат! – дип хислә неп кочаклавын кү ргә ч Ә дһ ә м аның кунак туташка җ андус икә нен чамалады. Алар кухняда кызган таба кебек чыш-пыш килде, Ә дһ ә м исә телевизор каршына барып кунаклады. Бераздан табын кө йлә нде.

– Сезнең хө рмә ткә, сө еклелә рем! – дип бокал кү тә рү енә карап, хуҗ абикә нең боларны кү птә н табышкан парлар итеп санавы ачык иде. Янә берничә тост ә йтеп, озын муенлы шешә нең тө бенә тө шкә ч, Надя йорт ашамы, урам ашамы якын танышына барып прическа ясарга тиешлеген ә йтте. Парикмахер кеше бит, клиент сү зе закон. Бик мө һ им бә йрә мгә ә зерлә ргә кирә к икә н тегене...

Аулакта торып калдылар. Кө тмә гә н иде Ә дһ ә м мондый борылышны. Хә ер, ымсындыргыч сү здә н башланган танышлыкнң тора-бара аулакта сыналуы табигый хә л. Тик гү зә л җ енес бу чакта ү зен һ аман да купшы, гыйффә тле кү бә лә к кебек тотса, ир-атка ә рсез яр кошына ә йлә нергә кирә к. Аулак ясау, ау кору - ир канына сең гә н... Ө стә лне җ ыештырырга керешкә н хатынның йомшак кына кулларына кагылды ир. Нә рсә дер ә йтте, аннары кайнарлыгы бә реп торган гә ү дә не кочагына тартты. Кү злә р кү некмә гә н килешсез кү ренгә н гамә лдә н оялып йомылды, иреннә р исә кыбырсынып бер-берсен эзлә делә р... Инде ике баш чә чне чә чкә бә йлә п кайнар мендә р ө стендә байтак һ ушсыз яткач, теллә ргә бө тенлә й яң а, ят сү злә р килеп керде:

– Татлыкаем минем...

– Шулаймы? Ә ллә кемнә рнең башын ә йлә ндергә нсең дер ә ле. Суфи булып ятмагансың дыр. Бер дә ошамаган.

– Мин бит сө яркә лә р эзлә мим. Однолюб... Инде кияү гә чыгарсың мы миң а җ аный?..

– Синең гү зә лең булалмам шул...

– Соң сиң а ир кирә кмимени?

– Минем ир бар инде!

– Синең ирең бар? – ул корт чаккан сыман урыннан сикереп торды. Ишетмә сә ң – ишет. Хә лә л җ ефетең ә мө гез куясың, клубта буйдаклар аулыйсың. Кем соң син болай булгач?

– Ай-ой, зинһ ар, мораль укыма, ә ү лия тү гелсең. Кемлегемне ү зем дә белә н мин. Тә муг кисә ве!.. Тик балалы булырга телим, белдең ме? Гө наһ лар сабый ө чен. Тапсам, фә рештә мин.

– Ирең кем соң синең?

– Начальник! Акчаны капчык белә н кайтара. Мине ү леп ярата. Тик кысыр. Ә мма икебез дә бала тели. Асрау бала тү гел, ү з карынымнан тө шкә н сабый кирә к, аң ладың мы? Врачлар миң а ө мет ө змә скә куша.

– Син шулай кан уйнатыр ир эзлисең ме инде?!. Суррогат хатын турында сө йлә гә ннә рен ишеткә н бар. Синең каршыда мин донор ир димә к? Вә т замана! Инде сорау бирергә рө хсә т ит, җ аный. Ник миң а бә йлә ндең, җ илбә зә клә р беткә нмени?. Мин бит ү зем, кызыма ә ни эзлә п йө ргә н кеше...

– Синең конституция шә п! Ошадың. Кү ң ел дә саф синең.

– Соң алайса ирең нә н аерыл да, миң а кияү гә чык. Балабыз уртак булыр. Син ә ле яшь. Зө лә йха кебек унсигезең ә кайта аласың.

– Юк, кыстама, булмый! Бердә н, борынгы китапны кайтадан укы, бө крә йсә, кә крә йсә дә Зө лә йхага патша кирә к. Һ аман Йосыф патша юлларын каравыллый ул. Мажикка чыгыйм дисә, янә шә сендә вә зирлә р, морза-сә ү дә гә р беткә нме? Ю-у-ук! Хатын нә фесе Ходайның ү зен куркыткан... Сө йгә нең белә н шалаш та оҗ мах, дип синең сыман мә җ нү н генә ә йткә н аны. Шул, нә рсә вә гъдә итсә ң дә, коттеджны ташлап шалашың а бармыйм...

Икенчедә н, минем яшьтә ге хатын ү зен саклап интригалар корырга оста булса да, чын сө ю хислә ренә сә лә тсез инде ул. Асылын җ уйган шә ү лә генә... Кыз чактагы матурлык шә ү лә се. Син шә ү лә лә р арасында гү зә лең не табарга телә п, алданмыйсың мы, Ә дһ ә м?

Башта уйла, сиң а кем кирә к соң., кемне телисең? Анда бит кө зге королевалары яисә мә че тө сле сырпаланып тә н лә зә те алучылар гына җ ыела...

– Мин бит сине телә гә н идем, Зө лә йха!

– Телә сә ң, без тагын шулай очрашырбыз. Син дә бит миң а тансык.

Ир кайнар хатын кочагыннан тә мам араланып, сү зсез генә киенде. Язмыш аң ардан янә кө лде. Зө лә йха белә н роман килеп чыкмады... Кү ң еленә ятмады бу сюжет.. Нишлә птер хә теренә Ә зһ ә рнең сө йлә гә ннә ре килеп тө ште Андагы персонаж да ә леге роман героинясын хә терлә тә тү гелме соң ?. Ә бә лки нә кь ү зедер дә, Зө лә йхадыр ул... Тик асылы, булмышы кем соң бу хатынның? Фахишә ме, фә рештә ме? Ә дһ ә м ә леге җ анны куырган бү лмә не ташлап чыгар алдыннан берничә минут ишек тоткасына кулын салып торды. Нә рсә дер ә йтергә кирә ктер бер мендә ргә баш куеп сө ю бү лешкә н җ енси яртың а. Тик нә рсә ә йтә сең... Ни дип эндә шә сең? Иң авыры, иң кыены – аерылышасы гү зә л затка соң гы сү зне табу, азакы сү зне ә йтү икә н...

Тү бә лә рдә н ә ле һ аман да кү з яшьлә ре кебек тамчылар тамып торган тө нге урамга чыккач, кисә к айнып китте ир. Ә зһ ә рдә н эчтә н генә кыткылдап кө лгә н иде, мә гә р ү зе дә яманатлы альфонс язмышына тө шеп бара лә баса!

Тә ү бә, тә ү бә! Кызын, Фә ридә сен рә нҗ еткә н ө чен тә ү бә! Буйдак ирнең кө нкү рмеш кысаларын санламаган башбирмә с хыял, ө метлә ре аны янә шулай бер ялгызын калдырып киттелә р. Җ илә к вакыты кабатланмый икә н шул, Ә дилә кә й...

Ә йтә се юк, ташламыйсың... Гомер оныталмаслык сабак бирдең син миң а. Эх, белә се иде, ү зең нинди язмыш кичерә сең икә н. Ә ллә син дә тик ү ткә нең нең шә ү лә се генә булып калдың мы, Ә дилә?

Тормыш дә ръясы шулай кү ң ел ярларына авырттырып бә рә -суга агуын белде. Кү п тә ү тми Ә дһ ә м Сә хә повка ул тагын бер гү зә л җ енес белә н танышу форсаты тудырды.... Август аена туры килгә н отпускасын алгач, ниһ аять, мин дә кешелә рчә ял итим дип, Кара диң гезгә барырга ниятлә гә н иде ул. Теленнә н шайтан тартымыни, авылдагы апасы Хә нифә белә н телефон аша сө йлә шкә ндә ычкындырды бит бу, янә се, кызы Фә ридә зур ү сте инде, ө йне аң а тапшырып, диң гезгә курортка җ ыена. Атна да ү тмә де апасы: -Ә ни сине бик кө тә, курорты качмас, ү лгә нче бер кү реп сө йлә шеп каласым килә, дип кайтуың ны гө зерли, дип хә бә р салды. -. Кызын да алып кайтсын, бик кү рә сем килә оныканы, -ди. - Иртә сен дә, кичен дә сезнең хә срә т кенә аң арда. Ү тенечен кире какма, кайт иркә м!