Сәгыйдулла ХАФИЗОВ 4 страница

Ә й гавам телендә генә тө рлә неп каласы иде дә бит... Ә дһ ә м китә р кө ндә иртә н, Самания ә би йортына тә мам сө мсере коелып Ә дилә килеп керде. Кунак белә н “Пират” чирә мле йортта ә ү мә клә шеп уйнап яталар иде. Егет ө стен кага-кага кызга каршы атлады, тө челә неп сә ламлә де.

– Сә ламең ә сә лам дә, дустыкаем, ә ти Сафура бураннарын уйнатты бит. Сине чакырды.

Хә зер инде тә вә кошлары кебек башны комга тыгу файдасыз. Ә дилә егетен җ итә клә п урамның бер башыннан алып икенче башына кадә р ү ткә ч, урыс капкалы, сандык кебек пө хтә корылмалар тезелгә н ихатага керде. Ул да булмый башына эшлә пә элгә н, җ иң ен сызганган кырыс агай җ илт-җ илт басып егет каршына килеп басты:

– Шулмы, безнең кияү?

Ө й ягыннан ишек шыгырдады:

– Ә тисе, ө йгә кереп сө йлә шегез! Кү ршелә р ишетер.

Хуҗ а кеше борылып та карамады, Ә дһ ә мгә кү злә рен кадаган кө е, һ ава селкетеп алды:

– Бар, эшең дә бул. Миң а инструкция кирә кми! Син дә кыз олак. Монда ирлә рчә гә п булыр.

Егет аның ә меренә буйсынып бакча сыман аулак урынга керде. Кү зенә тү тә ллә р, җ имеш куаклары чалынса да, тамаша кыла торган чак тү гел, ул киеренке бер хә лдә Ә дилә нең ә тисен тың ларга ә зерлә нде. Нинди гә п куертырга җ ыена ул? Нишлә п шулай ярсыган? Теге дә кылдый-былдый йө реклә де дә, егет каршына килеп басты:

– Син кем буласың?

– Исемем Ә дһ ә м, фамилиям Сә хә пов... Тө зелеш институтын ә ле яң а бетереп, тө зү че-инженер дипломы кулга алган кеше булам. Прописка Уфа шә һ ә рендә...

– Какчарлыда нә рсә калган сиң а? Ни югалттың?

– Ә дилә не кү ререгә килдем!

– Ну, кү рдең... Шуннан нә рсә, китә сең ме?

– Китә м. Билет алынган...

– Алай... – диде хуҗ а һ ә м тыннан язган автомобиль камерасы кебек бушанып, хә лсезлә неп ө стә л янына чү мә ште.

– Син китә сең дә ул... Хә зер Ә дилә гә нишлә ргә? Безгә ничек кеше кү зенә кү ренергә. Сине бит безнең кияү дип таныйлар. Дан чыккан... Энем, минем мужикларча бер сорау бар сиң а. Эшне шул хә лгә җ иткергә ч, ник ө йлә нмисең? Ә йт шуны!

– Без Ә дилә белә н ө йлә нешә без. Сү з юк, килешенгә н. Тик быел тү гел ә ле.

– Кайчанга инде ул хә л?

– Эшкә урнашыйм, квартира алыйм...

Ата кеше ботына чапты:

– Шә һ ә рдә гелә р фатирны гомер буе кө тә...

– Юк, мин яшь белгеч булгач, закон буенча ике ел эчендә алам аны. Бә лки иртә рә к тә булыр. Ә дилә не интектерергә тә лә мим мин. Фатирлы булгач та, ө йлә нешә без.

– Ә й, балакай, – дип сузды хуҗ а. – Белә сең ме, мин ничек, нинди хә лдә башлы-кү зле булдым? Ызбада ө ч энекә ш, сукыр ана. Карават куярга урын калмаган да диярлек... Ә мин ө йлә ндем. Солдаттан кайткан чак бу. Йө ргә н кыз шә һ ә р ягына каера. Башкага димлә ү че дә бар. Ике уйларга ярамый, колак кагасың, тоттым да алып кайттым. Уң дым. Нинди балалар ү стердек. Кызыкмаслык булса, Уфадан тикле килмә с идең ә ле... Ну, шуны ә йтә м, ө йлә нер ө чен йө рә к кирә к! Тә вә ккә ллек. Тегесен уйлап, монысын исә плә п, сыныкка сылтау эзлә сә ң, ө йлә неп булмый. Ә нә шундый хә лгә тө шкә нгә, дө нья дуадаклар белә н тулган хә зер. Мин кызымның шундый кеше кулында калуын телә мим...

Һ ә м абзый кеше янә гайрә тлә неп аягына басты:

– Болай итә без, кем, Ә дһ ә м инде сез бергә булырга вә гъдә лә шкә н икә нсез, хә л берьякка авышсын, хә зе ук сезгә никах укытабыз. Буламы?

– Никах? – дип сузды егет нә рсә уйларга да белмичә.

– Ә йе, никах! Кешелә р алдында да, Ходай Тә галә каршында да ү зегезне ирле-хатынлы исә плә рсез. Җ аваплылык артыр. Сезнең дә безнең дә җ ан тынычланыр...

– Ә дилә риза булса, мир кашы тү гел...

Абзыкай кинә т алмаштырып куйгандай булды, кайнарланып Ә дһ ә мне кочаклады. Ә ллә инде яшьлә нде дә:

– Дө рес, кияү, дө рес... рә хмә т!

Бабайның иркен ө ендә ишле туган-тумача катнашлыгында ү ткә релгә н никах мә җ лесе дә ө зек-тө тек кү ренешлә р, сө аль-җ аваплар тезмә се булып аның хә терендә калды:

– Син, Ә дһ ә м Зиннур углы, ү зенә хатынлыкка Ә дилә Кирам кызын алырга ризасың мы?

– Ризамын!

– Син, Ә дилә Кирам кызы, ү зең ә хә лә л ир итеп Ә дһ ә м Зиннур угылын саныйсың мы?

Аннары тагын аның аң ында ү зе утырган “кукурузникның ” шытыр-пытыр килеп һ авага кү тә релү е һ ә м тә рә зә дә н Ә дилә нең яшьле кү злә рен сө ртә -сө ртә яулык болгавы сурә тлә неп калды. Вакыт тарафыннан да җ уелмый, хислә р ташкыны белә н дә юылмый торган сурә т!

Нинди генә шә фкать иясе булсаң да, хыянә тне кичерү авырдыр ул…. Кичерә алдың мы син мине Ә дилә?

VII

Яң а ел бә йрә мнә реннә н соң Фә ридә не мә ктә пкә язып киттелә р. Ә дһ ә м эштә н кайткан гына иде ә ле. Ике яшь кенә туташ, мө гаен, берә рсе кызының класс җ итә кчесе булырга ә зерлә нә дер, ата кешегә байтак кына сораулар бирде.

– Эшегез бик җ аваплы, тыгыз, абый, укучы белә н шө гыльлә нергә вакытыгыз калмас, мө гаен. Нишлә рсез икә н? – дип борчылды.

Атабаш югалып калды, мә гә р Фә ридә ү зен мө галлимнә р каршында бик батыр тотты. Хә реф таный белә сең ме, дип сораганнар иде, кыз шундук ү з почмагына йө гереп барып, рә семле китап кү тә реп килде. Иҗ еклә рдә туктала-туктала, яң гыратып укып та алды. Санарга да ө йрә ндең ме, Фә ридә дигә ннә р иде бала, шуны гына кө ткә н сыман бер тында унга кадә р тезеп китте.

– Ой, молодец!

Мактагач, Фә ридә нең янә дә белгә ннә рен апалары алдында кү рсә тә се килде кү рә мсең, мин “ә ппә р” дә ә йтергә ө йрә ндем, дип шигырь сө йлә гә н кебек яттан укып җ ибә рде:

– Ә гү зе биллә һ и, миннә шшә йтанир раҗ им, бисмиллаһ ир иррахманир иррахим... Аллаһ ы ә кбә р!

Кызларның берсе, тә гаен, марҗ а иде, аптырап калды:

– Ни сө йли ул?

– Дога укый.

Фә ридә гә сокланып карап, эчкерсез тө стә елмайгач, туташ ана телендә сорап куйды.

– Ә ппә р ә йтергә кем ө йрә тте сине, Фә ридә? Ә тиең ме?

– Юк, ә би!

– Шулай барысына да ө йрә н, сең елем. Мә ктә птә сабакларың ны бишлегә генә укырсың, – дип кызның башыннан сыйпап чыгып киттелә р мө галлимә апалары.

Ә дһ ә м берничә кө н кызы хакында уйланып йө реде. Йө ртергә кыен дип бакчаны ташламаулары яхшы булган ә ле. Ә нә укырга, санарга ө йрә нгә н. Тыштан холыксызланып бик еш чыр-чу килергә яратса да, ә бисенең ө йрә ткә ннә рен дә кү ң еленә салып бара кү рә мсең. Мең шө кер, ү ксез булса да, зирә к, матур бала булып тернә клә неп килә. Бә лки хә зер Фә ридә белә н җ итди темаларга да сө йлә шергә ярыйдыр...

Ниһ аять берсе бакчадан, икенчесе эштә н кайтып ө стә л янына утырышкач, атабаш сорап куйды:

– Йә кызым, сө йлә п җ ибә р, бакчада бү ген нишлә дегез?

– Җ ыр ө йрә ндек. Гө лия Вә лиевна матур җ ырлый. Без ә йбә т җ ырламадык шул. Малайларны орышты Гө лия Вә лиевна мө грисез, ди.

– Син ничек җ ырладың соң, кызым?

– Яхшы!

Яз, яз, яз килә,

Кояш нурларын сибә...

– Менә, менә! Минем кызым җ ырчы була. Мә ктә пкә баргач, тагын кү п нә рсә лә ргә ө йрә нерсең ә ле... Язарга, хисапка, мә сьә лә чишә ргә... Тик, кызым, сиң а укырга ярдә м итә р ө чен ө йдә кеше кирә к була. Мә ктә пкә илтергә, каршы алырга да кирә к. Мин бит эшлим.

– Ә бием бар бит!

– Ә би кайтып китә шул, кызым. Аның ү з ө е бар... Сагына... Кызым, ә йдә, без ә ни алып кайтыйк!

– Ә ни?!

– Ә йе, безнең ө йгә ә ни кирә к, бә лә кә чем.

– Мачехамы? Гө лия Вә лиевна безгә “Морозка” дигә н китап укыды. Минем кебек кечкенә кызны мачеха яратмый, аны һ ә рчак орышып тора. Ә ллә нинди начар эшлә р куша... Кыш кө не урманнан чә чә к җ ыеп кайт, ди. Явыз ул, ә ти. Гө лия Вә лиевна шуң а кү рә ү з ә нилә регезне яратыгыз. Ә йткә н сү злә рен тың лагыз, диде безгә. Миң а мачеха кирә кми, ә ти!

– Кызым, мин сиң а яшь ә ни алып кайтам бит. Ул матур була, яхшы була...

– Ул синең белә н бергә йоклыймы? Син аны гына яратасың мы аннары?. Ул сине миннә н тартып аламы, ә ти? Матур булгач, һ ә рчак аның белә н генә сө йлә шеп торырысың. Кө лешерсез дә... Юк, мин сине бирмим. Син минем ә ти! Алып кайтсаң, йоклаганда кайчы алып чә чен кисә м... Кү лмә клә рен турап куям. Чыгып китсә, ишек ачмыйм аң а. Миң а яшь ә ни кирә кми, ә ти!

– Соң, кызым, мин бит ялгыз. Кү рә сең дер башка ә тилә р парлы. Аш пешерергә, идә н юарга кеше кирә к. Мин кү лмә к тә юа белмим бит. Ү тү к тә тотканым юк... Шул эшлә р ө чен дә безгә ә ни кирә к бит, бә лә кә чем. Аң лыйсың мы шуны? Аннары мин бит картаермын, карар кеше кирә к булыр.

– Ә ти, мин бит ү сә м. Ә зрә ктә н зур-зур булам. Барысын да ү зем эшлим, ә тикә ем. Идә н юам, кү лмә к юам. Ө йрә тсә ң, аш та пешерә м. Картайгач та, ташламам сине ә ти. Гө лия Вә лиевнага ә йттем инде. Минем ә ни юк, ә тием генә бар. Ә ни урынына мине ә тине яратам, ә тиемне кадерлим, дидем...

Атабаш телен ә йлә ндереп сү з ката алмады, торып китте. Менә ишетмә сә ң ишет! Боларны уйларга да базнат итмә гә н иде бит ул. Хә ер, ир затыннан гомергә чыкмас та иде мондый сү злә р. Сабый чакта гына тү гел, сакал чыккач та кө тмә аннан ү ги ана, яшь ә ни хакында мондый хө кемне. Бозау кебек имә ргә генә булсын аң а! Тамак туйсын да, ө с-баш бө тен торсын! Калганнары кысыр хә срә т бу җ енескә... Ә кызы барысын да тирә нтен, нечкә лә п кичерә икә н. Табигате белә н икенче шул ул. Дө ньяны бө тен вагы-тө яге белә н ү з шә хесенә бә йлә п, ү з мә нфә гатьлә реннә н чыгып бә яли торган нечкә хисле зат. Кыз бала белә н сак булырга кирә к, дип нә тиҗ ә ясап куйды ата кеше. Кү ң елен яраларсың... Читлә шер... Фә ридә не мә ктә пкә кү нектереп, укуын җ айга салмыйча торып ө йлә нү, гаилә гә анабаш табу турында уйларга да ярамас. Укучы баланы багар ө чен кичекмә стә н кеше эзлә ргә кирә к Ә дһ ә мгә!

Шә һ ә рдә ге берничә хезмә тлә ндерү ү зә генә барды, тө рле–тө рле офисларга кереп чыкты. Башта нә рсә телә вен аң лата алмый интекте ул. Укучы баланы багу гамә лгә дә кермә гә н тө шенчә бугай. Сү зе дә юк шикелле. Ә дһ ә м бө тенлә й надан адә м тү гел, югыйсә, тик тирлә п тө ште. Соң, абый, сиң а кем кирә к, репетитормы, нянямы, сиделкамы ә ллә, дип гозерен кабатлатып тең кә гә тиделә р. Ә... сезгә горничная кирә к, лә кин бездә бу хезмә тне кү рсә тү челә р юк шул. Ә мма бу җ авапны ишетү дә ирне дө рес эзгә тө шерә алмады. Шиклә нде, горничная дигә ннә ре аның укучы кызына тә рбияче-педагог була аламы икә н соң?

Бер ялда келә м, паласларны йорт мә йданчыгына алып чыгып кагарга булды. Эше беткә ч хә л алырга дип, яр карлыгачлары сыман эскә миягә тезелешкә н ә би-чә билә р янына килеп кунаклады:

– Хә ерле кө н, кү ршелә р! Кавалерлар кая соң?

– И, энекә ш, бар иде парлар-сө йгә н ярлар. Берең син ә йткә н – кавалер, икенчең – сударыня... Хә зер инде ү зебез баш та, тү ш... дө ньябыз тү гә рә клә нде. – Аягына киез ката, ө стенә кайры тун кигә н Серафима ә бинең сү злә реннә н генә тү гел, йө зе, кү злә реннә н дә мә гьнә саркый кебек..

– Син Серафима алай кү ң елне тө шермә ә ле. – Пешекче Гайшә уен-кө лкегә маһ ирлыгын янә сиздерде. – Сә хә пов – буйдак ир бит. Бә лки берә ребезнең исә бе булыр аң а. Кү ң еллә рне иркен тотыйк!

Рә хә тлә неп кө лешеп алдылар.

– Ну, кызың ү сә ме? Быел мә ктә пкә бара дип ишеттек, – дип сү згә кушылды Ә дһ ә мнең якын кү ршесе Ангелина карчык.

– Баруын бара да, ә бийкә лә рем, ялгызым нишлә рмен инде. Бә лә кә й бит ә ле. Озатырга, каршыларга кирә к укучыны. Ө й эшен карап эшлә тмә сә ң, ү зе генә башкарамы инде ул? Баштан кичкә н бит.

Дө рес, дө рес, диештелә р карчыклар. - Кызың а няня кебек берә р кеше кирә к синең!

– Карале, Ангелина Серафимага тө ртеп ү к алды:. – Безнең Маруся булдыра ала бит бу эшне.

– Чынлап та, нә кь кешесе! – дип җ анланды тегесе. – Башлангычта укытты, тә җ рибә хә ттин ашкан. Сө йлә шә м, сө йлә шә м! Тик берничә кө нгә дип кенә авылына кайтып китте бит ә ле, брамат. Сең елесенең тө пчеге ө йлә нә диме шунда...

– Инде, кү ршелә р миң а да ә йтегез, Зинһ ар! Кем ул Маруся тү ти... Кайда тора? - дип тизрә к элә ктереп алды ир.

– Соң, син торган подъезда, сигезенче катта яши Маруся апаң. 82нче фатир. Фамилиясе Протопопова. Кайткач та ү зем сө йлә шә м. Аннар сиң а хә бә р биреремен, кабаланма! – дип тынычландырырга ашыкты Серафима карчык.

Берничә кө ннә н соң кичен ә леге ә бекә е Сә хә повны җ итә клә п ахирә тенең фатирына ук алып керде:

– Йә, Марусь самоварың җ ырлыймы, кунаклар каршыла! Сү з бар, магарыч синнә н...

Маруся җ ыйнак гә ү дә ле, җ итен чә чле бик теремек тү ти икә н... Ул табын ө стә ле янына утырышып, Сә хә пов ү з гозерен ә йткә ч тә, теге-бу сә бә пне табып ялындырып тормады:

– Бала язылмаган дә фтә р бите сыман бит ул. Тә ү ге адымнарыннан ук ә дә пкә, гыйлемгә, иҗ атка тартырга кирә к аны. Бу эштә ярдә м кирә к икә н, кулдан килгә нне эшлә рбез, Адиһ ам Зиннурович...

Хаклы ялдагы укытучы хә зер ү к Фә ридә белә н таныша башларга булды. Ә сабакка тө шкә ч, ул аны тулсынча ү з канаты астына алачак... Тол ата җ илкә сеннә н тау тө шкә ндә й булды. Аң а инде, исә бенчә кызы ө чен кайгырырга һ ич тә урын юк иде...

VIII

Гадә ти кешелә р вакыт дигә н нә рсә нең эре адымнарын айлар, еллар белә н исә плә п баралар. Бигрә к тә яз-кө з, җ ә й-кыш фасыллары худта. Хә терсез карчыкларның очын тө йнә п башларына яулык бә йлә ү лә ре кебек уйдыру бар боларда. Эссе челлә дә тун, киез ката киеп тә салкыннан калтырап торган вакыт барлыгына ышанасы килми. Ә зә мһ ә рир суыкларның ү зен татыган чакта сө яклә рең не эретерлек җ ылы, рә хә т кө ннә р булуын, кошлар сайрап, чә чә клә р атуын ә кияттә ге гү зә л мә л тө сендә генә кабул итә сең. Кү ң еллә рдә ә нә шундый җ уелмас тө еннә р ясаганга җ ә й, кышлы гомер мизгеллә рен исә плә р ө чен тоталар да шул.

Ә кирпеч, таш, бетон, плитә, блоклар патшалыгында кайнаган Сә хә пов ө чен җ ә е дә, кышы да бер. Эссесенә дә салкынына да хә бә ре хынҗ ымый аның, тиресе тә мам каешланган. Тирлә сә, тө зелеп яткан ө ске катка менеп сә яхә тче җ иллә ргә кү крә к куя, ө шеп китсә, Ходайга шө кер, кияргә туны, бү реге, унтые бар биек-биек йортлар тө зү че ирнең. Вакытны ү з сө яме белә н ү лчи Ә дһ ә м. Салынган йортлар исә беннә н чыгып алып бара. Ә йтик, уйлана ул кайчан булды ә ле бу хә л? Ә... фә лә н урамда, фә лә н йортны корып ятканда булган бит бу. Хә тер җ ебен тарта-тарта анык елын кө нен дә китереп чыгара. Тегелә й, йә болай ү зенә бә йле нә чә льниклә р, эшчелә рне дә салган йортларыннан чыгып ачыклап куя Сә хә пов... Йортлары аның ө чен хә тер маяклары.

Яң а гасырның бишенче елында каланың “Коммунистик” урамында унике катлы йортны корганда Ә зһ ә р мастер ү зенең мә зә к кыланышлары белә н игътибарны җ ә леп итте. Юк, эш ягыннан тү гел. Хезмә тенә инструкциялә р тезмә сен ү тә ү дип кенә караучы ул.. Шунда махсус пункт булмаса, аркылыны буйга алып салмас бер бә ндә иде инде. Эшлә гә ндә аны юньлә п кү ргә н кеше дә юк. Кә газь, документларга кул куйдыртыр ө чен дә эзли-эзли тинтерә п бетә лә р. Шайтанга олагамы соң? Аның каравы ә бә т ваыты җ итеп, барысы будкага җ ыйналгач, Ә зһ ә р табын кү ркенә ә йлә нә .... Җ офар мехы тө сле купшы, ялтыравык мыеклы утыз яшьлә р тирә сендә ге бу ир мут елмаюы белә н, ә рсез усак тө тене сыман, һ ә ркемнең кү зенә сарыла. Кө лке детонаторына ә йлә нгә н тавышыннан аралана алмыйсың аның. Телдә, билгеле, ирлә р мә зә ге. Сө йлә гә ннә ре кендектә н тү бә нгә тө шеп китсә, хатын-кыз колакларына мамык тыга. Мә гә р берә рсе тө рттерми калмый: “ө йлә ндерергә кирә к сине Ә зһ ә р, ө йлә нсә ң болай тел чарлый алмассың , азгын! ” Шул җ илбә зә к ир белә н ничек бә йлә неп китте Ә дһ ә м, ү зе дә аң ышмый калды. Бә лки икесе дә буйдак булгангадыр?

Тө зелеш башлыгы будканың тү р полчмагындагы эш ө стә лендә кә нцә лә р шө гыле белә н утыра, телефон трубкасын алып ә ледә н-ә ле кирә кле кешелә р белә н сө йлә шә, тө зелеш материалларына заявкалар бирә. Ә зһ ә р мастерга объектта булу, ташчыларга, эш барышына кү з–колак салып тору тиеш тә бит тик ул бер керсә будкадан чыга белми, утыра. Ә дһ ә м Зиннурович, тегене болай итикме, монысын тегелә й итикме, янә се. Ә бераздан тә мә кесен кабыза да башлык янына нинди киң ә шкә кергә нен дә онытып, ү з башыннан кичкә ннә рне сө йли башлый. Кайда, нинди хатын белә н танышканда, гыйш-гашрә т юлында нинди маҗ араларга юлыккан ул. Тың лап торсаң чын Казанова инде.

Берничә рә т моның фә стерү лә рен тың лый салгач, Ә дһ ә м сорамый тү змә де:

– Андый хатыннарны кайдан табасың соң син? Ә ллә һ амишә шыттырасың гынамы?

– И, абзыкаем, хө ррият заманы бит, хә зер. Кемдер акча суга, кемдер властька ү рли, безнең ишегә альфонс бә хете язган...

– Бу нинди кә сеп тагын?

– И, Ә дһ ә м Зиннурович, заманнан бигрә к артта калгансың син. Соң бу хатыннар кү ң елен ачучы кеше...

– Кайда, ничек ачасың инде тә тә йлә р кү ң елен? – Ә дһ ә м чынлап торып аптырашка калды. Мондый кә сеп белә н дә кә прә ергә була микә н?

– Мунчада тү гел инде, абзый. Клубта! Мин лицензияле “аулак ө й” кичә лә ренә йө рим. Уставы ятланган. Кайсы туташ кү ң елең ә ята, шуң а кү з кысасың. Танышыйк, туташ, янә се. Ә, “айлавью” дип, яратышып китсә ң, ө йлә нергә дә була. Кү п анда гү зә ллә р. Парың ны табып гаилә корырга да була...

– Ә ү зең никтер ө йлә нмисең, Ә зһ ә р Ялалович.

– Нигә ө йлә нмим мин... Юлә рме, муенга камыт кияргә? Буйдаклар клубына йө рү енең бө тен кызыгы да шунда, кичә гә яр табу ө мете белә н килгә н туташларны кармакка элә ктерә сең дә, назга тиенеп, сыйланып ятасың, Халява!

– Чынлап та, дускай, хө ррияткә чыккансың икә н бит...

– Телә сә ң сиң а да юл ачык. Ул клубта буйдакларның һ ә ркайсы кадерле кунак, абзыкаем. Кесә ң калын булса, бигрә к тә. Ә йдә, алып барам!

– Булды, Ә зһ ә р Ялалович, эш вакытында лә тчит сатмыйк ә ле! План ү тисе бар. Тегендә чык! Кә газьлә рдә н арынгач, мин дә кузгалырмын. Сә хә пов “альфонос”тан ишеткә ннә ре хакында ирексездә н байтак вакыт уйланып йө реде. Вә т кеше! Чирканмый да, хатыннар ө стендә типтерә м диме? Елгыр! Хә ер, йоны булгач, кө ясе табыла инде. Ә зһ ә р кебек җ илкуарларны чә чеп ү стерә се тү гел. Аның таныштыру хезмә те эшчә нлеге турында зә ң гә р экраннардан кү ргә н, радиодан ишеткә лә гә не бар иде инде. Матбугат битлә рендә дә ү злә ренә яр эзлә ү челә рнең белешмә лә ре еш басылып тора. Интернетка керсә ң, яртыларын табарга омтылган яшь хатыннардан, ирлә рдә н аралана да алмыйсың. Тик бу хә ллә ргә Ә дһ ә м ү зе кө лемсерә п карады. Тормыш юлдашын шулай кү ккә бармак тө ртеп табып буламы микә н? Чит мохиттә ге җ иде ят белә н кушылсаң, сиң а ә ллә нинди ә кә мә тлә р ясар. Ничек котылырга да белмә ссең... Ә зһ ә р сыман мә хә ббә т аферистлары хатыннар арасында да булмас дисең ме? Тик бү тә н яктан шул ук Ә зһ ә р аның уйлар агышында икенче бер ерганак та ерып куйды. Гамә ле-кө лсә ң кө лке, сү з юк. Ә мма ә рсезлек, чынлап та, ярты бә хет бит. Халык ү зе шулай тамгалаган. Ник Ялалыч ү рнә генә иярмә скә ә ле? Юк, сыйлану ягыннан тү гел, җ ае чыкса, ү зе дә сыйлар. Тә вә ккә ллеген ү рнә к итеп алырга кирә к аның. Ник ә ле шомланып торырга? Кү ң елең ә яткан хатынны кү реп, танышуга таба адым ясыйсың икә н, ул бит кырмавык тү гел. Сиң а ябешми. Кылларын тартып карарга кирә к. Инде ошамаса, ничек килгә нсең шулай китеп тә барасың. Пардон, мадам, гудбай! Шуның ө чен клуб та бит ул. Культуралы нигездә танышу урыны. Электә ге димчелә ргә дә хаҗ ә т калмый. Барысы ү з ихтыярың да. Демократия заманы бит, яң ача яшә ргә кирә к! Барысын ү згә ртергә!

Шулай уйланды-уйланды да Сә хә пов “аулак ө йгә ” барып бә хетен сынарга булды. Ә йе, барыр ул, тик Ә зһ ә р альфонс белә н тү гел. Югыйсә, иптә ше ничек, монысы да шундый дип, кү ренмә с борын ярлык тагарлар аң а клубтагы гү зә л затлар. Кыек атып туры тидерде ул.

Шимбә кич кешелеккә кия торган киемнә рен киеп ү зә к универмаг артындагы “Чулпан” клубына юл тотты. Исә бенчә, Ә зһ ә р сө йлә гә н “Аулак ө й” кичә се нә къ шунда узарга тиеш. Ишектә н кергә ч, аны вахтер хатын туктатты:

– Иптә ш, кая юл тотасыз?

– “Аулак ө й”гә килү ем...

– Ә дрисларны бутагансыз, итә шкә ем. Бездә “Утыз яшьтә н узгач” ны уздыралар. Вахтер Сә хә повка сынап карап торды. Танышырга исә п бармы?

– Шулайрак...

– Соң безгә рә хим итегез. Нигә сезгә “Аулак ө й”? Ишетү ебезчә, бер дә мактамыйлар... Менә бездә оештыралар ичмасам... Контингент культурный. Парлашучылар да кү п. Ә йдә, ү зең ә дә берә р чибә рне табарбыз, уз!