Qeyrət kişilik simvoludur

Qeyrə t kiş ilik simvoludur

Tə ə ssьf ki, bə `zi kiş ilə r ö z hə yat yoldaş ı nı n gö zə lliyini baş qaları na gö stə rmə yə daha зox meyillidir. Onlar kiş ilik simvolu olan qeyrə tdə n mə hrumdur. Hansı ki, qeyrə t ailə mə kanı nı qorumaq ьзьn kiş iyə verilmiş tə bii hissdir. Kiş idə belə bir fitri hiss var ki, namusunu baş qaları ndan qorusun. Kiş inin insani kamilliyi artdı qca qeyrə ti da artı r. Kiş i o qə də r kamillə ş ə bilə r ki, yalnı z ö z hə yat yoldaş ı nı yox, bьtьn qadı nları ö z namusu saysı n və kiminsə namusuna tə cavьzlə razı laş ması n.

Qeyrə t cə miyyə tin paklı ğ ı na mьnasibə tdə insani bir hə ssaslı qdı r.

Hə zrə t Ə lidə n (ə ) nə ql olunmuş bir rə vayə tdə deyilir: “Qeyrə tli insan heз vaxt zina etmir. ” Digə r tə rə fdə n, ş ə hvə t hisslə rini baş ı na buraxan insanda iffə t, tə qva və ə xlaqi keyfiyyə tlə r zə iflə yir, qeyrə t də sair kamilliklə r kimi sьquta uğ rayı r. Belə bir vaxtda kiş i baş qaları nı n onun qadı nı ndan lə zzə t alması na adi baxı r. Bə `zə n isə belə bir haldan lə zzə t alı r. [50]

Ç irkin baxı ş lar

Qadı n iffə t və hə ya yolunu seзmə li, biganə kiş ilə ri cə zb etmə mə lidir. Kiş i də ö z hə yat yoldaş ı na baxmaqla kifayə tlə nmə li, biganə qadı nlardan gö zьnь зə kmə lidir.

Kiş ilə rin зirkin baxı ş ları qadı nlarda ö zьnь gö stə rmə k hissini gьclə ndirir. Demə k, qadı n və kiş i rabitə lə ri birtə rə fli yox, qarş ı lı qlı dı r.

Yə `ni hə m qadı n ö zьnь gö stə rmə kdə n зə kinmə li, hə m kiş i ö z gö zьnь qorumalı dı r. Ə gə r hə r iki tə rə f sə `y gö stə rmə sə və kiş i bu mə s`uliyyə ti qadı nı n зiyninə qoysa, ailə rabitə lə rində problem qaзı lmazdı r.

Ö z qə lbinə və gö zьnə nə zarə t etmə yə n kiş ilə r ilkin olaraq eş q və sə mimiyyə t lə zzə tini itirirlə r.

Baş qaları na nə zə r salmaq kiş inin qə lbini ö z hə yat yoldaş ı na qarş ı soyudur, nə ticə də qadı nı n arxayı nlı q hissi aradan gö tьrьlьr. Bu halda qadı n daim ə rinin və fası zlı ğ ı ndan nigaran qalı r.

Bə `zi rə vayə tlə rdə namə hrə mə baxı ş ş eytan tə rə fində n atı lmı ş ox kimi tə qdim olunur. Bu tə `bir namə hrə mə baxı ş ı n tə hlьkə lə rində n danı ş ı r. İ nsan bu sə hnə lə ri nə qə də r seyr etsə də, onun gö zь doymur. Ə lbə ttə ki, nə ticə də qə lb də gö zьn ardı nca gedir.

Gö z hara baxı rsa–kö nьl yanı nda,

Baxı ş bir kə mə nddir kö nьl boynunda.

Kiş ilə r arası nda bu sayaq bьdrə mə lə rin artması pak qadı nlar ьзьn mьhitdə sı xı ntı yaradı r. Belə bir cə miyyə tdə qadı n hara gedirsə, kiş inin зirkin baxı ş ları nı hiss edir. Pak qadı nlar ьзьn belə bir hal зox ə ziyyə tlidir.

Qadı nı n ö z iffə t və hə yası nı, kiş inin ö z baxı ş ları nı qoruması bir pul sikkə sinin iki ьzь kimi qarş ı lı qlı rabitə də hakim olmalı dı r.