Главная

Контакты

Случайная статья

• Автоматизация
• Антропология
• Археология
• Архитектура
• Биология
• Ботаника
• Бухгалтерия
• Военная наука
• Генетика
• География
• Геология
• Демография
• Деревообработка
• Журналистика
• Зоология
• Изобретательство
• Информатика
• Искусство
• История
• Кинематография
• Компьютеризация
• Косметика
• Кулинария
• Культура
• Лексикология
• Лингвистика
• Литература
• Логика
• Маркетинг
• Математика
• Материаловедение
• Медицина
• Менеджмент
• Металлургия
• Метрология
• Механика
• Музыка
• Науковедение
• Образование
• Охрана Труда
• Педагогика
• Полиграфия
• Политология
• Право
• Предпринимательство
• Приборостроение
• Программирование
• Производство
• Промышленность
• Психология
• Радиосвязь
• Религия
• Риторика
• Социология
• Спорт
• Стандартизация
• Статистика
• Строительство
• Технологии
• Торговля
• Транспорт
• Фармакология
• Физика
• Физиология
• Философия
• Финансы
• Химия
• Хозяйство
• Черчение
• Экология
• Экономика
• Электроника
• Электротехника
• Энергетика

П. Панчанка. Беларуская мова. Іх вечныя агні

П. Панчанка

Беларуская мова

Ільняная і жытнёвая. Сялянская.

Баравая ў казачнай красе.

Старажытная. Ты самая славянская.

Светлая, як травы у расе.

Вобразная, вольная, пявучая,

Мова беларуская мая!

Дратавалі, здзекваліся, мучылі...

Ты жыла і ў працы, і ў баях.

Пра цябе, як сонечнае дзіва,

I Купала, ды і ўсе мы снілі сны...

Ад цябе, ласкавай і праўдзівай,

Адракаюцца цяпер твае сыны.

Пра народ мой, церпялівы, працавіты,

Помняць партызанскія лясы...

Хто за намі? Пакаленне прагавітых.

Халуеў я чую галасы.

Я спяваў пра жыта і пра жаўранкаў,

Ненавідзеў акупантаў і прыгнёт,

А сягоння — вялікадзяржаўнікаў,

Што разбэсцілі вялікі мой народ.

Навучылі не рабіць —

ХлусІць і красці.

Дзеці ў школы з іншай моваю бягуць.

Я хацеў, нашчадкі, вас праклясці,

Ды люблю сваю зямлю... і не магу.

Герой

Злосна сказаў: «Уставай, пяхота!

Мы не на пляжы, а на вайне».

І лёг на змяіныя скруткі дроту.

І дзвесце салдацкіх запыленых ботаў

Прайшлі па яго спіне.

Не ён, а другія ішлі ў атаку,

Гранаты кідалі ў бліндажы,

Калолі фрыцаў, палілі танкі

І сцяг перамогі ўзнімалі ранкам

На заваёваным рубяжы.

А ён свае косці з іржавых калючак

Сваімі рукамі без стогну аддзёр,

Зваліўся на травы, і стала балюча

І травам, і росам, і ветрам гаючым,

Што прыляцелі з валдайскіх азёр.

Іх вечныя агні

Да болю можа кожны прыцярпецца

І да няшчасця, толькі не яны,

Што страцілі дзяцей...

Гарыць для іх цяпельца

На тым далёкім беразе вайны.

Ці зойдзе сонца, ці на дзень займецца,

Адны сярод вялікай цішыні

Старыя маці ў печах старасвецкіх

Штодзённа паляць вечныя агні.

У печах, быццам небасхіл, паўкруглых

Зара ўсё разгараецца ярчэй.

А за акном - свет цёмны і аглухлы,

А пры агні суцішней і лягчэй.

І бульбу абяруць, і ўсё згатуюць.

Пасля сядзяць, пакуль не грукне дзень.

Апроч дзіцячых галасоў, не чуюць

Нічога...

Толькі полымя гудзе.

Уюцца каснікі агню і скачуць.

І твары узнікаюць з небыцця.

Цалуюць іх кабеты, ціха плачуць

І не клянуць самотнага жыцця.