Физиология растений - наука о процессах жизнедеятельности (функциях) растительного организма, его органов, тканей, клеток.

УВОДЗІНЫ

Фізіялогія раслін – навука аб працэсах жыццядзейнасці (функцыях) расліннага арганізма, яго органаў, тканак, клетак.

Мэта фізіялогіі – даць магчымасць кіраваць пракцэсамі жыццядзейнасці раслін і тым самым паспяхова вырашаць задачы, якія стаяць перад раслінаводамі (лесаводамі, аграномамі, спецыялістамі СПБ).

Клод Бернар (60-я гады 19 ст, французскі фізіёлаг): “…даследванні не дзеля даследванняў, даследванні неабходны для таго, каб прадбачыць тое, што адбываецца ў арганізме, і кіраваць імі па свайму жаданню”.

Такую ж мэту фізіялогіі ўяўляў таксама расійскі фізіёлаг К. А. Ціміразеў (канец 19–пачатак 20 ст).

Задачы фізіялогіі раслін:

· Пазнанне сутнасці фізіялагічных працэсаў і ўстанаўленне ўзаемнай сувязі паміж імі;

· Выяўленне змяненняў у працэсах жыццядзейнасці пад уплывам знешняга асяроддзя;

· Вывучэнне механізмаў рэгуляцыі фізіялагічных працэсаў.

Фізіялогія з аднаго боку тэарэтычная дысцыпліна, якая абапіраецца на дасягненні фізікі, хіміі, батанікі, малекулярнай біялогіі і інш. З другога боку яна мае вялікае прыкладное значэнне для раслінаводства ў сельскай, лясной і садова-паркавай гаспадарцы. Яна з”яўляецца тэарэтычнай базай лесаводства, кветка- і дрэваводства, лясных культур і іншых дысцыплін.

І. А. Сцебут (выкладчык Горэцкай с. -г. акадэміі больш за 100 гадоў таму) – “…сперва фізіялогія, потым канавы, запруды, машыны”.

Фізіялогія – светапоглядная дысцыпліна.

Метадалогія фізіялогіі раслін грунтуецца на ўяўленні аб раслінным арганізме як аб складанай самарэгулюемай сістэме. Гэтая сістэма уключае іерархію розных структурных узроўняў – ад малекул да цэлага арганізма.

Пазнанне фізіялагічных працэсаў пачынаецца з простых узроўняў (малекулярнага, субклетачнага, клетачнага). Фізіялогія расліны ў значнай ступені ёсць фізіялогія расліннай клеткі.

У фізіялогіі жыццёвы працэс арганізма расчляняецца на дыскрэтныя функцыі, якія складаюць раздзелы дысцыпліны:

· Водны абмен;

· Фотасінтэз;

· Дыханне;

· Мінеральнае жыўленне;

· Рост і развіццё;

· Устойлівасць і імунітэт.

На лесагаспадарчым факультэце фізіялогія раслін вывучаецца разам з мікрабіялогіяй. Таму ў вучэбнай дысцыпліны ёсць яшчэ раздзел “Асновы мікрабіялогіі”

Гісторыя развіцця фізіялогіі:

Пачатак – доследы Яна Ван Гельманта па жыўленню раслін (17 ст. );

Джозеф Прыстлі і Жан Сенеб”е – адкрыццё фотасінтэзу (18 ст. );

Ч. Дарвін (19 ст. ) – роставыя рухі;

Ю. Лібіх (19 ст. ) – тэорыя мінеральнага жыўлення;

Канец 19 – пачатак 20 ст (вывучэнне на малекулярным узроўні):

У. І. Паладзін;

Х. Крэбс;

М. Кальвін;

А. С. Фамінцын;

К. А. Ціміразеў;

С. П. Костычаў;

М. А. Максімаў;

Д. А. Сабінін;

А. А. Нічыпаровіч;

М. Х. Чайлахян;

Р. Г. Бутэнка і інш.

Аб”ём курса – 108 гдз (54 лк +54лб).

ВВЕДЕНИЕ

Физиология растений - наука о процессах жизнедеятельности (функциях) растительного организма, его органов, тканей, клеток.

Цель физиологии - дать возможность управлять пракцэсами жизнедеятельности растений и тем самым успешно решать задачи, стоящие перед растениеводов (лесоводами, агрономами, специалистами СПБ).

Клод Бернар (60-е годы 19 века, французский физиолог): "... исследования не ради исследований, исследования необходимы для того, чтобы предвидеть то, что происходит в организме, и управлять ими по своему желанию".

Такую же цель физиологии представлял также российский физиолог К. А. Цимиразев (конец 19-начало 20 века).

Задачи физиологии растений:

• Познание сущности физиологических процессов и установление взаимной связи между ними;

• Выявление изменений в процессах жизнедеятельности под влиянием внешнего окружения;

• Изучение механизмов регуляции физиологических процессов.

Физиология с одной стороны теоретическая дисциплина, которая опирается на достижения физики, химии, ботаники, молекулярной биологии и др. С другой стороны она имеет большое прикладное значение для растениеводства в сельском, лесном и садово-парковой хозяйстве. Она с " является теоретической базой лесоводства, Цветоводство и дрэваводства, лесных культур и других дисциплин.

И. А. Сцебут (преподаватель Горэцкай С. -ч. акадэмии более 100 лет назад) - "... сперва физиология, потом канавы, запруды, машины".

Физиология - мировоззренческая дисциплина.

Методология физиологии растений основывается на представлении о растительном организме как о сложной саморегулируемой системе. Эта система включает иерархию различных структурных уровней - от молекул до целого организма.

Познание физиологических процессов начинается с простых уровней (молекулярного, субклетачнага, клеточного). Физиология растения в значительной степени есть физиология растительной клетки.

В физиологии жизненный процесс организма расчляняецца на дискретные функции, которые составляют разделы дисциплины:

• Водный обмен;

• Фотосинтез;

• Дыхание;

• Минеральное питание;

• Рост и развитие;

• Устойчивость и иммунитет.

На лесохозяйственным факультете физиология растений изучается вместе с микробиологии. Поэтому в учебной дисциплины есть еще раздел " Основы микробиологии.

История развития физиологии:

Начало - опыты Яна Ван Гельманта по питания растений (17 в. );

Джозеф Пристли и Жан Сенеб " е - открытие фотосинтеза (18 в. );

Ч. Дарвина (19 в. ) - Ростовые движения;

Ю. Либих (19 в. ) - Теория минерального питания;

Конец 19 - начало 20 в (изучение на молекулярном уровне):

У. И. Паладин;

Х. Кребс;

М. Кальвин;

А. С. Фаминцына;

К. А. Цимиразев;

С. П. Костычав;

М. А. Максимав;

Д. А. Сабинин;

А. А. Ничыпарович;

М. Х. Чайлахян;

Р. Г. Бутэнка и др.