Венера апа Шарафисламованың әниләргә багышлаган шигырьләре

Халык ана хакын хаклауны алла хакын хаклауга тиң ли. Ана турындагы бер ә йтемне искә алыйк: “Анаң ны арка кочып Мә ккә гә алып барсаң да, бурычың ны ү тә п җ иткерә алмассың. Анаң ө чен учың да тә бә куырсаң да, хакын хисаплап бетерә алмассың ”. Гасырлар аша килеп ирешкә н бу гыйбрә тле, канатлы сү злә рне җ аныбызга, аң ыбызга сең дерү зарур.

Венера апа Шарафисламованың ә нилә ргә багышлаган шигырьлә ре

Ана кү ң еле

Аң а аяк очларың да

Җ ә ң нә тлә рнең ишеге.

Ә ананың кочагында,

Дө ньяларның бишеге.

Ана саклый дога белә н,

Бала бит - бавыр ите.

Мә рхә мә тле була бала,

Имсә ул ана сө те.

Ана кү ң еле балада,

Бала кү ң еле далада.

Ү сеп җ иткә ч, аң лар ә ле

Аң а кү ң еленбала да.

05. 01. 15

Сагынып кайтам, ә ни.

Зарема Аюпова кө е

Саг(ы)нып кайтам, ә ни, яннарың а

Кояш кебек нурлы йө зең не.

Белә м ә ни, син дә кө тә сең бит,

Тә рә зә дә н алмый кү зең не.

Бә хет бит ул, кайтыр йортың булу,

Гө л бакчалы, ә зер табынлы.

Саг(ы)нып кайтам, ә ни, яннарың а,

Җ ылы карашларың, назың ны.

Саг(ы)нып кайтам, ә ни, яннарың а,

Кабарып пешкә ндер ак икмә к.

Беркайда юк мичтә пешерелгә н

Синекедә й челтә р тә бикмә к.

Саг(ы)нып кайтам, ә ни,, яннарың а,

Сыенырга, ярый, барсың син.

Моң лы җ ырларыма кушып җ ырлыйм,

Иң кадерле кешем, ә ни, син.

13. 01. 15

Ялгыз ана.

Караң гы тө н, авыл йоклый,

Тик бер ө йдә ут яна.

Яши анда гомер буе,

Ялгыз гына бер ана.

Улының бер хә бә ре юк,

Ана кө тә баласын.

Ү стергә ндә уйламыйсың,

Ялгызлыкта каласын.

Тә рә зә дә н кү зен алмый,

Самавырын сү ндерми.

Читлә р ү тсә, каршы чыга,

Улы гына кү ренми.

Улым кайтса, сө т кирә к дип,

Кә җ ә сен дә сатмады.

Гом(е)ре буе шулай кө тте,

Улы гына кайтмады.

Ялгыз ана йомды кү зен,

Бү ген авыл йокламый.

Ә зерлилә р соң гы юлга,

Улы гына кайталмый...

Йө рә к ә рни, кү ң ел елый,

Дарулар да басалмый...

Җ иле салкын, карлы-бозлы

Яң гыры да туктамый...

18. 01. 15

Ә нкә емә илле яшь

Зарема Аюпова кө е

“Кайда калды яшьлегем? ” - дип,

Ә нкә ем, син моң айма.

Илле яшь ул - чә чкә дә й чак,

“Картаям, ” - дип уйлама.

Кайттык, ә нкә й, җ ыелышып,

Бү ген бит туган кө нең.

Гомерең нең матур чагы -

Илле яшь тулган кө нең.

Ә нкә й, безне ү стердең син,

Саклап, кү з карасыдай.

Канат чыгаргач, очырдың,

Кү гә рчен баласыдай.

Инде хә зер без еракта,

Тө рлебез тө рле якта.

Ә нкә й, яның а кайтабыз,

Ө з(е)леп сагынган чакта.

Тә рә зә дә утың балкый,

Яран гө лең чә чә ктә.

Рә хмә тлебез, ә нкә й, сиң а,

Таза бул килә чә ктә.

04. 05. 15

12 3 Следующая ⇒