Эльмара МУСТАФА (г. Симферополь, Республика Крым, Россия)

Эльмара МУСТАФА (г. Симферополь, Республика Крым, Россия)

Номинация «Малая проза» (на крымскотатарском языке)

Подноминация «Для детей и юношества»

Манъа тиймесе, санъа да тиймесинъ!

(Къысса)

Бутюн кунь кузь ягъмуры ягъа. Къузгъуннен къаргъа кульдюриджи бир шей уйдурып чыкъардылар. Ягъмурдан сакъланмакъ ниетинен бир шампиньон узип, шемсие тюбюнде отурмагъа истедилер.

Отлар арасында оськен шампиньон мантары пек уфачыкъ олгъан. Къузгъуннен къаргъаны исе козь тиймесин, машалласы бар эди – семиз, токъ эдилер.

Эльбетте, олар экиси мантар тюбюнде отурса – сыланырлар.

— Джаным! – ахыры даяналмай, къузгъун лафны башлады. – Экимиз сылангъандан коре, сен мантар тюбюнден чыкъып, бир озюнъ сыланса эдинъ, мен исе шу вакъыт озюм къуру ерде отурыр эдим.

— Мен беллесем, гузелим, – назик сеснен къаргъа сёйледи, – Сен озюнъ ягъмур астында сылансанъ, манъа пек яхшы олур эди. Шай олсын да, мен озюм шампиньон тюбюнде отурырым.

— Э-э, – деди къузгъун – Мен сени ойле де зийрек олгъаныны бильмеген эдим.

Сонъ, мантарны ерге ташлап, ачувланып, къаба сеснен:

— Шай олса, экимиз сыланайыкъ! Къанатларым сыланса да, юрегим тынч олур! – дей.

— Менимки де тынч олур, - деди муляйим къаргъа. – Мантар манъа тиймесе, санъа да тиймесинъ!

Номинация «Малая проза» (о жизни и любви)

Эльмара МУСТАФА

Маниалар…

(Икяе)

Аджайип кузь озюнинъ тёкюльген алтын япракъчыкъларынен Салгъыр боюны къучагъына сарып, эр бир адамнынъ тасавурында тылсымлы ресимни джанландыра. Хош ельчик оларны яваш-яваш титрете. Сонъ де учтыра де авада айландырып, кене де ерге урдыра. Салгъыр суву чешит чёплюклер иле толу: шишелер, сигарет пачкалары, пакетлер ве иляхре. Ичинде оськен отлар ве чалылыкълар да аджыныкълы манзараны анъдыра.
Тек сувда ялдагъан кийик папийлерни бу ал аслы да къасеветлендирмей киби корюне. Бельки де оларгъа керчектен де эписи бир ола. Амма икметли адамларнынъ айткъанына коре, пек истесенъ эр мюшгюль алдан чыкъа билесинъ.
Ана шу папийлер ялдап-ялдап отлар топлымына огърадылар. Бир атик сою озюни джоймайып, башта сагъ тарафкъа, сонъ сол тарафкъа бакъты. Башкъа чареси олмагъаныны корип, сувдан чыкъып шу от обасына атылып турды. Сонъ аркъасына хошнутлыкънен бакъып, огге кечип кене де озюни сувгъа атты. Бойлеликнен, зийрек папийчик озь маниасыны кечер экен, гъалип олып чыкъты.
Бу мисальни яшайыш тарзына кечирсек, чокъ бунъа ошагъан алларны козете билемиз. Иш шунда ки, омрюмизде чезильмеген меселелер ёкъ. Кечилип оламагъан маниалар да ёкъ. Инсан аятында тек бир маниа ола биле. Бу маниа – адамнынъ озю.