Кузьма Чорны “Насцечка”

Кузьма Чорны “Насцечка”

1.Пазнай героя твора па апісанні:

1.	Чалавек заўсёды хадзіў адзеты ў паношанае цёмнае паліто, на яго быццам караткаватае, з цёмным каўняром.У яго была зусім сівая , маленькая , нізка падстрыжаная бародка. Лоб быў высокі, нос арліны, вочы ясныя.
2.	Апрануты ён быў не тое што лепш за тых дзяўчатак, з якімі бесперапынна зачэпліваўся, але на ім ляжала нейк гладчэй, спрытней, дасціпней.
3.	Яна не была чым-небудзь адметнейшая ад іншых. Любіла бегаць па двары на вялікім перапынку, слухаць расказы, гуляла ва ўсе гульні , у якія толькі гулялі дзеці і ўносіла ў іх весялосць.
4.	Ніводнай мінуты не мог устаяць на месцы. Ён усё круціўся на адной назе…
5.	Старалася не патураць усім яго капрызам…
6.	Не такі хлопец, каб сказаць так, як яно было сапраўды. Ён у дзесяць разоў яшчэ ад сябе дадасць таго, чаго зусім не было.
7.	Я старая жанчына. Бач, які герой знайшоўся. Сам кату па пяту, а распараджаецца.
8.	Тата быў вясковым настаўнікам
9.	Родам з той вёскі, куды прыехаў працаваць мой тата. Ледзьве ўмела чытаць і пісаць.
10.	Прыйшоў дадому са свае працы крыху раней, як звычайна, і ўвечары зусім нікуды не выходзіў з дому. Ён нават і справамі сваімі не займаўся.Да самага вечара быў маўклівы, задуменны…
11.	Сын яго - мой аднагодак.Зусім яшчэ малады чалавек, памёр, пакінуўшы маленькую дзяўчынку і асірацелую жонку.
12.	Спадылба пазіраў на знаёмых яму дзяўчатак і ў душы сваёй праклінаў тую часіну, калі ён сюды прыйшоў.
13.	Жанчына не скончыла , змоўкла, пачырванела тварам і адразу пасля гэтага збялела.Яна не смела ўвайсці і стаяла ў сенцах.
14.	Раптам зарыдаў і кінуўся да дзвярэй.Дзеці кінуліся да акна і ўбачылі, што ён шпарка пабег завулкам.
15.	Дружба – вялікая справа. Без дружбы чалавеку цяжка жыць,чуеце, дзяўчаткі? Дружба робіць вялікія справы.
16.	Ёй хацелася песціцца і быць каля мамы. І калі мама падыходзіла да стала, прыхілялася да яе галавой.

1.	- Якое ж у цябе сэрца, калі ты не шкадуеш жывёлы? Ды і сам сабе ты гэтым горш зробіш, калі змарнуеш каня.Чаго стаіце?
2.	-Мы цябе не чапаем. Пусці, нам трэба ісці.
3.	-Эх вы, бачыце, які я спрытны і харошы. А вы ўсе перада мной нейкія пачвары, і больш нічога
4.	-Цябе не выклікалі да дошкі, ты і сядзі. Я сама без цябе зраблю
5.	-Сядзі на месцы і маўчы. Ты перашкаджаеш…
6.	-Я думаў, што ты дадому ўцёк, а ты тут быў. Што ты тут рабіў?
7.	-Чаго ты крычыш? Я старая жанчына. Бач, які герой знайшоўся. Сам кату па пяту, а распараджаецца.
8.	Раней дзед усё купляў, а цяпер ён ляжыць хворы. Мне трэба і купіць, і суп зварыць, і ў аптэку пайсці, і яго дагледзець.
9.	- Не хадзі нікуды, сядзі дома! Каму я гавару – табе ці гэтай сцяне?
10.	-Калі мой сын зрабіў таму чалавеку прыкрасць, то для мяне гэта тое, што я сама пакрыўдзіла чалавека. Мне самой брыдка і горка.
11.	-Ох, тут ваўкоў многа збіраецца, тут увосень іх цэлае зборышча. Я, прызнацца, баюся тут ехаць, яшчэ напорамся на бандытаў.
12.	-Я тут служу за парабчанку. Я не спала і заўважыла, як вас прывялі. Падкралася да склепа і падслухала, што яны гавораць. Я сказала, што за гумном каля паўсотні чырвонаармейцаў з’явілася
13.	- А што стала з той дзяўчынай, якая тады выратавала вас ад бандытаў?
14.	- Вас кінуў у ваду малы хуліган, гэта мой сын, я прыйшла папрасіць у вас прабачэння.
15.	-Насцечка, я адзін пайду на вакзал, а вы тут усе сядзіце і чакайце. Тры мінуты ходу да вакзала і тры мінуты назад. А цягнік вось павінен ужо прыйсці.
16.	-Дык вось каго гэта ты так пакрыўдзіў…
17.	- Ой, дзевачкі, хадзіце сюды! Гэта мае сяброўкі.
18.	- Ну, цяпер я ўжо тут гаспадыня, калі ласка, усе за стол.
19.	- Ён больш такім не будзе…
20.	-Лезгінка!

2. Хто з героеў сказаў гэтыя словы:

Кузьма Чорны “Насцечка” (адказы)

1.	- Якое ж у цябе сэрца, калі ты не шкадуеш жывёлы? Ды і сам сабе ты гэтым горш зробіш, калі змарнуеш каня.Чаго стаіце?	Стары чалавек або Закрэўскі
2.	-Мы цябе не чапаем. Пусці, нам трэба ісці.	Дзяўчаткі
3.	-Эх вы, бачыце, які я спрытны і харошы. А вы ўсе перада мной нейкія пачвары, і больш нічога	Серж
4.	-Цябе не выклікалі да дошкі, ты і сядзі. Я сама без цябе зраблю	Насцечка
5.	-Сядзі на месцы і маўчы. Ты перашкаджаеш…	Настаўніца
6.	-Я думаў, што ты дадому ўцёк, а ты тут быў. Што ты тут рабіў?	Мішка
7.	-Чаго ты крычыш? Я старая жанчына. Бач, які герой знайшоўся. Сам кату па пяту, а распараджаецца.	Буфетчыца
8.	Раней дзед усё купляў, а цяпер ён ляжыць хворы. Мне трэба і купіць, і суп зварыць, і ў аптэку пайсці, і яго дагледзець.	Насцечка
9.	- Не хадзі нікуды, сядзі дома! Каму я гавару – табе ці гэтай сцяне?	Бацька Сержа
10.	-Калі мой сын зрабіў таму чалавеку прыкрасць, то для мяне гэта тое, што я сама пакрыўдзіла чалавека. Мне самой брыдка і горка.	Маці Сержа
11.	-Ох, тут ваўкоў многа збіраецца, тут увосень іх цэлае зборышча. Я, прызнацца, баюся тут ехаць, яшчэ напорамся на бандытаў.	Фурманшчык
12.	-Я тут служу за парабчанку. Я не спала і заўважыла, як вас прывялі. Падкралася да склепа і падслухала, што яны гавораць. Я сказала, што за гумном каля паўсотні чырвонаармейцаў з’явілася	Маці Сержа
13.	- А што стала з той дзяўчынай, якая тады выратавала вас ад бандытаў?	Серж
14.	- Вас кінуў у ваду малы хуліган, гэта мой сын, я прыйшла папрасіць у вас прабачэння.	Маці Сержа
15.	-Насцечка, я адзін пайду на вакзал, а вы тут усе сядзіце і чакайце. Тры мінуты ходу да вакзала і тры мінуты назад. А цягнік вось павінен ужо прыйсці.	Дзед Насцечкі
16.	-Дык вось каго гэта ты так пакрыўдзіў…	Бацька Сержа
17.	- Ой, дзевачкі, хадзіце сюды! Гэта мае сяброўкі.	Насцечка
18.	- Ну, цяпер я ўжо тут гаспадыня, калі ласка, усе за стол.	Маці Насцечкі
19.	- Ён больш такім не будзе…	Бацька Сержа
20.	-Лезгінка!	Надзя

1.	Чалавек заўсёды хадзіў адзеты ў паношанае цёмнае паліто, на яго быццам караткаватае, з цёмным каўняром.У яго была зусім сівая , маленькая , нізка падстрыжаная бародка. Лоб быў высокі, нос арліны, вочы ясныя.	Стары чалавек або Закрэўскі
2.	Апрануты ён быў не тое што лепш за тых дзяўчатак, з якімі бесперапынна зачэпліваўся, але на ім ляжала нейк гладчэй, спрытней, дасціпней.	Серж
3.	Яна не была чым-небудзь адметнейшая ад іншых. Любіла бегаць па двары на вялікім перапынку, слухаць расказы, гуляла ва ўсе гульні , у якія толькі гулялі дзеці і ўносіла ў іх весялосць.	Насцечка
4.	Ніводнай мінуты не мог устаяць на месцы. Ён усё круціўся на адной назе…	Серж
5.	Старалася не патураць усім яго капрызам…	Маці Сержа
6.	Не такі хлопец, каб сказаць так, як яно было сапраўды. Ён у дзесяць разоў яшчэ ад сябе дадасць таго, чаго зусім не было.	Мішка
7.	Я старая жанчына. Бач, які герой знайшоўся. Сам кату па пяту, а распараджаецца.	Буфетчыца
8.	Тата быў вясковым настаўнікам	Бацька Насцечкі
9.	Родам з той вёскі, куды прыехаў працаваць мой тата. Ледзьве ўмела чытаць і пісаць.	Маці Насцечкі
10.	Прыйшоў дадому са свае працы крыху раней, як звычайна, і ўвечары зусім нікуды не выходзіў з дому. Ён нават і справамі сваімі не займаўся.Да самага вечара быў маўклівы, задуменны…	Бацька Сержа
11.	Сын яго - мой аднагодак.Зусім яшчэ малады чалавек, памёр, пакінуўшы маленькую дзяўчынку і асірацелую жонку.	Бацька Насцечкі
12.	Спадылба пазіраў на знаёмых яму дзяўчатак і ў душы сваёй праклінаў тую часіну, калі ён сюды прыйшоў.	Серж
13.	Жанчына не скончыла , змоўкла, пачырванела тварам і адразу пасля гэтага збялела.Яна не смела ўвайсці і стаяла ў сенцах.	Маці Сержа
14.	Раптам зарыдаў і кінуўся да дзвярэй.Дзеці кінуліся да акна і ўбачылі, што ён шпарка пабег завулкам.	Серж
15.	Дружба – вялікая справа. Без дружбы чалавеку цяжка жыць,чуеце, дзяўчаткі? Дружба робіць вялікія справы.	Маці Сержа
16.	Ёй хацелася песціцца і быць каля мамы. І калі мама падыходзіла да стала, прыхілялася да яе галавой.	Насцечка

Кузьма Чорны “Насцечка” (адказы)