1.3 Аутосомды ДНҚ маркерлері

Тұ тас қ ауымдастық ты сипаттайтын маркерлер ретінде аутосомды ядролық маркерлер болып табылады. Снип, инсерционды-делеция полиморфизмі, микро жә не минисателиттер яғ ни ядролы ДНҚ молекуласының ә ртү рлі полиморфизм тү рлері кө ші-қ он бағ ыты мен тарихи кезең ді бағ алап, сараптауғ а мү мкіндік береді. Генетикалық сараптамаларда жә не популяциялық зерттеулерде STR-локустардың мутация жиілігінің жоғ ары кездесу жиілігіне байланысты (2, 0х10^-3), жеке аралық ө згешеліктерді анық тауғ а кө мек береді[35]. STR-локустарының жоғ ары ө згергіштік қ асиетіне байланысты, аутосомды маркерлер гаплотипы ішкі популяциялық ө згергіштіктерді анық тау ү шін жиі қ олданады.

Ежелгі сү йек қ алдық тарының ДНҚ -ын толық секвенирлеу бойынша мә ліметтердің кө птеп жинақ талуына байланысты аутосомды бірнуклеотидті маркерлердің маң ызы одан сайын жоғ арылай бастады. Бұ рынғ ы жә не заманауи ДНҚ молекуласының SNP ө згергіштігі жайлы мә ліметтер ата-тектікнұ сқ алар жайлы, яғ ни қ азіргі заманауи популяцияның ертедегі адамдармен қ андас туыстық қ атынасты анық тау жайлы мә ліметтерді іздеуге мү мкіндік береді жә не бү кілә лем бойынша тарихи кезең дермен халық тың кө ші-қ он туралы жайлы мә ліметтерді қ алпына келтіруге мү мкіндік береді[36-38].

Волга-Орал ө ң ірінің популяцияларындағ ы 17 аутосомдық ДНК локусының полиморфизмін талдау олардың популяциялық генетикалық зерттеулері ү шін олардың біртекті емес екендгін жә не жоғ ары ақ параттылығ ын кө рсетеді. Еуропойдтық жә не моң ғ олиялық қ осылыстардың Еділ-Орал ө ң іріндегі халық тардың генофондына қ осқ ан ү лестері ДНҚ -ның локусының полиморфизміне байланысты зерттеліп, Еуропойдтық ү лкен бө лігін анық тады. Еуропойдтылық тың басым бө лігі Мордовия (89, 4%) жә не Коми (81, 0%) популяцияларында, ең тө менгі - Башқ ұ ртта (62%) жә не Марий (53%) популяцияларында табылғ ан. Бұ л антропология мен археологияның деректеріне сә йкес келеді[39].

⇐ Предыдущая 1 2 3 456 7 8 9 10 Следующая ⇒