Кор дар Италяи марказӣ. Баргаштан ба Венетсия.

Кор дар Италяи марказӣ

Рассом барои истиқ омат ба Рими папагӣ меояд, дар куҷ ое, ки чун рассом манзаранавис кор мекунад. Ӯ инчунин тасвирҳ ои манзараҳ ои хаёли худаш бофтаро низ мекашад, ки онҳ о аз давраи Рими бостонӣ ва меъмории Капричио шабоҳ ат доштанд. Дар давраҳ ои 1706-1707 бо ҳ амроҳ ии амакаш дар тасвири декоратсияи қ асри Фенси, ки дар Флоренсия буд, машғ ул шуда буданд.

Кор дар бунёди манзараҳ о ба он оварда расонд, ки онҳ о ба омӯ зиши эҷ одиёти рассомони манзаранигорҳ о сар карданд. Онҳ о ба эҷ одиёти Клод Лоррен, Сальватор Роза, Гаспар Дюге, Марко Риччи шинос шуданд. Марко Риччи аз рассомони болаёқ ат бисёр чизҳ оро омӯ хт. Натиҷ аи ин кораш он шуд, ки вай як қ атор асарҳ ои аввалини худро, ки онҳ о асарҳ ои аввалинаш буданд эҷ од кард. Ин кор мураккаб буд.

Кор дар Лондон.

Бо ёрии дипломати бритонёгӣ Чарлз Монтело 4-умин графи Манчестер Марко Риччи таклиф дар Лондон кор карданро гирифт. Сафари рассом ба воситаи Голландия рост омад, давлате, ки бо рассомони манзаранигор ҳ атто дар Рим маъруф шуда буданд.

Дар байни эҷ одиёти ӯ дар давраи дар Лондон буданаш тасвир шуда декоратсияҳ ои театрии ба ду намоиши спектакли Операҳ ои Итолёвӣ мавҷ уд ҳ аст, кадомҳ оеро, ки ӯ дар ҳ амкори бо рассом Джованни Антонио Пеллегрини (1675-1741) тасвир кардааст. Пеллегрини инчунин тасвирҳ ои декоративии дарборҳ ои Британӣ Марко Риччи бо ӯ дар бунёди ин тасвирҳ о ёри расонидааст. Он тасвир тасвири қ асри Барлингтон (6-тасвир) буд.

Баъди ин дере нагузашта ҳ ангоми дар Венетсия будан ӯ боз бо ҳ амроҳ и амакаш дар Лондон кор мекунад.

Баргаштан ба Венетсия.

Рассом он мақ сади дар пеш гузаштаашро ёфта сипас боз бо ҳ амроҳ ии амакаш ба Венетсия бар мегардад. Ин солҳ ои 1716 буд. Ӯ дар ин муҳ лат дар Лондон ба тасвири жанри манзараҳ ои хаёлии декоратсияҳ ои театрӣ, карикатураҳ о машғ ул шуда, ҳ амаи нозукиҳ ои онҳ оро меомӯ зад. Аз соли 1723 Марко Риччи ба граффикаи чоппи рӯ меорад ва дар баробари ин ӯ дар жанри Капричио ва жанри манзаравӣ фаъолона саҳ ми худро гузошта асарҳ о эҷ од мекунад. Мавзуи дар эҷ одиёташ мунтазам ба тасвири вайронаҳ ои Рими антиқ ӣ муроҷ иат кардан ӯ ро ба қ атори пешазхудгузоштаи рассоми маъруфи Итолёвӣ Пиронезӣ мегузарад.

Дар байни шогирдони устод – Доменико Валериани ва Джузеппе Валериани мебошад.

Вай январи соли 1730 аз дунё мегузарад.

Тасвирҳ ои «Графикаи рассом»:

(Вайронаҳ ои Рими антиқ ӣ ).

(Ғ оратгарон сафаракиҳ оро ғ орат карда дар ҷ ангал мекушанд).

(Савора ба ҷ амъоварии ҳ осил назорат мебарад).

(Манзараи дар зимистони яхбаста).

(Дарбори хаёлан бунёдкардаи қ аср).

Марко Риччи: асарҳ ои интихобкарда

(Капричио бо вайронаҳ ои Рим).

(Манзараи хаёли тасвиршуда бо ду савора).

(Себастяно Риччи ва Марко Риччи св. Бруно ва пайғ амбари Худо Пари).

(Марко Риччи «Вилла парк»).

(Шаҳ ри бандаргоҳ бо резишгоҳ, қ аср ва заврақ чаҳ о).

Ва ғ айра тасвирҳ ое мебошад, ки хеле маъмул.

Адабиётҳ о (Литература) :

Барчам, Уильям (1994). «Городских Пейзажей ИЛандшафтов». «Славу Венеции», «Искусство в ХVIII веке», Мартино Джейн, и Эндрю Робинсон, ЭЦП, Йельского университета: Нью-Хейвен и Лондон. Леви, Майкл (1994). «Введение в 18 века Венецианского искусства. » Педрокко, Филиппо (2002). Видения Венеции, Картины 18 века, Таврида Парк книги: Лондон и Нью-Йорк, Витковвер, Рудольф (1999). Искусство и архитектура в Италии, 1600-1750: позднего барокко, 1675-1750. Нью-Хейвен: Йельский Университет Пресс.

https//ru. wikipedia. /wiki/